การเขียนโปรแกรมบนมาตรฐานเปิด

1. ภาษาโปรแกรม (Programming Languages) หมายถึง ภาษาประดิษฐ์ชนิดหนึ่งที่ออกแบบขึ้นมาเพื่อ
สื่อสารชุดคาสั่งแก่เครื่องจักรโดยเฉพาะคอมพิวเตอร์
ภาษาคอมพิวเตอร์ (Computer Language)
หมายถึง ชุดคาสั่งต่าง ๆ ที่จะสั่งให้เครื่องคอมพิวเตอร์ทางาน ซึ่งการเขียนคาสั่งเหล่านั้นเรียกว่า โปรแกรม
(program) ถ้ามีหลาย ๆ คาสั่งจะเรียกว่า ชุดคาสั่ง (Statement) ซึ่งปัจจุบันมีอยู่หลายภาษาตามความถนัด
ของผู้ใช้เพื่อให้ผู้เขียนโปรแกรมสามารถเลือกได้ว่าจะเขียนโปรแกรมด้วยภาษาใด ให้เหมาะกับงานที่ต้องการ ที่คล้ายคลึง
กันของภาษาคอมพิวเตอร์
1. คาสั่งรับข้อมูลและแสดงผล (Receive Data and Display) คาสั่งประเภทนี้จาเป็นอย่างยิ่งที่จะต้อง
การใช้ในภาษา ทั้งยังห้องแจกแจงรายละเอียดต่อไปด้วยว่ารับผ่านอุปกรณ์และแสดงผลทางอุปกรณ์ใด

2. 2. คาสั่งคานวณ (Calculated) โปรแกรมหรือคาสั่งที่เขียนจะหนีไม่พ้นคาสั่งที่สั่งให้ประมวลผลประเภท บวก ลบ
คูณ และหาร
3.คาสั่งที่มีการเลือกทิศทาง (Direction) หมายถึง สั่งให้มีการเปรียบเทียบ เช่น ถ้ามากกว่าให้ทาอย่างหนึ่ง ถ้า
เท่ากันให้ทาอย่างหนึ่ง หรือน้อยกว่าให้ทาอีกอย่างหนึ่ง เป็นต้น
4. คาสั่งเข้าออกของข้อมูล (input and Output Data) หมายถึง การนาโปรแกรมหรือข้อมูลออกหรือส่ง
เข้าไปเก็บในสื่ออย่างใดอย่างหนึ่งเพื่อเรียกมาใช้ใหม่ได้
ภาษาเครื่อง (Machine Language) ภาษาเป็นภาษรุ่นแรก ๆ ที่ผู้ใช้งานคอมพิวเตอร์ใช้เขียนคาสั่งเพื่อให้
เครื่องคอมพิวเตอร์ทางาน เขียนสลับกันไปมาเพื่อใช้เป็นรหัสสั่งงาน
ภาษาระดับต่า ( Low Level Language) ภาษาระดับต่าที่ใช้อยู่ในปัจจุบันนั้นมีอยู่เพียงภาษาเดียวคือ
ภาษาแอสแซมบลี ภาษานี้จะมีการนาตัวอักษรย่อหรือสัญลักษณ์ต่าง ๆ มาใช้แทนชุดคาสั่งที่เป็นเลขฐานสอง
เช่น ADD หมายถึง บวก, SUB หมายถึง ลบ เช่น A SUB X,Y ให้นาค่า A ลบออกจากค่า X และนาค่าที่ได้ไป
เก็บไว้ที่ Y เป็นต้น

