gynaikes_mathimatikoi_18ou_19ou_aiwna

1. ΕΕυυγγεεννίίαα ΣΣααρρδδέέλληη

3. ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΙ
( 18ος
– 19ος
αιώνες)
Ποιός δεν γνωρίζει τον Euler; Στις μαθηματικές κοινότητες,
τουλάχιστον, το όνομα αυτό παραπέμπει πάντα σ’ ένα μεγάλο
μαθηματικό, που αν κι εμείς οι «αγεωμέτρητοι» δεν γνωρίζουμε ποια
ακριβώς ήταν η προσφορά του στα μαθηματικά, ξέρουμε και λέμε πως
έκανε σπουδαία πράγματα. Κι όχι μόνο ο Euler αλλά και ο Gauss, ο
Hilbert και πολλοί άλλοι. Αν όμως ψάξουμε και σε άλλες επιστήμες θα
δούμε μια ακολουθία από άνδρες: ο Einstein στη φυσική, o Tolstoy στη
λογοτεχνία, ο Beethoven στη μουσική. Ποιος, όμως, γνωρίζει την Agnesi.
Κι αν η Marie Curie έγινε γνωστή για τη συμβολή της στην πυρηνική
φυσική, η Υπατεία δεν δοξάστηκε όπως ο Θαλής. Αυτό, απ’ τη μια
δικαιολογείται, αφού οι χρονικές και κοινωνικές συγκυρίες, τότε, δεν
ευνοούσαν την ισότιμη θέση της γυναίκας. Στις μέρες μας όμως
οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι και τα μαθηματικά έχουν στοιχεία
γυναικείας έμπνευσης. Βέβαια, σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να
αμφισβητηθεί η προσφορά των ανδρών μαθηματικών οι οποίοι επέδειξαν
σπουδαίο έργο όλους αυτούς τους αιώνες. Πολλές απ’ αυτές τις γυναίκες
υπέγραφαν ως άνδρες για να μην τις χλευάσουν. Το γεγονός, ωστόσο, ότι
έδειξαν τόλμη στο να υπερασπίσουν τις ιδέες τους, αποτελούσε άλμα. Αν
πρέπει, λοιπόν, να αναφέρουμε τις γυναίκες μαθηματικούς, θα λέγαμε ότι
αντιπροσωπεύουν έναν σημαντικό αριθμό. Αυτές που επέδειξαν, άξιο
έργο ήταν οι εξής: Maria Gaetana Agnesi (1718-1799), Emilie de
Breteuil, Marquise du Chatelet (1706-1749), Sophie Germain (1776-
1831), Sofia (Sonya) Kovalevsky (1850-1891) και Amalie (Emmy)
Noether (1882-1935).
--- 111 ---

4. Maria Gaetana Agnesi (1718-1799)
Η Maria Gaetana Agnesi ήταν Ιταλίδα.
Γεννήθηκε στο Μιλάνο στις 16 Μαΐου 1718
γλωσσολόγος, μαθηματικός και φιλόσοφος.
Πατέρας της ήταν ο Don Pietro Agnesi
Mariami, ένας ευκατάστατος έμπορος που
επιθυμούσε η οικογένειά του να γίνει
μέλος της αριστοκρατίας .Ο πατέρας της Maria Agnesi φρόντισε η κόρη
του να έχει σημαντική μόρφωση σε μια εποχή που οι γυναίκες δεν
αποκτούσαν ούτε τη στοιχειώδη εκπαίδευση. Ήταν παιδί – θαύμα. Στα
πέντε της χρόνια μπορούσε να μιλήσει ελληνικά, ισπανικά, λατινικά,
γερμανικά και εβραϊκά, και γι’ αυτό το λόγο της είχε δοθεί το
παρατσούκλι «η κινούμενη πολύγλωσση». Στα εννιά της συνέθεσε κι
έβγαλε λόγο στα λατινικά σε μια ακαδημαϊκή συγκέντρωση με θέμα τα
δικαιώματα των γυναικών στην εκπαίδευση.
Το 1738 εκδίδει το πρώτο της βιβλίο ένα περίπλοκο δοκίμιο με θέμα τη
φυσική και τη φιλοσοφία με τίτλο Propositiones philosophicae
Στα είκοσι της χρόνια άρχισε να συγγράφει
την πιο σημαντική δουλειά της, το δοκίμιο
Instituzioni analitiche ad uso della gioventu
italiana (Μέθοδοι Ανάλυσης). Το
Instituzioni analitiche εκδόθηκε το 1748 και
προκάλεσε αίσθηση στον ακαδημαϊκό
κόσμο. Μεταφράστηκε στα Γαλλικά και τα
Αγγλικά.Ξεκίνησε ως ένα εγχειρίδιο με
σημειώσεις για την μελέτη των αδελφών της,
αποδείχθηκε όμως σύντομα το πιο σπουδαίο βιβλίο μαθηματικών
γραμμένο από γυναίκα.
--- 222 ---

