2. Η ιςτορία του βαπτίςματοσ
 Κατϊ τουσ αποςτολικούσ χρόνουσ μια ςύντομη
ομολογύα τησ πύςτεωσ αρκούςε για την παροχό
βαπτύςματοσ ςε αυτούσ που πύςτευαν ςτο μόνυμα των
αποςτόλων ό των ευγγελιςτών, χωρύσ ιδιαύτερη
προγενϋςτερη κατόχηςη ό ειδικό προετοιμαςύα

3.  Σο βϊπτιςμα αρχικϊ γινόταν ςε ανοιχτούσ φυςικούσ
χώρουσ με τρεχούμενο νερό όπωσ οι λύμνεσ και τα
ποτϊμια ό ϊλλουσ ειδικούσ χώρουσ, τα λεγόμενα
βαπτιςτόρια. Με το πϋραςμα του χρόνου η τελετό
λϊβαινε χώρα ςτουσ ναούσ

4.  . ΢τουσ αρχικούσ χρόνουσ τα κυρόγματα γύνονταν
δημόςια ενώπιον πλόθοσ κόςμου ό και κατ΄ ιδύαν. Κατϊ
τουσ μεταποςτολικούσ χρόνουσ όμωσ, προηγεύτο του
βαπτύςματοσ μια ςύντομη κατόχηςη με τισ θεμελιώδεισ
αρχϋσ τησ πύςτεωσ

5.  Η προοδευτικό ανϊπτυξη τησ διδαςκαλύασ τησ
εκκληςύασ επϋφερε αλλαγϋσ και ςτη κατόχηςη των
βαπτιζομϋνων. Η κατόχηςη αυξόθηκε ενώ ςτην
ανατολό δημιουργόθηκαν δύο ςώματα. Σο ςώμα των
«ακροώμενων» και των «φωτιζομϋνων». Επύςησ
επετρϊπη η παρακολούθηςη του διδακτικού μϋρουσ τησ
λειτουργύασ, όχι όμωσ και του μυςτηριακού.

6.  Ένα ϊλλο ςημαντικό ζότημα που προκϊλεςε
διχογνωμύα κατϊ τουσ πρώτουσ χριςτιανικούσ αιώνεσ
όταν ο νηπιοβαπτιςμόσ

7.  Ωσ τον 6ο αιώνα το αργότερο καθιερώθηκε ευρύτερα το
βϊπτιςμα νηπύων, καθώσ και η υποχρϋωςη ότι το νόπιο
θα ακολουθούςε την πύςτη, καθώσ ϋνασ ενόλικοσ
Χριςτιανόσ, ο λεγόμενοσ «ανϊδοχοσ», αναλϊμβανε εν
ονόματι του νηπύου την υποχρϋωςη να ακολουθόςει ωσ
ενόλικοσ την χριςτιανικό πύςτη

8.  Για την Ορθόδοξη εκκληςύα το βϊπτιςμα αποτελεύ ϋνα
απο τα επτϊ μυςτόριϊ τησ. . Κατϊ τον Απόςτολο Παύλο
δόθηκε απο τον Κύριο για να λυτρωθεύ ο ϊνθρωποσ από
το προπατορικό αμϊρτημα και από τισ προςωπικϋσ
αμαρτύεσ

9. Η τελετή του βαπτίςματοσ
 Η ακολουθύα του Αγύου Βαπτύςματοσ, όπωσ τελεύται
ςόμερα, βαςικϊ διαιρεύται ςε τρύα μϋρη:
 α) Σισ προβαπτιςματικϋσ ευχϋσ.
 β). Σην κυρύωσ ακολουθύα τησ Βϊπτιςησ.
 γ) Σισ μεταβαπτιςματικϋσ ευχϋσ.

10.  ο ιερϋασ μαζύ με τον βαπτιζόμενο και τον ανϊδοχο
ςτϋκονται ςτο νϊρθηκα η ςτο πύςω μϋροσ του ναού, ςε
θϋςη που ςυμβολικϊ δηλώνει πωσ τώρα αρχύζει η
εύςοδοσ του βαπτιζομϋνου ςτην Εκκληςύα.