3. ภาษาระดับสูง (High Level Language) ภาษาระดับสูงเป็นภาษาที่เขียนได้ง่าย เพราะมีการนาคาศัพท์
และข้อความต่าง ๆ ที่บุคคลนาไปใช้ในชีวิตประจาวันเพื่อให้คอมพิวเตอร์ทางาน เช่น คาว่า Read, Print < Goto ,
Ead เป็นต้น
โปรแกรมแปลภาษาคอมพิวเตอร์
หากเขียนโปรแกรมด้วยภาษาระดับสูง จาเป็นต้องมีตัวกลางในการแปลภาษาระดับสูงที่เขียนให้เป็นภาษาเครื่อง เพื่อให้เครื่อง
เข้าใจชุดคาสั่งต่าง ๆ ที่เขียนได้
1. อินเทอร์พรีเตอร์ (interpreter) เป็นโปรแกรมแปลภาษาระดับสูง เมื่อแปลเสร็จก็จะทางานตามคาสั่งนั้นจึงจะ
แปลคาสั่งอื่นต่อไปจนกว่าจะจบโปรแกรม การแปลแต่ละครั้งไม่มีการจาหรือบันทึกไว้เมื่อต้องการจะใช้งานอีกก็จะต้องทาการ
แปลใหม่ทุกครั้ง
2. คอมไพเลอร์ (Compiler) เป็นโปรแกรมแปลภาษาซึ่งทาการแปลภาษาระดับสูงเป็นภาษาเครื่องโกยจะทาการแปล
คาสั่งทั้งหมดเมื่อนาโปรแกรมที่ผ่านการแปลเรียบร้อยแล้วไปใช้งานจะทาให้เครื่องทางานได้เร็วขึ้น การแปลแบบนี้มีการบันทึก
โปรแกรมได้ทันทีไปใช้งานเมื่อใดก็สามารถใช้งานได้โดยทันทีโดยที่ไม่ต้องแปลอีก

4. องค์ประกอบของโปรแกรมภาษาคอมพิวเตอร์
1. ส่วนหัวของโปรแกรม (Header) เป็นส่วนที่จะต้องเขียนไว้เพื่อให้ใช้งานฟังก์ชันต่าง ๆ
2. ส่วนฟังก์ชันหลัก (Function) เป็นฟังก์ชันหลักของโปรแกรม โดยภายในวงเล็บนั้น (main()) เป็น
ค่าพารามิเตอร์ที่จะส่งผ่านไปทางานยังฟังก์ชันอื่น ๆ
3. ส่วนคาสั่ง (Statement) เป็นส่วนที่ใช้เขียนประโยคคาสั่ง
4. ส่วนแสดงผล (Comment) เป็นส่วนที่ใช้สาหรับแสดงข้อความ
5. ส่วนปิดโปรแกรม (End) ใช้ปีกกาปิด แสดงการจบการเขียนโปรแกรม

5. การวิเคราะห์ปัญหา หมายถึง การวิเคราะห์โปรแกรมว่ามีการทางานอย่างไร ใช้ข้อมูลและตัวแปลอะไรบ้าง และต้องการ
ให้ผลลัพธ์ออกมาในรูปแบบใด โดยขั้นตอนแรกและขั้นตอนที่สาคัญที่สุด
1.สิ่งที่ต้องการ หมายถึง การวิเคราะห์ว่าต้องการให้ผลลัพธ์
2.การนาข้อมูลเข้า หมายถึง การวิเคราะห์ว่าข้อมูลต่าง ๆ ที่จะป้อนเข้าไปในโปรแกรม
3.การประมวลผล หมายถึง การวิเคราะห์หรือการนาเอาค่าของข้อมูลทางคณิตศาสตร์เพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่ต้องการ
4.การแสดงผลลัพธ์ที่ต้องการ หมายถึง เมื่อข้อมูลผ่านการคานวณและได้ผลลัพธ์ตามที่ต้องการ

6. สรุปสาระการเรียนรู้หน่วยที่ 3
สิ่งที่สาคัญที่สุดในขั้นตอนการแก้ไขปีญหานั้นคือการวิเคราะห์ปัญหา โดยอาจต้องวิเคราะห์จากสิ่งที่ต้องการ ทา
ความเข้าใจกับปัญหาต่าง ๆ และกาหนดปัญหาให้ชัดเจน มีรูปแบบอย่างไร และมาจากที่ใด นอกนี้ก็ยังมีส่วนอื่น ๆ ที่
ควรพิจารณาในการของข้อความตั้งแต่ต้นจนจบว่ามีลาดับขั้นตอนการทางานอย่างไรบ้าง
การเขียนรหัสเทียม หมายถึง การเขียนขั้นตอนการทางานของโปรแกรมจนกระทั่งได้ผลลัพธ์ตามที่ได้วิเคราะห์
ออกมา โดยใช้ภาษาที่ใกล้เคียงกับภาษาที่ใช้ในการโปรแกรม ซึ่งการเขียนรหัสเทียมนี้เป็นส่วนที่ต่อจากการเขียน
อัลกอริทึม