การใช้คอมพิวเตอร์ในการสร้างสรรค์ผลงานมิวสิกเพลง วีดีโอ ด้วยโปรแกรมต่างๆ

1. การใช้คอมพิวเตอร์ในการสร้างสรรค์ผลงานมิวสิกเพลง วีดีโอ ด้วยโปรแกรมต่างๆ
ถ้าจะพูดถึงในโลกออนไลน์ในปัจจุบัน
ก็จะมีดีเจจานวนมากแจ้งเกิดในแวดวงออนไลน์เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วซึ่งสามารถแบ่งเป็นดีเจได้หลายแบบเลยทีเดียว
ทั้งดีเจตามห้องต่างๆเช่นแคมฟร็อกการีน่าซึ่งเราก็จะเห็นหน้าตาและรูปร่างรวมทั้งอื่นๆของดีเจแต่ละคนที่มีบุคลิกแตกต่างกัน
ดีเจตามวิทยุทางเน็ทดีเจตามผับดีเจรีมิกซ์เพลงในเว็บชื่อดังเช่นovermix zo2 ncc dnc เป็นต้น
หรือดีเจรีมิกเพลงชื่อดังทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติชาวไทยอาทิmthzt4ikunz โยชิ อมดู อมตัง ซัมเมอร์ เมาดีฟ dj checkdj nu
ลียอนซุนเป็นต้น ชาวต่างชาติอาทิavicii bl3ndtestto ซึ่งดีเจ(DJย่อมาจากDisc Jokey) อีกหนึ่งอาชีพดนตรี
ที่มีภาพลักษณ์สุดเท่ห์หมุนแผ่นอยู่หลังคอนโซลคอยปรับนู่นปรับนี่
1. เปิดแผ่นคืองานหลัก เปิดเพลงให้คนฟังเป็นงานหลัก มีการเอาเพลงมาต่อกันให้เนียนที่เรียกว่าการ “Mix”หรือ“Mixing”
โดยอาจจะมีการใส่Effectเพิ่มสีสันเข้าไปนิดๆหน่อยๆแต่ไม่ได้เป็นคนสร้างเพลงใหม่ขึ้นมาแต่อย่างใด
2. DJ แบ่งย่อยออกเป็นหลายสาย เช่นDJ จัดรายการวิทยุหรือDJ ที่เปิดแผ่นตามคลับ
ซึ่งแบ่งยิบย่อยไปตามแนวดนตรีที่ถนัดต่างๆอีกอาทิHouse DJ,Hip-hopDJ แต่โดยเนื้อแท้แล้วคือการเปิดเพลงเพื่อEntertain
ผู้คนเหมือนกัน
3. สายสแครชต้องHip-hopDJ ในจานวน DJ หลายสายHip-hopDJ จะดูหวือหวามากที่สุด
เพราะนิยมเปิดแผ่นพร้อมสร้างสีสันไปด้วยโดยการเพิ่มลูกเล่น“การสแครช”หรือ“การเกาแผ่น”(Scratching) ซึ่งถ้าใครหลงใหลการ
Scratch จนถือเป็นอีกเครื่องดนตรีหนึ่งก็แนะนาให้ลงลึกในสายนี้
4. Remix ไม่ใช่Mix ที่เห็น DJ บางคนเอาเพลงที่มีอยู่แล้วมาทาดนตรีใหม่แต่งเติมเพิ่มเข้าไปนั้นเรียกว่าการ “Remix”
ซึ่งคนที่ทา Remix เรียกว่า“Remixer”(อย่าสับสนกับการMix ที่เป็นการต่อเพลง)
5. มี DJ ที่เป็นศิลปินด้วย? DJ บางคนก็สร้างเพลงใหม่ขึ้นมาเป็นของตัวเองเลยกลายสถานะเป็นศิลปินซึ่งเป็น DJ
ที่มีความสามารถทางการประพันธ์ดนตรี เป็นMusic Composerอยู่ในตัวด้วย
6. DJ คือDJ ไม่ใช่นักทาเพลง ทั้งการRemix และการComposeเพลงขึ้นมาใหม่โดยเนื้อแท้แล้วคืองานของMusic
Composer(นักประพันธ์ดนตรี หรือนักเรียบเรียงเสียงประสาน)ถ้าใครอยากทาอะไรพวกนี้ไม่แนะนาให้เรียน DJ
แต่ให้เรียนวิชาดนตรี จะถูกต้องตรงตามความต้องการมากกว่า
7. Fake DJ มีอยู่เกลื่อน เครื่องไม้เครื่องมือปัจจุบันสามารถทาหน้าที่มิกซ์เพลงแทนDJได้ทุกอย่าง
การรีมิกซ์เพลงคืออะไรคาศัพท์น่ารู้แยกออกมาเป็นดังนี้
Re หมายถึง อีกครั้ง ทาใหม่ ย้อนกลับ ย้อนหลัง
Mix หมายถึง ผสม รวม ปนกัน ทาให้เป็นเนื้อเดียวผสมพันธ์
เพลงหมายถึงถ้อยคาที่นักประพันธ์เรียงร้อยหรือเรียบเรียงขึ้นซึ่งประกอบด้วยเนื้อร้องทานอง จังหวะ
ทาให้เกิดความไพเราะสร้างความเพลิดเพลินให้แก่ผู้ฟังมีคุณค่าด้านวรรณศิลป์ ทั้งด้านการเลือกสรรคาที่ใช้ในการแต่ง
การเรียบเรียงประโยคและการใช้โวหารเพลงนั้นอาจให้ข้อคิดแก่ผู้ฟังในการดาเนินชีวิตด้วยสาเนียงขับร้องทานองดนตรี
กระบวนวิธีราระบาโดยเพลงสร้างสรรค์จากเครื่องดนตรีหรือการขับร้อง
ดนตรี (music)คือ เสียงและโครงสร้างที่จัดเรียงอย่างเป็นระเบียบแบบแผน
ซึ่งมนุษย์ใช้ประกอบกิจกรรมศิลปะที่เกี่ยวข้องกับเสียง
โดยดนตรีนั้นแสดงออกมาในด้านระดับเสียง(ซึ่งรวมถึงท่วงทานองและเสียงประสาน)จังหวะและคุณภาพเสียง(ความต่อเนื่องของเสี

2. ยง พื้นผิวของเสียงความดังค่อย)นอกจากดนตรีจะใช้ในด้านศิลปะได้แล้วยังสามารถใช้ในด้านสุนทรียศาสตร์ การสื่อสาร
ความบันเทิงรวมถึงใช้ในงานพิธีการต่างๆได้
ประเภทของดนตรี แบ่งออกเป็นดังนี้
ดนตรีไทย ดนตรีสากล ดนตรีโฟล์กดนตรีคลาสสิกดนตรีสวิงดนตรีอิเล็กทรอนิกส์ดนตรีอิเล็กทรอนิกส์แดนซ์ดนตรียุคโรแมนติก
ดนตรีไทยเป็นศิลปะแขนงหนึ่งของไทยได้รับอิทธิพลมาจากประเทศต่างๆเช่นอินเดีย, จีน, อินโดนีเซียและอื่นๆ
เครื่องดนตรีมี4 ประเภทดีด สี ตี เป่า
ประวัติ ในสมัยกรุงสุโขทัยดนตรีไทยมีลักษณะเป็นการขับลานาและร้องเล่นวรรณคดี"ไตรภูมิพระร่วง"กล่าวถึงเครื่องดนตรี
ได้แก่ ฆ้อง กลอง ฉิ่งแฉ่ง(ฉาบ) บัณเฑาะว์พิณซอปี่ไฉน ระฆัง กรับและกังสดาล
สมัยกรุงศรีอยุธยามีวงปี่พาทย์ที่ยังคงรูปแบบปี่พาทย์เครื่องห้าเหมือนเช่นสมัยกรุงสุโขทัยแต่เพิ่มระนาดเอกเข้าไป
นับแต่นั้นวงปี่พาทย์จึงประกอบด้วยระนาดเอกปี่ในฆ้องวงใหญ่ กลองทัด ตะโพนฉิ่ง ส่วนวงมโหรีพัฒนาจากวงมโหรีเครื่องสี่
เป็นมโหรีเครื่องหกเพิ่มขลุ่ยและรามะนารวมเป็นมีซอสามสายกระจับปี่ ทับ (โทน)รามะนาขลุ่ยและกรับพวง
ถึงสมัยรัตนโกสินทร์ เริ่มจากรัชกาลที่1เพิ่มกลองทัดเข้าวงปี่พาทย์อีก1ลูกรวมเป็น2 ลูกตัวผู้เสียงสูงตัวเมียเสียงต่า รัชกาลที่
2ทรงพระปรีชาสามารถการดนตรี ทรงซอสามสายคู่พระหัตถ์คือซอสายฟ้ าฟาด
และทรงพระราชนิพนธ์เพลงไทยบุหลันลอยเลื่อนรัชสมัยนี้เกิดกลองสองหน้าพัฒนามาจากเปิงมางของมอญพอในรัชกาลที่
3 พัฒนาเป็นวงปี่พาทย์เครื่องคู่มีการประดิษฐ์ระนาดทุ้มคู่กับระนาดเอกและฆ้องวงเล็กให้คู่กับฆ้องวงใหญ่
รัชกาลที่4 เกิดวงปี่พาทย์เครื่องใหญ่พร้อมการประดิษฐ์ระนาดเอกเหล็กและระนาดทุ้มเหล็ก รัชกาลที่5สมเด็จฯ
