2. Migel de Servantes Saavedra je bio
španski pesnik, dramaturg i iznad svega
prozni pisac. Smatra se jednom od
najvećih figura španske književnosti.
Prema svojim delima, pripada kako
renesansi, tako i baroku i Zlatnom veku
španske književnosti i na neki način
predstavlja sintezu ova dva pravca. U
svetu je poznat kao autor prvog
modernog romana i najprevođenije
knjige posle Biblije, Veleumnog plemića,
Don Kihota od Manče. Bio je svedok
vrhunca moći i početka opadanja velike
španske imperije koja se u to doba
prostirala na tri kontinenta.
3. Biografija
Život Migela Servantesa je do 18. veka bio nepoznanica i postavljao je mnoge nedoumice.
Sistematsko istraživanje javnih i privatnih arhiva počelo je tek u 18. veku i nastavilo se do
danas, čiji je rezultat obimna dokumentacija koju danas posedujemo o ovom velikom
španskom piscu, pesniku i dramaturgu. Međutim, još uvek postoje delovi Servantesovog
života o kojima se malo ili gotovo ništa ne zna, kao npr. period između 1597. i 1604. koji
obuhvata vreme od njegovog odlaska u zatvor u Sevilji do prelaska u Valjadolid, ili na
primer o motivima mnogih presudnih odluka koje je doneo u životu: odlazak u Italiju,
odabir vojničke službe, povratak u Španiju koji je bio osujećen gusarskim napadom,
njegovo lutanje po Andaluziji između 1587. i 1597. kao sakupljač poreza, definitivan
povratak u Madrid 1608. i povratak pisanju. Odatle i mnoga pogrešna namerna ili
nenamerna nadomeštanja mračnih laguna u Servantesovom životnom putu često
pogrešnim tumačenjima Servantesovog diskursa u delima koji bi se mogao protumačiti
kao davanje autobiografskih podataka. Servantes je retko govorio u svoje ime i više je
voleo da daje podatke o sebi preko izmišljenih likova kao što je to bio mavarski
pripovedač Sid Benandželija iz Don Kihota, ili u svojim prolozima, posvetama i u „Putu na
Parnas“, gde daje škrte i razbacane opise autora, tj. sebe, koji se ne mogu tumačiti sa
sigurnošću. Tako se zna da je kršten 9. oktobra 1547. godine u crkvi Santa Marija del
Major, ali se tačan datum rođenja nije mogao utvrditi. Pretpostavlja se da je to bilo 29.
septembra, na dan sv. Mihajla, ali i po tom pitanju postoje mnoge nedoumice.
Takođe treba napomenuti da je svoje drugo prezime, Saavedra, verovatno uzeo od nekog
daljeg rođaka nakon povratka iz alžirskog zarobljeništva. Najraniji dokument na kom se
Servantes potpisuje sa ova dva prezimena (Servantes Saavedra), datira nekoliko godina
nakon što se vratio u Španiju. Počeo je da dodaje drugo prezime, Saavedra, oko 1586. ili
1587. u zvaničnim dokumentima kao što je na primer bio dokument u vezi sa njegovim
brakom sa Katalinom de Salazar.
4. Detinjstvo
Servantes se rodio u Alkali de Enares kao treće od petoro
dece (Andrea i Luisa su bile starije, a Rodrigo i Magdalena
mlađi od Migela) Leonor de Kortinas i Rodriga Servantesa
porodičnog lekara i hirurga za koga se smatra da je verovatno
bio jevrejskog porekla (novi hrišćanin). Bio je kršten u crkvi
Santa Marija la Major (šp. Santa María la Mayor). Otkriće
njegove krštenice iz te crkve u 18. veku, konačno je razrešilo
misteriju mesta njegovog rođenja. Porodica se stalno selila
tako da se ne zna mnogo o Servantesovom detinjstvu.Nakon
entuzijazma novog početka, Rodrigo Servantes je zapao u
dugove zbog kojih je više puta dospevao i u zatvor, a cela
imovina mu je bila konfiskovana.
6. Naslovna strana prvog izdanja Don Kihota iz 1605.
godine
Krajem decembra 1604. godine izašao
je iz štampe prvi deo „Don Kihota“ koji
su prethodno najvili Lope de Vega i
Lopez de Ubeda. Već u prvim
mesecima sledeće godine primećivao
se uspeh dela: U martu Servantes je
dobio proširenje dozvole štampanja na
Portugal i Aragon (prethodno je dobio
samo za Kastilju). Pojavila su se i dva
piratska izdanja u Portugalu i drugo
izdanje u Kastilji. Pojavljuju se prve
narudžbine iz Amerike, a na
maskembalima ljidi su počeli da se
prerušavaju u Don Kihota i Sanča Pansu
kao popularne literarne ličnosti.
Poslednje godine — godine
književnog stvaralaštva
7. Galateja
„Galateja“ je prvi Servantesov roman,
objavljen 1585. godine koju je
finansirao Blas de Robles, a štampao
Huan Gracijan. Pripada književnoj vrsti
koja se zove ekloga.
„Galateja“ je imala više uzora:
Sanacarovu „Arkadiju“, Montemajorovu
„Dijanu“ i „Zaljubljenu Dijanu“ Gaspara
Hila Pola. Kroz uzvišenu i veliku ljubav
pastira Elisija prema lepoj i punoj vrlina
pastirici Galateji Servantes obrađuje
temu ljubavi shvaćenoj na tipično
renesansni filozofski način. Koncepcija
neoplatonske ljubavi koju je Servantes
usvojio od Leona Jevrejina i njegovog
dela Dijalozi o ljubavi izlaže se preko
komplikovane ljubavne priče prerušenih
pastira i pastirica koji vode duge
razgovore o ljubavi i drugim filozofskim
temama. Pastoralna sredina u kojoj se
odvija radnja Galateje takođe je
idealizovana kao i pastiri i pastirice.
