2. Co ciekawe, kuchnia rosyjska wciąż jest stosunkowo mało
znana zarówno w Polsce jak i na świecie, podczas gdy w
rzeczywistości z pewnością zasługuje ona na znacznie
większą uwagę.
Ma ona bardzo wiele twarzy – z jednej strony część dań
pochodzi z wpływów europejskich, a z drugiej z tych
azjatyckich. W Polsce kojarzymy zazwyczaj kilka potraw które
są dla nas wspólne, czego doskonałym przykładem mogą
być chociażby pierogi, ale w rzeczywistości kuchnia ta
posiada wiele unikalnych i charakterystycznych tylko dla
siebie dań. Zasługuje ona na znacznie większą uwagę.
podobnie jak w kuchni polskiej występują tutaj głównie
proste, ale za to bardzo pożywne dania, co naturalnie jest
uwarunkowane życiem w nierzadko dość trudnych
warunkach klimatycznych. Z drugiej jednak strony bogactwo
naturalne tego kraju oraz dostęp do wielu różnych
składników sprawiły, że pojawiło się w nim całe mnóstwo
unikalnych dań.
3. Pielmieni to ulubiona
potrawa mieszkańców
Syberii.
Robiona przeważne
zimą.
Kiedy przychodziła
pora obiadu, należało
stopić trochę śniegu w
kociołku, wrzucić
pielmieni i obiad był
gotowy.
4. tradycyjne danie
kuchni rosyjskiej,
zupa o
umiarkowanie ostrym
i kwaśnym smaku.
sporządzona z kilku
rodzajów grzybów.
Niezależnie od wersji
solianka powinna
mieć słono-kwaśny
smak.
5. Tradycyjna rosyjska
zupa bazująca na
mięsnym wywarze,
kiszonych ogórkach i
kaszy.
Zupa stanowi jakby
połączenie naszego
rosołu, ogórkowej i
krupniku.
Podawana jest z ryżem
lub kaszą jęczmienną
6. Kuchnia zajmuje szczególne miejsce w gruzińskiej tradycji i jest
częścią tożsamości dzisiejszych Gruzinów. Łagodny i
zróżnicowany klimat zapewnia obfitość i różnorodność
płodów rolnych, w tym wielu aromatycznych przypraw. W
ciepłym słońcu dojrzewają soczyste pomidory, arbuzy,
melony, winogrona a także karalioki (szaron) i dorodne
bakłażany. Z kolei górskie hale dostarczają baraniny oraz
setek gatunków sera. Dzięki temu narodowa kuchnia szczyci
się bogactwem potraw i orgią smaków. Wśród rozmaitych
dań znajdzie się też wiele ciekawych pozycji dla
wegetarianów. Głównym daniem bywa często chinkali. Jest
to rodzaj pieroga, który faszeruje się mięsem. Chinkali
posiadają swój oryginalny kształt a podawane na gorąco
zawierają wewnątrz aromatyczny rosół. Chinkali często są
zamawiane w restauracjach podczas spotkań w gronie
przyjaciół.
7. To jedna z
najwspanialszych
potraw gruzińskiej
kuchni.
Jest to prosta
potrawa.
Ma wiele odmian
różniących się
ciastem.
8. Szaszłyk tradycyjnie z
jagnięciny.
składają się w
całości z mięsa i
tłuszczu lub
naprzemiennie
kawałków mięsa.
zwykle marynowane
przez noc w bardzo
kwaśnej marynacie.
9. Gruziński przysmak
narodowy, zwany
również gruzińskim
snickersem.
W klasycznej postaci
włoskie lub ziemne
orzechy naciąga się
na nitkę i zalewa
zagęszczoną mąką
sokiem
winogronowym.
10. To pikantna pasta z
papryki, pomidorów i
czosnku.
Jej skład i rodzaj
różnią się w
zależności od
regionu, z którego
przysmak pochodzi.
Ma popularność we
wszystkich krajach
bloku wschodniego.
11. Podstawą kuchni ukraińskiej są chleby oraz potrawy z
mąki i kaszy. Istotną rolę odgrywają także mięso,
warzywa i ryby. Chleb, pieczony niegdyś w specjalnych
piecach, pełni także funkcje obrzędowe, szczególnie
tzw. korowaj.