กรมพระยานริศรานุวัติวงศ์ทรงคิดค้นวงปี่พาทย์ดึกดาบรรพ์ประกอบการแสดงละครดึกดาบรรพ์ในรัชกาลที่
6 นาวงดนตรีของมอญเข้าผสมเรียกวงปี่พาทย์มอญโดยหลวงประดิษฐไพเราะ(ศรศิลปบรรเลง)
มีการนาอังกะลุงเข้ามาเผยแพร่เป็นครั้งแรกและนาเครื่องดนตรีต่างชาติเช่นขิมออร์แกนของฝรั่งมาผสมเป็นวงเครื่องสายผสม
แล้วจึงเป็นดนตรีไทยที่เราได้เห็นจนถึงปัจจุบันนี้ทั้งความแตกต่างระหว่างวงต่างๆผู้ประพันธ์ท่านต่างๆ
เพลงดนตรีไทย
แบ่งได้เป็น 4 แบบคือ
เพลงหน้าพาทย์ ได้แก่เพลงที่บรรเลงประกอบกิริยาเคลื่อนไหวหรือเปลี่ยนแปลงต่างๆทั้งของมนุษย์ ของสัตว์ของวัตถุต่างๆอื่น ๆ
เพลงขับร้องที่เรียกว่าเพลงรับร้องก็ด้วยบรรเลงรับจากการร้องคือเมื่อคนร้องได้ร้องจบไปแล้วแต่ละท่อน
ดนตรีก็ต้องบรรเลงรับในท่อนนั้นๆโดยมากมักเป็นเพลงอัตรา 3ชั้นและเพลงเถาเช่นเพลงจระเข้หางยาว 3ชั้นเพลงสี่บท3 ชั้น
และเพลงบุหลันเถาเป็นต้น
เพลงละครหมายถึงเพลงที่บรรเลงประกอบการแสดงโขนละครและมหรสพต่างๆซึ่งหมายเฉพาะเพลงที่มีรัองและดนตรีรับเท่า
นั้นเพลงละครได้แก่เพลงอัตรา2ชั้นเช่น เพลงเวสสุกรรมเพลงพญาโศกหรือชั้นเดียวเช่นเพลงนาคราชเพลงตะลุ่มโปงเป็นต้น
เพลงเบ็ดเตล็ดได้แก่ เพลงเล็กๆสั้นๆ สาหรับใช้บรรเลงเป็นพิเศษเช่นบรรเลงต่อท้ายเพลงใหญ่เป็นเพลงลูกบทหรือเพลงภาษา
ต่าง ๆซึ่งบรรเลงเพื่อสนุกสนาน
ดนตรีสากลเป็นมรดกทางวัฒนธรรมของชาวตะวันตก
เริ่มจากการที่ชาวยุโรปมีการบันทึกทานองเพลงที่เป็นแบบแผนเดียวกันโดยใช้สัญลักษณะที่เรียกว่าโน้ตสากล
และใช้กับเครื่องดนตรีสากลที่ได้รับการพัฒนาอย่างต่อเนื่องจนเป็นที่ยอมรับอย่างกว้างขวางในปัจจุบัน
ประวัติความเป็นมาของดนตรีสากล

3. ดนตรีสากลเป็นดนตรีประเภทหนึ่งที่ชาวตะวันตกได้นามาเผยแพร่จนเป็นที่รู้จักกันทั่วโลก
จึงทาให้ชนหลายชาติหลายภาษาสามารถเล่นดนตรีสากลได้เครื่องดนตรีสากลที่ใช้กันในชนชาติต่างๆ
ส่วนใหญ่เป็นมาตรฐานเดียวกันชนิดเดียวกันมีการบันทึกทานองเพลงโดยใช้สัญลักษณ์เดียวกัน
ซึ่งสัญลักษณ์ที่ใช้บันทึกทานองเพลงเรียกว่าโน้ตสากล
โน้ตสากลใช้เพื่อบันทึกทานองเพลงเพื่อกันลืมและเป็นการกาหนดทานองเพลงว่าจะใช้เสียงสั้นยาวเพียงใด
หรือเน้นเสียงหนักเบาตรงช่วงใดนอกจากนี้โน้ตสากลยังมีความหมายอื่นๆ
อีกมากมายรูปแบบของดนตรีสากลในแต่ละยุคแต่ละสมัยก็จะแตกต่างกันออกไป
ดนตรีสากลได้พัฒนาทั้งรูปแบบของเพลงและเครื่องดนตรีมาสู่ยุคปัจจุบันเป็นที่นิยมทั่วโลก
ดนตรีโฟล์ก:Folkmusic)มีความหมายที่แตกต่างหลากหลายอาทิ
เพลงพื้นบ้านหรือเพลงท้องถิ่น(Traditionalmusic)ซึ่งมักจะจัดอยู่ในดนตรีประเภทเวิลด์มิวสิกด้วย
ดนตรีโฟล์กสามารถหมายถึงดนตรีที่นาดนตรีพื้นบ้านมาประกอบในดนตรีร่วมสมัยโดยมักจะแสดงโดยนักดนตรีอาชีพ
แนวเพลงใกล้เคียงเช่นโฟล์กร็อก,อีเลกทริกโฟล์กและโพรเกสซีฟโฟล์ก
ในวัฒนธรรมอเมริกาดนตรีโฟล์กจะมีความหมายถึงดนตรีแนว อเมริกันโฟล์กมิวสิกรีไววอล(Americanfolkmusicrevival)
ตัวอย่างเช่นศิลปินอย่างวูดีกัธรี,ลีดเบลลี,พีทซีเกอร์,แรมบลิน แจ็ก เอลเลียต,บ็อบ ดีแลน,ฟิล ออชส์, ทอม แพกซ์ทันและโจนแอน
บาเอซที่ได้รับความนิยมและช่วยส่งเสริมในการเขียนเนื้อเพลงในทศวรรษ 1950และ1960
ที่ทาให้เกิดแนวเพลงอย่างอิงลิชโฟล์กรีไววอลในทศวรรษ1960มีตัวอย่างศิลปินเช่นแม็กนาคาร์ทา,แฟร์พอร์ตคอนเวนชัน,สตีเลย์
สแปน, ราล์ฟแม็กเทลล์,โดนาแวนและฟลีตวูดแม็ก
ดนตรีคลาสสิก(Classicalmusic)เป็นรูปแบบหนึ่งของดนตรี ซึ่งมักจะหมายถึงดนตรีที่เป็นศิลปะของตะวันตก
การแสดงดนตรีคลาสสิกจะใช้เครื่องดนตรี 4กลุ่มกลุ่มแรกคือเครื่องสาย(String)
แบ่งออกเป็น ไวโอลินวิโอลาเชลโลและดับเบิลเบสกลุ่มที่สองคือ เครื่องลมไม้ (Woodwind)
เช่นฟลูต คลาริเน็ตโอโบบาสซูน ปิคโคโลกลุ่มที่สามคือเครื่องลมทองเหลือง (Brass)
เช่นทรัมเป็ต ทรอมโบน ทูบา เฟรนช์ฮอร์นกลุ่มที่สี่คือ เครื่องกระทบ(Percussion)เช่นกลองทิมปานีฉาบกลองใหญ่ (Bass
Drum)กิ๋ง(Triangle)เมื่อเล่นรวมกันเป็นวงเรียกว่าวงดุริยางค์หรือออร์เคสตรา(Orchestra)ซึ่งมีผู้อานวยเพลง(conductor)
เป็นผู้ควบคุมวง
ประวัติและเวลา
ดนตรีคลาสสิกแบ่งออกเป็นยุคดังนี้
ยุคกลาง(Medieval or MiddleAge) พ.ศ. 1019 -พ.ศ. 1943)ดนตรีคลาสสิกยุโรปยุคกลาง
หรือดนตรียุคกลางถือว่าเป็นจุดกาเนิดของดนตรีคลาสสิกเริ่มต้นเมื่อประมาณปี พ.ศ.1019(ค.ศ. 476)
ซึ่งเป็นปีล่มสลายของจักรวรรดิโรมันดนตรีในยุคนี้มีจุดประสงค์หลักเพื่อประกอบพิธีกรรมทางศาสนา
คาดกันว่ามีต้นกาเนิดมาจากดนตรีในยุคกรีกโบราณรูปแบบเพลงในยุคนี้เน้นที่การร้องโดยเฉพาะเพลงสวด(Chant)
ในตอนปลายของยุคกลางเริ่มมีการร้องเพลงแบบสอดทานองประสานด้วย
ยุคเรเนสซองส์ (Renaissance) พ.ศ.1943 -พ.ศ. 2143)เริ่มเมื่อประมาณปี พ.ศ. 1943 (ค.ศ. 1400)
เมื่อเริ่มมีการเปลี่ยนแปลงศิลปะและฟื้นฟูศิลปะโบราณยุคโรมันและกรีกแต่ดนตรียังคงเน้นหนักไปทางศาสนา
เพียงแต่เริ่มมีการใช้เครื่องดนตรีที่หลากหลายขึ้นลักษณะของดนตรีในสมัยนี้ยังคงมีรูปแบบคล้ายยุคกลางในสมัยศิลป์ ใหม่
เพลงร้องยังคงนิยมกันแต่เพลงบรรเลงเริ่มมีบทบาทมากขึ้น

4. ยุคบาโรค(Baroque)พ.ศ. 2143- พ.ศ. 2293)ยุคนี้เริ่มขึ้นเมื่อมีการกาเนิดอุปรากรในประเทศฝรั่งเศสเมื่อปี พ.ศ.2143 (ค.ศ.
1600) และสิ้นสุดลงเมื่อโยฮันน์เซบาสเทียนบาคเสียชีวิตลงในปี พ.ศ. 2293(ค.ศ. 1750) แต่บางครั้งก็นับกันว่าสิ้นสุดลงในปี พ.ศ.
