4ο Γυμνάσιο Γλυφάδας

1. Κινέζικος Εμφύλιος
Πόλεμος

2. Ο Κινέζικος Εμφύλιος
Πόλεμος (ή Κινέζικη
Επανάσταση) ήταν ο εμφύλιος
πόλεμος μεταξύ δυνάμεων
της Κουομιντάγκ και
του Κουμμουνιστικού Κόμματος
της Κίνας. Ο Εμφύλιος Πόλεμος
άρχισε με την Βόρεια
Εκστρατεία του Τσιανγκ Κάι
Σεκ και τερματίστηκε με τις
μεγάλες μάχες κατά το 1950.
Μέχρι σήμερα δεν έχει
υπογραφεί εκεχειρία.

3. Χρονολογία
1927-1936
1946-1950
Τόπος
Ηπειρωτική Κίνα
Αίτια
•Πτώση της Δυναστείας των Τσινγκ
•Η Εξέγερση των Μπόξερς
•Η θητεία του Γουάν Σικάι
Αποτέλεσμα
•Νίκη Κομμουνιστών
•Ίδρυση της Λαϊκή Ίδρυση του Ταϊβάν
•Δεν υπεγράφη ποτέ επίσημη συνθήκη ειρήνης
Βασικά Στοιχεία

4. Αποτελέσματα
Ο Εμφύλιος Πόλεμος
της Κίνας ήταν ένα
καταστρεπτικό συμβάν
για την Κίνα και τον λαό
της. Τα θύματα
πολέμου φτάνουν τα
7.500.000 (στρατιώτες
και άμαχος πληθυσμός)
ενώ η οικονομία της
Κίνας καταστράφηκε
ολοσχερώς

5. Πρώτη Φάση (1927-1936)
Μετά την πτώση της Δυναστείας των Τσινγκ, η Κίνα
έγινε δημοκρατικό κράτος (Δημοκρατία της Κίνας). Ο
πρώτος Πρόεδρος της Κίνας ήταν ο Γουάν Σικάι. Η
εξουσία για να γίνει πρόεδρος πήγαζε από την θέση
του στον Στρατό του Πεκίνο ο οποίος ήταν ο μόνος
μοντέρνος στρατός της εποχής. Επειδή οι δράσεις του
γινόντουσαν αυταρχικά λόγω της στρατιωτικής
κάλυψης, ο Γουάν Σικάι διοικούσε με φόβο και
εθνικισμό. Για αυτό και από πολλούς αποκαλείται ο
πατέρας των Πολέμαρχων. Αφού τελείωσε η θητεία
του, πολλοί ανώτατοι αξιωματικοί του στρατού του
χώρισαν την Κίνα σε ίσα κομμάτια και κυβερνούσαν
ξεχωριστά. Υπήρχαν ειδικοί νόμοι που απαγόρευαν τις
συγκρούσεις μεταξύ Πολέμαρχων.

6. Δεύτερη Φάση
Προσπάθειες για ειρήνη και συνέχιση του πολέμου
Μετά την πτώση της Ιαπωνίας τον Αύγουστο του 1945 και της απελευθέρωσης της Κίνας,
οι περισσότεροι πίστευαν ότι θα συνεχίζονταν οι εμφύλιες διαμάχες. Τον Δεκέμβριο του
1945 πολλές ξένες δυνάμεις -κυρίως οι ΗΠΑ- προσπάθησαν να πείσουν τις δύο παρατάξεις
να υπογράψουν ειρήνη. Έγιναν πολλές συνομιλίες μεταξύ των Εθνικιστών και των
Κομμουνιστών οι οποίες έδειχναν να φτάνουν σε αποτέλεσμα. Αυτά όλα ήταν όμως κατ'
επίφασιν, γιατί οι δύο πλευρές εξοικονομούσαν χρόνο ώστε οι δυνάμεις τους να
ανασυνταχθούν. Οι ΗΠΑ υποσχέθηκαν υποστήριξη σε μια κυβέρνηση συνασπισμού.
Ύστερα από τρεις εβδομάδες συζητήσεων, συμφωνήθηκε ειρήνη μεταξύ των δύο πλευρών
και σχηματισμός ενωμένης κυβέρνησης. Αυτό όμως δεν κράτησε πολύ. Η σύγκρουση
ξανάρχισε στην Μαντζουρία, περιοχή που ανήκε στην Σοβιετική Ένωση. Η Σοβιετική
Ένωση χρησιμοποιούσε τον Εμφύλιο Πόλεμο για δικό της όφελος. Οι ΗΠΑ έπεισαν τους
Εθνικιστές να δεχθούν 15 μέρες εκεχειρία. Έτσι δόθηκε στους Κομμουνιστές χρόνος για
ανασύνταξη του στρατού. Οι Εθνικιστές μαζί με την Σοβιετική Ένωση άφησαν τους
Κομμουνιστές να εισέλθουν στην Μαντζουρία μέχρι εκείνοι να επιστρατεύσουν αρκετούς
άντρες για να αποκρούσουν πιθανές επιθέσεις των Κομμουνιστών. Οι Ρώσοι τήρησαν την
συμφωνία και μάλιστα πρόσφεραν στον Κομμουνιστικό Στρατό όπλα και εκπαίδευση,
μετατρέποντας τον σε μια μεγάλη μαχητική δύναμη