Często spotyka się potrawy z ciasta, gotowanego we
wrzątku - warenyky, z różnymi nadzieniami: twarogiem,
ziemniakami, wiśniami. Do tej samej grupy należą
sławne i bardzo lubiane pierogi ruskie, wypełnione
białym serem (postać słodka, również z dodatkiem
rodzynek) lub ziemniakami (postać słona), lub
ziemniakami i białym serem jednocześnie. Inny rodzaj
pierogów - pielmieni - również znany na Ukrainie, jest
prawdopodobnie zapożyczeniem z Rosji.
12. Czanachi to zupa-
gulasz, w którą
można wrzucić
różne składniki.
Rewelacyjnie
smakowałaby też na
jagnięcinie.
Tradycyjnie serwuje
się ją z pieczywem.
13. Barszcz ukraiński –
zupa zaprawiana, w
której skład wchodzą
buraki, kapusta
świeża oraz ziemniaki
pokrojone w słupki.
Może zawierać
kawałki
gotowanego mięsa
(wołowiny lub
wieprzowiny).
14. Juszka jest zupą gęstą i
bardzo pożywną.
Przygotować ją można
na dwa sposoby: na
mięsie lub na rybie.
Wersja druga jest jednak
bardziej popularna.
Zupa zawiera również
duże ilości warzyw, a co
za tym idzie jest bardzo
zdrowa. W Polsce
popularna stała się po
prostu jako zupa rybna,
głównie na stole
wigilijnym.
15. Zupa szczawiowa,
szczawiówka – zielona, lekko
kwaskowata zupa, której
podstawowym składnikiem
jest szczaw, nadający jej
charakterystycznego smaku.
Ze względu na tę jarzynę,
która nie nadaje się do
przechowywania, zupa
szczawiowa jest letnią
potrawą sezonową. Dostępne
są także koncentraty szczawiu
na zupę. Zupa ta, kojarzona z
"wiejskim" i "letnim" smakiem,
jest m.in. elementem
tradycyjnej kuchni polskiej. Jej
warianty występują również
wśród potraw krajów Europy
Wschodniej i w kuchni
żydowskiej.
16. Kuchnia białoruska – kuchnia narodowa
Białorusinów, w której unikatowe i wspólne z
ościennymi narodami potrawy oraz napoje są
przyrządzane według przepisów ludowych i
wiekowych tradycji kulinarnych. Prosta i pożywna
kuchnia oparta na źródłach pożywienia
(głównie zbożach i warzywach bulwiastych)
dostępnych na Białorusi. Uważana za dość
ciężkostrawną i tłustą. Tradycyjne potrawy
białoruskie są stosunkowo łatwe do
przygotowania i działają rozgrzewająco. Jej
podstawę stanowiły ziemniaki, kwaśny chleb
żytni, kapusta i wieprzowina
17. To znak firmowy tradycyjnej
kuchni białoruskiej.
Przypomina gulasz wieprzowy
ale najważniejszą cechą tej
potrawy jest to, że spożywa się
ją maczając w niej kawałki
placków ziemniaczanych,
blinów lub chleba.
Cechą charakterystyczną
maczanki są również składniki.
Oprócz wieprzowiny (w wersji
tradycyjnej tłustych
kawałków, w nowoczesnej
schabu) w maczance musi
znaleźć się odrobinę białej
kiełbasy.
20. słynna w XVI-XVII wieku
potrawa wschodnia,
złożona z ryżu z
dodatkiem baraniny i ryb
smażonych w oliwie lub
gotowanych w rosole, z
dodatkiem dużej ilości
ostrych korzeni.
W Europie pilaw ma
wiele wariacji, w których
ryby często zastępuje się
mięsem wołowym lub
drobiowym
21. Potrawa kuchni tatarskiej.
Placki nadziewane mieloną
wołowiną z cebulą i pieprzem,
lub żółtym, bądź owczym
serem.
Czebureki można zakupić w
każdej większej miejscowości
na Krymie. Jest zawsze świeży i
przyrządzany na naszych
oczach. Można też spotkać
jego wegetariańskie wersje.
Czebureki podaje się na
gorąco. Można je polać
topionym masłem lub
posmarować ostrą musztardą.
Tatarzy zwykle podają do nich
gorącą herbatę.
