Pedagogo eta korronte pedagogikoen arteko aldaraketa, eta haien arteko antzekotasunak gaur egungo hezkuntzan nola ezarri daitezkeen islatzen da dokumentu honetan.
3. Nik landu nuen pedagogoa Ovide Decroly izan zen. Hori dela eta, gainerako
pedagogo eta korronte pedagogikoak nik landutako pedagogoarekin alderatuko ditut.
1. OVIDE DECROLY KONDUKTISMOAREKIN ALDERATUZ:
1.1. ANTZEKOTASUNAK
Ovide Decroly-k proposatutako korronte pedagogikoa eta konduktismoak ez
dut antzekotasun handirik. Dena den, Ovide Decroly eta Konduktismoak bat datoz
behaketaren bidez, ikaskuntza metodologia bidertau eta, gizaki ekintza,
pentsamendua eta egoera psikologikoa aztertu daitzekela esatean.
1.2. DESBERDINTASUNAK
Ovide Decroly-k proposatutako korronte pedagogikoa hiru printzipiotan
oinarritzen da: behaketa, elkartzea eta adierazpena. Aldiz, Konduktismoa soilik
behaketan oinarritzen da. Horrez gain, Ovide Decroly-ren korronte pedagogikoak,
ikasleei ematen zaien arreta ardatz gisa hartzen du, eta kondktismoak berriz, giza
ekintzan, pentsamenduan eta portaera psikologikoan zentratzen da.
Bestalde, Konduktismoan, irakaslea ezagutza iturri negusi edo bakarra da;
izan ere, berak gidatu behar du ikaste-prozesua. Ordea, Ovide Decroly-k
proposatutako korronte pedagogikoaren protagonista nagusia ikaslea da, hark
bakarrik esperimentazioaren bides ikasten baitu, irakaslearen rola pasiboa den
bitartean.
2
4. 2. OVIDE DECROLY PEDAGOGIA KRITIKOAREKIN ALDERATUZ:
2.1. ANTZEKOTASUNAK
Pedagogia kritikoaren helburu nagusia ikaslearen pentsamendu kritikoa
garatzea da, jarrera etiko, politiko eta solial batetik abiatuta. Ovide Decroly-ren
ustez, pentsamendu kritiko hori haurra modu egokian hezteko ikaskuntza aktiboa da;
ikaslearen autonomia, ulermena eta ekimena sustatzeko.
Horrez gain, Ovide Decroly-k eta Pedagogia Kritikoak hezkuntza sistema
tradizionala aldatu nahi dute; eskola egokituagoa, pertsonalizatuagoa eta ikasleen
garapenarekin lotura handia duena.
Gainera, biek, haurra ikaskuntza prozesuaren ardatza izan behar dela
defendatzen dute. Ikaslea aktiboa izan behar dela eta iaskuntza berrietara irekia
egon behar dela baieztatzen dute; izan ere, berak bakarrik aldatu dezake bere
pentsamendua.
Bestalde, irakaslearen rola egoera desberdinen aurrean ikasleen arrazoiketa
prozesua eta ulermena bultzatzea dela defendatzen dute. Izan ere, irakasleak
haurraren interesen arabera jarduten du.
2.2. DESBERDINTASUNAK
Pedagogia Kritikoaren eta Ovide Decroly-k proposatutako korronte
pedagogikoaren arteko desberdintasunak ez dira oso nabarmenak. Pedagogia
Kritikoak irakaslearen helburu nagusia ikasleen arrazoiketa prozesua eta ulermena
bultzatzea dela defendatzen du, eta Ovide Decroly-k berriz, irakaslearen helburua
ikaslearekin bat egiten saiatzea eta ikasleen ikaskuntza osotasuna lortzea dela uste
du.
3
5. 3. OVIDE DECROLY KONSTRUKTIBISMOAREKIN ALDERATUZ:
3.1. ANTZEKOTASUNAK
Konstruktibismoak eta Ovide Decroly-k ikaskuntza prozesua esperientzan
oinarritzen dute. Horrez gain, ikaslea bere ikaskuntza-prozesuaren arduraduna dela
defendatzen dute; jarrera moderatzailea, koordinatzailea, bideratzailea, bitartekaria
eta parte hartzailea erakusten duen bitartean.
Gaineral, irakaslearen eta ikaslearen artean konfiantzazko giro afektiboa eta
armonikoa gauzatu behar dela aldarrikatzen dute, ikasle bakoitzaren interes
propioetatik abiatuz.
Beste alde batetik, haurrak antolatzeko eta pedagogia modu arraskastatsu
batean jarduteko garaian, haurraen adina, garapen maila, gaitasun kognitiboa eta
ikaskuntza erritmoa kontuan hartzeako garrantzia defendatzen dute.