11.  ΢τη ςυνϋχεια ο ιερϋασ διατϊςςει με το όνομα του Θεού
τον διϊβολο να φύγει μακριϊ από τον ϊνθρωπο τούτο
που θα γύνει ςε λύγο Χριςτιανόσ. ο ιερϋασ φυςϊει τρεισ
φορϋσ ςτο πρόςωπο του βαπτιζομϋνου ευχόμενοσ να
φύγει κϊθε πονηρό πνεύμα από μϋςα του και ςε λύγο
ζητϊ από τον ύδιο η τον ανϊδοχο, αν βαπτύζεται μωρό,
να φτύςει τρεισ φορϋσ, αφού προηγουμϋνωσ δηλώςει
ότι «αποτϊςςεται» (αρνιϋται) τον διϊβολο.

12.  Αφού λοιπόν απαρνηθεύ ο βαπτιζόμενοσ τον διϊβολο,
ομολογεύ πωσ θα ςυμπορεύεται με τον Χριςτό από εδώ
και πϋρα; «΢υντϊςςη τω Χριςτώ;». «΢υνϊςςομαι». Και
ςαν διακηρύξη του τι ακριβώσ ο Χριςτιανόσ πιςτεύει,
απαγγϋλλεται το «Πιςτεύω»

13.  Μετϊ από τισ προβαπτιςτικϋσ αυτϋσ ευχεσ αρχύζει η
καθεαυτό ακολουθύα τησ Βϊπτιςησ. Ο ιερϋασ τώρα πια
ςτϋκεται ςτο κϋντρο του ναού κοντϊ ςτην κολυμβόθρα
μαζύ με τον βαπτιζόμενο και τον ανϊδοχο

14.  Σο νερό τησ κολυμβόθρασ εύναι αγιαςμόσ. Σην ευχό
του αγιαςμού του νερού ακολουθεύ η ευχό τησ ευλογύασ
του ελαύου. Σο λϊδι αυτό, ςύμβολο αγώνα θεραπεύασ,
ϊφεςησ αμαρτιών, αλεύφεται ςε όλο το ςώμα του
μϋλλοντοσ να βαπτιςθεύ. Οι Πατϋρεσ τησ Εκκληςύασ
μασ επιμϋνουν πολύ ςτο να εύναι ολόςωμη αυτό η
ϊλειψη.

15.  οι τρεισ καταδύςεισ ςτο αγιαςμϋνο νερό. Σην κϊθε μια
τουσ ςυνοδεύει η εκφώνηςη του Ονόματοσ ενόσ
προςώπου τησ Αγύασ Σριϊδοσ. Σο τριπλό βούτηγμα ςτο
νερό ςημαύνει την τριόμερη ταφό και ανϊςταςη του
Χριςτού. Από την ώρα τούτη ο βαπτιζόμενοσ εύναι
μϋλοσ του ςώματοσ του Χριςτού.

16.  Όπωσ ο Χριςτόσ πϋθανε και αναςτόθηκε, ϋτςι με τη
δύναμη του Αγύου Πνεύματοσ, που ενεργεύ μϋςα ςτην
Εκκληςύα μασ, αυτόσ που βαπτύζεται πεθαύνει ωσ
ϊνθρωποσ μακριϊ από τον Θεό και γεννιϋται ωσ
ϊνθρωποσ ενωμϋνοσ με το Θεό.

17.  Ακολουθεύ η ευχό του Αγύου Μύρου. Αφού χριςτεύ
(αλειφθεύ) ςταυροειδώσ με το Άγιο Μύρο ο
νεοφώτιςτοσ ςε διϊφορα ςημεύα του ςώματοσ, εύναι πια
ϋνασ καινούργιοσ Χριςτιανόσ, μια ακϋραιη, ολόλαμπρη
εικόνα του Θεού και αυτό την ακεραιότητα ευχόμαςτε
να κρατόςει ςε όλη τη ζωό του.

18.  Και ςαν ςημϊδια υλικϊ, χειροπιαςτϊ μιασ φωτεινόσ,
αγύασ ζωόσ ϋχουμε το ντύςιμο του νεοφώτιςτου με
λευκϊ ρούχα, μαζύ με την ευχό να ζει «ντυμϋνοσ» τη
δικαιοςύνη και το φωσ του Χριςτού.