22. Manty – tradycyjne
danie
środkowoazjatyckie i
kaukaskie. Są to
duże pierogi z
nadzieniem z
baraniny lub
wołowiny gotowane
na parze w
specjalnym
parowarze.
23. Podstawą tradycyjnej kuchni litewskiej są
dania ziemniaczane: przeróżne placki,
babka, kiszka, no i oczywiście cepeliny,
które najczęściej pojawiają sią na
stołach litewskich w niedzielę, gdyż jest
to danie smakowite, ale też bardzo
czasochłonne.
24. Potrawa regionalna bardzo
popularna w północno-
wschodniej Polsce. Jest to
elipsowaty albo kulisty
produkt regionalny
składający się wewnątrz z
przyprawionego mięsa
mielonego (np. czosnkiem),
a na zewnątrz z masy
mączno-ziemniaczanej.
Zamiast mięsa spotyka się
również inne wypełnienia,
takie jak np. grzyby lub
kapusta kiszona, a nawet
ser.
25. Podawana na zimno
zupa (chłodnik), której
bazę stanowi
ugotowana botwina
zmieszana ze zsiadłym
mlekiem bądź kwaśną
śmietaną (współcześnie
często zastępowanymi
przez kefir , jogurt albo
maślankę) wraz z
dodatkami, takimi jak
surowy ogórek, koperek,
jajko na twardo, a w
wersji klasycznej – szyjki
rakowe. Potrawa kuchni
polskiej oraz litewskiej.
26. Czyli po litewsku
Žemaičių blynai to
bardzo znane i lubiane
na Litwie danie z
ziemniaków, jak sama
nazwa wskazuje
pochodzą ze Żmudzi.
27. Tradycyjne żydowskie
danie - babka
ziemniaczana z
cebulką i in. pieczona
w piecu. Danie to
znane jest również w
kuchni polskiej i
litewskiej. W kuchniach
tych do kugla czasem
dodaje się też skwarki
lub żeberka
wieprzowe. W kuchni
żydowskiej często
przyrządzany z mięsem
kaczki.
28. Kuchnia armeńska (ormiańska) jest odzwierciedleniem
surowego klimat kraju, gdzie zima trwa kilka miesięcy, a
latem upały są rzadkością.
Charakterystyczna cechą kuchni ormiańskiej są potrawy -
zapasy, które można długo przechowywać. Ormianie
opanowali do perfekcji sztukę wędzenia, solenia i
marynowania, ogółem konserowania żywności
(głównie mięsa i ryb, ale warzyw również). Zimą wszystkie
produkty przechowywane są w glinianych dzbanach i
workach z nasolonej skóry (mortałach). Do gotowania
używa się dużej ilości przypraw i ziół (czosnku, pieprzu,
kminku, bazylii, cząbru, papryki, kolendry i innych) oraz soli,
dzięki czemu potrawy są pikantne i aromatyczne.
Potrawy ormiańskie bazują na mięsie baranim, jagnięcym i
wołowym.
30. Suszona wołowina o
bardzo ostrym smaku i
wyrazistym aromacie.
Surowe mięso (polędwica)
preparowane jest w
solance, a następnie
przyprawione ziołami suszy
się tygodniami.
Pochodzenie oraz proces
przygotowania jest zbliżony
do tureckiej pasturmy.
Aczkolwiek współcześnie
basturma znana jest
bardziej pod postacią
szaszłyka z polędwicy
wołowej, marynowanej w
occie.
31. To zapiekanka
wołowa także
ormiańska, ale łatwo
zrozumieć o co tutaj
chodzi bez szukania
po słownikach – jest to
misz-rum czyli
mieszanina różnych
rzeczy i
rumsztykowych
kawałków mięsa,
takich trochę
większych niż w mięsie
mielonym.
32. Zupa zwana także
chorutową, gotowana
na wywarze z kości i
włoszczyzny, zaprawiana
kwaśną śmietaną z
roztartym chorutem,
przyprawą, której
podstawowym
składnikiem jest nać
pietruszki. Do zupy
dodaje się często uszka
faszerowane mięsem
baranim lub wieprzowym
z dodatkiem soli, pieprzu
i posiekanej cebuli.
33. Zupa gotowana na
kości wołowej,
zawiesista i bardzo
słona, do smaku
przyprawiana dużą
ilością zmielonego
czosnku. Zupę je się
miękkim lawaszem, nie
łyżką.
