การเขียนโปรแกรมบนมาตรฐานเปิด

1. หน่วยที่ 2 องค์ประกอบของโปรแกรม
ภาษาคอมพิวเตอร์
-ภาษาคอมพิวเตอร์
-โปรแกรมแปลภาษาคอมพิวเตอร์
-องค์ประกอบของโปรแกรมภาษาคอมพิวเตอร์

2. 1. ภาษาคอมพิวเตอร์
 คาสั่งหรือชุดคาสั่ง ที่เขียนขึ้นมาเพื่อสั่งให้เครื่องคอมพิวเตอร์ทางานตามที่เราต้องการ เราจะให้คอมพิวเตอร์ทาอะไรก็เขียน
เป็นคาสั่ง ซึ่งต้องสั่งเป็นขั้นตอนและแต่ละขั้นตอนต้องทาอย่างละเอียดและครบถ้วน ซึ่งจะเกิดเป็นงานชิ้นหนึ่งขึ้นมามีชื่อ
เรียกว่า "โปรแกรม"
1. ภาษาระดับต่า (Low Level Language) เป็น
ภาษาที่มนุษย์ทาความเข้าใจได้ยาก ส่วนใหญ่ต้องมีความ
เข้าใจเกี่ยวกับสถาปัตยกรรมคอมพิวเตอร์ และฮาร์ดแวร์
เป็นอย่างดีจึงจะสามารถเขียนโปรแกรมสั่งงานได้มีข้อดี
ในส่วนที่เขียนโปรแกรมควบคุมอาร์ดาแวร์แต่ละส่วนได้
โดยตรงจึงทางานได้เร็ว แต่ไม่เหมาะที่จะใช้ในการพัฒนา
โปรแกรม ตัวอย่างของภาษาระดับต่าได้แก่ ภาษาเครื่อง
(Machine Language) และภาษาแอสเซมบลี
(Assembly Language) เป็นต้น
2. ภาษาระดับสูง (High Level Language)
เป็นภาษาที่ทาความเข้าใจได้ง่าย มีลักษณะของการใช้
คาสั่งเป็นภาษาอังกฤษซึ่งใกล้เคียงกับภาษามนุษย์มากการ
สั่งให้คอมพิวเตอร์ทางานจะต้องมีการแปลความหมายของ
คาสั่งโดยใช้ตัวแปลภาษาทีละชุดคาสั่งที่เรียกว่า
Interpreter หรือแปลครั้งเดียวทั้งโปรแกรมที่
เรียกว่า Compiler

3. 2. โปรแกรมแปลภาษาคอมพิวเตอร์
 ตัวแปลภาษาโปรแกรมคอมพิวเตอร์ เป็นโปรแกรมที่ใช้ในการแปลความหมายของคาสั่งในภาษาคอมพิวเตอร์ชนิดต่างๆ ไปเป็น
ภาษาเครื่อง ซึ่งเป็นภาษาที่คอมพิวเตอร์เข้าใจและทางานตามคาสั่งได้โดยโปรแกรมที่เขียนจะเป็นโปรแกรมต้นฉบับหรือซอร์สโค้ด
(source code) ซึ่งโปรแกรมเมอร์เขียนคาสั่งตามหลักการออกแบบโปรแกรมและจาเป็นต้องใช้ตัวแปลภาษาคอมพิวเตอร์เพื่อ
ตรวจสอบไวยากรณ์ของภาษาว่าเขียนถูกต้องหรือไม่ และทดสอบผลลัพธ์ว่าเป็นอย่างไรซึ่งภาษาคอมพิวเตอร์ชนิดต่างๆ จะมีตัวแปล
ภาษาของตนเองโดยเฉพาะโปรแกรมที่แปลจากโปรแกรมต้นฉบับแล้วจะเรียกว่าออบเจ็คโค้ด (object code) ซึ่งเป็นภาษาเครื่อง
ที่ประกอบด้วย รหัสคาสั่งที่คอมพิวเตอร์สามารถเข้าใจและนาไปปฏิบัติได้ต่อไป 2 ประเภทดังนี้
 1. อินเทอร์พรีเตอร์ (interpreter) เป็นตัวแปลภาษาคอมพิวเตอร์ระดับสูงไปเป็นภาษาเครื่องโดยใช้หลักการแปลคาสั่งครั้ง
ละ 1 คาสั่งให้เป็นภาษาเครื่อง แล้วนาคาสั่งที่เป็นภาษาเครื่องนั้นไปทาการประมวลผลและแสดงผลลัพธ์ทันทีหากไม่พบข้อผิดพลาด
หลังจากนั้นจะแปลคาสั่งถัดไปเรื่อยๆจนกว่าจะจบโปรแกรมในระหว่างการแปลคาสั่งถ้าหากพบข้อผิดพลาดทางไวยากรณ์ของภาษา
โปรแกรมอินเทอร์พรีเตอร์ก็จะหยุดการทางานพร้อมแจ้งข้อผิดพลาดให้ทาการแก้ไขซึ่งทาได้ง่ายและรวดเร็วแต่ออบเจ็คโค้ดที่ได้จาก
การแปลคาสั่งโดยใช้อินเทอพรีเตอร์นั้นไม่สามารถเก็บไว้ใช้ใหม่ได้จะต้องแปลโปรแกรมใหม่ทุกครั้งที่ต้องการใช้งานทาให้โปรแกรม
ทางานได้ค่อนข้างช้า
 2. คอมไพเลอร์ (compiler) เป็นตัวแปลภาษาคอมพิวเตอร์ระดับสูงไปเป็นภาษาเครื่องโดยทาการตรวจสอบความถูกต้องของการ
เขียนคาสั่งทั้งหมดทั้งโปรแกรมให้เป็นออบเจ็คโค้ด แล้วจึงทาการแปลคาสั่งไปเป็นภาษาเครื่องจากนั้นจึงทาการประมวลผลและ
แสดงผลลัพธ์หากพบข้อผิดพลาดของการเขียนโปรแกรม หรือมีคาสั่งที่ผิดหลักไวยากรณ์ของภาษาคอมพิวเตอร์ โปรแกรมคอมไพเลอร์
จะแจ้งให้โปรแกรมเมอร์ทาการแก้ไขให้ถูกต้องทั้งหมดก่อนแล้วจึงคอมไพล์ใหม่อีกครั้งจนกว่าไม่พบข้อผิดพลาดถึงจะนาโปรแกรมไป
ใช้งานได้
ข้อดีของคอมไพเลอร์ คือโปรแกรมออปเจ็คโค้ดที่ได้จะรวบรวมคาสั่งที่สาคัญในการรันโปรแกรมไม่ต้องเสียเวลาในการแปลใหม่ทุกครั้ง
ทาให้การทางานของโปรแกรมเป็นไปอย่างรวดเร็ว จึงเป็นรูปแบบการแปลที่ได้รับความนิยมอย่างมาก

