2. Το χωριό μου, η Αγιάσος, ένα ορεινό και δύσβατο χωριό
απομονωμένο από τα υπόλοιπα χωριά της Λέσβου, αποτελούσε
στις αρχές του 20ου αι μια κλειστή αγροτική κοινωνία που
έπρεπε να καλύπτει μόνη της τις ανάγκες των κατοίκων της. Τα
επαγγέλματά των κατοίκων της πολλά και διαφορετικά και τα
περισσότερα απ΄ αυτά όχι μόνο σπανίζουν, αλλά έχουν σβήσει
για πάντα, όπως το επάγγελμα του ασβεστά, του αραμπατζή,
του ζευγά, του τσουκαλά, του κτηνοτρόφου, που υπηρέτησαν με
συνέπεια για μισό περίπου αιώνα καθένας από τους
παππούδες μου. Επαγγέλματα όπως αυτά του γαλατά, του
καστανά, του φιστικά, του παγοποιού, του χαλβατζή, του
καρεκλά που σήμερα έχουν χαθεί ήταν κάτι περισσότερο από
συνηθισμένα εκείνη την εποχή. Παρακάτω παραθέτω όσες
φωτογραφίες μπόρεσα να αντλήσω από τον θησαυρό του
φωτογραφικού υλικού του Αναγνωστήριου Αγιάσου και από την
ιστοσελίδα της Αγιάσου.