5. Ήταν κλασικό και κατανοητό βιβλίο
και αποτελούσε μια απ’ τις πιο άρτιες
εργασίες πάνω στον απειροστικό
λογισμό, συνδυάζοντας τις θεωρίες
του Νεύτωνα και του Leibniz .
Το πρώτο μέρος του Analytical Institutions έχει σαν θέμα την ανάλυση
περιορισμένων ποσοτήτων και εξετάζει τις κατασκευές στο χώρο,
κωνικές τομές., πρωτοβάθμια προβλήματα ορίων, εφαπτομένων και
κλίσεων.
Το δεύτερο τμήμα του βιβλίου ασχολείται με απειροστές ποσότητες,.
Στο τρίτο μέρος του βιβλίου της, η Maria Agnesi ασχολείται εκτενέστατα
με τα ολοκληρώματα .
Το τελευταίο μέρος του τόμου εξετάζει την μέθοδο αντιστροφής
εφαπτομένων και πολύ θεμελιώδεις διαφορικές εξισώσεις.
Η Maria Agnesi είναι επίσης
γνωστή από την καμπύλη που
ονομάζεται «Μάγισσα της Agnesi»
Ο τύπος της είναι 2
1
1
y =
+ x
Το 1748 η Maria Agnesi εξελέγη καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της
Bolognia. Στους επιστημονικούς κύκλους απέκτησε σημαντική
αναγνώριση, εντούτοις έβλεπε τα μαθηματικά ως μια περιστασιακή
ενασχόληση. Αν και πολύ όμορφη δεν παντρεύτηκε Ήταν μια βαθειά
θρησκευόμενη γυναίκα η οποία παράτησε τα μαθηματικά μετά το θάνατο
του πατέρα της, για να ανοίξει ένα πτωχοκομείο και να αφοσιωθεί στις
φιλανθρωπίες.
--- 333 ---

6. Emilie de Breteuil, Marquise du Chatelet (1706-1749)
Η Emilie de Breteuil γεννήθηκε στο Παρίσι στις
17 Δεκεμβρίου του 1706.Συγκαταλέγεται μεταξύ
των σημαντικότερων γυναικών επιστημόνων, που
έζησε σε μία εποχή κατά την οποία οι κοινωνικές
συνθήκες δεν ευνοούσαν την εκπαίδευση των
γυναικών. Ανήκε σε οικογένεια της ανώτερης
κοινωνικής τάξης και ο πατέρας της ήταν στην υπηρεσία του Λουδοβίκου
ΙΔ'. Απ’ την αρχή έδωσε σημάδια ότι επρόκειτο για ιδιοφυία . Είχε κλίση
στη γλωσσομάθεια αλλά η μεγάλη της αγάπη ήταν τα μαθηματικά. Ο
πατέρας της την ενθάρρυνε, αντιλαμβανόμενος την έφεσή της, αν και
σύμφωνα με τις αντιλήψεις της εποχής, οι γυναίκες συνήθως δε
σπούδαζαν ή διδάσκονταν ορισμένα στοιχειώδη μαθήματα στο σπίτι,
έχοντας ως κύριο στόχο την επίτευξη ενός επιτυχημένου γάμου. Επέλεξε
ως σύζυγο τον 34άχρονο Αυλικό και στρατιωτικό Mαρκήσιο Florent-
Claude Chastelet. Απέκτησε τρία παιδιά, δύο αγόρια κι ένα κοριτσάκι
ακόμα εκτός γάμου.
Η γνωριμία της με τον Voltaire, ο οποίος τη γνώριζε
από παιδί συχνάζοντας στο σπίτι της οικογένειάς της
επέφερε σημαντικές αλλαγές στη ζωή της. Το 1738, η
Emilie de Breteuil συμμετέχει σε διαγωνισμό της
Γαλλικής Ακαδημίας, όπου υποστήριξε στην
εργασία της, ότι το φως και η θερμοκρασία έχουν την ίδια αιτία είναι
δύο μορφές κίνησης. Επίσης, ανακάλυψε ότι οι φλόγες που έχουν
διαφορετικά χρώματα, έχουν και διαφορετική θερμοκρασία. Το βραβείο
κέρδισε τελικά ο Euler.
--- 444 ---

