1. Zihinsel, Duygusal, Fiziksel ve Psikomotorik Engelli Çocuklarla
Çalışan Profesyonellerin Hippoterapi Konusunda Mesleki Eğitimi
2019-1-TR01-KA202-074547
2.
3. 6.1. Hippoterapinin özellikleri
6.1.1. Atların karakteristik özellikleri
6.1.2. Çevre
6.1.3. At ve ekip üyeleri arasındaki ilişki
6.2. Acil durumlarda her bir ekip üyesinin rolü
6.2.1. Binici güvenliğinden sorumlu kişi
6.2.2. Acil durum müdahaleleri
4. • At Destekli Terapi (ADT), onu diğer iyileşme terapilerinden ayıran bazı özgün
özelliklere sahiptir.
• Genellikle dışarıda, farklı koşullarda – binici için bilinmeyen bir ortamda
gerçekleşen bir terapidir.
• Ekip, 2 ila 3 kişiden oluşan multidisipliner bir ekibe sahiptir.
5. • Özel ihtiyaçları olan çocuklarla çalışan terapistler, çocuklarla çalışma konusunda en az 3
yıllık deneyime sahip psikologlar veya psikoterapistlerdir.
• Bu önemli bir özelliktir ve atı terapi aracı olarak kullananlar için bir seçim kriteri olmalıdır.
• Bir çocuğun nasıl tepki verebileceğini mümkün olduğunca çok bilmeleri ve kriz
durumlarıyla başa çıkma konusunda deneyim sahibi olmaları gerekir.
• Terapinin en başında terapistin güvenlik önlemlerinin karşılanıp karşılanmadığını kontrol
etmesi gerekir. Bu, dikkate alınması gereken ilk ve ana görevdir.
• ADT’debir takım çalışması mevcuttur.
• Özel ihtiyaçları olan çocuklarla çalışma konusunda uzmanlaşmış bir terapist
• Atlarla çalışma konusunda nitelikli bir at lideri
• Yardımcı terapistler veya gönüllüler
6. • ADT’nin önemli özellikleri şunlardır:
• Terapötik ilişki – üçgen ilişki
• Etkileşim – terapi odasındakinden çok farklı olan
• İyileşme sürecinde ADT aşağıdakileri temsil edebilir:
• Terapötik bir süreci sürdürmenin yolu – ustalaşmak
• Sağlıksız duruşu düzeltmek veya entegre etmek için bir çeşit tamamlayıcı terapi
formu olarak - ruhsal ve fiziksel ilgi
• Kendi kendine devam eden bir terapi şekli – spesifik terapötik hedefler (bilişsel,
konuşma terapisi, uzamsal yönelim, hareketlilik)
7. • Hasta danışan arasındaki ilişki:
• Bu ilişki işbirliği üzerine kuruludur.
• Bir soruna odaklanır.
• Danışanın bireysel farklılıklarını ele alırken aynı zamanda daha iyi bir yaşam kalitesini
(iletişim, öğrenme becerileri, karar verme vb.) ve danışanın kişiliğinde oluşacak en az
ölçüde değişimini hedefler.
• Eklektik bir yaklaşımdır (birden fazla teorik yaklaşıma özgü ilke ve stratejileri
bütünleştirir, uygular ve bunu hastanın problemine ve yaşam tarzına göre yapar).
• Biçimlendiricidir (“tedavi etmeyi” değil, bu uyumsuz davranışları önlemeyi ve yaşam
durumlarına daha verimli bir şekilde uyum sağlamayı kolaylaştırabilecek yeni stratejilerin
öğrenilmesine yardımcı olmayı amaçlar).
• Çevreye uyumu kolaylaştırmak için kendi kaynaklarını belirlemeye yardımcı olur.
• Bilgilendiricidir, çünkü danışana bilinçli ve sorumlu kararlar almak için gerekli tüm
bilgileri sunar.
• Destekleyicidir, danışana kendisi, dünya, geçmiş, gelecek ve şimdi ile ilgili duygularını, iç
mücadelelerini ve ikilemlerini ifade etmesi için doğru çerçeveyi sunar.
• Buraya ve şimdiye odaklanılır. Sadece bugünü daha iyi anlamak için geçmişe kısaca
değinir.
8. • Kişinin kendi kaynaklarını geçerli kılan bir süreçtir.