2273 (ค.ศ.1730) เริ่มมีการเล่นดนตรีเพื่อการฟังมากขึ้นในหมู่ชนชั้นสูงนิยมการเล่นเครื่องดนตรีประเภทออร์แกนมากขึ้น
แต่ก็ยังคงเน้นหนักไปทางศาสนานักดนตรีที่มีชื่อเสียงในยุคนี้เช่นบาค วีวัลดีเป็นต้น
ยุคคลาสสิก(Classical)พ.ศ. 2293- พ.ศ. 2363)เป็นยุคที่มีการเปลี่ยนแปลงมากที่สุดมีกฎเกณฑ์แบบแผน
รูปแบบและหลักในการเล่นดนตรีอย่างชัดเจน
ศูนย์กลางของดนตรียุคนี้คือประเทศออสเตรียโดยเฉพาะที่กรุงเวียนนาและเมืองมานไฮม์(Mannheim)
เครื่องดนตรีมีวิวัฒนาการมาจนสมบูรณ์ที่สุดเริ่มมีการผสมวงที่แน่นอน
คือ วงเชมเบอร์มิวสิกและวงออร์เคสตราซึ่งในยุคนี้มีการใช้เครื่องดนตรีครบทุกประเภท
และยังถือเป็นแบบแผนของวงออร์เคสตราในปัจจุบันนักดนตรีที่มีชื่อเสียงในยุคนี้เช่น โมซาร์ทเป็นต้น
ยุคโรแมนติก(Romantic) พ.ศ.2363 - พ.ศ. 2443)เป็นยุคที่มีเริ่มมีการแทรกของอารมณ์ในเพลงมีการเปลี่ยนอารมณ์
การใช้ความดังความค่อยที่ชัดเจนทานองจังหวะลีลาที่เน้นไปยังอารมณ์ความรู้สึกซึ่งต่างจากยุคก่อนๆ
ที่ยังไม่มีการใส่อารมณ์ในทานองนักดนตรีที่มีชื่อเสียงในยุคนี้เช่นเบทโฮเฟิน ชูเบิร์ต โชแปง วากเนอร์ บราห์มส์ไชคอฟสกี้เป็นต้น
ยุคอิมเพรสชันนิสม์ (Impressionism)พ.ศ.2433 -พ.ศ. 2453)พัฒนารูปแบบโดยนักดนตรีฝรั่งเศสมีเดอบูว์ซีเป็นผู้นา
ลักษณะดนตรีของยุคนี้เต็มไปด้วยจินตนาการอารมณ์ที่เพ้อฝันประทับใจ
ต่างไปจากดนตรีสมัยโรแมนติกที่ก่อให้เกิดความสะเทือนอารมณ์
ยุคศตวรรษที่ 20 ถึงปัจจุบัน (20th CenturyMusic พ.ศ. 2443 -
ปัจจุบัน)นักดนตรีเริ่มแสวงหาดนตรีที่ไม่ขึ้นกับแนวทางในยุคก่อนจังหวะในแต่ละห้องเริ่มแปลกไปกว่าเดิมไม่มีโน้ตสาคัญเกิดขึ้น
(Atonal) ระยะห่างระหว่างเสียงเริ่มลดน้อยลงไร้ท่วงทานองแต่นักดนตรีบางกลุ่มก็หันไปยึดดนตรีแนวเดิม
เรียกว่านีโอคลาสสิก(Neo-Classic)นักดนตรีที่มีชื่อเสียงในยุคนี้เช่นอิกอร์ สตราวินสกี้เป็นต้น
ดนตรีสวิง(Swingmusic)หรือบางครั้งรู้จักในชื่อสวิงแจ๊ซ (อังกฤษ:swingjazz) หรือเรียกง่ายๆว่าสวิง (อังกฤษ:swing)
เป็นเพลงแจ๊ซประเภทหนึ่งที่พัฒนาในต้นคริสต์ทศวรรษ1930และเด่นชัดขึ้นในปี 1935
ในสหรัฐอเมริกาสวิงใช้ส่วนจังหวะที่แข็งแรงมั่นคงที่ช่วยนาท่อนนาที่ใช้เครื่องดนตรีอย่างเครื่องทองเหลือง
อย่างเช่นทรัมเปตและทรอมโบนหรือเครื่องเป่าไม้อย่างแซกโซโฟนและคลาริเนตหรือเครื่องสายอย่างไวโอลินและกีตาร์ การใช้ทานอ
งจากกลางๆไปสู่ทานองเร็วและจังหวะเพลงแบบสวิงไทม์วงสวิงมักจะมีคนโซโล่ที่จะแสดงคีตปฏิภาณเมโลดี้ใหม่ๆ
ในการเรียบเรียงเพลงนอกจากนั้นผู้นาวงกับการเต้นราแบบสวิงอย่าง เบนนีกูดแมนและเคานต์
เบซี เป็นที่โดดเด่นในกระแสเพลงป็อปอเมริกันในช่วงปี 1935ถึง1945 อีกด้วย
ดนตรีอิเล็กทรอนิกส์ (Electronicmusic)
เป็นดนตรีที่ใช้เครื่องดนตรีอิเล็กทรอนิกส์และเทคโนโลยีดนตรีอิเล็กทรอนิกส์ในการผลิตขึ้นมาโดยทั่วไปแล้วความโดดเด่นของดนตรีสา
มารถเกิดขึ้นโดยใช้เครื่องดนตรีไฟฟ้ าอิเล็กทรอนิกส์และเทคโนโลยีเครื่องไฟฟ้ า[2]
ตัวอย่างเช่นเสียงที่เกิดจากTelharmonium,
Hammondorganและกีตาร์ไฟฟ้ าส่วนดนตริอีเล็กทรอนิกส์แท้ ๆสามารถใช้เครื่อง
Theremin,เครื่องสังเคราะห์เสียงและคอมพิวเตอร์
ดนตรีอิเล็กทรอนิกส์เป็นส่วนประกอบในดนตรีอาร์ตตะวันตกตั้งแต่ปลายทศวรรษ 1960และได้รับความนิยมในเวลาต่อมา
ในปัจจุบันดนตรีอิเล็กทรอนิกส์ใช้หลากหลายแนวเพลงตั้งแต่ดนตรีอาร์ตทดลองหรือดนตรีป็อปอย่างเช่นเพลงแดนซ์

5. ดนตรีอิเล็กทรอนิกส์แดนซ์ (Electronicdancemusic)
ในที่นี้หมายถึงดนตรีเต้นราประเภทอิเล็กทรอนิกส์ได้รับการสืบทอดมาจากดนตรีประเภทดิสโก้ในยุค
70ดนตรีประเภทนี้มีต้นกาเนิดมาจากไนต์คลับในยุค80
มีการใช้เครื่องดนตรีอิเล็กทรอนิกส์อย่างเครื่องสังเคราะห์เสียงดรัมแมชชีนและ sequencer
เพลงแดนซ์ส่วนใหญ่ถูกแต่งขึ้นมาโดยคอมพิวเตอร์ และเครื่องสังเคราะห์เสียงไม่ค่อยนิยมใช้เครื่องดนตรีจริง
โดยจะอยู่ในรูปแบบดิจิทัลหรือเสียงอิเล็กทรอนิกส์บีต4/4 ช่วงระหว่าง120บีตต่อนาที ไปจนถึง 200 บีตต่อนาที
เพลงประเภทเทคโนแทรนซ์และเฮาส์ได้รับความนิยมมาก
แนวเพลง
ดนตรีแดนซ์
มีหมวดหมู่ย่อยอยู่หลายประเภทเช่นเทคโนเฮาส์แทรนซ์อิเล็กโทรเบรกบีตฮาร์ดคอร์ ดรัมแอนด์เบสอิตาโลดิสโก้ และยูโรบีตเป็นต้
น
สตีฟฮิลเลจ และ มิเควทท์กิเรอดี ได้แยกแยะดนตรีประเภทอิเล็กทรอนิกส์แดนซ์ด้วยบีตต่อนาที(bpm)[1]
ดังนี้
60–90 bpm—ฮิปฮอปและดับ
90–120 bpm—ฮิปฮอปที่เร็วขึ้นและ บิ๊ก บีท/ทริป ฮอป
120–135bpm— เฮาส์
135–155bpm— เทคโน
155–180bpm— ดรัมแอนด์เบส/จังเกิล
180 bpmขึ้นไป— ฮาร์ดคอร์แกบเบอร์
เทคโน (:Techno)
เป็นรูปแบบของดนตรีอิเล็กทรอนิกส์แดนซ์[1]
ที่เกิดขึ้นในดีทรอยต์รัฐมิชิแกนในสหรัฐอเมริกาในช่วงกลางถึงปลายทศวรรษ1980
ครั้งแรกได้บันทึกไปใช้คาtechnoในการอ้างอิงถึงประเภทของเพลงในปี
1988สไตล์จานวนมากของเทคโนตอนนี้มีอยู่แต่ดีทรอยต์เทคโนถูกมองว่าเป็นรากฐานซึ่งจานวนของแนวเพลงย่อยที่ได้ถูกสร้างขึ้น[
แรกเริ่มเทคโนได้รวมดนตรีอิเล็กทรอนิกส์ในสไตล์ของศิลปินเช่นคราฟต์เวิร์ก(Kraftwerk)จอร์โจโมรอดเดร์ (GiorgioMoroder)