7. Το 1740 εκδίδεται το βιβλίο της
IIInnnssstttiiitttuuutttiiiooonnnsss dddeee ppphhhyyysssiiicccqqquuueee IIInnnssstttiiitttuuutttiiiooonnnsss dddeee
ppphhhyyysssiiicccqqquuueee...
Στο βιβλίο αυτό συμμεριζόμενη τις
απόψεις του Leibniz προσπαθεί να
αποδείξει ότι η κινητική ενέργεια ενός
κινούμενου αντικειμένου δεν είναι
ανάλογη με την ταχύτητα, όπως
πίστευαν οι Νεύτωνας και Voltaire.
Αποδειχθεί αργότερα ότι η κινητική ενέργεια ενός αντικειμένου είναι
ανάλογη του τετραγώνου της ταχύτητας.
Μετέφρασε στα Γαλλικά το
έργο του Νεύτωνα
Philosophiae Naturalis
Principia Mathematica
PPhhiilloossoopphhiiaae Ne Naattuurraalliiss
PPrriinncciippiiaa MMaatthheemmaattiiccaa...
Επίσης μετέφρασε και
σχολίασε και τα υπόλοιπα
έργα του Νεύτωνα. Πέθανε ξαφνικά τις 10 Σεπτέμβρη του 1749.
--- 555 ---

8. H Sophie Germain (1776 – 1831)
H Sophie Germain γεννήθηκε στο Παρίσι την
πρώτη Απριλίου του 1776. Η οικογένειά της
ήταν αρκετά ευκατάστατη. Ο πατέρας της
εμπορός και αργότερα διευθυντής στην τράπεζα
της Γαλλίας. Το ενδιαφέρον της Sophie στα
μαθηματικά ξεκίνησε όταν η Sophie ήταν
13 ετών . Η Sophie ήταν αυτοδίδακτη καθώς οι γονείς της θεωρούσαν
πως η παιδεία ήταν ακατάλληλη για κορίτσια.
Όταν η Sophie Germain ήταν 18
ετών το 1794 ιδρύεται η École
Polytechnique . Η σχολή
δημιουργήθηκε με στρατιωτική
δομή για να εκπαιδεύσει
επιστήμονες υψηλού επιπέδου στις
θετικές επιστήμες, ως εκ τούτου απαγορεύονταν η φοίτηση γυναικών.
Η Sophie Germain κατάφερε όμως να προμηθεύεται
και να μελετά σημειώσεις των διαλέξεων των
διασήμων καθηγητών της σχολής. Ενδιαφερόταν
συγκεκριμένα για τομάθημα του καθηγητή Lagrange
και άρχισε να αλληλογραφεί μαζί του με το ψευδώνυμο
Le Blanc. Όταν αποδείχθηκε πως ήταν η Sophie Germain, αναγνώρισε τις
ικανότητες της κι έγινε μέντοράς της.
Έπειτα, άρχισε να αλληλογραφεί με το γερμανό
μαθηματικό Gauss, χρησιμοποιώντας το ίδιο
ψευδώνυμο. Οι συζητήσεις τους αφορούσαν τη θεωρία
των αριθμών και το τελευταίο θεώρημα του Fermat.
Το 1809 η Γαλλική Ακαδημία των Επιστημών
--- 666 ---