• ADT, her yaş için zihin durumunu, bilişsel, davranışsal ve iletişim yeteneklerini
olumlu bir şekilde etkileyebilir.
• ADT’den yararlanabilecek hastalar, serebral palsi, multipl skleroz, gelişimsel
gecikme, felç, kalp krizi, OSB, konuşma bozukluğu gibi bir tanıya sahip olabilir.
• ADT daha iyi zamanlanmış refleksler elde ederek ve kişinin kendi vücut algısını
geliştirerek dengeye yardımcı olur.
• Kaslar uyarılır, bu da vücut bölümlerinin daha iyi hizalanmasına yol açar ve birlikte
daha iyi bir duruş elde edilmesine yardımcı olur.
• Eklemlerin esnekliğini ve hareketliliğini uyarır. Kas kuvvetini ve koordinasyonunu
ve refleks yanıt sürelerini artırır.
• Kardiyo - solunum fonksiyonları güçlenir. Sindirim ve kan akışı dengelenir.
• Sindirim ve kan akışı dengeye ulaşır.
9. • Sesleri üretmek ve sürdürmekle görevli diyaframı tutan duruşun düzeltilmesiyle gelişmiş
bir konuşma ve iletişim yeteneği elde edilir.
• ADT vestibüler reseptörleri uyarır.
• ADT duyusal algıyı artırır.
• ADT kişinin, hayvan ve ekip üyeleriyle etkileşime girerek sosyalleşme işlevini geliştirir.
• Hippoterapi, bir kişinin optimal gelişimini ve yaşamın gereksinimlerine uyumunu
engelleyen duygu, düşünce ve davranışları ele alır.
• Duruşun önemli bir yeri vardır.
• Duyguları ifade etme ve sözsüz iletişim ön plana çıkar.
• Davranışlar ve eylemler dikkate alınır, konuşma daha az önemlidir.
• Burada ve şimdiye odaklanır, bir kişinin burada ve şimdi nasıl konuştuğu, davrandığı ve ilişkiler
kurduğu ile ilgilidir.
10. ADT’de terapötik ilişkinin daha fazla üyesi vardır (çocuk, at ve terapist).
• İlk bağı oluştaracak şekilde, içgüdüyü takip ederek, at ve çocuk arasındaki ilişkinin
yaratılması en kolay ilişki olduğu sonucuna varabiliriz.
• Çocuk için tamamen yeni bir deneyim olarak ata ilk oturacağı zamanı hesaba katmalıyız.
• Terapist, atın yanında çocukla ilk teması kurmalıdır. Terapistin yaratıcılığı, yeteneği ve
deneyimi burada önemli bir rol oynayacaktır.
• Çocuk ve terapist arasında bir ilişki olduğunda, çocuk ve at arasında bir ilişki kurmaya
başlayabilirsiniz.
• Bu ilk anda ata binmeyi ima etmeyen tekniklerin kullanılması tavsiye edilir.
• Nadiren çocuk doğrudan atın üzerine oturtulacaktır. Bu teknik tamamen kabul görmüş
ancak çok fazla kullanılmamıştır..
• Çocuğun ata alışmasına yardımcı olmayı amaçlayan eylemlerden bazıları şunlardır:
• Atı biri sürerken, çocuğun atın önünde yürümesi.
• Duyusal uyarım, okşama,
• Atı tımarlayarak tanımak.
• Özel gereksinimli çocuk; bilgi entegrasyonu konusunda bazı zorluklar yaşayabilir..
• Yukarıda belirtilenler, çocuğu doğrudan atın önüne değil, eyere paralel olarak atın yanına
yerleştirmek için bir nedendir.
12. • Bir atın gözleri ve nefesi son derece güçlü duyumlar üretecektir. Bu yüzden tavsiye
edilen, atın yanında durarak sürece başlamaktır.
• Okşayarak çocuğu atın kuyruğuna yönlendiriniz.
• Kuyrukla temas etmek önemlidir çünkü kuyruk at yürürken hareket eder ve eğer
çocuk hareketin nereden geldiğini bilmiyorsa yaralanabilir.
Çocuğu atın gözlerini görmesi için yanına
getirmeliyiz. Ata yakın olan küçük bir çocuk sadece
atın bacaklarını görecektir.
