2. • Ang tulang Isang Punongkahoy ni Jose
Corazon de Jesus ay naghahalintulad sa kanya sa isang
punong kahoy. Ang unang saknong ay naglalarawan sa
may akda na nag-iisip. “Kung tatanawin mo sa
malayong pook”. Ito’y nangangahulugang ang may
akda ay nagsimulang nagguni-guni. Sa kanyang guni-
guni ay inilalarawan niya ang kanyang sarili na
sumasamba sa Panginoong Diyos.
3. • Sa pangalawang saknong, inilalarawan niya
ang posibling mangyayari kung nasa lamay na siya. Sa
una at ikalawang taludtud, ay nangangahulugan na
naririnig sa kanyang lamayan ang mga musikang
tinutugtug din sa simbahan. Samantalang, sa ikatlo at
ikaapat na taludtud ay naglalarawan sa kanyang lamay
na ang mga kandila ay inihalintulad sa mga tanod na
nag-aabang sa kanyang lamay.
4. • Sa ikatlong saknong, ang salitang batis ay nangangahulugang
luha. “Sa aking paanan ay may isang batis”. Dito ipinapahiwatig
na may umiiyak sa kanyang paanan, malamang nalulungkot sa
kanyang pagkamatay kaya doon ay may patuloy na umiiyak at
umaagos ang luha, at sabi pa na hanggang maghapon at
magdamag na walang tigil sa pag-iyak, ang kahulugan. Sa ikatlo
at ikaapat na taludtud ay inilalarawan ng may akda ang kanyang
kabaong na inihahalintulad sa sanga. Sa kanyang kabaong ay may
nakasabit na pangalan ng kanyang pamilya na nagmamahal sa
kanya.
5. •Sa ikaapat na saknong ay nangangahulugan
na ang pag-iyak ng mga nagmamahal sa
kanya ay totoo. Nalaman niya na may tunay
o totoong nagmamahal at nagmamalasakit sa
kanya. Kaya nang nalaman niya ito, ay
naging masaya siya at tanggap na niya.
6. • Sa ikalimang saknong ay nangngahulugan na
ang kampana ng simbaha ay tumunog bago ialis ang
kabaong. Ito’y nagpapatunay na malapit na syang
ihatid sa kanyang huling hantungan. At ang mga taong
nagmamahal sa kanya ay isa-isang naghahagis ng
bulaklak sa kanyang kabaong. At may tao pa rin na
patuloy na umiiyak at humagulgol sa paanan ng
kanyang kabaong.
7. • Ibig sabihin sa ikaanim na saknong
yaong naihatid na siya sa kanyang huling
hantungan at nang matabunan ng lupa ay
nawala lahat ang kanyang kaligayahan,
nararamdaman ang kalungkutan at nag-iisa
sa dilim. Sa puntod na yaon ay wala nang
nagbabantay sa kanya.
8. •Sa ikapitong saknong, ay
naalimpungatan na siya sa kanyang
pagguni-guni nang napagtanto niya
na ang kanyang mga guni-guni ay
hindi nakakatuwa.
9. • Sa huling saknong naman,
ay nagmuni-muni siya sa panahon
ng kanyang kabataan, inaasahan
niya at kanyang inilaan na ang
kanyang mga gawa ay maging
inspirasyon sa kapwa.