9. όρισε βραβείο με θέμα τη μαθηματική θεμελίωση των συμπερασμάτων
του γερμανού φυσικού και μουσικού Ernst Chladni για τις παλλόμενες
επιφάνειες. Μετά από δύο αποτυχημένες προσπάθειες και τη βοήθεια του
Lagrange το 1816 κερδίζει το βραβείο της Ακαδημίας. Η εργασία της για
τον τρόπο που πάλλονται οι χορδές και οι επιφάνειες αποτελεί σημαντική
συμβολή στη μαθηματική μελέτη της ελαστικότητας των επιφανειών.
Συγχρόνως η Germain ασχολήθηκε με τη θεωρία των αριθμών .Το 1819
στην αλληλογραφία της με τον Gauss.αναφέρει μια στρατηγική για την
επίλυση του τελευταίου θεωρήματος του Fermat, ότι δεν υπάρχουν x, y,
και z μη μηδενικοί ακέραιοι που ικανοποιούν την σχέση xν
+ yν
= z μεν
ν>2. Η Sophie Germain απέδειξε την ειδική περίπτωση του
θεωρήματος όπου οι x, y, z, και ν είναι σχετικά πρώτοι και ν είναι πρώτος
μικρότερος από το 100. Τα συμπεράσματά της αυτά δημοσιεύτηκαν το
1825 στην δεύτερη έκδοση του βιβλίου του Legendre’s Théorie des
nombres
TThhééoorriie de deess
nnoommbbrreess , ως συμπλήρωμα. Το θεώρημα απέδειξε το 1993 ο Άγγλος
μαθηματικός Andrew Wiles.
Η ταυτότητα x + 4y = (x + 2y + 2xy)(x + 2y − 2xy) έχει το4 4 2 2 2 2
όνομα της Germain.
Ο Gauss και ο Lagrange ζήτησαν να της απονεμηθεί τιμητικό βραβείο,
το οποίο δεν πρόλαβε να παραλάβει. Η Sophie Germain πέθανε από
καρκίνο τον Ιούλιο του 1831 σε ηλικία 55 ετών.
--- 777 ---

10. Sofia (Sonya) Kovalevsky (1850-1891)
Η Sonya Krukovsky Kovalevskaya ήταν μια πολύ
σημαντική επιστήμονας που πάλεψε μέσα σε αδικίες
και προκαταλήψεις ενώ σηματοδοτεί την είσοδο των
γυναικών ως καθηγητριών στα πανεπιστήμια.
Θεωρείται ως μια από τις καλύτερες μαθηματικούς
της εποχής της. Είναι η πρώτη γυναίκα που έγινε
μέλος της Ρωσικής Ακαδημίας των Επιστημών.
Επίσης είναι η πρώτη σύγχρονη Ευρωπαία γυναίκα που κατάφερε να
αποκτήσει έδρα σε πανεπιστήμιο.
H Sonya Kovalevsky γεννήθηκε στη Μόσχα το 1850 ως Sofia Krukovsky
.Η οικογένεια της ανήκε στην κατώτερη ρωσική αριστοκρατία. Η
ενασχόληση με τα μαθηματικά ξεκίνησε σε πολύ νεαρή ηλικία. Συνήθιζε
να διαβάζει τις σημειώσεις του πατέρα της ενώ στα δεκατέσσερά της
άρχισε να διαβάζει τριγωνομετρία και οπτική. Όταν τελείωσε τη
δευτεροβάθμια εκπαίδευση της, αποφάσισε να πάει στο πανεπιστήμιο. Η
Kovalevskaya ήθελε να σπουδάσει σε πανεπιστήμιο και ο μόνος τρόπος
να το επιτύχει αυτό ήταν να πάει στο εξωτερικό. Οι γυναίκες στη Ρωσία,
όμως, δεν μπορούσαν να ζήσουν μακριά από τις οικογένειές τους χωρίς
τη γραπτή άδεια του πατέρα ή του συζύγου τους .
Ο πατέρας της όμως δεν της επέτρεπε τις πανεπιστημιακές σπουδές. Γι’
αυτό το λόγο παντρεύτηκε το 1868 τον Vladimir Kovalensky σε ένα
συμβατικό γάμο, ο οποίος έμελλε να αποτύχει. Λίγο μετά το γάμο της,
μετακόμισε μαζί με το σύζυγό της στην Βιέννη και αργότερα στη
Χαϊδελβέργη όπου ξεκίνησε να σπουδάζει μαθηματικά.
--- 888 ---