3.2. DESBERDINTASUNAK
Konstruktibismoaren aburuz, esperientziek adimen eskemak sortarazten
gaituzte, eta hauek aldi berean gure adimenetan gorde eta adimen konplexuagoak
bihurtzen dira hurrengo bi prozesu osagarri hauei esker: asimilazioa eta moldatzea.
Aldiz, Ovide Decroly-k ez ditu bi prozesu hauek bereizten.
Horrez gain, konstruktibismoan irakaslearen rola ikaskuntza koordinatzea eta
bideratzea da. Ordea, Ovide Decroly-ren arabera, irakaslearen rola ikaslearekin bat
egitea eta ikasteko motibazioa piztea da.
4. OVIDE DECROLY PARADIGMA EKOLOGIKOAREN ALDERATUZ:
4.1. ANTZEKOTASUNAK
Ovide Decroly eta Paradigma Ekologikoaren ustez ikaskuntza ikasleen
interesgunetik abiatuta sortzen da, ikasleen arreta erakartzen duten eta eguneroko
erabilerarako beharrezkoak diren gaiak landuz, errealitateko jardueretan
oinarrituz.
4
6. Gainera, biek, ikaslearen bizitza eta testuingurua kontutan hartzen duten
ikaskuntza ezberdinak garatu eta aurrera eramateko irakasleak konfiantzazko klima
egoki bat sortu behar duela defendatzen dute. Horrez gain, irakasleak ikasleen eta
ingurunearen arteko elkarrekintzaz arduratu behar da.
Bestalde, elkarlanaren garrantzia eta ikaslea rol aktiboa izan behar duela
defendatzen dute, informazzio eta ezagutza desberdinak eskuratzeko interesa
erakutsiz.
Horrez gain, Ovide Decroly eta Paradigma Ekologikoa, natura behatuz edo
jolasen bitartez ikasleen interesa piztuko dela defendatzen dute; izan ere, horrela
ikasleek bizitzarako behar dituzten ezagutzak eskuratzeko gaitasuna izango dute.
4.2. DESBERDINTASUNAK
Paradigma Ekologikoa eta Ovide Decroly-ren arteko desberdintasunak
ez dira oso nabarmenak. Baina Paradigma Ekologikoan irakaslea da landuko diren
gaiak aukeratuko dituenak, Decroly-k proposatutako korronte pedagogikoan,
ikasleak gehien interesatzen zaizkion gaiak aukeratuko dituen bitartean. Hala,
ikasleak arreta maila eta motibazio handiagoarekin egingo dute lan.
Beste alde batetik, Ovide Decroly-k ikaste gaiak funtsezko jakin batzuetara
mugatzen ditu, eta Paradigma Ekologikoak berriz, ikaste gai zabalagoetara abiatzen
da.
5. OVIDE DECROLY CELESTINE FREINET-ekin ALDERATUZ:
5.1. ANTZEKOTASUNAK
Bi pedagogo hauen arteko antzekotasunak ez dira oso nabarmenak, nahiz
eta hainbat ideietan bat egiten duten. Decroly-k eta Freinet-ek ikasleak
esperimentazioaren bidez ikastea defendatzen dute.
Bestalde, irakaslearen rola informazioa transmititzea, eta laguntzaile eta
bidelagun gisa jarduteaz gain, ikaslearekin bat egitean datza.
5
7. 5.2. DESBERDINTASUNAK
Celestine Freinetek proposatutako metodologia hiru printzipioetan oinarritzen
da: analisia, hipotesia eta egiaztapena; eta Ovide Decrol-k proposatutakoa berriz,
behaketan, elkartzean eta adierazpenean oinarritzen da.
Horrez gain, Freinetek esperimentazioaren bidez ez ezik, zigor eta sarien
bidezko ikaskuntza defendatzen duen bitartean, Decroly-k soilik
esperimentazioarenn bidezko ikaskuntza defendatzen du. Gainera, Freineten
metodologian ikasgaiak ereizten dira, eta Decroly-ren metodologian berriz, ez.
Bestalde, Celestine Freineten metodologiak, ez dio garrantzia ematen
jolasari, eta aldiz, Ovide Decroly-k jolasaren jarduera defendazten du, bizitzarako
behar diren ezagutzak eskuratzeko aukera ematen baitie ikasleei.