และ เยลโลแมจิกออร์เคสตรา(YellowMagicOrchestra) พร้อมกับแนวเพลงแอฟริกันอเมริกันรวมทั้งฟังก์ อิเล็กหรอชิคาโกเฮาส์
และอิเล็กทริกแจ๊ส[
นอกจากนี้ยังมีอิทธิพลรูปแบบมากมายและบทเพลงที่ไม่มีฅัวต้น[6]
ที่เกี่ยวข้องกับการใช้ชีวิตในอเมริกาในปลายยุค
สังคมทุนนิยมโดยเฉพาะอย่างยิ่งหนังสือThe Third Wave(เดอะเธิร์ดเวฟ)โดยอัลวินทอฟเลอร์ (Alvin Toffler)
โปรดิวเซอร์เพลงผู้บุกเบิกวานแอตกินส์(JuanAtkins) กล่าวถึงการถ้อยคา"เทคโนเรเบลส์"(technorebels)ของทอฟเลอร์
ได้เป็นแรงบันดาลใจให้เขาได้ใช้คาเทคโนที่จะอธิบายดนตรีสไตล์เขาที่ได้ช่วยสร้างไว้
ผสมผสานเอกลักษณ์ได้รับอิทธิพลจากแนวเทคโนกับสุนทรียะที่เรียกว่าอัฟโฟรฟิวเจอร์ริสม์(afrofuturism)โปรดิวเซอร์เช่นเดอร์ริก
เมย์ (DerrickMay)
ในการเปลี่ยนแปลงของจิตวิญญาณออกจากร่างกายไปยังเครื่องจักรกลที่มักจะเป็นต้นเหตุของความหลงใหลที่เป็นหลักการแสดงออก
จากจิตวิญญาณเทคโนโลยีในกรณีนี้:"เทคโนแดนซ์มิวสิกสิ้นหวังเช่นไรอโดร์โน
เห็นว่าเป็นผลการทาให้เหินห่างของการนาเครื่องจักรมาใช้แทนคนในจิตสานึกที่ทันสมัย"
เฉพาะรูปแบบแล้วโดยทั่วไปเทคโนได้ผลิตแบบบรรเลงดนตรีอย่างซ้าๆในการใช้งานอย่างต่อเนื่องของชุดดีเจ
จังหวะเสียงกลองส่วนใหญ่มักจะอยู่ในเวลาปานกลาง(4/4)ที่เวลาถูกตั้งค่ากับกลองเบสในแต่ละจังหวะโน้ตสี่ส่วน

6. จังหวะเล่นย้อนหลังจะเป็นเสียงกลองเล็กหรือเสียงตบมือในสองและสี่จังหวะของท่อนและเปิดเสียงฉาบเพื่อการทาให้เกิดเสียงในทุกค
รั้งต่อวินาทีที่ท่อนแปด จังหวะมีค่อนข้างที่จะแตกต่างกันไประหว่างประมาณ120จังหวะต่อนาที(จังหวะโน้ตสี่ส่วนเท่ากับ120
ต่อนาที)และ 150 ครั้งต่อนาทีที่ขึ้นอยู่กับสไตล์ของเทคโนใช้ความคิดสร้างสรรค์ของเทคโนโลยีในการผลิตเพลง
เช่นดรัมแมชชีน เครื่องสังเคราะห์เสียงและดิจิทัลออดิโอเวิร์กสเตชันถูกมองว่าเป็นสิ่งสาคัญของสุนทรียะของเพลง
หลายโปรดิวเซอร์เพลงได้ใช้ เครื่องดนตรีอิเล็กทรอนิกส์แบบย้อนยุคในการสร้างสิ่งที่พวกเขาคิดว่าจะเป็นเทคโนเสียงจริง
ดรัมแมชชีนในทศวรรษ1980 เช่น ทีอาร์-808ของโรแลนด์และ ทีอาร์-
909 มีราคาแพงมากและการเลียนแบบซอฟต์แวร์ย้อนยุคของเทคโนโลยีดังกล่าวได้อยู่ในความแพร่หลายในหมู่โปรดิวเซอร์
ผู้สื่อข่าวเพลงและแฟนเพลงเทคโนได้คัดเลือกในการนาไปใช้คา;
ดังนั้นความแตกต่างที่ชัดเจนสามารถทาระหว่างที่เกี่ยวข้องบางครั้งแต่สไตล์มักจะแตกต่างจากคุณภาพเช่น เทคเฮาส์และแทรนซ์ "เท
คโน"ยังสับสนกับการอธิบายทั่วไปเช่นดนตรีอิเล็กทรอนิกส์และดนตรีอิเล็กทรอนิกส์แดนซ์
เทคโน
แหล่งกาเนิดทางรูปแบบ ดนตรีอิเล็กโทรอินดัสเตรียลซินธ์ป็อปชิคาโกเฮาส์ฟังก์ ไฮ-เอ็นอาร์จี
แหล่งกาเนิดทางวัฒนธรรม กลางทศวรรษ1980ดีทรอยต์รัฐมิชิแกนสหรัฐอเมริกา
เครื่องบรรเลงสามัญ คีย์บอร์ด,เครื่องสังเคราะห์เสียง,ซีเควนเซอร์,ดรัมแมชชีน,ซามเพลอ
รูปแบบอนุพันธุ์ IDM, แทรนซ์, เอซิดเฮาส์,ฮาร์ดคอร์
แนวย่อย
เอซิด, มินิมอล, วองกี้,อินดัสเทรียล์
แนวประสาน
ไมโครเฮาส์,เทคเฮาส์,เทคเทรนซ์,เทคสเตป
ทัศนียภาพในระดับภูมิภาค
Detroittechno, Nortec,Schranz,YorkshireBleepsandBass, Jtek
อื่น ๆ
Electronicmusicalinstrument,computermusic,recordlabels,raves, free party, teknival
เฮาส์ (Housemusic) เป็นแนวเพลงหนึ่งของดนตรีอิเล็กทรอนิกส์แดนซ์เกิดในช่วงต้นทศวรรษที่1980
โดยมีต้นกาเนิดมาจากเมืองชิคาโก[17]
รัฐอิลินอยส์ประเทศสหรัฐอเมริกาแรกเริ่มเดิมทีเป็นที่นิยมในดิสโก้เทคสาหรับชาวแอฟริกัน-
อเมริกัน,ละตินอเมริกันและสังคมเกย์ในสมัยกลางทศวรรษที่1980ที่เมืองชิคาโก
ต่อมาจึงกระจายความนิยมไปยังนิวยอร์ก,นิวเจอร์ซีย์,ดีทรอยต์และไมอามีจนกระทั่งถึงยุโรปก่อนจะมีบทบาทสาคัญแก่แนวเพลงป็อ
ปและเพลงแดนซ์ทั่วโลก

7. แนวดนตรีเฮาส์ได้รับอิทธิพลอย่างมากจากองค์ประกอบของดนตรีโซลและฟังก์ในช่วงกลางยุค1970
เฮาส์มีลักษณะโดดเด่นในการนาเอาการเคาะเพอคัสชั่น(percussion)แบบดิสโก้มาใช้โดยเฉพาะอย่างยิ่งการใช้ดรัมเบสในทุกๆบีต
(beat) แล้วพัฒนาเป็นแนวดนตรีแนวใหม่โดยผสมไลน์เบสของเครื่องสังเคราะห์เสียงอิเล็กทรอนิก,กลองอิเล็กทรอนิก,
เอฟเฟกต์อิเล็กทรอนิก,แซมเปิลฟังก์และป็อปรวมไปถึงการใช้เสียงก้องและเสียงร้องดีเลย์
องค์ประกอบทางดนตรี
เฮาส์เป็นแนวดนตรีที่มีอัตราจังหวะความเร็วระดับสูง(uptempo)เพื่อสาหรับการเต้น
แม้ว่ามาตรฐานสาหรับเพลงเต้นในยุคสมัยใหม่หรือยุคโมเดิร์นนั้นจะมีอัตราจังหวะความเร็วอยู่ในระดับปานกลาง(mid-tempo)
ซึ่งอยู่ในช่วงความเร็วระหว่าง118และ135 บีตต่อนาที อย่างไรก็ตามเฮาส์ในยุคเริ่มแรกจะมีอัตราจังหวะความเร็วที่ช้ากว่า
ลักษณะเด่นขององค์ประกอบทั่วไปของแนวดนตรีเฮาส์คือการมีคิกดรัมในทุกๆบีทหรือโฟร์-ออน-เดอะ-ฟลอร์บีทในอีกชื่อหนึ่ง
ซึ่งโดยปกติจะใช้ดรัมแมชชีนหรือแซมเพลอร์ในการสร้างสรรค์เพลง
เสียงของคิกดรัมถูกเสริมโดยคิกฟิลล์ที่หลายหลายผนวกเข้ากับดรอปเอ้าท์ที่ถูกยืดออกร่องเสียงกลองถูกเติมเต็มด้วยฉาบแบบไฮ-
แฮท ที่มักจะมีไฮ-แฮทเปิดบนโน้ตแปดนอกบีท(eighthnote off-beats)
ในแต่ละคิกเสมอๆรวมไปถึงสแนร์ดรัมหรือเสียงตบบนบีทที่สองและสี่ของทุกๆบาร์ด้วย