11. Το 1870 μετακομίζει στο Βερολίνο κοντά στο μεγάλο
Γερμανό μαθηματικό Karl Weierstrass. Υπό την
επίβλεψη του Karl Weierstrass συντάσσει την
διδακτορική διατριβή της . Το έτος 1874 το
πανεπιστήμιο του Göttingen της απονέμει τον
διδακτορικό τίτλο με «άριστα». Η διδακτορική διατριβή της πάνω στις
μερικές διαφορικές εξισώσεις καλείται σήμερα το «Θεώρημα Cauchy-
Kovelevskaya». Η ερευνητική αυτή δουλειά της ήταν τόσο σημαντική,
που δεν χρειάστηκε να περάσει από προφορική εξέταση για να της
απονείμουν τον τίτλο.
Μετά τις σπουδές της στη Γερμανία επιστρέφει στη Ρωσία. Τα χρόνια
στη χώρα της ήταν δύσκολα για την επιστημονική της εξέλιξη. Έτσι
αναγκάζεται μετά από επταετή παραμονή να επιστρέψει στη Κεντρική
Ευρώπη. Αν και είχε παραμελήσει να απαντήσει στα γράμματα του
καθηγητή της Weierstrass, στράφηκε σε αυτόν για βοήθεια το 1883 όταν
αποφάσισε να ασχοληθεί πάλι με τα μαθηματικά.
Αυτός την σύστησε στον Σουηδό καθηγητή M.G.
Mittag-Leffler ο οποίος γοητεύτηκε από την δουλειά
της και θέλησε να εξασφαλίσει για το πανεπιστήμιό
του την «πρώτη μεγάλη γυναίκα μαθηματικό» . Έτσι
το1884, το νεοσύστατο πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης
κάλεσε σε συνεργασία την Kovalevskaya, αρχικά ως προσωρινή για
πέντε χρόνια και έπειτα ως μόνιμη καθηγήτρια του. Η αποδοχή από την
πανεπιστημιακή κοινότητα ήταν μεγάλη, αλλά ακόμη μεγαλύτερη
αποδοχή έλαβε από τον κόσμο. Πέντε χρόνια αργότερα έγινε η πρώτη
γυναίκα μετά τις Laura Bassi και Maria Gaetana Agnesi, που κατάφερε
να κατέχει έδρα σε ευρωπαϊκό πανεπιστήμιο.
Κατά τη διάρκεια των ετών που έζησε η Kovalevskaya στη Στοκχόλμη,
πραγματοποίησε, όπως πολλοί θεωρούν, τη σημαντικότερη έρευνά της.
--- 999 ---

12. Δίδαξε μαθήματα σχετικά με τα πιο πρόσφατα ζητήματα διαφορικών
εξισώσεων και έγινε συντάκτρια του νέου περιοδικού Acta Mathematica.
Ανέλαβε έναν σημαντικό στόχο, τη σύνδεση των μαθηματικών του
Παρισιού και του Βερολίνου, και συμμετείχε στην διοργάνωση διεθνών
συνεδρίων.
Ένα χρόνο μετά ( 1888 ) ήρθε ένας επαγγελματικός θρίαμβος για τη
Kovalevskaya. Κέρδισε το βραβείο Prix Bordin της Γαλλικής Ακαδημίας
των Επιστημών για την μελέτη της “ Σχετικά με την περιστροφή ενός
στερεού σώματος γύρω από ένα σταθερό σημείο “. Η περαιτέρω έρευνά
της γι΄αυτό το θέμα βραβεύτηκε από την Σουηδική Ακαδημία των
Επιστημών το 1889, και στο ίδιο έτος, με πρωτοβουλία του Chebyshev ,
η Kovalevskaya εκλέχτηκε μέλος της Αριστοκρατικής (Ρωσικής)
Ακαδημίας των Επιστημών. Αν και η τσαρική κυβέρνηση της είχε
αρνηθεί επανειλημμένα μια πανεπιστημιακή θέση στη χώρα της, οι
κανόνες της Αυτοκρατορικής Ακαδημίας άλλαξαν και επέτρεψαν την
εκλογή μιας γυναίκας .
Το 1889 επέστρεψε στα καθήκοντά της στο Πανεπιστήμιο της
Στοκχόλμης. Στις αρχές του 1891, ενώ η Kovalevskaya βρισκόταν στο
απόγειο της επιστημονικής της καριέρας, η βαριά κατάθλιψη που
περνούσε την εποχή εκείνη την οδήγησε να παραμελήσει την υγεία της
Τελικά απεβίωσε από πνευμονία σε ηλικία 41 ετών
--- 111000 ---

