3. Władysław Stanisław Reymont urodził się 7 maja 1867 r. w
Kobielach Wielkich a zmarł 5 grudnia 1925 r. w Warszawie.
Polski pisarz, prozaik i nowelista, jeden z głównych
przedstawicieli realizmu z elementami naturalizmu w prozie
Młodej Polski Laureat nagrody Nobla za czterotomową
powieść „Chłopi”
4. Syn wiejskiego organisty, od 1880 w Warszawie, gdzie
był m.in. uczniem krawieckim wyzwolonym na
czeladnika. Najprawdopodobniej ukończył jedynie 3
klasy Warszawskiej Szkoły Niedzielno -Rzemieślniczej
Do 1887 występował w wędrownych trupach aktorskich.
Od 1888 robotnik kolejowy, 1891 zaangażował się do
Towarzystwa Dramatycznego w Piotrkowie, występował
także w teatrze amatorskim w
Skierniewicach. Od 1893
osiadł w Warszawie, zajmując
się pracą dziennikarską i
twórczością literacką
5. 13 lipca 1900 r. Reymont uległ wypadkowi kolejowemu.
Trafił do szpitala z dwoma złamanymi żebrami, jednak w
raporcie lekarskim napisano, że pisarz ma 12 złamanych
żeber oraz inne kontuzje ciała i nie wiadomo, czy będzie
nadal zdolny do pracy umysłowej. Wysokie odszkodowanie
w wysokości 38 500 rubli pomogło mu zdobyć niezależność
finansową.
6. 15 lipca 1902 w Krakowie ożenił się z Aurelią Szabłowską
z domu Schatzschnejder. Ślub odbył się w kościele
Karmelitów na Piasku.
W 1905 roku Władysław Reymont był świadkiem
wydarzeń rewolucji 1905 roku. Swoje obserwacje
ze strajku powszechnego i demonstracji w Warszawie,
opisał m.in. w tekście
Kartki z notatnika w
nr 45 Tygodnika
Ilustrowanego.
7. Był członkiem Ligi Narodowej przed 1914 rokiem. 14
sierpnia 1914 roku, podpisał telegram dziękczynny, głoszący
m.in., że krew synów Polski, przelana łącznie z krwią synów
Rosji w walce ze wspólnym wrogiem, stanie się największą
rękojmią nowego życia w pokoju i przyjaźni dwóch narodów
słowiańskich.
1920 r. zakupił majątek w Kołaczkowie k. Wrześni.
8. Zmarł w Warszawie 5 grudnia 1925 r. 9 grudnia
został pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu
Powązkowskim, a jego serce wmurowano w filarze
kościoła pw. Św. Krzyża w Warszawie.
Sejm Rzeczypospolitej Polskiej ogłosił rok 2000
Rokiem Reymontowskim.
9.
10. Na 16 II 1891 datowane jest pierwsze jego opowiadanie pt. "Pracy!",
W 1895 roku zostaje wydana jego "Pielgrzymka do Jasnej Góry",
przynosząc mu popularność, ale nie środki finansowe. Krytyka przyjęła
te powieść przychylnie, dostrzeżono w niej celność w ujmowaniu
małych społeczności ludzkich. Autor celnie uchwycił dynamiczne
przemiany wewnątrz ludzkiej wspólnoty, mechanizmy niż rządzące.
Zachęcony pierwszym sukcesem powieściowym, Reymont podejmuje
ten watek. Przystępuje do napisania kolejnej, tym razem osadzonej
w realiach trudnego życia aktów, tak powstaje
"Komediantka„ (1896 r.). Rok później
ukazuje się tom opowiadań, zatytułowany
"Spotkanie"
11. Tempo pracy Reymonta się zwiększa, pracuje z zapałem i coraz
większą wprawą. W roku 1899 powstaje "Sprawiedliwie" i "Lili",
kolejny utwór, będący powrotem do burzliwej przeszłości aktorskiego
epizodu autora. Podobnie jak "Komediantka" jest to obraz ciężkiej doli
wędrujących aktorskich trup. Kolejnym sukcesem pisarskim okazała
się "Ziemia obiecana" - powieść o kapitalistycznych przemianach
w gospodarce i społeczeństwie, ukazanych na przykładzie Łodzi.
Cenzura dokonała licznych skreśleń w tekście powieści nim ta ukazała
się formie książkowej, zaś sam autor dla bezpieczeństwa
opuścił stolicę i udał się za granicę.
12. W 1909 roku pisarz pracował też nad innymi, mniejszymi
utworami, powstały wówczas liczne nowele, zawarte później
w zbiorowych wydaniach: " Z pamiętnika" (1903), "Na krawędzi"
(1907), "Burza" (1908). W tym czasie pisze tez utwór
"Z konstytucyjnych dni", będący połączeniem prozy reportażowej
z prozą poetycką. w 1910 roku ukazuj się obszerne dzieło "Z ziemi
chełmińskiej", stanowiące pomnik męczeństwa unitów. Utwór
ten pogorszył stosunki pisarza z władzami zaborczymi
i doprowadził do wytoczenia mu procesu.