รูปแบบนี้ได้รับอิทธิพลมาจากจังหวะของเสียงกลองในการเต้น'โฟร์-ออน-เดอะ-ฟลอร์'ของยุค1960และมือกลองดิสโก้ในยุค1970
โปรดิวเซอร์มักจะแบ่งเสียงกลองตัวอย่างเป็นชั้นๆทาให้สามารถสร้างเสียงที่มีความซับซ้อนได้มากขึ้น
พวกเขายังปรับการมิกซ์ของระบบเสียงในคลับขนาดใหญ่รวมทั้งเน้นเรื่องการลดความถี่ในช่วงระดับปานกลางซึ่งเป็นความถี่ระดับพื้น
ฐานของเสียงมนุษย์และไลน์เครื่องดนตรีระหว่างเบสและไฮ-แฮทอีกด้วย
โปรดิวเซอร์ใช้แหล่งเสียงที่หลากหลายแตกต่างกันออกไปในแนวดนตรีเฮาส์
ตั้งแต่เสียงต่อเนื่องหรือการซ้าการต่อเนื่องไลน์อิเลคโทรนิคบนเครื่องสังเคราะห์เสียงเช่น โรแลนด์เอสเอช-
101 หรือทีบี303 เพื่อบันทึกหรือเก็บตัวอย่างการแสดงสดของมือเบสอิเลคโทรนิคหรือเพียงเพื่อกรองเสียงตัวอย่างจากการบันทึกระบ
บเสียงสเตอริโอของเพลงคลาสสิกฟังก์หรือเพลงอื่นๆเบสไลน์ของเฮาส์ค่อนข้างจะชอบใช้โน้ตที่ตกอยู่ในช่วงซิงเกิล-
ออคเทฟซึ่งก็คือในช่วงความแตกต่างระหว่างโน้ตตัวแรกกับตัวที่แปดในโน้ตคู่แปด
ในขณะที่ดิสโก้เบสไลน์จะสลับระหว่างโน้ตในออคเทฟ-เซพาเรตและมักจะขยายช่วงเสียงให้กว้างขึ้น
ผลงานเพลงแนวเฮาส์ในช่วงแรกๆนาเอาส่วนต่างๆของเบสไลน์จากเพลงดิสโก้ในยุคก่อนมาใช้เช่นโปรดิวเซอร์ มาร์ค'ฮอตรอด'
ทรอลแลนที่เลียนแบบส่วนเบสไลน์จากเพลงอิตาเลียนดิสโก้ที่ชื่อ'ฟีลกู๊ด(แครอทแอนด์บีท)' โดยอิเลคทราทซึ่งร้องร่วมกับทารา
บัทเลอร์ เพื่อสร้างผลงานทางดนตรี 'ยัวร์ เลิฟ'ของเขาเองในปี 1986 ร้องโดยเจมีพริ้นซิเพิลในขณะที่แฟรงกี
นักเคิลส์ได้ใช้โน้ตเดียวกันมาสร้าง'ยัวร์ เลิฟ'ในเวอร์ชันของเขาที่ซึ่งประสบความสาเร็จมากกว่าในปี 1987
ซึ่งได้พริ้นซิเพิลมาช่วยร้องให้เช่นกัน
เสียงอิเลคโทรนิคและตัวอย่างจากการบันทึกเสียงจากเพลงชนิดต่างๆเช่น แจ๊ส,บลูและซินธ์ป็อปมักจะถูกใส่ลงไปในฐานเสียงของดรั
มบีทและซินธ์เบสไลน์แนวดนตรีเฮาส์อาจรวมเอาดิสโก้,โซล
หรือเพลงสวดวิงวอนพระเจ้าและการเคาะเพอคัสชั่นอย่างแทมเบอรีนมาใช้ การมิกซ์เพลงของเฮาส์ยังรวมถึงการซ้า,การตัดทอนเสียง,
การลัดจังหวะดนตรีและการขาดตอนของลูปคอร์ทดนตรีซึ่งมักจะประกอบด้วย5-7คอร์ทในจังหวะ4-บีท
เทคโนและแทรนซ์ซึ่งถูกพัฒนามาเรื่อยๆร่วมกับเฮาส์ได้ใช้โครงสร้างพื้นฐานของบีทร่วมกันแต่จะพยายามหลบเลี่ยงอารมณ์แบบอิทธิพ
ลทางดนตรีสดและอิทธิพลทางแนวเพลงละตินหรือเพลงของคนดาซึ่งมักจะนิยมแหล่งเสียงและการเข้าถึงเสียงแบบเสียงสังเคราะห์มา
กกว่า

8. ประวัติ
ผู้บุกเบิก
เดอะ พาราไดส์การาจไนท์คลับในมหานครนิวยอร์ก
แนวดนตรีเฮาส์เป็นผลผลิตที่พัฒนามาจากดิสโก้ซึ่งเป็นการผสมผสานระหว่างโซล,อาร์แอนด์บีและฟังก์เข้ากับข้อความการเฉลิมฉลอ
งรื่นเริงที่สื่อถึงการเต้นราความรักและเพศทั้งหมดนี้ถูกรวมเข้าด้วยกันด้วยการจัดการแบบซ้าๆกับเสียงเบสอันสม่าเสมอของดรัมบีท
การรวมเสียงในเพลงดิสโก้บางเพลงนั้นสร้างขึ้นจากเครื่องสังเคราะห์เสียงและดรัมแมชชีน
การประพันธ์เพลงบางบทก็เป็นแบบอิเลคโทรนิคเกือบทั้งหมดดังตัวอย่างของจอร์จิโอโมโรเดอร์กับผลงานในปลายทศวรรษที่ 1970
เช่นเพลงฮิตของดอนนาซัมเมอร์ชื่อ 'ไอฟีล เลิฟ'จากปี 1977และอีกหลายผลงานดิสโก้-ป็อปของเดอะ ไฮ-เอ็นอาร์จี กรุ๊ปไลม์
ในช่วงต้นทศวรรษที่1980
เฮาส์ยังได้รับอิทธิพลจากเทคนิคการมิกซ์และการตัดต่อซึ่งถูกค้นพบโดยดีเจดิสโก้ โปรดิวเซอร์และวิศวกรเสียงอย่างวอลเตอร์
กิบบอนส์, ทอม มูล์ตัน,จิม เบอร์เกส,แลร์รีย์ลีแวน,รอนฮาร์ดี้,
เอ็มแอนด์เอ็มและอีกหลายๆคนที่ได้สร้างการจัดการเคาะของการบันทึกเพลงดิสโก้ที่มีอยู่ให้ซ้าได้มากขึ้นและยาวขึ้น
ส่วนโปรดิวเซอร์ของเฮาส์ในยุคเริ่มแรกอย่างแฟรงกี้
นักเกิ้ลส์นั้นได้สร้างสรรค์การประพันธ์ดนตรีที่คล้ายกันจากการสแครชโดยใช้แซมเพลอร์,เครื่องสังเคราะห์เสียง,
ซีเควนเซอร์และดรัมแมชชีน
เพลงเต้นราอิเลคโทรนิคที่มีมนต์สะกดอย่าง'ออนแอนด์ออน' สร้างขึ้นในปี 1984 โดยดีเจชาวชิคาโกเจสซี
ซวนเดอร์ซึ่งร่วมแต่งเพลงโดยวินซ์ลอว์เรนซ์มีองค์ประกอบที่กลายเป็นตัวหลักของเฮาส์ในยุคแรกเช่น
เครื่องสังเคราะห์เสียงเบส303กับเสียงร้องน้อยๆซึ่งบางครั้งถูกกล่าวอ้างให้เป็น'การบันทึกแนวดนตรีเฮาส์ชิ้นแรก'
แม้ว่าตัวอย่างอื่นๆจากยุคเดียวกันอย่างเพลง'มิวสิกอีสเอะ คีย์'(1985) ของเจ.เอ็ม. ซิลค์ก็เคยได้รับการเรียกเช่นนั้น
ศัพทมูลวิทยา
ประวัติของคาว่าเฮาส์นั้นยังคงเป็นที่โต้แย้งกันศัพท์คานี้อาจมีที่มาจากไนต์คลับในชิคาโกที่ชื่อเดอะแวร์เฮาส์
ซึ่งเปิดให้บริการในช่วงปี 1977ถึง1982เดอะแวร์เฮาส์มีผู้อุดหนุนหลักคือเหล่าบรรดาชาวเกย์แอฟริกัน-
อเมริกันและชายชาวละตินที่มาเพื่อเต้นราในเพลงดิสโก้ซึ่งเปิดโดยดีเจประจาคลับอย่างแฟรงกี้นักเกิ้ลส์
แม้ว่านักเกิ้ลส์จะออกจากคลับไปในปี 1982และคลับได้ถูกเปลี่ยนชื่อไปเป็นมิวสิกบ๊อกซ์แล้วก็ตามแต่คาว่าเฮาส์ซึ่งเป็นชื่อย่อของ

9. แวร์เฮาส์ยังคงเป็นที่นิยมในหมู่ชาวชิคาโก
มันเปรียบเหมือนการเลือกสรรเพลงแบบนักเกิ้ลส์เมื่อครั้งยังเป็นดีเจในช่วงก่อนที่จะเป็นผู้ผลิตผลงานทางดนตรีซึ่งยังไม่ได้เริ่มจนกว่าเ
