2. A logopedia engloba o estudio, prevención,
avaliación, diagnóstico e tratamento das
patoloxías da linguaxe oral, escrita ou xestual.
Estas patoloxías pódense manifestar como
trastornos na voz, na fala, na comunicación e nas
funcións orofaciais.
A logopeda non só enseña a falar ben, sinón que
tamén proporciona, as persoas que o necesitan,
un sistema alternativo de comunicación para que
poidan expresarse mediante linguaxe oral, escrita,
xestual ou pictográfico
3. A logopeda interven cando hai problemas:
- De voz (disfonía,afonía)
- De adquisición da linguaxe (retraso,disfasia)
- De expresión verbal, de pronunciación (disartria,dislalia
disglosia)
- De lectura ou de escritura (dislexia, disgrafía)
- De linguaxe expresivo ou comprensivo (afasias)
- De fluidez na fala (tartamudez)
- De masticación, succión ou deglución
- De sordera ou deficiencia auditiva
- Derivados da parálisis cerebral que afectan a linguaxe
- De comuicación en persoas con autismo
- De comunicación en persoas con Parkinson, Alzheimer ou sindrome
de Down
4. LOGOPEDA MAESTRA DE AL
- Especialista que trata problemas - Especialista dedicado a promo-da
linguaxe (tanto na vertiente ver e desenrolar a prevención
expresiva como comprensiva) de problemas da linguaxe, a
da fala, da voz e da audición, potenciar as capacidades de
tanto en nenos-as como en adultos comunicación e resolución de
problemas específicos da lin-
- Traballan en hospitales ou clínicas güaxe a fala e a comunicacion
públicas ou privadas,en servicios nos nenos-as
sociais, atención temperá, - Traballan no ámbito educativo
gabinetes de rehabilitación… (colexios públicos ou privados)
5. É o conxunto de actuacións dirixidas á poboación infantil (0 a 6
anos), a familia e ao entorno.
Dá resposta as necesidades dos nenos-as que teñen problemas no
desenrolo ou que teñen risco de padecelo.
AMBITO DE ACTUACIÓN
Servicios sociais
Sanidade
Educación
7. 0 a 3 MESES
Localiza sons movendo a cabeza
Fai balbuceos e sons guturais
Sorí en resposta a estímulos
Reconoce visualmente á nai
Resposta positivamente, emite gorgoriños
e rí cando xogan con él
8. De 3 a 6 MESES
Emite sons para atraer a atención do adulto
Fai reduplicacións de sons: gu-gu, ta-ta
Sorí e patalea ante persoas conocidas
Reconoce a quen o cuida
9. De 6 a 9 MESES
Localiza sons procedentes de distintas direccións
Mostra agrado e fai movementos levando o ritmo das cancións
Acaricia a persoas
Chora cando se vai a nai ou ante persoas descoñecidas
Fai palmas e movementos cas mans
10. De 9 a 12 MESES
Abraza e besa ao adulto ou a outro neno-a
Resposta cando se lle chama polo seu nome
Dí as primeiras palabras con significado
11. De 12 a 18 MESES
Repite sons que fan outros
Obedece ordes simples acompañadas de xestos
Combina dúas sílabas distintas
Identifica entre obxectos o que se lle pide
Gústalle mirar contos e imáxenes
Atende polo seu nome
Recoñece a persoas non familiares pero do seu entorno
Recoñece obxectos de uso habitual
Ainda que proteste momentáneamente, acepta a ausencia dos
pais-nais
Repite accións que provocan risa nos adultos
Explora e mostra curiosidade por obxectos familiares
12. De 18 a 24 MESES
Emprega unha ou dúas palabras para nomear
obxectos ou persoas
Disfruta ca música e imita xestos e ritmos
Empeza a entender e a aceptar órdenes verbais
Xunta verbas para facer as primeiras frases (papá colo)
Reconoce os espacios do seu entorno
Participa en xogos con outros nenos-as por periodos cortos
Cando se lle pide comparte obxectos con outros nenos-as
Reconoce algúns elementos propios das estacións do ano
Participa en actividades que se lle propoñen
Empeza a reproducir con xoguetes accións da vida real
13. De 24 a 30 MESES
Fai frases con linguaxe telegráfico (mamá coche)
Emprega o “non” de forma oral
Responde a preguntas do tipo: “onde está papá?,”que fai María?”