4. 3. องค์ประกอบของโปรแกรมภาษาคอมพิวเตอร์
องค์ประกอบของโปรแกรมภาษาคอมพิวเตอร์ มีดังนี้
 ส่วนหัวของโปรแกรม (Header) เป็นส่วนที่จะต้องเขียนไว้เพื่อให้ใช้งานฟังก์ชันต่างๆ ในกรณีที่ต้องการทราบว่าฟังก์ชัน
ใดถูกนิยามใว้ที่ใด โดยให้ทาแถบสีที่ฟังก์ชันนั้นๆ และกดปุ่ม Ctel+f1
 ส่วนฟังก์ชันหลัก(Function) เป็นฟังก์ชันหลักของโปรแกรมโดยภายในวงเล็บนั้น (main())
 ส่วนคาสั่ง (Statemnt)เป็นส่วนที่ใช้เขียนประโยคคาสั่ง
 ส่วนแสดงผล (Comment) เป็นส่วนที่ใช้สาหรับแสดงข้อความเพื่ออธิบายสิ่งที่ต้องการในโปรแกรม
 ส่วนปิดโปรแกรม (End) ใช้ปีกกาปิด (}) แสดงการจบการเขียนโปรแกรม

5. หน่วยที่ 3 ขั้นตอนการแก้ไขปัญหา (Algorithm)
-การวิเคราะห์ปัญหา
-การวิเคราะห์ขั้นตอนเพื่อแก้ปัญหาอย่างง่าย
-การกาหนดค่าตัวแปร
-การเขียนอัลกอริทึม (Algorithm) ปละรหัสเทียม (Pseudo Code)

6. 1. การวิเคราะห์ปัญหา
การวิเคราะห์ปัญหามีดังนี้
 สิ่งที่ต้องการ (Need)
 การนาข้อมูลเข้า (Input)
 การประมวลผล (Processing)
 การแสดงผลลัพธ์ที่ต้องการ (Desried Results)

7. 2. การวิเคราะห์ขั้นตอนเพื่อแก้ปัญหาอย่างง่าย
 กาหนดปัญหาต่าง ๆ และสิ่งที่ต้องการ (Requirement)
 กาหนดข้อมูลเข้า (Input) และ ข้อมูลออก (Output)
 ทดลองแก้ไขปัญหาด้วยตัวเอง(Hand Example)

8. 3. การกาหนดค่าตัวแปร
 ตัวแปร (Variable) ตัวแปรจะเป็นชื่อที่ใช้ในการบอกจานวนหรือปริมาณ ซึ่งสามารถ
ที่จะทาการเปลี่ยนแปลงจานวนได้ด้วยโปรแกรมคอมพิวเตอร์ การตั้งชื่อตัวแปร จะต้องตั้ง
ชื่อให้แตกต่างไปจากชื่อของตัวแปรอื่นๆ ยกตัวอย่างชื่อของตัวแปร ได้แก่ x, y,
peter, num_of_points และ streetnum เป็นต้น โดยปกติการเขียน
โปรแกรมที่ดี ควรจะตั้งชื่อตัวแปรให้สอดคล้องกับการทางานหรือหน้าที่ของตัวแปรนั้นๆ
เพราะเมื่อถึงเวลาต้องมาทาการปรับปรุงแก้ไขโปรแกรม จะสามารถทาได้โดยไม่ยากนักใน
ภาษา C หรือ C++ ได้มีกฎในการตั้งชื่อตัวแปรที่สามารถใช้งาน

9. 4. การเขียนอัลกอริทึม (Algorithm)
และรหัสเทียม (Pseudo Code)
 การออกแบบโปรแกรม เช่น การเขียนอัลกอริทึม การเขียนรหัสเทียม
 การเขียนอัลกอริทึม หมายถึง การอธิบายลาดับขั้นตอนการทางานในลักษณะของข้อความ
 การเขียนรหัสเทียม เป็นส่วนที่ต่อจากการเขียนอัลกอริทึม โดยรหัสเทียมจะเป็นการเขียน
ขั้นตอนการทางานของโปรแกรม