1. Ο ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ
Ο Π. άκησε μεγάλη επίδραση με το έργο του, ενέπνευσε πεζογράφους και ποιητές
(αγαπημένη μέσα μας ζει πάντα η θυμησή του)
Ο Ν. Καρούζος <<ζωγράφισε>> την ψυχη του, όταν τον χαρακτήρισε ο ανέσπερος, ο
ανοδείξωτος, ο ακέραιος, ο περιούσιος. Αυτός ήταν ο Παπαδιαμάντης και γενήθηκε στην
Σκιάθο, έζησε μια βασανισμένη ζωή. Η εντατική εργασία, η φτώχεια, η ενέργεια (δεν είχε
λουρί να φορέσει γι'αυτό έδενε τη μέση του μ'ένα σκοινί σαν διακονιάρης, Γ.Κοτζιούλας)
Το ξενύχτι(αγρυπνιά Α.Κοκκίνου), το ποτό (κρασάκι νάμα Α.Κοκκίνου) κατέστρεψαν
την υγεία του (πενήντα περασμένα και ειχε καταπέσει, Γ. Κοτζιούλας). Πάντα όμως
ευαίσθητος ''έκλεγε'' , όταν δεν μπορούσε να βοηθήσει συμπαραστάτης (πονεμένων
χοσταλγών , Γ.Βερίτης).Οι ήρωες του είναι απλοί ταπεινοί γραφικοί βασανισμένοι (το
Μελεχρώ, είναι απλοί το Διόμικο , το Μαθηνιώ και το Λλιώ , Γ βερίτης). Ο Π. πήγε στο
Άγι Όρος (έσμισε τον Άθωνα με την Αθήνα, Γ.Βεριτης) δεν κατάφερε να μονάσει, αλλά
έξησε ''αποκοσμα'' προσηλωμένος στην Ορθόδοξη εκκλησία , ψάλτης (έψαλε τα θεικά
τραγούδια) λάτρεψε τη φύση (τα ξωκκλήσια, τα βουνά, τη θάλασσα , Λ. Πορφύρας).
Έκανε τέχνη τις παιδικές τυ αναμνήσεις. Δεν ήταν κοινωνικός (μη μου ζητάτε
αυτόγραφα, δεν θα με βρει ποτέ κανείς στα φώτα και στα πάρτυ, στο δρόμο για τον
Παρνασσό, για τ'άλλο τράβηξε στενό, Α.Κοκκίνου). Δεν θέλησε να παραστεί στον
'Παρνασσό'' για τα εικοσιπεντάχρονα του στη λογοτεχία. Έχησε σαν ''ασκητής'' , είτε
στην Αθήνα είτε στην Σκίαθο, μακριά από τις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις της
εποχής του(αγνοώντας δημοτικισμούς και Μαρξισμούς, Ν. Καρούζος). Πέθανε φτωχός,
μόνος και απογοητευμένος στο αγαπημένο του νησί ( ''αχ οπως ηρθα στην πατρίδα μου
πηγαίνω, Γ. Κοτζιούλας). Ένας διαννοούμενος που επέλεξε το δύσκολο, αλλά σαφώς
ουσιαστικό δρόμο της πραγματικής προσφοράς.