19.  Ακόμη την παρϊδοςη του επιςτηθύου ςταυρού, που θα
εύναι πια το ςύμβολο και το όπλο του, και τησ
αναμμϋνησ λαμπϊδασ που φανερώνει όλων μασ και
κυρύωσ του Χριςτού μασ την προςδοκύα να εύναι φωσ
ςτουσ γύρω του τού κϊθε Χριςτιανού η ζωό.

20.  Ακολουθεύ η περιφορϊ του ιερϋα και του νεοφώτιςτου
μαζύ με τον ανϊδοχο γύρω από την κολυμβόθρα. Εύναι η
περιφορϊ αυτό ϋνασ πνευματικόσ «χορόσ», μια
εκδόλωςη χαρϊσ και πανηγυριςμού για το ότι ϋνασ
ακόμη ϊνθρωποσ δϋχτηκε τη ςωτηρύα.

21. Η ςυμβολική πράξη τησ
τριχοκουρίασ
Σο κόψιμο λύγων τριχών ςε ςχόμα ςταυρού απο το κεφϊλι
του βαπτιζομϋνου ςαν μια μικρό θυςύα ςτο Λυτρωτό του,
δόλωςη ότι ανόκει πλϋον ςτο Χριςτό.

22. Η ςημαςία του βαπτίςματοσ
 Με το βϊπτιςμα ο πιςτόσ αναγεννϊται πνευματικϊ και
γύνεται κληρονόμοσ του Θεού. Κληρονόμοσ τησ
αφθαρςύασ και τησ αθαναςύασ.
Σο βϊπτιςμα ςημαύνει και την εύςοδο του ανθρώπου
ςτην πνευματικό βαςιλεύα του Χριςτού.

23. Το βάπτιςμα ςτην καθολική
εκκληςία
 Και ςτη Ρωμαιοκαθολικό Εκκληςύα το βϊπτιςμα
αποτελεύ ϋνα από τα επτϊ μυςτόρια και ακολουθεύται η
πρακτικό του νηπιοβαπτιςμού. ΢ε αντύθεςη όμωσ με
την Ορθόδοξη Εκκληςύα δεν τελεύται ταυτόχρονα με τη
βϊπτιςη και το μυςτόριο του χρύςματοσ , αλλϊ αρκετϊ
χρόνια αργότερα (ςυνόθωσ ςε ηλικύα 7-14 ετών).

24.  Σο βϊπτιςμα δεν τελεύται με κατϊδυςη ςε νερό, αλλϊ με
επύχυςη ύδατοσ ςτην κεφαλό του βαπτιζόμενου. ΢υχνϊ
δεν εύναι χωριςτό τελετό, όπωσ ςτην Ορθόδοξη
εκκληςύα, αλλϊ τελεύται ςτο πλαύςιο τησ Θεύασ
Λειτουργύασ.

25. Το μυςτήριο του Χρίςματοσ
 ΢το μυςτόριο του Χρύςματοσ ςφραγύζεται ο πιςτόσ με
το Άγιο Μύρο για να λϊβει τη δωρεϊ του Αγύου
Πνεύματοσ. Σο Χρύςμα εύναι το Μυςτόριο που
ακολουθεύ μετϊ το Βϊπτιςμα, με το όποιο «γεμύζει ο
νεοφώτιςτοσ από το Άγιο Πνεύμα, το όποιο τον ενιςχύει
και τον κατευθύνει ςτην πνευματικό ζωό

26.  ΢φραγύσ δωρεϊσ Πνεύματοσ αγιου
 Με το Χρύςμα ο ϊνθρωποσ δεν αποτελεύται πλϋον μόνο
από ςώμα και ψυχό, αλλϊ και από τη Χϊρη του Αγ.
Πνεύματοσ.
 Με το μυςτόριο του Χρύςματοσ το Άγιο Πνεύμα
επιςκιϊζει τον νεοφώτιςτο. Σον ενιςχύει. Σον οπλύζει
ςτουσ αγώνεσ του ενϊντια ςτο διϊβολο. Μεταδύδονται
ςτον χριόμενο ανεξύτηλα ςτην ψυχό του τα χαρύςματα
του Αγη. Πνεύματοσ. Ολόκληροσ ο ϊνθρωποσ γύνεται
τώρα ναόσ του Θεού.

27.  Σ΢ΙΛΙΛΗ ΑΙΚΑΣΕΡΙΝΗ ΠΕ01