ดอะ แวร์เฮาส์ได้ทาการปิดกิจการลงในสารคดีของบีบีซีชื่อปั๊มอัพ เดอะ วอลุ่มนักเกิ้ลส์ได้กล่าวไว้ว่าครั้งแรกที่เขาได้ยินคาว่า
แนวดนตรีเฮาส์ก็ตอนที่เขาได้เห็นประโยคที่ว่า'เราเล่นแนวดนตรีเฮาส์'บนป้ ายตรงหน้าต่างของบาร์แห่งหนึ่งในชิคาโกฝั่งใต้
คนๆหนึ่งในรถเขาได้หยอกล้อว่า'คุณรู้มั้ยนั่นน่ะเป็นแนวดนตรีที่คุณเล่นเมื่อสมัยที่อยู่ที่เดอะแวร์เฮาส์!'ดีเจชาวชิคาโกฝั่งใต้
ลีโอนาร์ด'รีมิกซ์'รอยย์
ได้กล่าวในคาแถลงส่วนตัวว่าที่เขาได้ทาป้ ายบนหน้าต่างร้านแบบนั้นก็เพราะมันเป็นแนวดนตรีที่เขาเล่นที่อาจจะเจอได้ในบ้านใครบาง
คนอย่างในกรณีของเขาคือการบันทึกแผ่นเสียงโซลและดิสโก้ของแม่ของเขา
การบันทึกแผ่นเสียงของชิปอี.ในปี 1985 ที่ชื่อ 'อิส'สเฮาส์'อาจมีส่วนช่วยในการขยายความของรูปแบบใหม่ของดนตรีอิเลคโทรนิคนี้
อย่างไรก็ตามชิปอี.ได้ให้ความไว้วางใจแก่สมาคมเดอะนักเกิ้ลส์โดยกล่าวว่า
ชื่อมาจากแนวคิดของการตั้งป้ ายของการบันทึกเสียงที่ร้านแผ่นเสียงเดอะอิมพอสเทสอีทีซีที่ซึ่งเป็นที่ๆเขาใช้ทางานในช่วงต้นยุค
1980 เพลงต่างๆมากมายที่ดีเจนักเกิ้ลส์ได้เคยเปิดแผ่นที่เดอะแวร์เฮาส์ถูกตั้งป้ ายขึ้นว่า 'ดังได้ฟังณ.เดอะแวร์เฮาส์'
ซึ่งถูกเรียกสั้นๆง่ายๆว่าเฮาส์บรรดาผู้สนับสนุนภายหลังได้ถามถึงเพลงใหม่ๆซึ่งชิป
อี.ได้แจ้งว่าเป็นความต้องการที่ทางร้านได้พยายามจะหาโดยการสะสมเพลงฮิตใหม่ๆของคลับ
แลร์รีย์เฮิร์ดหรือ 'มิสเตอร์ ฟิงเกอร์ส'กล่าวว่าคาว่าเฮาส์
นั้นสะท้อนให้เห็นถึงความจริงที่ว่าดีเจหลายคนได้สร้างสรรค์งานเพลงของเขาที่บ้านโดยการใช้เครื่องสังเคราะห์เสียงและดรัมแมชชีนร
วมไปถึงโรแลด์ทีอาร์-808,ทีบี-909และเครื่องสังเคราะห์เสียง-ซีเควนเซอร์ เบสไลน์ทีบี303
เครื่องสังเคราะห์เสียงเหล่านี้ถูกใช้เพื่อสร้างสรรค์แนวเพลงย่อยอย่างเอซิดเฮาส์
ฮวนแอทคินส์ ผู้เริ่มสร้างแนวเพลงเทคโนของดีทรอยต์อ้างว่าคาว่าเฮาส์
สะท้อนให้เห็นถึงการประสานอย่างเฉพาะตัวของตัวเพลงกับดีเจ'เพลงเหล่านั้นคือการบันทึกแผ่นเสียงเฮาส์ของพวกเขา
(เหมือนกับร้านอาหารที่จะต้องมีน้าสลัดเป็นของตัวเอง)'
ชิคาโก:ต้นทศวรรษที่1980- ปลายทศวรรษที่1980
เฮาส์มีวิวัฒนาการมาจากแนวดนตรีที่มีอัตราจังหวะความเร็วระดับสูงอย่างอาร์แอนด์บีและเพลงดิสโก้ในบ้าน,
โรงรถและคลับต่างๆของชิคาโกแรกเริ่มมีไว้สาหรับผู้ที่เที่ยวคลับแบบคลับใต้ดินมากกว่าพวกที่มีการโฆษณาอย่างเปิดเผย
ทาให้การบันทึกแผ่นเสียงค่อนข้างมีกรอบความคิดที่กว้างกว่าและยาวกว่าดนตรีที่มักเปิดหรือออกอากาศในวิทยุ
นักดนตรีเฮาส์จะใช้เครื่องสังเคราะห์เสียงแบบอะนาล็อกและซีเควนเซอร์เพื่อสร้างและจัดองค์ประกอบทางอิเลคโทรนิคและทดลองแซ
มเปิลเพลงของพวกเขาโดยรวมเอาเครื่องดนตรีสดพื้นถิ่นกับการเคาะเพอคัสชั่นบวกกับเสียงร้องแนวโซลกับเครื่องสังเคราะห์เสียงอิเลค
โทรนิคที่ถูกวางโปรแกรมเอาไว้ผนวกเข้ากับบีทบอกซ์
ร้านเพลงหลักๆส่วนใหญ่มักไม่ค่อยมีซิงเกิ้ลไวนิลขนาด12นิ้วเนื่องจากว่ามันไม่ค่อยมีตัวแทนจาหน่ายแผ่นเสียงเหล่านี้
ร้านเพลงในชิคาโกเช่นอิมพอสเทสอีทีซี, สเตทสตรีทเร้กคอร์ท,จูเนียร์'สมิวสิกช็อปและแกรมมาโฟน
เร้กคอร์ทเป็นผู้จัดสรรรายใหญ่ของเพลงเหล่านี้ร้านอิมพอสเทสอีทีซีเชื่อว่าเป็นสถานที่ๆคาว่าเฮาส์ถูกนามาใช้เรียกเป็นชื่อย่อของ
แวร์เฮาส์
ดนตรีหลักๆในสมัยนั้นยังคงเป็นดิสโก้จนถึงช่วงต้นทศวรรษที่1980เมื่อดรัมแมชชีนเดี่ยวตัวแรกได้ถูกประดิษฐ์ขึ้น
เพลงเฮาส์เริ่มมีข้อได้เปรียบในการใช้มิกซ์เซอร์กับดรัมแมชชีนซึ่งถือเป็นการส่งเสริมชื่อเสียงให้กัยบรรดาดีเจแต่ละคน
ดีเจคลับใต้ดินอย่างรอนฮาร์ดี้และนักวิทยุเดอะฮอต มิกซ์5ได้เปิดแผ่นเพลงอิตาโลดิสโก้อย่าง'เดอร์ตี้ทอล์ก'และ'เอ็มบีโอธีม' โดย

10. เคลนเอ็ม.บี.โอ., เพลงบีบอย ฮิพฮอพในยุดแรกๆเช่น'ฮิพฮอพ,บี บ็อป (ด๊อน สต๊อป) ' ของแมน แฟร์ริช,แอฟริกาแบมบาทา, เดอะ
โซล โซนิกฟอร์ส'สแพลนเนตร้อค, ลุกกิ้งฟอร์ เดอะ เฟอร์เฟ็คบีทรวมไปถึงเพลงอิเลคโทรนิคโดยคราฟเวิร์ค;
แนวเพลงเหล่านี้ต่างมีอิทธิพลต่อวงการดนตรีแนวเฮาส์ของชิคาโก
เจสซี ซวนเดอร์จาก'เจสเซย์ เร้กคอร์ท'ผู้ซึ่งมีเพลงคลับฮิตประเภทบีบอยฮิพฮอพอย่างเพลง'คัมทู มี' โดยเกวนโดลิน,'ดัม
ดัม'และเพลงที่ได้รับอิทธิพลแบบอิตาโลดิสโก้อย่าง'อันเดอร์ คัพเวอร์'โดยดอกเตอร์ เดเรลิกท์ได้ปล่อย 'ออนแอนด์ออน' (1984)
เฮาส์ฮิตแบบโฮมเมดของชิคาโกชิ้นแรกที่มีเนื้อเพลงขับกล่อมเบสไลน์และการเคาะเพอคัสชั่นราวกับมีมนต์สะกดซึ่งถือเป็นการปล่อยแ
ผ่นบันทึกเสียงเฮาส์เพื่อออกขายสู่สาธารณชนเป็นครั้งแรก
ในปี 1985 แลนด์มาร์กของมิสเตอร์ ฟิงเกอร์สอย่าง'แคนยูฟิล อิท?'/'วอชชิ่ง แมชชีน'/'มิสเซอรี่ ออฟ เลิฟ'
แสดงให้เห็นถึงอิทธิพลของแนวดนตรีประเภทแจ๊สเสียงชุ่มๆที่ถูกสรรค์สร้างขึ้นจากโรแลนด์ทีอาร์-707และเครื่องสังเคราะห์เสียงจูโน่6
เพลงเหล่านี้ช่วยจุดประกายความนิยมแนวดนตรีย่อยประเภทดีปเฮาส์ซึ่งมีบีทที่ช้าลงมาถึงระดับ110-125bpm.ในปีเดียวกัน'อิส'ส
เฮาส์'ของชิป อี.ก็เป็นอีกหนึ่งตัวอย่างที่ดีของชิคาโกเฮาส์ในปี 1986 'เอซิด แทร็กซ์'
ของฟิวเจอร์แสดงให้เห็นถึงพัฒนาการของหนึ่งในแนวเพลงย่อยของเฮาส์อย่างเอซิดเฮาส์ที่เกิดขึ้นจากการทดลอง303แมชชีนของนักด
