1. Sofia Vasilyevna Krukovsky
Kovalewska, nada en Moscova o 15 de
xaneiro de 1850 e finada en Estocolmo o
10 de febreiro de 1891, foi unha
matemática rusa.
Traxectoria
Sofía Kovalewska está considerada a
matemática europea máis prestixiosa, o
que compatibilizou coa escritura e a
reivindicación dos dereitos femininos,
loitando por abrir ás portas da universidade
ás mulleres. Os seus profundos traballos en
matemáticas fixeron reconsiderar ós seus coetáneos as arcaicas nocións da inferioridade da muller
na ciencia. Realizou traballos sobre ecuacións diferenciais, teoría de funcións e cinemática. No
1874 recibiu o doutorado da Universidade de Gotinga. Apareceron selos coa súa efixie en 1951 e
1996.
Nada nunha familia nobre, foi educada na propia casa, e así o seu carácter nervioso e retraído crese
que foi debido á acción dunha estrita gobernanta que tivo de pequena. Sentiuse cedo atraída polas
matemáticas: cóntase que a idade de once anos, as paredes da súa habitación estaban recubertas de
papeis co traballo do matemático ruso Ostrogradski, e ós 14 anos aprendeu polos seus propios
medios trigonometría para comprender a sección de óptica dun libro de física que estaba a ler por
aquel entón. Diversas persoas convenceron ó pai para que ela asistira á escola para continuar os
seus estudos. No 1869 intentou estudar matemáticas e ciencias na universidade de Heidelberg,
persuadindo ás autoridades universitarias para que lle deixaran ir á clase de Gustave R. Kirchhoff. A
súa tese doutoral, “Sobre a teoría de ecuacións diferenciais parciais”, trataba sobre un sistema
abondo xeral de ecuacións diferenciais de primeira orde e calquera número de variables, estendendo
un traballo previo de Karl Weierstrass con condicións de contorno. Residiu en Estocolmo dende o
ano 1884.
A súa adicación simultánea ás investigacións matemáticas e á
literatura causou certo desconcerto en moitas das persoas do seu
arredor. Nunha carta escrita por Sonia comentaba que non era nada
extraño, pois tanto o poeta como o matemático deben ser capaces de
afondar na realidade e desta forma ver o que os demais non ven.
Ademais a Matemática era, para ela, a ciencia que esixía máis
imaxinación.