13. Bu terapötik süreç için bu ilişki son derece önemli
olduğundan, çocuk-at ilişkisine özel bir dikkat
gösterilmelidir.
Bazı durumlarda çocuk, ebeveyninden ayrılırken
çok güçlü duygusal bir sıkıntı gösterecektir. Bu
durum ile karşılaşıldığında, tüm bu eylemler zor
olabilir ve sıkıntı çok güçlü olduğu için sonuç
vermeyebilir.
Bu durumda, terapistle ilişki kurulduktan sonra
çocuğu doğrudan ata bindirmeniz önerilir.
14. At üzerine binmek aşağıdaki şekillerde yapılabilir:
1. Çocuk kendi başına oturur, terapist çocuğa yakın, görsel temas kurar ve ona
dokunur.
Atın hareketini takiben elini okşamak veya tutmak, ayağına veya sırtına yumuşak bir
dokunuş, çocuğun güvende hissetmesini sağlayacaktır. Kısa sürede yerleştiğini ve
meraklandığını fark edeceğiz.
2. Duygusal stres çok güçlü olduğunda, annelik tekniğini kullanabiliriz:
Bunun güvenli bir şekilde kullanılabilmesi için terapistin at sürmeyi bilmesi
gerekir.
Sadece terapistin kollarında tutulabileceği küçük çocuklarda kullanılabilir.
Çocuk attaki terapistten daha büyükse, terapist çok fazla baskı altında olacak ve
terapist çocuğu güvenli bir şekilde idare edemeyecektir. Bu durumda annelik
tekniği tavsiye edilmez.
15. Terapistin ata binerek çocuğu
kucağına aldığı ve daha sonra
ileriye bakarak oturtacağı
annelik tekniği.
16. • İlk temas, tüm terapinin anahtarıdır.
• Bu anın büyük bir önemle ele alınması gerekir.
• Atı tanımak için her insanın kendi ritmi vardır. Bunun farkında olmak ve buna göre
hareket etmek önemlidir.
• Çocuk, terapist ve at arasındaki ilk buluşma çok önemlidir.
• Normalde bu kadar büyük bir hayvana yaklaşmak hepimiz için zordur.
• Atla ilk temasın, el yordamıyla, okşayarak ve yerde iken gerçekleşen diğer faaliyetlerle
yapılması tavsiye edilir.
• Çocuk atı tanır ve bazı güvenlik kurallarını öğrenir: atlara yandan yaklaşılır ve nazikçe
binilir.
• Yerden yapılan aktiviteler şunlar olabilir: atı manejde yürümek, tımar etmek, konuşmak ve
atın vücut kısımlarına dokunmak.
18. • ADT’de ilk adım dengeyi bulmaktır.
• İlk seanslarda vestibüler stimülasyon da zayıf bir denge nedeniyle çok yoğundur. Zayıf
denge, çok daha yoğun hareketleri artıracaktır.
• Bu noktada başın hareketi çok dikkatli bir şekilde gözlemlenmelidir.
• Bunu göz önünde bulundurarak, uzun vadede hangi terapötik amacımız olursa olsun,
şimdiki ana bakacağız. Bu, çocuğun dengeli bir pozisyon ve en az yoğun vestibüler
stimülasyon elde etmesine yardımcı olacak atı seçeceğimiz anlamına gelir.
• ADT’deki ikinci adım, binicinin at üzerinde mümkün olan en iyi pozisyonunu elde
etmektir.
• En iyi pozisyon ile, doğal oturma pozisyonuna mümkün olduğunca yakın bir pozisyonu
kastediyoruz..
• Bunu dikkate alarak vücut iki kısma ayrılır: üst kısım (kalça, gövde ve baş) ve alt kısım
(bacaklar).
• At yürürken binicinin doğru pozisyonunu korumak için terapist onu at üzerinde stabilize
etmelidir.
19. • Özel ihtiyaçları olan insanlar, teşhisleri ne olursa olsun, daha az anatomik
pozisyona sahiptir.
• Serebral palsili çocuklarda, ADT ile düzeltilebilecek sağlıksız omurga pozisyonları
bulabiliriz.
• İnsan vücudunu birbirine bağlı bir sistem olarak hayal edin. Bir segment bloke olursa, bu,
vücudun diğer tüm kısımlarındaki blokajları iletecektir.