Conoce conceptos como grande-pequeno
Presta atención a contos curtos
Canta algunhas cancións e leva o ritmo
Móvese con soltura por espacios conocidos
Reconoce en fotografías ás persoas máis cercanas
Xoga xunto a dous ou tres nenos-as da súa edade
Diferencia en imáxenes entre persoa, animal e pranta
Saúda a nenos-as e maiores
14. De 30 a 36 MESES
E capaz de decir si é un neno ou unha nena
Emprega os xerundios, os prurais e os artigos
Pode articular correctamento os sons: p,t,k,b,j,m.n,ñ,l e as vogais
Pode comunicarse a través de xestos ou mímica
Fala de sí mesmo en primeira persoa utilizando os pronomes “eu”,
“meu”
Utiliza a linguaxe oral para contar o que fai, o que quere, o que
pasa
Mostra preferencia persoal entre iguais
Mostra afecto cara os cativos pequenos e animais domésticos
Identifica lugares de visita frecuentes (casa de familiares, gardería,
parque…)
15. A súa linguaxe é comprensiva para os adultos ainda que as súas
expresións son todavía inmaduras
E capaz de contar moitas cousas
O seu vocabulario aumenta considerablemante
Combina palabras para formar frases cada vez máis longas
Fai preguntas sobre temas diversos
A súa estructura gramatical vai facéndose cada vez máis complexa
E capaz de pronunciar con facilidade sons que ata agora lle
resultaban imposibles pero ainda non é capaz de articular outros
máis complexos (ch,f , r, g,d)
Intenta articular sons para os que todavía non ten madurez
articulatoria ,producindo palabras distorsionadas que resultan moi
graciosas
16. FONÉTICA
Ten unha boa discriminación auditiva que lle vai permitir aprender
fonemas novos
Fai secuencias fonéticas máis complexas poidendo articular palabras máis
difíciles
Prodúcese un aumento da atención auditiva poidendo facer trabalenguas,
acertixos…
Gústanlle so xogos de motricidade bucofacial, ca lingua, cos beizos…
Aparecen novos fonemas como s,z,ll, r , e os grupos consonánticos
SEMÁNTICA
Fai descripcións a partir de dibuxos, láminas …
Conta experiencias con detalles
Gústanlle os xogos lingüisticos creativos como as adiviñas, inventar
palabras, poesías, cantigas
Pregunta e fala todo
17. Gústalle moito falar por teléfono
MORFOSINTAXIS
Fai frases longas pero confunde o uso das palabras
As frases son cada vez máis complexas gramaticalmente ainda que non
soen levar máis dunha preposición
Utiliza frases en distintas situacións
18. Os seus enunciados son comprensibles en todos os contextos
A súa capacidade expresiva vai en aumento
Poden xuntar 6 ou máis palabras nunha oración
Xuntan oracións seguindo o fío conductor dun tema
As oracións soen estar ben estructuradas
Ten motivación para aprender novas palabras que aparecen en contos ou
cantigas
Gústalle escoitarse a sí mesmo e aprender poesías, trabalenguas, retahílas
para decilas en público
Nos seus enunciados empezan a aparecer expresións propias dos adultos
Son espontáneos e orixinais
Os órganos articulatorios están máis desenrolados poidendo pronunciar
aqueles fonemas que ata agora non pronunciaba
19. É importante salientar que as carácteristicas das etapas
evolutivas descritas anteriormente, dánse na meirande
parte da poboación infantil (con lixeiras variacións), pero
debemos ter en conta que cada neno-a ten o seu propio
ritmo evolutivo que,na meirande parte das veces, ven
dictado por factores xenéticos. Así ,moi frecuentemente ,
nenos ou nenas que tardan en andar ou falar, posiblemente
tamén algún dos seus proxenitores tiveron esa
característica.
Por esto nunca debemos comparar uns nenos con outros,
pois cada un ten o seu ritmo que haberá que ir observando
ao longo da etapa infantil.