7. Η οικονομία της Κίνας κατά την
διάρκεια του εμφυλίου
Η οικονομία της Κίνας κατά την διάρκεια του
Εμφυλίου χαρακτηρίστηκε από ένα πρωτοφανές
φαινόμενο υπερπληθωρισμού.Στο παρελθόν, ποτέ
στην Κίνα δεν υπήρξε κεντρική τράπεζα. Στην
αυτοκρατορική και μετά στην δημοκρατική εποχή η
Κινέζικη οικονομία βασιζόταν σε σύστημα
συνεννόησης πολλών ιδιωτικών τραπεζών.
Παρόλο που το επίσημο νόμισμα ήταν από χαλκό,
οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν ασήμι, οπότε η
οικονομία τους βασιζόταν σε μια ανεπίσημη
νομισματική χρήση του ασημιού. Όταν ανέβηκε
στην εξουσία ο Τσιανγκ Κάι Σεκ ίδρυσε Κεντρική
Τράπεζα στην Σανγκάη και το επίσημο νόμισμα
έγινε ασημένιο. Κατά την παγκόσμια οικονομική
ύφεση 1929 η Κίνα είχε μια απρόβλεπτη ανάπτυξη
ιδίως στον τομέα των εξαγωγών. Οι τιμές
ανέβαιναν στην Κίνα, κάτι που στις Ευρωπαϊκές
χώρες δεν συνέβαινε λόγω της χαμηλής αξίας των
ευρωπαϊκών νομισμάτων.

8. Σημερινές Σχέσεις Κίνας-Ταιβάν
Οι δύο κυβερνήσεις διαφωνούν κάθετα όσο
αναφορά τα ζητήματα του νησιού του Ταϊβάν. Η
Κίνα υποστηρίζει ότι υπάρχει "Μία Κίνα" και ότι
το Ταϊβάν είναι ένα καρκίνωμα της έννοιας
αυτής. Το Πεκίνο υποστηρίζει ότι το Ταϊβάν
δεσμεύεται από μια συνεννόηση που έγινε το
1992 μεταξύ αντιπροσώπων του ΚΚΚ και της
ΚΜΤ. Αυτή η συνεννόηση, επίσης γνωστή ως
"η συναίνεση του 1992", υποστηρίζει ότι
υπάρχει μόνο μια Κίνα αλλά με διάφορους
τρόπους ερμηνείας.[31]
Έτσι, και οι δύο χώρες
αναγνωρίζουν ότι το Ταϊβάν ανήκει στην Κίνα,
αλλά διαφωνούν στον νόμιμο φορέα
διακυβέρνησης αυτής.

9. Μάο Τσετούνγκ
Σημαία της Κίνας

10. ΤΕΛΟΣ
ΜΑΡΙΑ ΠΛΥΤΑ
ΛΑΜΠΡΙΝΑ ΞΑΝΘΑΚΟΥ
Γ’3