6. Οι τύποι της αιτιατικής του ενικού του πρώτου
και δεύτερου προσώπου εμένα και εσένα μετά
τις προθέσεις από και για χάνουν συνήθως το
αρχικό φωνήεν ε-
π.χ. Από μέναγια σένα, αντί Από εμένα για
εσένα.
Στον καθημερινό προφορικό λόγο, σε ύφος
υποτιμητικό αλλά και οικείο, παρουσιάζονται,
και οι τύποι αυτουνού, αυτηνής, αυτωνών και
αυτουνούς.
π.χ. Τα γράμματα αυτουνού του παιδιού είναι
χάλια.
7. ΚΤΗΤΙΚΕΣ
ΑΝΤΩΝΥΜΙΕΣ
Οι γενικές των
αδυνάτων τύπων
της προσωπικής
αντωνυμίας μετά
από ουσιαστικά
π.χ. τετράδιό μου
παιδί της
Α΄ πρόσωπο: δικός –ή-ό μου
δικός-ή-ό μας
Β΄ πρόσωπο: δικός –ή-ό σου
δικός-ή-ό σας
Γ΄ πρόσωπο: δικός-ή-ό του/της
δικός-ή-ό τους
8.
9. ΟΡΙΣΤΙΚΕΣ
ΑΝΤΩΝΥΜΙΕΣ
ο ίδιος, η ίδια, το
ίδιο
με το άρθρο
Το επίθετο μόνος, μόνη, μόνο
χωρίς το άρθρο και με τις γενικές
των αδύνατων τύπων της
προσωπικής αντωνυμίας
π.χ. μόνος μου, μόνη μου, μόνο
μου κτλ
10. αυτός, αυτή, αυτό
(ε)τούτος, (ε)τούτη, (ε)τούτο
εκείνος, εκείνη, εκείνο
τέτοιος, τέτοια, τέτοιο
τόσος, τόση, τόσο
11. που
(άκλιτο)
ο οποίος, η οποία,
το οποίο
όποιος, όποια,
όποιο
όσος, όση, όσο
ό,τι
οποιοσδήποτε
οσοσδήποτε
οτιδήποτε
13. Δεύτεροι τύποι πολύ συχνοί στον προφορικό λόγο, σε οικείο
ύφος, καθώς και στη λογοτεχνία:
γενική ενικού: (ποιου)ποιανού, (ποιας) ποιανής
γενική πληθυντικού: (ποιων) ποιανών
αιτιατική πληθυντικού: (ποιους) ποιανούς
Δεύτεροι τύποι σε ύφος ουδέτερο και τυπικό:
γενική ενικού αρσενικού και ουδετέρου: (ποιου) τίνος
γενική πληθυντικού όλων των γενών: (ποιων) τίνων