2. Εργασία του μαθητή
Σαντοριναίου Θεοδώρου,
tου τμήματος Α4 ,του 5ου
Γυμνασίου Ζωγράφου για το
μάθημα της Αρχαίας Ιστορίας
με θέμα το άδοξο τέλος του
Θεμιστοκλέους.
Σχ. έτος 2013-2014
Υπ. Καθηγητής:Γουργολίτσα Μαγδαληνή
3. Βιογραφία του Θεμιστοκλέους
Ο Θεμιστοκλής του Νεοκλέους ο
Φρεάριος γεννήθηκε το 527 π. Χ. και
πέθανε το 459 και υπήρξε αρχαίος Έλληνας
πολιτικός και στρατηγός. Διετέλεσε αρχηγός
της δημοκρατικής παράταξης στην
κλασική Αθήνα, έλαβε μέρος στη
Μάχη του Μαραθώνα το 490 π.Χ. και στη
Ναυμαχία του Αρτεμισίου το 480 π. Χ. .
Έμεινε, όμως, γνωστός ως ο θεμελιωτής της
ναυτικής δύναμης της Αθήνας και ως ο
κυριότερος συντελεστής της αποφασιστικής
νίκης των Ελλήνων εναντίον των Περσών
στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας στις
22 Σεπτεμβρίου του 480 π. Χ. , που
σηματοδότησε την αρχή του τέλους της
περσικής παρουσίας στη Μεσόγειο.
4. Ναυμαχία της Σαλαμίνας
Η Ναυμαχία της Σαλαμίνας διεξήχθη στις 22 Σεπτέμβριου του 480 π.Χ στα Στενά της Σαλαμίνας (στον
Σαρωνικό Κόλπο, κοντά στην Αθήνα) μεταξύ της συμμαχίας των ελληνικών πόλεων-κρατών και της
Περσικής Αυτοκρατορίας. Η ναυμαχία της Σαλαμίνας αποτέλεσε την σημαντικότερη σύγκρουση και την αρχή του
τέλους της δεύτερης περσικής εισβολής στην Ελλάδα, η οποία ξεκίνησε το 480 π.Χ.
Αρχικά, οι Έλληνες σχεδίαζαν να σταματήσουν τους Πέρσες στις Θερμοπύλες και στο Αρτεμίσιο (ξηρά και θάλασσα
αντίστοιχα). Στη μάχη των Θερμοπυλών, οι Πέρσες εξολόθρευσαν τους Έλληνες, χάρη στην προδοσία του Εφιάλτη.
Στο Αρτεμίσιο, ο συμμαχικός στόλος έχασε περίπου τα μισά πλοία του, ενώ ο περσικός στόλος έχασε το 1/4 των
πλοίων του. Μόλις οι Σύμμαχοι πληροφορήθηκαν για την καταστροφή στις Θερμοπύλες αποφάσισαν να
υποχωρήσουν. Αυτό επέτρεψε στους Πέρσες να καταλάβουν τη Βοιωτία και την Αττική.
Οι Πελοποννήσιοι ήθελαν να σταματήσουν τον περσικό στόλο στον Ισθμό της Κορίνθου. Παρόλο αυτά, ο Αθηναίος
στρατηγός και πολιτικός Θεμιστοκλής έπεισε τους Έλληνες να αντιμετωπίσουν τους Πέρσες στη Σαλαμίνα,
ελπίζοντας ότι μια νίκη θα εμπόδιζε τους Πέρσες να εισβάλουν στην Πελοπόννησο. Ο Θεμιστοκλής, λοιπόν,
ανάγκασε τον Ξέρξη να επιτεθεί στα Στενά της Σαλαμίνας, όπου η αριθμητική υπεροχή των Περσών ήταν άχρηστη
και προβληματική. Στη ναυμαχία, ο ελληνικός στόλος πέτυχε μια σημαντική νίκη, αφού κατέστρεψε 300 περσικά
πλοία.
Μετά τη ναυμαχία, ο Ξέρξης, μαζί με ένα μεγάλο μέρος του στρατού, επέστρεψε στην Ασία, ενώ για την υποταγή της
Ελλάδος παρέμεινε ο Μαρδόνιος με τον υπόλοιπο περσικό στρατό. Αλλά το 479 π.Χ οι Πέρσες υπέστησαν σοβαρή
ήττα στις Πλαταιές και στη Μυκάλη και σταμάτησαν τις επιθέσεις τους στην ηπειρωτική Ελλάδα. Λίγο αργότερα, οι
Έλληνες πέρασαν στην αντεπίθεση. Σύμφωνα με τους ιστορικούς, αν οι Πέρσες νικούσαν στη Σαλαμίνα, θα είχε
σταματήσει η ανάπτυξη της Ελλάδος και κατά συνέπεια ο δυτικός πολιτισμός δεν θα ήταν αυτό που είναι σήμερα. Γι'
αυτό, η ναυμαχία της Σαλαμίνας θεωρείται από τις πιο σημαντικές μάχες στην ανθρώπινη ιστορία
5. Η Εξορία
Στην Αθήνα σύντομα επικράτησε η φιλοσπαρτιατική
αριστοκρατική μερίδα και ο Θεμιστοκλής παραμερίστηκε. Παρά
αριστοκρατική μερίδα
τη σύνεσή του ο Θεμιστοκλής έχασε την εμπιστοσύνη των
Αθηναίων, που τον κατηγόρησαν ότι έκανε σφάλματα και
παρεκτροπές. Το 471 π.Χ. ο Θεμιστοκλής
Το 471 π.Χ. ο
εξοστρακίστηκε επειδή κάποιοι τον φθονούσαν και
επειδή φοβόντουσαν ότι με την υπεροχή του θα κινδύνευε η
δημοκρατία .