นตรีชาวชิคาโกเช่นดีเจปิแอร์
ปี 1986นิค นิโคลสันหรือดีเจนิคนันสต็อปได้สร้าง'ออริจินัล','เฮาส์เนชั่น' และ 'แจ็ค มาย บอดี้' ขึ้น 'แจ็ค มาย
บอดี้'ถูกจัดจาหน่ายให้แก่ 'เอสอาร์โอ
เร้กคอร์ท'และกลายเป็นที่นิยมในบรรดาสาวกเฮาส์ซึ่งส่งผลให้เกิดรูปแบบการเต้นราของเฮาส์ที่เรียกว่า'แจ็ค''แจ็คมายบอดี้'
ประกอบขึ้นด้วยเสียงดรัมบีทแบบธรรมดาที่ได้รับอิทธิพลจากคิกดรัมและสแนร์ดรัมที่พบใน 'เล็ท'สออลแชนท์'
กับการสับแซมเปิลด้วยมือในท่อนที่ร้องว่า 'จา-จา-จาแจ็คมายบอดี้, แจ็ค มายบอดี้...' จวบจนปัจจุบัน 'แจ็ค มาย บอดี้'
ยังคงเป็นคลาสสิกเฮาส์ที่ได้รับความนิยมชมชอบในบรรดาพวก'หัวเฮาส์'
แผ่นบันทึกเสียงเฮาส์ในยุคเริ่มแรกนั้นได้แก่ 'ยัวร์ เลิฟ'ของเจมีพริ้นซิเพิลและแฟร้งกี้นักเกิ้ลส์,'ออนแอนด์ออน' โดยเจสซีซวนเดอร์
(1985) และ'เดอะ แจ็ค แทร็กซ์'ของชิป อี.ซึ่งเป็นการนาเอาเพลง'อิส'สเฮาส์'และ'ไทม์ ทู แจ๊ค'
มารวมกันโดยใช้จังหวะดนตรีที่ซับซ้อน,เบสไลน์ง่ายๆ,เทคโนโลยีการแซมเปิลบวกกับเสียงร้องน้อยๆในปี 1985
เฮาส์ได้ครอบคลุมคลับต่างๆในชิคาโกส่วนหนึ่งใหญ่ๆคือการเล่นเพลงที่คลื่นวิทยุ102.7เอฟเอ็ม
ดับเบิ้ลยูบีเอ็มเอกซ์ซึ่งได้โปรแกรมไดเร็กเตอร์อย่างลีมิเชลเป็นโต้โผใหญ่ผ่านทางดีเจประจาคลื่นของดับเบิ้ลยูบีเอ็มเอกซ์;เดอะฮอต
มิกซ์5
การปฏิวัติทางดนตรีอิเลคโทรนิคได้มีส่วนช่วยในเรื่องของดนตรีและการเคลื่อนไหวด้วยเช่นการมีซีเควนเซอร์ที่ถูกและกระชับลง,
มีดรัมแมชชีน(โรแลนด์ทีอาร์-909,ทีอาร์-808,ทีอาร์-707และละตินเพอคัสชั่นอย่างทีอาร์-727)รวมทั้งหน่วยเบสเช่นโรแลนด์ทีบี-
303 สิ่งเหล่านี้เพิ่มโอกาสให้แก่บรรดานักสร้างสรรค์เฮาส์ในการสร้างสรรค์เสียงของตนเอง
แนวเพลงย่อยอย่างเอซิดเฮาส์ถูกพัฒนามาจากการทดลองโดยดีเจปิอแร์,แลร์รีย์เฮิร์ด(ดร.ฟิงเกอร์ส)และมาแชล
เจฟเฟอร์สันด้วยดรัมแมชชีนและเครื่องสร้างจังหวะดนตรีแบบใหม่หลายๆเพลงที่แสดงถึงแนวดนตรีแบบชิคาโกเฮาส์นั้นถูกปล่อยออก
มาโดยดีเจอินเตอร์เนชั่นนอล เร้กคอร์ทและแทร็กซ์เร้กคอร์ทในปี1985แทร็กซ์ได้ปล่อย'แจ๊ค เอะ เบส' และ'ฟังกิ้งวิทเดอะ ดรัม
อะเกน'โดย ฟาร์เลย์แจ๊คมาสเตอร์ ฟังก์และในปีต่อมาแทร็กซ์ปล่อย 'โนเวย์แบ็ก'โดยอโดนิส,'แคนยู ฟีล อิท?' และ'วอชชิ้ง
แมชชีน' ของ แลร์รีย์เฮิร์ด (ฟิงเกอร์ อิงซ์ ณ.ขณะนั้น)และเพลงสดุดีแนวเฮาส์อย่าง 'มูฟยัวร์ บอดี้' โดยมาแชล
เจฟเฟอร์สันซึ่งช่วยเพิ่มกระแสความนิยมในตัวแนวดนตรีเฮาส์ไปสู่นอกเมืองชิคาโก

11. ในปี 1987 เพลงของสตีฟ'ซิลค์'เฮอร์เล่ย์อย่าง'แจ๊คยัวร์ บอดี้' เป็นเพลงเฮาส์เพลงแรกที่ได้ก้าวเข้าสู่ยูเคท๊อป 40
ป็อปชาร์ตเป็นอันดับที่1 ซึ่งในปีนี้ยังมี 'ปั๊มอัพเดอะโวลุ่ม'ของ เอ็ม/เอ/อาร์/อาร์/เอส อีกหนึ่งเพลงที่ได้อันดับที่หนึ่งในปี 1989
เฮอร์เล่ย์เปลี่ยนเพลงบัลลาดนุ่มๆของโรเบอร์ตาแฟลคอย่าง'อู้ โอ้ ลุค เอ้าท์'ให้กลายเป็นเพลงเต้นราเอะอะอึกทึก 'ธีมฟร์อม
เอส'เอกซ์เพลส'ของวงเอส'เอกซ์เพลสเป็นตัวอย่างหนึ่งของเพลงที่ได้รับอิทธิจากดิสโก้ในทานองแบบฟังกี้เอซิดเฮาส์
ในเพลงนี้ได้ใช้แซมเปิ้ลจากเพลงของโรสรอยซ์ที่ชื่อ'อีส อิท เลิฟยู อาร์ อาฟเตอร์'ที่เกิดจากโรแลนด์303เบสไลน์ในปี 1989'ไร้ด์
ออน ไทม์' ของ แบล็กบ๊อกซ์ซึ่งใช้แซมเปิ้ลแบบดิสโก้ฮิตจากเพลง'เลิฟเซนเซชั่น'ของโลเอตต้าฮอลโลเวย์ติดชาร์ตเป็นอันดับ1ในยูเค
ท๊อป 40 นอกจากนี้เพลง'ปั๊มอัพ เดอะ แจม' ของ เทคโนโทรนิคยังเป็นหนึ่งในแผ่นบันทึกเสียงแนวเฮาส์ที่สามารถตีท๊อป10 บน ยูเอส
ป๊ อป ชาร์ต หนึ่งปีถัดมาเพลง 'โว้ค'ของ มาดอนนาได้เข้ามาเป็นเพลงฮิตอันดับ1ทั่วโลกกลายเป็นซิงเกิ้ลที่ขายดีที่สุดในดับเบิ้ลยูเอ
ณ.เวลานั้นในปี 1992 เพลง'รีลีสเดอะ เพลสเชอร์'ของเลฟฟิวส์ช่วยเปิดตัวแนวเพลงย่อยน้องใหม่ที่เรียกว่าโปรเกรสซีฟเฮาส์
แนวดนตรีเฮาส์ยังมีอิทธิพลต่อการถ่ายทอดข้อความเกี่ยวกับการเมืองการปกครองแก่กลุ่มบุคคลผู้ที่ถูกมองว่าเป็นกลุ่มที่ไม่เป็นที่ยอมรั
บทางสังคมอีกด้วย
มันปรากฏต่อผู้ที่ไม่สามารถเข้าร่วมกับสังคมหลักของอเมริกาได้ซึ่งส่วนใหญ่แล้วจะถูกใช้โดยกลุ่มชายชาวแอฟริกัน-อเมริกันแฟรงกี้
นักเกิ้ลส์ได้ทาการเปรียบเทียบในทางที่ดีของเฮาส์ว่าเป็นเสมือนกับโบสถ์ของผู้ที่ร่วงหล่นลงมาจากความสุภาพสง่างามในขณะที่มาแช
ล เจฟเฟอร์สันเปรียบเฮาส์เป็นดั่งศาสนาเก่าแก่ที่ผู้คนต่างยินดีที่ได้กรีดร้องอย่างมีความสุข
ดีปเฮาส์นั้นมีความคล้ายคลึงกับข้อความแห่งอิสรภาพหลากหลายข้อความสาหรับชุมชนคนผิวดาทั้งซีดีเฮาส์ 'พรอมิสต์แลนด์'ของ
โจสมิธและ'ไอแฮฟ อะ ดรีม' ของดีบีต่างมีข้อความที่มีลักษณะคล้ายกับบทปาฐกถาอย่าง'ไอแฮฟ อะ ดรีม' ของ มาร์ตินลูเธอร์ คิง
'ซัมเดย์'โดยซีซี โรเจอร์ได้ผลักดันให้เกิดกอสเปลเฮาส์นอกจากนี้เฮาส์ยังมีความเกี่ยวเนื่องกับเพศที่มีความลึกลับ
มันไปไกลถึงขนาดว่ามีความเพ้อคลั่งเกี่ยวกับการกระตุ้นทางเพศอันลึกลับเพลง 'เบบี้ว๊อนส์ ทู ไร้ด์'ของ เจมี
พริ้นซิเพิลเริ่มจากการเป็นนักสวดแต่ที่น่าแปลกใจคือเนื้อหาของเพลงได้พูดถึงหญิงผู้ซึ่งเป็นภรรยาลับที่ต้องการให้ผู้ชาย'ขี่'เธอตลอดทั้
งเพลง