• Segmentlerden biri düzeltildiğinde, diğer tüm segmentler doğru konumda hizalanacaktır.
• Doğru pozisyon ancak vücudun her segmenti hareketli olduğunda ve diğer
segmentlerden bağımsız hareket edebildiğinde elde edilebilir.
• Sürüş pozisyonunu düzelterek vücudun segmentlerini hizalamak, doğru darbeleri iletmek
anlamına gelir. Bedeni kontrol etmeye yol açan bedenin bilinçli farkındalığının ilk
adımıdır.
20. • At, doğal ortamında bir sürü hayvanıdır. Bu yüzden daima alfa figürünü arar. Bu
nedenle bir at ve bir insan arasında, insanın alfa karakteri olması gereken bir
hiyerarşi kurulmalıdır.
• Atın yönlendirilmesi gerekir ve başlangıçtan itibaren rollerin doğru bir şekilde
kurulması çok önemlidir.
• Atlarla çalışanlar, hatta terapistler ve gönüllüler bile bu hayvanların davranışları
hakkında bilgi sahibi olmalıdır. Ayrıca atın farklı ruh hallerini nasıl
tanımlayacaklarını da bilmelidirler.
21. • Atların çok güçlü bir tepkisi olabilir. Aynı zamanda çok iletişimseldirler ve rutin ve
öngörülebilir bir yaşam kurarak eğitilebilirler.
• Atın bilişsel yetenekleri, 18-36 aylık bir çocuğunkine benzer.
• Atlar dokunmaya ve acıya duyarlıdır.
• Gözler, kulaklar, kuyruk, duruş ve burun delikleri ile iletişim kurarlar. Ayrıca belirli
sesler çıkarabilirler.
• Dar alanlarda yaşamak zorunda kaldıklarında sıkılırlar ve kötü alışkanlıklar
geliştirirler.
• Atın ekibe katılmadan önce kişisel geçmişini bilmek önemlidir.
• Örneğin bir yarış atı, yarış ortamına özgü belirli seslere tepki verebilir. Bunu bir
terapi çerçevesinde ele almak son derece zor olacaktır.
22. • Atın başa çıkma mekanizması
attan ata farklılık gösterir. Bu,
tüm atların terapi için
kullanılamamasının bir
nedenidir.
• Acıya, korkuya, disipline ve
ani olaylara farklı cevaplar
verirler.
23. • Örneğin, bir yarış atı, bir yarışın başlangıcına benzer bir ses duyduğunda dörtnala
gitmek isteyebilir. Bu, doğal, özgür bir ortamda işitilen bir ses değildir.
• Atların iletişim biçimleri farklıdır ve insanlarla etkileşimlerinde çok önemli bir
unsurdur.
• Atlar kolayca korkan güçlü hayvanlardır ve tepkileri tehlikeli olabilir.
• Atların takip edecekleri bir lidere ihtiyaçları vardır. Duygusal tepkilerini
kopyalayacakları bir lidere ihtiyaçları vardır.
24. • Bir atın duyu sistemi:
• Duyma:
• Oldukça hassastır.
• Kulakları sesleri bulmak, yönlendirmek ve yükseltmek için şekillendirilmiştir..
• Kulakları huni şeklindedir.
• Görme:
• Atların çok büyük olan gözleriyle dürbün görüşleri vardır.
• Olası tehlikeyi ilk olarak tespit ederler.
• Atların çok iyi bir çevresel görüşü vardır.
• Arkalarında ve alınlarının önünde kör bir nokta vardır.
• Dokunsal:
• Dokunsal uyaranlara tepkileri değişkendir.
• Hassas bölgeleri: başları, vücutlarının yan kısmı ve ayaklarıdır.
25. • Terapi atları, doğal binicilik teknikleri
kullanılarak evcilleştirilmektedir. At ve
antrenör arasındaki ilişkiye ve bir ödül
sistemine dayanır.
• Atı yerden yönlendirirken
uygulanması daha zor olduğu için
cezalı terbiye tavsiye edilmez.
• Lider ve at arasındaki ilişki güce değil
güvene dayalı olmalıdır.
26. • Kullanılan terbiye yöntemi, esas ve usulleri kullanıldıkları sıra ile birleştirmelidir.
• Amaca, zamana ve yere göre değişebilirler.