13. Emmy (Amalie) Noether (1882 -1935)
Δίδαξε σε πανεπιστήμια της Γερμανίας, των Η.Π.Α,
της Ρωσίας, εγκωμιάσθηκε από τους μεγαλύτερους
επιστήμονες της εποχής της και συνέβαλε σημαντικά
στην πρόοδο της μαθηματικής γνώσης. Παρά την
φήμη και το έργο της, η Amalie Emmy Noether,
εργαζόταν για πολλά χρόνια χωρίς αμοιβή. Ο
συνδυασμός φύλου και καταγωγής δεν της επέτρεπε
να έχει μισθό – ήταν εβραϊκής καταγωγής και γυναίκα.
H Amalie Emmy Noether, γνωστή ως Emmy Noether, γεννήθηκε και
μεγάλωσε σε μια μικρή πόλη της Γερμανίας, το Erlangen. . Έζησε μια
ευτυχισμένη, ήρεμη και γεμάτη ασφάλεια παιδική ηλικία. Η
προσωπικότητά της αντανακλούσε το κλίμα του σπιτιού στο οποίο
μεγάλωσε. Ήταν ζεστή, ευχάριστη και ευτυχισμένη .Ο πατέρας της, ο
Max Noether, ήταν διακεκριμένος μαθηματικός και καθηγητής στο
Πανεπιστήμιο του Erlangen. Και οι δύο γονείς της ήταν εβραϊκής
καταγωγής .Από το 1889 έως το 1897 φοίτησε σε σχολείο του Erlangen.
Το χειμώνα του 1900, παρακολούθησε μαθήματα στο Πανεπιστήμιο του
Erlangen και ήταν μια από τις δυο συνολικά γυναίκες που φοιτούσαν -
ανεπίσημα- στο συγκεκριμένο πανεπιστήμιο. Το 1907 τελείωσε την
εκπόνηση της διδακτορικής της διατριβής.
Το 1915, οι μεγάλοι μαθηματικοί David Hilbert
και Felix Klein, προσκάλεσαν την Noether να
συμμετάσχει μαζί τους στο Μαθηματικό Ίδρυμα
του Göttingen.
--- 111111 ---

