A comunicación 1º Bacharelato

1.  A comunicación lingüística, :consiste en transmitir mensaxes verbais dun individuo a outro por un determinado medio
(acústico, escrito…) e servíndose do código lingüístico.
 A comunicación paralingüística: complementa a expresión verbal por medio da calidade da voz, a entoación, etc.
 A comunicación extralingüística: é a comunicación non verbal. Consiste na transmisión de información mediante a expresión facial, os xestos,
as posturas corporais, etc.
Linguaxe: capacidade dos seres humanos para comunicarse por medio de signos lingüísticos orais e escritos ( linguaxe verbal).Abstracto
Lingua: é cada unha das manifestacións concretas da linguaxe que se sitúa nun tempo en un lugar determinado.
Fala: é a utilización que cada membro da comunidade fai da súa lingua.
Partindo dun reducido de elementos mínimos ( fonemas) combinados convenientemente, obtemos unidades maiores que transmiten información (
monemas); estas combínanse para formar palabras, frases, oracións, textos).
FONEMAS  MONEMAS  PALABRAS  SINTAGMAS  ORACIÓNS  TEXTOS
REFERENTE
EMISOR CANLE MENSAXE CANLE RECEPTOR
A
COMUNICACIÓN
LINGUAXE
HUMANA
CARACTERÍSTICA
S
LINGUAXE
ELEMENTOS
DA
COMUNCACIÓN
A COMUNICACIÓN

2. CÓDIGO
EMISOR: persoa ou persoas que envían a mensaxe.
RECEPTOR: persoa ou persoas que reciben, descodifican e interpretan unha mensaxe enviada polo emisor.
MENSAXE: información que se pretende transmitir.
CANLE: medio polo que se transmite unha mensaxe
CÓDIGO: conxunto de signos e regras para combinalos compartidas polo emisor e receptor
REFERENTE: realidade extralingüística á que se refire a mensaxe, é decir, aquilo ao que se refiere o signo lingüístico.
O contexto: conxunto de palabras que rodean un termo e aclaran o seu sentido .. Está costituído por todo o que se dixo antes e o que se di a
continuación.
Ex. A lúa é un satélite da terra / O satélite xira e emite ondas de radio que se reciben na Terra.
A situación: Está constituída polo lugar e o momento no que se emite e os acontecementos que rodean os interlocutores.
Ex. Vai bo tempo¡
 informar,
 mostrar o estado de ánimo,
 expresar emocións,
 persuadir,
 establecer relación sociais,
 Chamar a atención
ELEMENTOS
DA
COMUNICACIÓN
CONTORNO
INTENCION
COMUNICATIVA

3.  agradar, etc.

4. Función de linguaxe Características
Representativa ou referencial: transmitir
información obxectiva
 Obxectividade ausencia adxectivos valorativos
 Céntrase no referente léxico denotativo
 Oracións enunciativas orde lóxica dos elementos
 Verbos en indicativo ausencia de recursos ornamentais
Ex. A vaca é un mamífero
Expresiva ou emotiva: transmite sentimientos,
estados de ánimo, opinións
 subxectividade. Palabras con carga afectiva e sufixos apreciativos( diminutivos,
 Céntrase no emisor aumentativos, despectivos)
 Modo subxuntivo ou indicativo Adxectivos e pronomes exclamativos e interrogativos
 Adxectivos valorativos Interxeccións e pronomes referidos ao eu emisor
 Alteración da orde dos elementos. Frases feitas
 Pronomes referidos ao eu emisor Verbos en primeira persoa.
 Entoación exclamativa, enunciativa, desiderativa
 Léxico connotativo
Ex. É conmovedor; estou francamente emocionada. / Que guapa está a miña filliña¡
Apelativa ou conativa: tenta chamar a atención do
interlocutor e influír no se comportamento
 Oracións exclamativas e interrogativas Vocativos.
 Verbo en modo imperativo. Adxectivos valorativos e afectivos
 Formas pronominais referidas ao receptor Verbos en segunda persoa.
Esperade a vosa quenda e entrade un por un.
Non se permite a entrada de mascotas.
Pedro, vai a modo.
Compre no Corte inglés¡
Fática ou de contacto: Serve para iniciar, manter ou
suspender a comunicación sen engadir ningún dato.
Serve para iniciar, manter ou suspender a
comunicación sen engadir ningún dato.
 Oracións interrogativas que serven de retrouso en moitas conversas.
 Fórmulas de saúdo, despedida,etc. Interxeccións.
 Redandancias
Ex. Si, si….; ola, ola; probando.
A ver, vós ou dous, vides ou non?
De acordó? Vale? Óesme? Dígame?
Poética ou estética: busca crear beleza, polo que se
centra na mensaxe
 Uso de artificios e recursos

5. SIGNO: é todo aquilo perceptible polos sentidos que representa ou evoca outra cousa: os sinais de tráfico, o timbre dun colexio, as palabras dun
idioma, etc.
SIGNO LINGÜÍSTICO DEFINICIÓN: asociación arbitraria e inmotivada entre un significante y un significado
ELEMENTOS Significante: é a parte física e perceptible do signo ( imaxe acústica), sucesión de fonemas Ex. /á/ /r/ /b/ /o/ /r/
/e/ Significado: imaxe mental que se evoca na nosa mente e que se asocia con ese significante
Desenvolvemento lineal no tempo( lingua falada) e no espazo ( lingua escrita).
CARACTERÍSTICAS Relación CONVENCIONAL: están creados por acordos entre usuarios
Relación ARBITRARIA: non existe unha relación necesaria entre a palabra e a realidade
Articulado : permite elaborar infinitas mensaxes. Isto é posible grazas a que as mensaxes
verbais se descomponen en unidades mínimas con ou sen significado
 Dobre articulación: poden dividirse en unidades menores con o usen significado,
segundao sexa primeira ou segunda articuación
 Primeira articulación: unidades míinimas con significado - monemas (lexemas
e morfemas)
 Segunda articulación:unidades mínimas sen significado: fonemas
Ex. Os neniños xogan /O-s nen-iñ-o-s xog-a-n / o-s-n-e-n-i-ñ-o-s-x-o-g-an
Metalingüística: úsase a lingua para falar da propia
lingua
 presenza de termos específicos da lingua.
 Utiliza os mesmos recursos que a función representativa.
SIGNO
E
SIGNO
LINGÜÍSTICO