1. พระพุทธศาสนา
กับวรรณคดีไทย

2. พระพุทธศาสนากับวรรณคดีไทย
วรรณคดีไทยถือว่าเป็นเอกลักษณ์อย่างหนึ่งที่อยู่คู่กับประเทศไทย
มาตั้งแต่สมัยอดีต ซึ่งจะเห็นได้จากผลงานจะมีในทุกยุคทุกสมัย และใน
เกือบทุกเรื่องนั้นจะเห็นได้ว่าจะมีพระพุทธศาสนาเข้ามามีอิทธิพลต่อ
เรื่องราวต่าง ๆ ในวรรณคดี เป็นเพราะคนไทยตั้งแต่สมัยอดีตมีความ
ผูกพันกับศาสนามาก โดยเฉพาะศาสนาพุทธซึ่งได้ชื่อว่าเป็นศาสนา
ประจาชาติของไทย

4. ไตรภูมิพระร่วง
เป็นวรรณคดีทางพุทธศาสนาที่เก่าแก่และสาคัญเล่มหนึ่งของไทย อายุกว่า
600 ปี แต่งขึนโดยพญาลิไทย (พระมหาธรรมราชาที่ 1) พระมหากษัตริย์องค์ที่ 4
้
แห่งราชวงศ์พระร่วง กรุงสุโขทัย เมื่อ พ.ศ. 1888 ทรงแต่งขึ้นเพื่อเทศนาแก่พระ
มารดา และสั่งสอนประชาชน ได้ทรงแสดงข้อคิดเห็นเกี่ยวกับหลักใน
พระพุทธศาสนา ตลอดจนชี้ให้เห็นผลบาปและผลบุญที่คนทั้งหลายได้กระทาไว้
แสดงให้เห็นพระปรีชาสามรถ และอัจฉริยภาพของบรรพบุรษไทยในการนิพนธ์
ุ
วรรณคดีไทย และเป็นผู้มีจิตวิทยาสูง เนื่องจากการก่อตั้งอาณาจักรขึ้นใหม่ ย่อม
ต้องการความร่วมมือร่วมใจของประชาชนให้อยู่ในศีลธรรม ระเบียบวินัย รู้บาป
บุญคุณโทษ และยึดมั่นในศาสนา เพื่อสามารถต่อสู้กบศัตรูรอบด้านที่คุกคาม อีกทั้ง
ั
ยังแสดงความรู้เกี่ยวกับธรรมชาติและวิทยาศาสตร์ เช่นตอนพรรณนาถึงกาเนิด
มนุษย์ ทั้งๆที่ในสมัยสุโขทัย วิทยาศาสตร์ยังไม่ก้าวหน้าดังเช่นปัจจุบัน

6. จุดมุ่งหมาย
จุดมุ่งหมายในไตรภูมิพระร่วงนี้ เพื่อให้คนเกรงกลัวต่อบาป ละเว้น
การทาชั่ว ประกอบกรรมดีอยู่เป็นนิจ
โดยแบ่งออกเป็น 3 ภูมิใหญ่ คือ กามภูมิ 11 รูปภูมิ 16 อรูปภูมิ 4
รวมเป็น 31 ภูมิ เรียกว่า "ไตรภูมิ“ ผลบาปและผลบุญของผู้กระทาจะส่ง
ให้ผู้นั้นไปเกิดในภูมิต่าง ๆ กัน