Παρουσίαση μαθητών του Β2 στο πλαίσιο της ομαδικής εργασίας για την καθημερινή ζωή των βυζαντινών 2ο Γυμνάσιο Ελληνικού 2014-2015

4.  Ο γάμος ήταν η φυσιολογική εξέλιξη για τα
κορίτσια. Βέβαια υπήρχε και η επιλογή της
μοναχικής ζωής, την οποία συνήθως επέλεγαν οι
γυναίκες μετά το θάνατο του άντρα τους, την
αποβολή ενός παιδιού ή ύστερα από κάποια
συμφορά.
Η ηλικία γάμου για τα κορίτσια ήταν 12-13
χρόνων, εξαιτίας της μεγάλης θνησιμότητας.
Υπήρχαν όμως και περιπτώσεις, παρά τη νομική
απαγόρευση, όπου ο γάμος γινόταν νωρίτερα.

5.  Ο νόμος δεν επέτρεπε το γάμο για τα κορίτσια
κάτω των δώδεκα και τα αγόρια κάτω των
δεκατεσσάρων ετών. Πριν από το γάμο γινόταν ο
αρραβώνας και υπογράφονταν τα συμβόλαια που
καθόριζαν την προίκα που θα έδινε η νύφη και τα
δώρα του γαμπρού.
 Μετά την τέλεση του μυστηρίου ακολουθούσε
γλέντι στο σπίτι του γαμπρού. Παρά την
αντίρρηση της εκκλησίας το κράτος επέτρεπε το
διαζύγιο «κοινή συναινέσει».

6.  Η επιλογή του συζύγου γινόταν από τον
πατέρα. Ύστερα όμως από την Εκλογή (726)
χρειαζόταν η έγκριση και των δύο γονέων,
γεγονός που μείωσε την παντοδυναμία του
πατέρα ισότητα στην οικογένεια.⇒
 Οι Μακεδόνες επανέφεραν την πατρική εξουσία
και η γυναίκα μόνο ως χήρα γινόταν αρχηγός
της οικογένειας.

8.  Η φροντίδα της ανατροφής των παιδιών στα
καθοριστικά πρώτα χρόνια της ζωής τους ήταν έργο
της μητέρας τους ή στις πλουσιότερες οικογένειες
κάποιου τροφού.
 Η γέννηση των αγοριών ήταν αφορμή για μεγάλες
χαρές και γλέντια ενώ στο κορίτσι ήταν αθόρυβος.
Σήμερα είτε μια μητέρα γεννήσει αγόρι ή κορίτσι
είναι αφορμή για γλέντια.

9.  Εκτός από το όνομα τους φέρουν και το όνομα του
πατέρα τους ( π.χ. Νικόλαος Γεωργίου) ενώ
αργότερα, αρχής γενομένης από την αριστοκρατία
προστέθηκε και το επώνυμο ( π.χ. Δούκας ή
Κομνηνός).
 Τα παιδιά μετά από τα πρώτα χρόνια της ζωής τους
κοντά στην οικογένεια όπου μεγάλωναν ακούγοντα
ς παραμύθια και αφηγήσεις από την Αγία Γραφή και
παίζοντας με τα παιχνίδια τους πήγαιναν στο
σχολείο.

11.  Η θέση της γυναίκας μέσα στην οικογένεια
ήταν κατώτερη από αυτή του άνδρα. Ένα
κορίτσι από τη γέννησή του ακόμα
αντιμετωπιζόταν διαφορετικά, γιατί
ταυτιζόταν με την υποχρέωση της οικογένειας
να το προικίσει.
 Μάλιστα η εγκατάλειψη και η εκμετάλλευση
των κοριτσιών ήταν συνηθισμένο φαινόμενο,
ιδιαίτερα κατά την πρώιμη βυζαντινή
περίοδο, γι’ αυτό θεσπίστηκαν και ανάλογοι
νόμοι.

12.  Για την εκκλησία το ανδρόγυνο ήταν ισότιμο,
όσον αφορά το σχηματισμό οικογένειας. Έτσι
χάρη στην ιδιότητα της μητρότητας η γυναίκα
καταξιωνόταν κοινωνικά.
 Με το γάμο η γυναίκα γινόταν κύριος μιας
περιουσίας. Μετά το θάνατό της η προίκα,
που αποτελούσε την κύρια οικογενειακή
περιουσία και αποσκοπούσε στη συντήρηση
της οικογένειας, περνούσε στα παιδιά της ή
στους γονείς της, ενώ ο σύζυγος κρατούσε
μόνο την επικαρπία και τη διαχείριση. Σε
περίπτωση κακής διαχείρισης η γυναίκα είχε
τη δυνατότητα να καταφύγει στο δικαστήριο.

14.  Ο άντρας δεν έμενε σπίτι όπως η γυναίκα
αλλά περνούσε το μεγαλύτερο μέρος της
ημέρας στην εργασία του, στα
γυμναστήρια, στα δημόσια λουτρά, στα
κουρεία, στις συνεδριάσεις της Εκκλησίας
του Δήμου. Το βράδυ στο σπίτι του
οργάνωνε συμπόσια με τους φίλους του.

15.  Οι άντρες στο Βυζάντιο ήταν γεωργοί,
πολιτικοί αρχηγοί, θρησκευτικοί ηγέτες,
στρατιώτες, σύζυγοι, συμμετείχαν στις
δημόσιες τελετές.
 Η γέννηση αγοριών ήταν ένα μεγάλο και
ευχάριστο γεγονός.

16. 2ο
ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ
Β2
Οι μαθήτριες:
Έλενα Καραγιάννη
Μαγδαληνή Κεκέ
17.04.2015