Z dużym zaangażowaniem oddaje się kolejnej monumentalnej
powieści, trylogii zatytułowanej "Rok
1794", składającej się z
następujących części: "Ostatni Sejm
Rzeczypospolitej", "Nil
desperandum" i "Insurekcja".
13.
14.
15. Akcja powieści rozgrywa się pod
koniec XIX wieku. We wsi Lipce
trwają jesienne prace polowe.
Nikt nie spodziewa się mających
wkrótce nadejść wypadków,
które zaciążą na całej wiejskiej
społeczności. Maciej Boryna,
zaniepokojony losem swego
gospodarstwa, podejmuje decyzję
o małżeństwie. Jeszcze nie wie,
że nadchodzi najbardziej
nieszczęśliwy okres w jego
życiu...
16.
17. Powieść powstała na bazie
teatralnych doświadczeń
Reymonta i jego obserwacji
środowiska aktorskiego.
Bohaterką pisarz uczynił młodą
dziewczynę z Bukowca, Jankę
Orłowską, która, chcąc wyrwać
się z prowincjonalnego świata i
buntując się przeciwko
narzuceniu jej kandydata na
męża przez ojca, wstępuje do
teatru.
18. Dalsza część opowieści o Jance
Orłowskiej, głównej bohaterce
powieści Komediantka. Akcja
książki rozgrywa się głównie w
Bukowcu, miejscowości w której jej
ojciec pracuje na stanowisku
naczelnika stacji.
19. Łódź, lata osiemdziesiąte XIX wieku.
Trzej przyjaciele – polski szlachcic Karol
Borowiecki, Maks Baum, syn
niemieckiego fabrykanta, oraz Żyd,
Moryc Welt – próbują odnieść sukces w
świecie rozkwitających jak ryby po
deszczu, fabryk. Każdym z nich kierują
inne pobudki, każdy kieruje się innymi
wartościami. Czy ich życiowe wybory
okażą się trafne? Reymont w Ziemi
Obiecanej kreśli wielowymiarową
panoramę przemysłowego miasta, jakim
w drugiej połowie XIX wieku była
dynamicznie rozwijająca się Łódź.
20. "Wampir" to nietypowa w dorobku
Władysława St. Reymonta pozycja
– napisana w 1911 roku, oparta jest
na jego wrażeniach z pobytu w
Londynie. Niepokojąca, pełna
zjawisk paranormalnych, oddaje
ducha tej pełnej spirytyzmu epoki,
świadcząc o głębokim
zainteresowaniu pisarza
okultyzmem. Jest również piękną
powieścią o bezgranicznym
zauroczeniu oraz niespełnionej
miłości – także do ojczyzny.
21. W pierwszej części poruszony został temat
Sejmu w Grodnie, którego skutkiem było
ratyfikowanie postanowienie II rozbioru
Polski, w części drugiej (kontynuacji części
pierwszej) jest mowa o przygotowaniu do
wybuchu powstania, w części trzeciej
(kończącej całą trylogię) znajduje się opis
samej insurekcji kościuszkowskiej.
Bohaterem trylogii jest Sewer Zaremba,
żołnierz, który zrezygnował ze stanowiska w
roku 1792 (gdy władzę przejęła Targowica).
Były żołnierz przygotowuje powstanie,
przynależąc do tajnej organizacji.
22. Połączenie baśni i antyutopii, w której
Reymont opowiada historię krwawego
buntu zwierząt przeciwko władzy
człowieka. Rewolta, która zaczyna się
od szczytnych haseł walki z
niesprawiedliwością i uciskiem w imię
budowy świetlanej przyszłości,
przeistacza się w krwawą rzeź,
prowadzącą do totalnego zniszczenia i
utraty wszelkich złudzeń.
23. Powieść obyczajowa Władysława
Reymonta opowiadająca o świecie, w
którym kapitalizm zaczynał rządzić, a
pociągi rozbudzały marzenia o lepszej
przyszłości.
W powieści "Marzyciel" uwidoczniły się
wpływy Dostojewskiego na twórczość
Reymonta. Bohater, kasjer kolejowy,
przeżywa podwójnie rzeczywistość - jako
realną i jako zwidy senne, a w końcu
przerywa swoje cierpienia
samobójstwem.
24.
25. Szwedzka Akademia Nauk przyznała Literacką
Nagrodę Nobla Władysławowi Stanisławowi
Reymontowi za powieść "Chłopi". Po raz pierwszy do
Nagrody Nobla zgłosiła Reymonta już w 1919 r.
Akademia Umiejętności w Krakowie. Kolejna próba
miała miejsce w 1920 r., gdy kandydaturę autora
"Chłopów" zgłosił członek Komisji Nobla - Per
Hallström. Z pewnością ważną rolę w popularyzacji
powieści w Szwecji, a także wpływ na
decyzję Komisji miało ukazanie
się przekładu "Chłopów" na język
szwedzki dokonane przez Ellen
Wester.
26. 1.Wielka Wstęga Orderu Odrodzenia Polski (17 grudnia 1924)
2.Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (29 grudnia
1921)
3.Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (13 lipca 1921,
jako jeden z pierwszych 15 osób odznaczonych Orderem
Odrodzenia Polski)
4.Komandor Orderu Legii Honorowej
