Presentación empregada no obradoiro "Mulleres cineastas" do programa de lecer do Fórum Metropolitano.

1. As pioneiras

2. Alice Guy­Blaché
N: 1 de xullo de 1873, París (Francia)
M: 24 de marzo de 1968, Nova Jersey (EEUU)
A primeira muller directora da historia
do cinema empezou a traballar coma
secretaria de Leon Gaumont en 1894.
Uniuse logo á Gaumont Film Company,
fundada en 1895 e aínda en activo.
Entre 1896 e 1906 foi xefa de produción
da compañía.
Casou en 1907 con Herbert Blaché. Con
el trasladouse aos EEUU onde fundaron
o seu propio estudio, The Solax
Company, o maior antes do nacemento
de Hollywood.

3. Ao longo da súa carreira (1896­1922)
dirixiu uns mil filmes, dos que se
conservan máis de 300. Entre eles,
Avenue de l'Opera (1900), Nacemento,
vida e morte de Cristo (1906), As
consecuencias do feminismo (1906), O
piano irresistíbel (1907) e Falling
Leaves (1912). En 1905 fixo tamén
diversas filmacións sonoras, as
“phonoscène”.

4. Lois Weber
N: 13 de xuño de 1879, Pensilvania
M: 13 de novembro de 1939, Hollywood
Actriz, guionista, directora e produtora,
fixo ao longo da súa carreira entre 200 e
400 filmes, dos que só se conservan
apenas vinte. Entre eles, o sorprendente
Suspense (1913); Hypocrites (1915), un
exitazo en parte pola atrevida aparición
dunha muller espida, ou Where Are My
Children? (1916) (1916), polémico pola
súa defensa do control de natalidade.
Nos anos 20 traballou coma consultora de
guión e directora de desenvolvemento.
Chegou a dirixir un “talkie”, White heat
(1934). Morreu arruinada en 1939, coa
súa irmá Ethel e a guionista Frances
Marion coma principais apoios.

5. Mabel Normand
N: 9 de novembro de 1892, Nova York (EEUU).
M: 23 de febreiro de 1930, Monrovia, California
(EEUU).
Logo de protagonizar unha curta para D.
W. Griffith, Her Awakening, foi fichada por
Mack Sennett e revelouse como unha
excelente actriz de comedia. Chegou a
participar en máis de 200 filmes, moitos
deles con “Fatty” Roscoe Arbuckle ou
Charles Chaplin, e mesmo tivo a
oportunidade de escribir e/ou dirixir
algúns, coma Mabel's Blunder, Mabel's
Strange Predicament ou Won in a Closet.
Nos anos 20 a súa carreira empezou a
declinar e, aínda por riba, viuse envolvida
en diversos escándalos, entre eles o
asasinato de William Desmond Taylor.
Traballou con Leo McCarey en Should Men
Walk Home? (1927), mais a súa saúde,
afectada pola tuberculose, empeorou e
finalmente morreu en 1930.

6. Ruth Ann Baldwin
N: setembro de 1886, Connecticut (EEUU).
M: ?
Logo de traballar coma xornalista e publicista, en
1913 foi contratada pola Universal coma guionista.
Acabou dirixindo ela mesma varias curtas e unha
ben interesante longametraxe, ’49­’17 (1917),
relectura paródica do western nunha altura na que o
xénero aínda se estaba inventando, con actores que
fan de actores que simulan unha vila do oeste para
satisfacción dun xuíz adiñeirado con saudades dos
seus tempos mozos. O actor principal é o seu
marido, Leo Pierson.
Traballou para a Fox e a Metro coma guionista entre
1919 e 1921. A súa pista pérdese por completo uns
anos despois.

7. Frances Marion
N: 18 de novembro de 1888, San Francisco (EEUU)
M: 12 de maio de 1973, Los Angeles (EEUU)
Guionista de éxito, foi a primeira persoa en gañar
dous Oscars de Holywood por ese labor, co drama
carcelario The Big House (1930) e o melodrama de
King Vidor The Champ (1931). Escribiu moitos dos
éxitos de Mary Pickford, coma Rebecca of
Sunnybrook Farm ou Polyanna, mais tamén Stella
Dallas (Henry King, 1925), con Belle Bennett e
Ronald Colman, e dous filmes protagonizados por
Lillian Gish con dirección de Victor Sjöström, The
Scarlet Letter (1926) e The Wind (1928). Traballou
con John Ford en Lighting e Thank You (1925).
Exerceu como directora en tres filmes: The Love
Light (1921), con Mary Pickford, Just Around the
Corner (1921) e The Song of Love (1923).
Na etapa sonora foi tamén autora dos guións dos
filmes Anna Christie (1931) e Camille (1936), con
Greta Garbo, ou Dinner at eight, comedia coral pre­
Code dirixida por George Cukor.

8. Dorothy Davenport
N: 13 de marzo de 1895, Boston, Massachussetts
(EEUU)
M: 12 de outubro de 1977, Los Angeles, California
(EEUU)
Filla de Harry e Alice Davenport, con
celebrada experiencia no teatro, a actuación
foi o camiño natural para Dorothy, que
debutou no cinema sendo unha adolescente
e fixo perto de 150 filmes entre 1910 e
1917. Ese ano naceu o primeiro fillo do seu
matrimonio co actor Wallace Reid, con quen
casara en 1913, e tomou a decisión de frear
a súa carreira por un tempo. Dous anos
despois tiveron unha filla.
Durante a rodaxe dun filme Wallace Reid
tivo un accidente ferroviario. Para calmar a
dor empezou a empregar morfina, da que se
converteu en adicto. O consumo de morfina
estragou a súa saúde e acabou por morrer en
1923, con só 31 anos.
Dorothy e Wallace Reid co seu fillo Wallace
Reid Jr, 1920.

9. A morte do seu marido devolveuna ao
cinema como produtora e actriz en
Human Wreckage (1923), filme perdido
sobre a adicción ás drogas. Impulsou
diversos títulos que lidaban con temas
de “conciencia social”, do fillo malcriado
que se converte en delincuente de
Broken Laws (1924) á prostitución en
The Red Kimono (1925), con guión de
Dorothy Arzner.
Aínda que a súa pegada nestes filmes é
forte, non será até Linda (1927) que
aparece explicitamente acreditada coma
directora (como “Mrs. Wallace Reid”),
función que repetiría no cinema sonoro
en Sucker Money (1933), The Road to
Ruin (1934) e The Woman Condemned
(1934).