• Herhangi bir terbiye yöntemi, dernekler yasasına dayanır.
• Yeni bir hareket öğrenmek, bilinen bir hareketle ilişkilendirildiğinde mümkündür.
Her yeni eylem, zaten bilinen bir eyleme dayanarak tanıtılır.
• Zamanla, yeni unsur bir rutin haline gelir ve yeni bir eylemi başlatmak için bir
yardım görevi görebilir.
• Ayrıca, daha iyi bir koşullu yanıt olarak bilinen koşullu refleks, ana terbiye
tekniklerinden biridir.
• Üzerine inşa etmek için atların dikkatini çekmek gereklidir.
• Atın başlangıçta bir av hayvanı olduğunu unutmamak önemlidir. Güvenemez ve çok
kolay yaralanabilir.
27. • Bir at çok meraklıdır ve çok hızlı öğrenebilir.
• Olumsuz olaylar hafızasında hemen yer edecektir.
• Duygusal tepkilerde bir azalma elde etmek önemlidir.
• Terbiye, her şeyden önce uyum anlamına gelir.
• At terbiyesi ve eğitimi için, antrenörün atlarla çalışma konusunda tutarlı bir bilgi ve
deneyime sahip olması gerekir.
• Genellikle bir at uzmanı tarafından takip edilir.
• At terbiyesi sırasında at şunları öğrenmelidir:
• üç adım yürüyüşü,
• her iki tarafta düzgün yürümek,
• daha hızlı veya daha yavaş yürümek,
• bireysel ve grup etkinlikleri sırasında sakin davranmak.
• Ayrıca hamle yaparken üç adım yürümeyi de öğrenmesi gerekir. Her iki tarafta da
bir manejde çalışmayı bilmesi gerekir. Lonj(çılbır), eğitim kamçısı ve duruştan
gelen sinyalleri tanımalıdır.
28. • Hangi tür seçilirse seçilsin, ilk eğitimden sonra atın ritmik ve rahat bir yürüyüşü
olmalıdır.(rahvan, tırıs, dörtnala).
• Terapi atları için özel terbiye: Temel terbiye uygulandıktan sonra, terapi atlarının
terapiye uygun olmaları için özel bir programa tabi tutulmaları gerekir.
• Yeni teknikleri öğrenirken, sık sık tekrar eden doğrulamayı kullanmak önemlidir.
Atın kendini güvende hissetmesi için bir rutin oluşturulmalıdır.
• Terapi atları, tımar edilirken, donatılırken veya terapi seansları sırasında daha
esnek olmayı ve sakin kalmayı öğrenmelidir. Bazen çok rahat olmayan durumlarda
çalışmaya alışmaları gerekir.
• Farklı eyerleme ve bu sırada kullanılan hareketlere ve araçlara alışmaları gerekir.
• Terapi atları farklı ve en uzun iplerde (kurşun ipi, yular, dizgin, uzun yular, çift
dizgin) çalışmak için kullanılmalıdır.
29. • At, gönüllüleri de dinlemelidir.
• Terapi atları, özellikle özel psikopedagoji alanında eğitilirken, uzun yoldayken
hemen harekete geçmek için kullanılmalıdır. Terapist attan uzak kaldığında binici
ile iletişim kurmak zorunda kalır ve ata sözlü komutlar veremez. Böylece at, dizgin
ve kamçıdan gelen komutlara cevap verebilmelidir.
• Atlar, farklı teşhisler nedeniyle sert veya rahatsız bir konuma sahip binicileri kabul
edecek şekilde eğitilmelidir. Sürücünün duruşu ne veya nasıl olursa olsun, dengeyi
bulabilmeli ve yürümeye devam edebilmelidir.
• Terapi atları, terapi sırasında kullanılan tüm alet ve diğer ekipmanlara alışmalıdır.
Çalıştıkları yere ve ortaya çıkabilecek tüm uyaranlara (görsel, akustik, dokunsal)
alışmaları gerekir. Bir terapi atı, çocuğun belirsiz dokunuşlarına, çığlıklarına,
düzensiz ve kontrolsüz hareketlerine, çevresinde çok sayıda insan (çocuk ve
yetişkin) olmasına alışmak zorundadır.
