2. • Οι βουλευτές έπρεπε να είναι
αθηναίοι πολίτες, να ανήκουν
σε μία από τις τρεις ανώτερες
οικονομικές τάξεις και να είναι
πάνω από 30 χρονών. Πριν
ορκιστούν στην πρώτη
συνεδρία κάθε έτους, οι νέοι
βουλευτές περνούσαν από
έλεγχο, τη λεγόμενη δοκιμασία,
ενώ μετά το τέλος της θητείας
τους λογοδοτούσαν για την
σωστή άσκηση των καθηκόντων
τους. Είχαν και κάποια
προνόμια, όπως απαλλαγή από
κάθε στρατιωτική υποχρέωση
κατά τη διάρκεια της θητείας
τους, ειδική θέση στα θέατρα
και ασυλία.
3. • Από τις σημαντικότερες
αρμοδιότητες της Βουλής
των 500 ήταν η
προετοιμασία των
προσχέδιων νόμων που
επρόκειτο να συζητηθούν και
να ψηφισθούν από την
εκκλησία του δήμου. Ακόμη,
είχε τον έλεγχο των
οικονομικών του κράτους και
των θησαυρών των ιερών,
ήταν υπεύθυνη για τον
εξοπλισμό και για την
επάνδρωση των πλοίων
καθώς και για το ιππικό, και
βρισκόταν σε συνεχή επαφή
με τους άρχοντες και με τους
στρατηγούς.
4. • Η Βουλή συνεδρίαζε στο Βουλευτήριο κάθε μέρα,
εκτός από τις γιορτές. Τη συγκαλούσε η
πρυτανεύουσα φυλή, την οποία αποτελούσαν οι
πενήντα βουλευτές της κάθε φυλής, με τη σειρά
που αυτοί ορίζονταν μετά από κλήρωση. Οι
βουλευτές κάθε φυλής γίνονταν πρυτάνεις για
τριανταπέντε ή τριανταέξι ημέρες. Οι πρυτάνεις
ήταν τα πιο σημαντικά πρόσωπα της πόλης τους.
5. • Κάθε μέρα αναδείκνυαν με
κλήρο τον επιστάτη των
πρυτάνεων. Με τον τρόπο αυτό
κάθε αθηναίος πολίτης στη
διάρκεια της ζωής του θα είχε
την ευκαιρία για μια ημέρα να
γίνει επιστάτης των πρυτάνεων.
Έτσι θα μπορούσε να ασκήσει
την ανώτατη εκτελεστική
εξουσία, να κρατήσει τη
δημόσια σφραγίδα και τα
κλειδιά των ιερών, όπου
υπήρχε ο θησαυρός της πόλης
και τα δημόσια αρχεία, ακόμη
και να γίνει πρόεδρος της
Βουλής των 500 και της
Εκκλησίας του δήμου, στην
περίπτωση που θα συνέπιπτε η
συνεδρία της εκκλησίας με την
ημέρα της πρυτανείας του.