21. Son nenos-as que recurren excesivamente a linguaxe
xestual para facerse entender
Usan oracións de 3 palabras ou menos
Omiten verbos, preposicións, pronomes ou artículos nos
seus enunciados o que fai que a súa fala sexa moi pobre
limitando asi a comunicación verbal
Utilizan un repertorio de palabras moi reducido
Non fan preguntas sobre as cousas
Non teñen interés por aprender palabras
Non fan frases
22. Non fan correctamente a meirande parte dos
sons pertenecentes as letras (fonemas)
propios da súa edade evolutiva
Ao menos un 80% das súas emisións orais
non se comprenden,resultando a súa fala
incomprensible para os que o rodean
23. Ten catarros con moita frecuencia, mucosidade
nasal excesiva e babeo intermitente
Ten frecuentemente tapóns nos oídos
Parece que non nos oe. Hai que falarlle alto ou
que nos mire para que nos entenda
Achégase moito as persoas ou a televisión para
oir millor
Tende a aillarse, é pouco comunicativo.
24. PADAL- Deformacións por uso excesivo do
chupete, biberón, dedo ,padal oxival
BEIZOS- Beizo sin forza por uso excesivo do
chupete, malformacións, beizo leporino…
LINGUA- Frenillo sublingual, tamaño, forma,
feridas…
DENTES- Mala implantación das arcadas
dentarias, falta de dentes, tipo de mordida…
25. Atascos, bloqueos e repeticións na fala
OBSERVACIÓNS
E frecuente que exista certo tartamudeo
evolutivo no desenrolo normal na linguaxe
nesta etapa. Esto pasa porque o neno-a ten
moitas cousas que decir e as quere contar
todas á vez e con certo nerviosismo
26. Tenden a berrar e forzar a voz
Sobreesforzo nos músculos do pescozo
Rouquén, tose frecuente
Respira ca boca aberta
Con frecuencia quédase sin voz
Ten cambios na voz
27. Omisión de palabras
Inversión de letras nas palabras
Unións e separacións indebidas de palabras
Vacilacións na lectura
Añade sons ao remate da palabra
Confusión que perdura no tempo das letras que teñen
forma parecida como por exemplo p-q, b-d.
OBSERVACIÓNS: É normal que nun principio algúns cativos
escriban mal algunhas letras ou palabras ou o fagan en
espello.
28. Retraso mental
Parálisis cerebral, esclerosis
Síndromes específicos: Down, Willians…
Hipoacusia, sordera
Trastorno da comunicación: TXD ( trastornos
xeralizados do desenrolo: síndrome autista,
síndrome de Asperger, síndrome de Rett,
trastorno desintegrativo da infancia)
30. AOS 2 ANOS
Non dí as primeiras palabras: papá, mamá, agua…
Non entende órdenes sinxelas
AOS 3 ANOS
Fai frases dunha soia palabra
Fai frases de dúas palabras: “mamá pelota”
Non comprende dúas órdenes seguidas
AOS 4 ANOS
Simplifica ás palabras omitindo sílabas sobre todo as átonas:
“neca” por “moneca”
Cambia a orde sintáctica: “aba quere nene”
Non repite varias palabras que se lle di
Non distingue palabras que varían nun fonema: pala/bala,
pino/vino…
Cambia secuencias de fonemas dentro da palabra: golbo por globo
Cambia fonemas por outros próximos: “nuna” por “luna
31. AOS 5 ANOS
Si ten as características anteriores e ademáis:
Sigue construíndo frases moi curtas
Ten vocabulario pobre e reducido
Non repite correctamente unha frase
Ten moitas dificultades en repetir o que se lle dí
Faise entender con poucas palabras que lle sirven para denominar
todo
O problema da linguaxe repercute noutras áreas :
-Ten dificultade en relacionarse cos compañeiros
-Ten dificultade nas aprendizaxes
32. A profesora de Audición e Linguaxe leva a cabo cada
curso na etapa de infantil o PLAN ANUAL DE ATENCIÓN
TEMPERÁ E PREVENCIÓN DAS DIFICULTADES DA
LINGUAXE
33. FUNCIÓN
PREVENTIVA
FUNCIÓN
ESTIMULADORA
FUNCIÓN
AVALIADORA DAS
NECESIDADES
EDUCATIVAS
ESPECIAIS
FUNCIÓN DE
ASESORAMENTO
FUNCIÓN
PROGRAMADORA
FUNCIÓN
REHABILITADORA
DA LINGUAXE
FUNCIÓN
COORDINADORA
34.
35. Sepa “perder o tempo”e non espere que o seu
fillo-a fale perfectamente dende o principio
Acepte con alegría os intentos de millora de
articulación que faga o seu fillo-a
O seu fillo-a debe ser atendido con palabras de
afecto
Si o seu fillo-a persiste en decir unha palabra
incorrecta non o atosigue pero repitalle ben a
palabra sin obligalo a que a diga correctamente.