• Terapi atlarını eğitmek için doğal binicilik kullanılmalıdır. Pat Parelli ve Tellington
yöntemleri tavsiye edilir.
30. • Terapi, atlar için çok zorlu bir aktivitedir. Bu nedenle yorgunluk belirtilerini bilmek
çok önemlidir. Bunlar arasında, ancak bunlarla sınırlı olmamak üzere, aşağıdaki
işaretler vardır:
• Eyerlenirken ve/veya donatılırken kulakların sert bir şekilde geriye doğru gitmesi,
• Ahırı terk etmeyi reddetmesi,
• kaçması veya ürkmesi.
• Fiziksel ve psikolojik sağlığı açısından at, doğal yaşam ortamına mümkün olduğunca
yakın bir ortamda yaşamalıdır.
• At diğer atlarla yaşarsa ve otlaklara erişimi varsa daha sakin ve mutlu olacaktır.
• Ahırdan çıkmasına izin verilmeyen bir at gergin, daha az meraklı ve daha az dikkatli
olacaktır. Ayrıca daha az uyaran alacaktır.
31. ADT’de çevre son derece önemlidir.
• Terapi sırasında birçok avantaj sağlayabilir, ancak aynı zamanda az da olsa dezavantaj da
yaratabilir.
• Terapi sırasında birçok avantajın yanı sıra az da olsa dezavantaj yaratır.
• Çevre ne kadar bilinirse, at o kadar uygun davranır.
• Genellikle, terapi çok kontrollü bir ortamda gerçekleşir. Bazen manej dışında
yürümenin gerçek faydaları olabilir.
• Bu nedenle ekibin ortamı çok iyi bilmesi ve atın buna alışması çok önemlidir.
• Öngörülemeyen unsurlar olacak olsa bile, yine de mümkün olduğunca çok tahminde
bulunmak önemlidir.
• Ayrıca ekibin bir kriz durumunda her üyenin ne yapması gerektiğini çok iyi bilmesi
zorunludur.
• Ekip, değişikliklere tepki verebilmek için çevrede neler olup bittiğine sürekli olarak
dikkat etmelidir.
32. Avantajlar
ADT’in gerçekleştiği normalden farklı ortam ve hayvanların basit varlığı, çocuğun daha
fazla odaklanmasına, göz teması kurmasına ve dikkat kapasitesini artırmasına yardımcı
olabilir. Bütün bunlar başarılı bir terapötik süreç için önemli unsurlardır.
• ADT, çocuğu yeni bir ortama getirir ve onu yeni alandan mümkün olduğunca fazla bilgi
almaya zorlar. Bunu sürekli olarak uygulamak çocuğun odaklanmasını ve dikkatini
artıracaktır.
• ADT kapalı bir ortamda gerçekleşmediği için çocuk bunu zorunlu bir terapi olarak
algılamaz.
• Çocuk bu süreci keyifli bir aktivite olarak algılar. Aktiviteyi atla özdeşleştirir ve terapisti
kendisi ile at arasında bir bağlayıcı olarak görür.
• Çocuğun gidecek yeri olmadığı için göz teması kurulabilir.
• Dışarıda gerçekleştiği için doğada bulunabilecek bir çok terapi unsuru sunar:
• Yapraklar
• Çam kozalakları
• Farklı sesler – yürüyen atın çıkardığı ses
• Terapist yaratıcı olabilir ve çocuğa yeni aktiviteler sunmak için birçok imkana sahiptir.
33. Dezavantajlar
• Terapi kontrol edilemeyen bir ortamda gerçekleşir.
• Güvenlik önce gelir ve bazen bu, güvenliği sürdürmek için daha az terapi hedefi
üzerinde çalışmak anlamına gelir.
• ADT genellikle kentsel alanların dışında uygulanmaktadır ve bu, şehirlere gidip
gelmek için daha fazla zaman gerekmesi anlamına gelir.
• Terapi seansları hava durumuna bağlıdır. Düşük/yüksek sıcaklıklar ve kötü hava bir
seans için uygun değildir. Rüzgarın çıkardığı yüksek sesler atı korkutabilir.
34. • At ve ekip üyeleri bir sistem oluşturur.
• Etkili bir terapi seansı sağlamak için bu sistem iyi çalışmalıdır.
• At bağlanmalı ve atın liderini dinlemelidir.