6. OVIDE DECROLY EMAKUME PEDAGOGOEKIN ALDERATUZ:
6.1. ANTZEKOTASUNAK
Emakume Pedagogoak eta Ovide Decroly-k funtsezko behar jakin batzuetan
oinarritutako ikaskuntza defendatzen dute (lo egitea, jatea, arnasketa...) Gainera,
ikasleak intuizioaren eta esperimentazioaren bidez ikasi behar duela defendatzen
dute. Horrez gain, natura haur baten heziketan garrantzizko faktore bat dela
azpimarratzen dute.
Bestalde, Emakume Pedagogoak eta Ovide Decroly-k hezkuntza
tradizionalaren aurka egiten dute, ikaslea ikaskuntzaren protagonista izan behar
duela baieztatuz; izan ere, irakaslea ikasleen beharrei moldatu behar da.
6.2. DESBERDINTASUNAK
Pedagogo hauen korronte pedagogikoa oso antzekoa da, baina hainbat
desberdintasun antzematen dira. Emakume Pedagogoen ustetan hurrengo jakintza
hauek gainditu behar zituzten: erlijioa, moralitatea, eskubidea, hizkuntza,
6
8. matematika, historia, natur zientziak, fisika eta kimika. Ovide Decroly-k
proposatutako metodologiak berriz, ez zituen ikasgairik bereizten.
Beste alde batetik, Ovide Decroly-ren proposamena hiru printzipioetan
(behaketa, elkartzea eta adierazpena) oinarritzen den bitartean, Emakume
Pedagogoak soilik ikasleen behaketan oinarritzen da.
7. OVIDE DECROLY ALEXANDER NEILL-ekin ALDERATUZ:
7.1. ANTZEKOTASUNAK
Alexander Neill eta Ovide Decroly-k, elkartasuna eta lankidetza
funtsezkoa direla defendatzen dute. Gainera, ikaslea ikaskuntzaren protagonista
dela defendatzen dute, eta horrek ikasleek motibazio handiagoa lor dezaten ete
haien arreta maila handiagoa izan dezan eragiten du. Jolasaren jarduera ere
sustatzen dute.
Haurraren autonomia ere defendatzen dute, haurrak bere erabakiak bakarrik
hartu ditzan eta haurrak berak zein ikerketa lerro jorratu nahi dituen aukeratu ditzan,
ingurunetik eta aurreko esperientziatik abiatuta.
Horrez gain, bi pedagogo hauek, irakaslearen rola ezagutza transmititzeaz
gain, ikaskuntza ahalbidetu duten baldintzak sortzea dela defendatzen dute.
Gianera, irakaslearen rola uneoro ikaslearen prozesuak behatzean datza, eta
beharrezkoa denean soilik hartuko du esku; hau da, ikasleak eskatzen dionean,
ekintza zehatzetan, errespetuzko giroa bermatuz.
7.2. DESBERDINTASUNAK
Alexander Neill eskola alternatiboak sustatzen ditu, non haurrak era libre
batean bizi diren eta eskolara joateko beharra ez duten. Ovide Decroly-k berriz,
eskola berri bat proposatzen du, non ikasleak nahi eta nahi ez eskolara joan behar
diren, baina ikasle bakoitzeko ikaste egokitu bat dagoen.
7
9. 8. GAUR EGUNGO HEZKUNTZARA EKARTZEKO PROPOSAMENAK
Pedagogoen eta korronte pedagogikoen arteko antzekotasunak eta
desberdintasunak bereizi ondoren, hauen arteko antzekotasunak gaur egungo
hezkuntzan islatzeko proposamentak aipatuko ditut jarraian.
Alde batetik, landu ditugun pedagogo askok behaketaren bidez ikasi behar
dela defendatzen dute. Faktore hau gaur egungo hezkuntzan ezarri daiteke, ikaleari
gehien interesatzen zaizkion gaiak landuz. Horretarako, ikasle eta irakaslearen
arteko komunikazioaren bidez, irakasleak ikasleari interes gehien pizten dizkion
gaiak zeintzuk diren kontuan hartu beharko du, eta abiapuntu horretatik hasita, gai
desbesdin horiek landu daitezke. Horrek ikaslearengan arreta maila handiago izan
dezan eta motibazio handiagoarekin lan egin dezan eragingo du.
Bestalde, zenbait pedagogok berriz, esperimentazioaren bidez ikasi behar
dela defendatzen dute. Metodologia mota hau gaur egungo hezkuntzara ezartzea
garrantzi handia duela uste du; izan ere, ikasle bere kabuz ikasten badu; hau da,
esperimentatzen badu, akatsak egingo ditu, baina horiek konpontzen ikasiko du
pixkanaga. Hala, bere autonomia garatzen joango da. Irakaslearen zeregina, beraz,
ez da ikaslearen gainean uneoro egotea, baizik eta bere bidelagun izatea, eta
ikasleak behar duenean laguntza eskaintzea.
8