เฮาส์แดนซ์เป็นแนวที่มีความเก่าแก่กว่าเฮาส์เสียอีกเนื่องจากมันเกิดขึ้นในช่วงต้นทศวรรษที่1980
ตอนปลายแห่งยุคดิสโก้อันเป็นช่วงเวลาของไนท์คลับอย่างแวร์เฮาส์ของชิคาโกและลอฟแอนด์พาราไดส์การาจจากนิวยอร์ก
เฮาส์แดนซ์นาเอาองคืประกอบการเต้นมาจากหลากหลายแหล่งเช่นยุคลินดี้,แอฟริกัน,ละติน,บราซิลเลียน,แจ๊ส,
แท๊ปและแม้กระทั่งสมัยนิยมอย่างโมเดิร์น
เฮาส์แดนซ์เป็นที่ถูกถกเถียงกันเรื่อยมาว่าสามารถแตกออกเป็นสามสไตล์อันได้แก่ ฟุตเวิร์ค,แจ๊คกิ้งและลอฟติ้ง
รวมไปถึงเทคนิคอันหลากหลายและสไตล์ย่อยอย่างสเก๊ตติ้ง,สต๊อมปิ้งและชัฟเฟิลลิ้ง
นอกจากนี้ยังรวบรวมเอาการเคลื่อนไหวจากแหล่งต่างๆอย่างแว้กกิ้ง,โวกูอ้ง,คาโปเอร่า,แท๊ปและการเต้นราแบบละตินอย่างซัลซา
ความหลากหลายที่กว้างขวางของการเคลื่อนไหวมาจาก
แจ๊สและสไตล์ของบีบ๊อปหรือแม้กระทั่งจากการสืบสายมาจากแอฟริกันและละติน
แนวดนตรีเฮาส์มักคานึงถึงสัมผัสทางกายและการเป็นอิสระจากโลกภายนอก
หนึ่งในองค์ประกอบที่สาคัญของการเต้นแบบเฮาส์คือเทคนิคที่มาจากชิคาโกที่เกี่ยวข้องกับการหมุนลาตัวไป-
กลับในลักษณะของการฉีก(ริปปิ้ง)ราวกับคลื่นยักษ์ได้ถาโถมเข้าใส่
เมื่อท่าทางแบบนี้ถูกกระทาซ้าๆพร้อมกับเร่งจังหวะให้ตรงกับบีทของเพลงจะเรียกว่า 'เดอะแจ๊ค'
ฟุ๊ ตเวิร์คทั้งหมดของการเต้นราแบบเฮาส์นั้นถูกกล่าวไว้ว่าริเริ่มมาจากการที่เดอะแจ๊คย้ายศูนย์กลางแรงโน้มถ่วงไปตามที่ว่าง
เสียงจากดีทรอยต์:ต้นทศวรรษที่1980-ปลายทศวรรษที่1980

12. ดีทรอยต์เทคโนได้ถูกพัฒนาขึ้นเมื่อกลางทศวรรษที่1980
แม้ว่าดีทรอยต์เทคโนจะมีความแตกต่างในรูปแบบทางดนตรีของตัวเองอย่างชัดเจนแต่บรรดานักบุกเบิกก็ยังเป็นดังเครื่องมือในการนา
ดนตรีแนวเฮาส์ออกสู่นานาชาติทั้งสองรูปแบบทางดนตรีต่างถูกพัฒนาขึ้นอย่างพร้อมๆกันจากปี 1985ถึง
1990และยังคนเป็นแนวเพลงที่มักมีความพ้องกัน
ดีทรอยต์เทคโนพัฒนาขึ้นเมื่อดีเจแห่งตานานเดอะอิเลคทริฟายอิ้งโมโจจัดรายการวิทยุของตัวเอง
เขาได้น้าวโน้มให้เกิดการผสมผสานเสียงจากหลากหลายแหล่งเข้ากับเสียงเอกลักษณ์ของดีทรอยต์เทคโนซึ่งได้รับอิทธิพลอย่างมากจา
กอิเลคโทรนิกาชาวยุโรปอย่างคราฟเวิร์ค,อาร์ตออฟนอยส์หรือบีบอยฮิพฮอพยุคเริ่มแรกอย่างแมนพาร์ริช,ซาวโซนิก
ฟอร์สและอิตาโลดิสโก้อย่างดอกเตอร์'สแคท,ริส,เคล็นเอ็ม.บี.โอ. เสียงนี้ได้รับการบุกเบิกโดยฮวนแอทคินส์,เดอร์ริกเมย์และเควิน
ซวนเดอร์สันซึ่งได้ชื่อว่าเป็นเดอะก็อดฟาเทอร์แห่งดีทรอยต์เทคโน
ฮวนแอทคินส์ปล่อยงานเพลงชื่อ'โนยูเอฟโอ'ส'ที่เมโทรเพล็กซ์
เร้กคอร์ทซึ่งมีเสียงตอบรับเป็นอย่างดีในชิคาโกและยังถูกมองว่าเป็นผลงานอันคลาสสิกเขาจึงตามด้วยการปล่อยเพลง
'เทคนิคคัเลอร์'ในปี 1986
เดอร์ริกเมย์หรือที่รู้จักกันในนามเมย์เดย์ปล่อยเพลง'นูดโฟโต้'ในปี 1986ในนาม'ทรานซแมท
เร้กคอร์ท'ของเขาเองซึ่งเป็นการช่วยริเริ่มแนวเพลงดีทรอยต์เทคโนทั้งยังถูกเปิดหมุนเวียนไปตามฮอตมิกซ์ 5 เรดิโอดีเจมิกซ์
โชว์และคลับต่างๆของชิคาโกอีกด้วยหนึ่งปีถัดมาเขาได้ปล่อยสิ่งที่กลายเป็นหนึ่งในเพลงสดุดีแบบคลาสสิกของเทคโนและเฮาส์
เพลงที่มีอิทธิพลสูงและเป็นต้นแบบต่อการพัฒนาต่อไปอย่าง'สตริงส์ออฟไลฟ์ 'ทรานซแมท
เร้กคอร์ทยังคงปล่อยอีกหลายงานเพลงที่ประสบความสาเร็จอย่างล้นหลามอาทิเช่น 'วิกกิ้น'ในปี 1988นอกจากนี้ดอร์ริก
เมย์ยังคงประสบความสาเร็จในการปล่อยเพลงในนามคูลแคท เร้กคอร์ทและอีกหลายรีมิกซ์สาหรับผู้จัดรายการใต้ดินและศิลปินหลัก
บริษัทเคเอ็มเอส เรคอร์ทของเควินซวนเดอร์สันได้ส่งเสริมให้ปล่อยงานเพลงต่างๆที่เป็นทั้งเฮาส์และเทคโน
เพลงเหล่านี้ได้รับการตอยรับอย่างดีในชิคาดกและถูกเปิดตามคลื่นวิทยุและตามคลับต่างๆมากมายเช่นงานบันทึกเสียงของเบลก
แบ็กซ์เตอร์ในปี 1986อย่าง'เวนวียูสต์ ทู เพลย์/เวิร์คยัวร์ บอดี้','เบาวส์ยัวร์ บอดี้ทู เดอะ บ๊อกซ์' และ 'ฟอร์สฟิวด์'ของปี 1987,
'เดอะ ซาวน์/ฮาวทู เพล อาวเออร์ มิวสิก','เดอะกรู๊ฟแดท ว๊นสต๊อป'และรีมิกซ์เพลง'กรู๊ฟวิ้งวิทเอ้าท์อะเดาบ์' ในปี 1988
เมื่อเฮาส์ได้หลายมาเป็นกระแสนิยมของผู้ฟังทั่วไปกลุ่มศิลปินอินเนอร์ ซีตี้วิทปารีสเกรย์ของเควิน
ซวนเดอร์สันได้ปล่อยเพลงฮิตอย่าง'บิ๊กฟัน'และ 'กู๊ดไลฟ์ 'ซึ่งถูกคัดเลือกโดยเวอร์จิ้นเร้กคอร์ทในที่สุดแต่ละอีพี/12
นิ้วซิงเกิ้ลถูกรีมิกซ์โดยไมค์'ฮิตแมน'วิลสันและสตีฟ'ซิลค์'เฮอร์เล่ย์แห่งชิคาโกและเดอร์ริก'เมย์เดย์'กับฮวนแอทคินส์แห่งดีทรอยต์
ในปี1989 เคเอ็มเอสปล่อยเพลงฮิตออกมาอีกหนึ่งเพลงซึ่งก็คือ'ร้อคออฟ เดอะ บีท'
ซึ่งต่อมาได้กลายเป็นธีมของคลับเต้นราต่างๆในชิคาโก
สหราชอาณาจักร:ปลายทศวรรษที่1980-ต้นทศวรรษที่1990
ในประเทศอังกฤษการเจริญเติบโตของแนวดนตรีเฮาส์สามารถแบ่งออกมาได้เป็นช่วงของเพลง 'ซัมเมอร์ ออฟ เลิฟ'ในปี 1988/9
เฮาส์ปรากฏตัวอยู่ในอังกฤษนานพอๆกับที่ปรากฏตัวอยู่ในชิคาโก
เฮาส์เริ่มโตมาจากอังกฤษตอนเหนือก่อนจะลงมายังตอนกลางและตอนตะวันออกเฉียงใต้ตามลาดับแนวดนตรีเฮาส์พบเมื่อปี 1982
โดยแฟกตอรี เรคคอร์ดส์เดอะ
ฮาเซียนดาในเมืองแมนเชสเตอร์กลายมันเป็นส่วนขยายของแนวเพลงประเภทนอร์ทเทิร์นโซลและถือว่าเป็นหนึ่งในบรรดาเพลงเต้นหลั
กๆของคลับในอังกฤษ