Ενόσω ο Θεμιστοκλής ζούσε εξόριστος στο Άργος, οι
στο Άργος,
Σπαρτιάτες, είτε από φθόνο γιατί είχε δοξαστεί στη Σαλαμίνα,
είτε από εκδίκηση γιατί τους ξεγέλασε και έχτισε παρά τη
θέλησή τους τείχη στην Αθήνα, είτε για να μετριάσουν τη
ντροπή που έφερε στη Σπάρτη η προδοσία του στρατηγού
τους Παυσανία, για τον οποίο έλεγαν ότι είχε συμμαχήσει με
τους Παυσανία,
τους Πέρσες, είτε από ειλικρίνεια για το καλό των Ελλήνων,
κατηγόρησαν τον Θεμιστοκλή ότι ήταν συνεννοημένος με τον
Παυσανία. Ο Θεμιστοκλής, όμως, είτε γιατί η κατηγορία ήταν
αληθινή, είτε γιατί πίστευε ότι η δίκη ήταν στημένη, έφυγε
κρυφά από το Άργος. Πήγε στην Κέρκυρα, από εκεί κατέφυγε
στην Κέρκυρα,
στον Άδμητο, τον βασιλιά των Μολοσσών και από κει πέρασε
στον Άδμητο,
των Μολοσσών
τη Μακεδονία ώσπου κατέληξε στην Αυλή του βασιλιά της
τη Μακεδονία ώσπου
Περσίας Αρταξέρξη, ο οποίος ανέβηκε στο θρόνο το 465 π. Χ.
το 465
μετά τη δολοφονία του Ξέρξη.
6. Ο θάνατος του Θεμιστοκλέους
Ο βασιλιάς έκανε μεγάλες τιμές στον
Θεμιστοκλή και του παραχώρησε τα
εισοδήματα τριών πόλεων της Μικράς Ασίας
, της Λαμψάκου, της Μυούντας και της
Μαγνησίας, όπου ο Θεμιστοκλής τελικά
εγκαταστάθηκε.Η παράδοση αναφέρει ότι,
όταν επαναστάτησε η Αίγυπτος, ο
Αρταξέρξης ζήτησε από τον Θεμιστοκλή τη
συνδρομή του στην καταστολή της
επανάστασης, αλλά ο Θεμιστοκλής
αρνήθηκε να στραφεί ενάντια στα ελληνικά
συμφέροντα και από την άλλη δεν ήθελε να
δείξει αχαριστία στο βασιλιά της Περσίας.
Έτσι προτίμησε να πιει αίμα ταύρου ή
κάποιο άλλο δηλητήριο και να θέσει τέρμα
στη ζωή του .Όταν ο Αρταξέρξης έμαθε το
θάνατό του, θαύμασε τη φιλοπατρία του.
7. Η αναγνώριση
Προς τιμήν του Θεμιστοκλή, στήθηκε λαμπρό μνήμα
έξω από τα τείχη της Μαγνησίας και ανδριάντας του
στην αγορά. Η σορός του μεταφέρθηκε κρυφά στον
Πειραιά, όπου οι Αθηναίοι έκαναν έναν τάφο από
ευγνωμοσύνη για τις μεγάλες υπηρεσίες που είχε
προσφέρει στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στην Αθήνα.
Ο Θεμιστοκλής αναμφίβολα υπήρξε ένας διορατικός
πολιτικός και ένας μεγαλοφυής ηγέτης που
ενδυνάμωσε το δημοκρατικό πολίτευμα της Αθήνας,
κατέστησε την Αθήνα πρώτη ναυτική δύναμη στη
Μεσόγειο και απάλλαξε την Ελλάδα από την
περσική απειλή, παρότι συναντούσε συνεχώς
αντιδράσεις στην εφαρμογή των σχεδίων του. Κατά
τον Πλούταρχο, ο Θεμιστοκλής υπήρξε ο κύριος
συντελεστής της σωτηρίας της Ελλάδας. Ο
προσωπικός του θρίαμβος, η ναυμαχία της
Σαλαμίνας, αποτελεί καμπή στους περσικούς
πολέμους και μία από τις σπουδαιότερες ναυτικές
συγκρούσεις στην ιστορία.