Debemos de darlles patróns correctos de fala
Non dar a entender ao neno-a que nos fai gracia
o seu xeito de falar
36. As cousas deben ser denominadas correctamente,
non fale con linguaxe infantilizado
Non lle esixa un esforzo que non poida realizar. O
seu fillo-a non debe ter sentimentos de
impotencia pois se pode negar a falar.
Os cativos aprenden a linguaxe vendo cousas,
tocando cousas, oindo como se chaman. Non o
deixe soio. Teña con él diálogos e fágalle
preguntas
Non empregue vocabulario complicado nin intente
ter conversacións superiores a súa capacidad
Para ter unha boa respiración pódense facer
xogos como concursos de aguantar sin respirar,
soplar pitos, matasuegras, pompas, inflar globos,
facer gárgaras, beber por pajitas…
37. O seu fillo-a ten que facer frases, crear linguaxe.
Hai que facer que se esforce pero sin dirixirlle en
exceso facéndolle preguntas que teña que
contestar algo máis que “si”ou “non”
Enriquecerase o seu vocabulario con libros de
imáxenes , contos, cancións infantiles, que darán
a súa linguaxe expresividade e entonación
Exercitaremos os movementos de lingua e boca a
través de xogos :” imos limpar a casiña de dona
lingua”
Debe dárselle os cativos unha alimentación que
conleve unha masticación e deglución adecuadas
(masticar carne, pan, fruta, chicle…)
Xogar a identificar voces e sonidos. Esoitar
músicas relaxantes
38.
39. OS PAIS E NAIS NON SON LOGOPEDAS
PERO
SÍ FACILITADORES DO DESENROLO DA
LINGUAXE NO AMBIENTE NATURAL DO
NENO-A
40. Falarlles lentamente, con entonación normal e
pronunciación clara
Falar con claridade articulando ben. Non repetir as palabras
mal pronunciadas ainda que sexan graciosas
Utilizar vocabulario apropiado con frases sinxelas e curtas
Respostar as preguntas do neno-a con precisión
Falarlle de cousas que lle interesen
Xogar con eles para favorecer o diálogo
Utilizar a “corrección indirecta”. Cando nos toque o turno de
responder diremos o que él dixo de forma correcta ,ex.
“tero comer ocoate” nós diremoslle :” ah, sí ,quieres comer
chocolate”
Deixar que o neno-a conte o que pensa ou o que fixo
evitando excesivas preguntas e animándoo a falar en
situacións relaxadas
41. Non facer excesivas preguntas, esixencias de falar
ou interrupcións .Estas producen cortes na
comunicación tendo que comenzar as súas
emisións o que constitue unha dificultade máis
Respectar as quendas conversacionales na
familia
Non adiantarse e non acabar as oracións que lle
costa decir
En situacións de xogo non debemos de centrarnos
en que o neno-a fale constantemente. As nosas
emisións deben ser comentarios en alto das nosas
accións e das que fai o cativo. Así conqueriremos
que haxa unha comunicación verbal sin que se
sinta obrigado a falar, disminuindo así o nivel de
esixencia
42. Darlle importancia ao que dí. Que sepa que
sempre vai ser escoitado
Eliminar todo intento de que fale correctamente
Non pedirlle que conte algo diante doutras
persoas si él-ela non quere
Evitar calquer comentario ou xesto que demostre
que o neno-a fala mal. Débese adoptar unha
expresión neutra, como si falara ben
Non mostrarse impaciente ou desconcertado ante
a súa fala
Non castigalo ou chamarlle a atención pola súa
fala
Verbalizar as cousas que se van facendo
Lerlle dende pequeño contos para incrementar o
seu vocabulario e aficionalo á lectura
43. Nomear sempre as cousas ca palabra exacta
Para exercitar a masticación deberá ter unha dieta
sólida
Evitar hábitos de succión: chupete, biberón,
chupar el dedo
Revisar a dentición no dentista
Enseñarlle a sonarse e si respira pola boca ou
ronca, levalo a un otorrino para descartar
vexetacións
Levar o tratamento das otitis ata o final e si son
frecuentes facerlle un estudio de audición
Non estar máis de 15 ou 20 minutos ca mesma
actividade pois podría provocar cansancio