1. Οι Αναπτυξιακοί
Στόχοι της
Χιλιετίας

2. Το Σεπτέμβριο 2000 αρχηγοί κρατών και
κυβερνήσεων συναντήθηκαν στα Ηνωμένα Έθνη για
να απευθύνουν έκκληση ανάληψης δράσης για έναν
πιο «ειρηνικό, ευήμερο και δίκαιο κόσμο». Αυτή η
απόφαση που ονομάζεται Διακήρυξη της Χιλιετίας
(Millennium Declaration)
πλαισιώθηκε από μια σειρά θεμελιωδών αξιωμάτων
ανάληψης δράσης τόσο συλλογικά όσο και ατομικά
σε κάθε χώρα. Στο τμήμα της Διακήρυξης της
Χιλιετίας που αναφέρεται στην εξάλειψη της
φτώχειας και την ανάπτυξη τέθηκαν με λεπτομέρεια
8 στόχοι που πρέπει να εκπληρωθούν έως το 2015.

3. Οι 8 Αναπτυξιακοί Στόχοι της
Χιλιετίας που ψηφίστηκαν το
2000 από 189 αρχηγούς κρατών,
μεταξύ των οποίων και της
Ελλάδας, είναι:

4. Στόχος 1:
Εξάλειψη της ακραίας
φτώχειας και πείνας

5. Στόχος 3:
Προώθηση της ισότητας γένους
και ενδυνάμωση των γυναικών

6. Στόχος 4:
Μείωση της παιδικής
θνησιμότητας

7. Στόχος 5:
Βελτίωση της μητρικής υγείας

8. Στόχος 6:
Αγώνας ενάντια σε HIV/AIDS,
ελονοσία και άλλες ασθένειες

9. Στόχος7:
Εξασφάλιση διατήρησης του
περιβάλλοντος

10. Στόχος 8:
Ανάπτυξη παγκόσμιας
συνεργασίας για την ανάπτυξη

11. Στόχος 2:
Επίτευξη καθολικής
πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης

13. ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΩΝ
ΠΑΙΔΙΩΝ

14. Πώς θα ήταν η ζωή σου
χωρίς να ξέρεις να
γράφεις και να
διαβάζεις;

15. -Θα ντρεπόμουν αφού θα με αντιμετώπιζαν ως κατώτερο.
-Θα με κορόιδευαν και θα ένιωθα ένα κενό. Θα ήμουν ένα τίποτε.
- Θεωρώ ότι είμαι πολύ τυχερός που μπορώ να διαβάζω να γράφω και γενικότερα
να επικοινωνώ με τους ανθρώπους γύρω.
-Δεν θα είχε νόημα η ζωή μου έτσι απλά.
-Θα αισθανόμουν αμηχανία και ένιωθε υποτιμημένος. Δεν μπορείς να ζήσεις
χωρίς να ξέρεις να γράφεις και να διαβάζεις.
-Δε θα μάθαινα τίποτε, δε θα μπορούσα να ενταχθώ στην κοινωνία.
-Ακόμη και το πιο απλό πράγμα θα μου φαινόταν δύσκολο και ακατόρθωτο.
-Θα αισθανόμουνα άβολα και μειονεκτικά απέναντι στους άλλους. Δε θα μου
άρεσε καθόλου ειδικά αν σε μια παρέα ήμουν η μόνη η οποία δεν ήξερα να γράφω
και να διαβάζω.
-Είναι δύσκολο να το φανταστώ αλλά πιστεύω πως θα ήταν όλα πολύ δύσκολα.
-Θα ήμουν απομονωμένος από τους άλλους.
-Απαίσια. Θα αισθανόμουν άβολα και μειονεκτικά.
-Θα ένιωθα άδεια.
-Θα αισθανόμουνα άχρηστος.
Δε θα μπορούσα να κάνω τίποτε, δε θα μπορούσα να πάω πουθενά μόνος, δε θα
μπορούσα να δω μια ξένη ταινία στην τηλεόραση.
Θα ήμουν αποκομμένη από την κοινωνία και θα με εκμεταλλεύονταν.
Θα αισθανόμουν ένα κενό. Η ζωή μου δεν θα έχει μέλλον, δε θα μπορούσαν να
ενταχθώ στην κοινωνία, δε θα μπορούσα να πραγματοποιήσω τα όνειρά μου.

16. Θεωρείς σημαντική την
εκπαίδευση των παιδιών
στην πρώιμη παιδική
ηλικία;

17. -Είναι πολύ σημαντικό, γιατί επειδή έχω πολύ ωραίες αναμνήσεις.
-Ναι, γιατί έκανα φίλους και μάθαμε να είμαστε ομάδα με τα υπόλοιπα παιδιά.
-Ναι, γιατί με αυτές τις παιδικές εμπειρίες πλάθει το χαρακτήρα του και την
προσωπικότητά του.
-Το θεωρώ πολύ σημαντικό, γιατί αγαπά σχολείο από τα νήπια.
-Μαθαίνει να παίζει αλλά και να συνεργάζεται .
-Οι αναμνήσεις αυτής της ηλικίας μένουν μια ζωή χαραγμένες μέσα μας.
-Η εκπαίδευση στην πρώιμη παιδική ηλικία βοηθάει στην κοινωνικοποίηση των
παιδιών.
-Σε αυτή τη μικρή ηλικία τα παιδιά μαθαίνουν να επικοινωνούν.
-Είναι σημαντικό, γιατί το παιδί μαθαίνει να συνυπάρχει με άλλα παιδιά της
ηλικίας του, παίζει και αυτές οι αναμνήσεις θα υπάρχουν πάντοτε μέσα του.
-Θεωρώ ότι είναι σημαντική η εκπαίδευση μέχρι την ηλικία των οκτώ ετών,
καθώς το παιδί έρχεται σε επαφή με τα υπόλοιπα παιδιά και κοινωνικοποιείται.
-Απ όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, έχω πολύ καλές αναμνήσεις και είμαι σίγουρη
ότι θα τις θυμάμαι για πάντα.
-Βλέπει τα πράγματα διαφορετικά, με το εμείς και όχι το εγώ.
-Μπαίνουν τα θεμέλια του πάνω σε αυτά διαμορφώνεται ο χαρακτήρας και η
προσωπικότητα του παιδιού.