• At lideri, korkup korkmadığını anlamak için sürekli olarak atın kulaklarını ve gözlerini
görmelidir.
35. • Bir atın sol tarafı, bir ata liderlik etmek için
geleneksel pozisyondur.
• Ya atınızın başıyla aynı hizada ya da başı ile
omzunun ortasında olacak şekilde ayakta
durabilirsiniz.
38. • Doğru yürüyüş
pozisyonu.
• Atın başı, atın liderinin
omzuna neredeyse
paralel olmalıdır.
• At lideri her zaman atın
gözlerini ve kulaklarını
görmelidir..
• Elinize yuları sarmayın.
39. • Yular ata dikey olarak hizalanmalıdır.
• At ile lider arasındaki mesafe 30 cm'den fazla
olmamalıdır.
40. Elinizin herhangi bir hareketinin ata
iletileceğinden, yuları kapama
mekanizmasından tutmayın.
41. Atın yanı sıra at lideri tarafından da
basılabileceğinden uzun bir yular kullanmayın.
42. • Atı arkanızdan çekmeyin.
• At liderinin at üzerinde hiçbir kontrolü yoktur ve
hiçbir tepkisini göremez.
43. • ADT, yüksek riskli bir faaliyettir çünkü:
- Çalışma alanı büyüktür,
- 300 ila 500 kg ağırlığında bir hayvanla çalışıyorsunuzdur,
- Çalışma koşullarını tamamen kontrol edemezsiniz,
- Beklenmedik durumlar meydana gelebilir (yüksek ses, hava koşulları – gök gürültüsü),
vb.
• Bir terapi seansına başlamadan önce güvenlik önlemleri alınmalıdır.
• Bu nedenle tüm ekip üyeleri güvenlik prosedürlerini bilmeli ve bunlara
uymalıdır.
• Kuralları bilmeyen veya ekipten farklı davranan bir üye varsa, ortaya çıkan
durumun kontrol edilmesi zor olacak ve istenmeyen sonuçlar doğabilecektir.
44. • Binici güvenliğinden sorumlu kişi, aşağıdakiler dikkate alınarak her
seanstan önce tanımlanacaktır:
• Oturuma kaç kişi katılıyor?
• Hangi ekipman kullanılıyor?
• Binicinin boy uzunluğu nedir?
• Binicinin ağırlığı nedir?
• Genellikle güvenlikten sorumlu kişi, atın liderinin arkasında yürüyen kişidir.
• Sadece bir terapist olduğunda, binicinin güvenliğinden o sorumludur.
• Gönüllüler ve yardımcı terapistler olduğunda, sorumlu kişi at liderinin arkasındaki
kişidir.
• Her seansın başında binici ve bunu yapacak sorumlu kişi için binme teknikleri
tartışılacaktır.
• Acil bir durumda herkesin ne yapması gerektiğini tam olarak bilmesi için bunlar terapi
seansının en başında tanımlanmalıdır.
45. • Acil bir durumda, atın olağandışı bir tepkisi varsa, o zaman:
• Atın lideri, atı kendisinden mümkün olduğunca uzağa itmelidir;
• Bunu yaparak atın arka kısmı dışa doğru kayacak ve bir kemer oluşturacaktır;
• Bu kemer çocuk için bir güvenlik bölgesi sağlayacaktır.
• Güvenlikten sorumlu kişi iki durumla karşılaşacaktır:
• Çocuğun ayaklarına üzengiler takılı ise, ekip çocuğu at üzerinde tutmak için ayakları
üzengi demirlerinden serbest kalana kadar mümkün olan her şeyi yapacaktır.
• Çocuğun ayakları üzengiye takılı değilse, güvenlikten sorumlu kişi, çocuğun başını sürekli
koruyarak çocuğu atın üzerinden alır.
46. "Erasmus+ Programı kapsamında Avrupa Komisyonu tarafından desteklenmektedir.
Ancak burada yer alan görüşlerden Avrupa Komisyonu ve Türkiye Ulusal Ajansı
sorumlu tutulamaz."
https://www.hippotherapy-training.eu/
https://www.facebook.com/HippotherapyProject/
https://www.hippotherapy-training.eu/elearning/?lang=en
https://play.google.com/store/apps/details?id=com.hippotherapy.mobile
https://apps.apple.com/app/id1526453884