14. Εκείνη την εποχή δούλευαν τα μαθηματικά της πρόσφατα αναγγελθείσας
γενικής θεωρίας της σχετικότητας, και πίστευαν πως η πείρα της Noether
θα τους ήταν χρήσιμη .
Η Noether πήγε στο Göttingen. Την
εποχή εκείνη η συγκεκριμένη πόλη
ήταν το κέντρο των μαθηματικών της
Γερμανίας και ίσως όλης της
Ευρώπης. Δούλεψε χωρίς αμοιβή και πραγματοποίησε σημαντική
μαθηματική έρευνα που επιβεβαίωνε βασικά μέρη της Γενικής Θεωρίας
της Σχετικότητας. Όλος ο επιστημονικός κόσμος θεωρούσε την Noether
ως μια αναμφισβήτητα εξαιρετική μαθηματικό. Είχε ήδη δημοσιεύσει
περίπου 6 μελέτες και το έργο της είχε γίνει πολύ δημοφιλές. Είχε όλα τα
προσόντα για να γίνει καθηγήτρια πανεπιστημίου, είχε διδακτορικό,
μελέτες και πολύ καλή φήμη. Κι όμως το γεγονός ότι ήταν γυναίκα
επισκίαζε όλα τα προηγούμενα.
Ο Hilbert εξακολούθησε να δίνει σκληρές μάχες με την ακαδημαϊκή
κοινότητα για να γίνει η Noether δεκτή στο Πανεπιστήμιο του Göttingen
ως μέλος του επιστημονικού προσωπικού. Η προσπάθειά του όμως ήταν
ανεπιτυχής. Ήρθε αντιμέτωπος με τις έντονες προκαταλήψεις που
υπήρχαν έναντι των διανοούμενων γυναικών και έτσι οι προσπάθειές του
ναυάγησαν. Ο Hilbert ωστόσο κατάφερε να δίνει η Noether διαλέξεις,
αλλά μόνο κάτω από το όνομα του και χωρίς να πληρώνεται γι’ αυτές .
Το 1918, η Noether απέδειξε δύο θεωρήματα που αποτέλεσαν τον
ακρογωνιαίο λίθο για τη θεωρία της Γενικής Σχετικότητας. Αυτά τα
θεωρήματα επικύρωσαν ορισμένες σχέσεις που οι φυσικοί της εποχής
θείχαν ήδη αρχίσει να υποψιάζονται ότι υπάρχουν .
Το 1919 όπου οι κανονισμοί έγιναν λίγο πιο ελαστικοί απέκτησε το
δικαίωμα να είναι «privatdozent», θα μπορούσε δηλαδή να διδάξει
λαμβάνοντας τα δίδακτρα από τους σπουδαστές και όχι από το
--- 111222 ---

15. Πανεπιστήμιο. Η δουλειά της Noether γύρω στο 1920 πάνω στη Θεωρία
των Δακτυλίων ήταν θεμελιώδης για την αφηρημένη άλγεβρα.
Κατά τη διάρκεια των ετών που ακολούθησαν, έθεσε τα θεμέλια για τη
σύγχρονη Αφηρημένη Άλγεβρα.
Μετά από 3 χρόνια τελικά το Πανεπιστήμιο της έδωσε μια θέση ως
επίκουρη καθηγήτρια με έναν μικρό μισθό, αλλά χωρίς μονιμότητα ή
περαιτέρω οφέλη . Η θέση της όμως στο Πανεπιστήμιο του Göttingen δεν
άλλαξε, και αυτό δεν οφειλόταν μόνο στο φύλο της αλλά και στην
εβραϊκή της καταγωγή.
Η Noether ήταν πολύ δημοφιλής στους φοιτητές. Ήταν θερμή και
ενθουσιώδης και στις διαλέξεις της ενθάρρυνε την συμμετοχή των
σπουδαστών και την από κοινού διερεύνηση διαφόρων θεμάτων .
Η δουλειά της επέφερε αρκετή αναγνώριση ώστε να την προσκαλέσουν
ως επισκέπτρια καθηγήτρια το 1928-1929 στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας
και το 1930 στο Πανεπιστήμιο της Φραγκφούρτης .
Αν και δεν κατάφερε ποτέ να αποκτήσει μια έδρα στο Πανεπιστήμιο του
Göttingen, ήταν μια από τους πολλούς Εβραίους καθηγητές που
εκδιώχτηκαν από τους Ναζί το1933. Έτσι, η Noether και πολλοί άλλοι
αξιόλογοι συνάδελφοί της, αναγκάσθηκαν να φύγουν από τη Γερμανία.
Η Noether πήγε στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, όπου της
προσφέρθηκε η θέση καθηγήτριας στο Πανεπιστήμιο Θηλέων Bryn
Mawr College.
Την ίδια εποχή στο «Institute for Advanced
Studies» στο εργάζονται ως ερευνητές οι
Albert Einstein και Hermann Weyl . Η
Noether είχε στενή συνεργασία και
περνούσε πολλές ώρες μαζί τους. Απεβίωσε στις 14 Απριλίου 1935.
--- 111333 ---

16. Βιβλιογραφία
Lynn M. Osen, Women in Mathematics MIT Press (1975)
--- 111444 ---