3. Een halfjaar nadat ik uit het ziekenhuis werd ontslagen, kwam ik Jane en Ava tegen…bij de
gynaecoloog.
‘Jane, juist? Jij was een van mijn klanten?’
‘Oh ja natuurlijk! Jij bent de uitbaatster van die leuke dierenwinkel. De nieuwe zaak is echt geweldig!’
‘Bedankt, en proficiat trouwens.’
‘Dank je! Jammer genoeg wil ze nog niet geboren worden… Ze was uitgerekend voor 2 dagen
geleden…’
4. ‘Wel, misschien zit ik binnen een kleine 9 maanden in exact dezelfde positie… als de
zwangerschapstests kloppen tenminste, we zijn hier voor bevestiging.’
Op dat moment riep de gynaecologe ons naar binnen.
Ja, het was wat overhaast aangezien Mason en ik nog maar 5 maanden samen waren, maar een
ongelukje is soms snel gebeurd. Desalniettemin waren we dolgelukkig met de komst van een kleintje,
en de gynaecologe kon bevestigen dat we inderdaad 2 weken zwanger waren.
5. Ava en ik keerden zonder succes terug van de gynaecologe, die ons aanradde om nog enkele dagen te
wachten. En ondanks dat ik me vaak oncomfortabel voelde nu de zwangerschap op zijn einde liep,
waren we gelukkiger dan ooit. Door sessies bij de psychologe en de steun die ik kreeg van Ava leerde
ik om het trauma van de ontvoering een plaats te geven. Sinds mijn bezoek aan Glenn had ik hem niet
meer gezien, en ik had ook niet meer de behoefte om hem te spreken. Het enige waar ik nog aan kon
denken was mijn gezinnetje.
6. En de gynaecologe kreeg gelijk, geduld loont. De volgende dag begonnen de weeën en haastten Ava
en ik ons naar het ziekenhuis. Eindelijk was het zover, en zou ons dochtertje geboren worden…
Het kostte veel pijn en energie, maar zodra ik dat kleine mensje in m’n armen hield, was alle pijn
vergeten. Zij was de kers op de taart, ze maakte ons leven compleet. We noemden haar Lou.
7. Wat volgde waren drukke maanden met vele slapeloze nachten en stinkende luiers…
8. Maar ons kleine meisje was enorm geliefd, en we genoten van elke seconde die we met haar
– en elkaar – konden doorbrengen…
9. In de weinige vrije tijd die nog restte probeerde ik mijn zwangerschapskilo’s weer kwijt te geraken.
Hoewel borstvoeding geven een beetje hielp, had ik toch nog te kampen met een paar vetrolletjes die
ik liever niet had. Ava daarentegen had daar minder problemen mee. Ze profiteerde van elk vrij moment
dat we samen hadden… En ik genoot natuurlijk mee…
10. Ook in Morgans leven was er veel veranderd. De afgelopen maanden werd er hard gewerkt aan hun
huis. Morgan en Mason konden eindelijk verhuizen naar hun nieuwe stek. En ze kochten twee
huisdieren: Pretzel de kat, en Donut de hond. Ondertussen was Morgan ook al hoogzwanger…
11. En op een dag had Mason haar ten huwelijk gevraagd in hun tuin…
12. Alles viel op zijn plaats, en Morgan kon haast niet geloven dat ze zo gelukkig kon zijn na alles wat haar
was overkomen. Mason betekende zoveel voor haar. En nu verwachtten ze samen niet een, maar twee
kindjes. Mason gaf haar alles waar ze ooit van had gedroomd. Een warme thuis, een mooie winkel en
een gezin…
13. De maanden en jaren vlogen voorbij. Jane, Ava, Morgan en Mason leidden een gelukkig leven met hun
kroost. En met de jaren raakten de pagina’s in hun fotoalbums steeds meer gevuld met gelukkige
herinneringen…
14. Lou groeide al snel tot een schattige peuter. Ze was de beste maatjes met Pepper.
15. Lopen kreeg ze al snel onder de knie. Ava en Jane moesten haar continu achterna lopen om te
voorkomen dat ze te veel kattekwaad zou uithalen. Maar ze was eigenlijk een schatje. Enkel haar uit
bad halen werd telkens een avontuur. De badkamer zag er nadien erger uit dan wanneer Pepper in bad
moest. Lou was dol op spelen met de badeendjes en spetteren in het water.
16. En Morgan beviel van een kerngezonde tweeling. Ze kregen een zoontje, Aaron, en een dochtertje
Olive. Morgan en Mason waren meteen verliefd op hun twee engeltjes.
17. Ze hadden hun handen vol met hun twee kleine deugenietjes, die groeiden als kool.
18. Net zoals Lou verzot was op Pepper, waren Aaron en Olive gek van Donut. En Donut deed niets liever
dan spelen en knuffelen met de twee gekke kleintjes.
19. Pretzel vond het dan weer minder leuk om geknuffeld te worden… Ze probeerde zich uit de
vingervlugge peuterhandjes te bevrijden, zonder succes. Toch zou ze hen niet snel gaan bijten of
krabben.
20. Niet veel later zetten Ava en Jane de grote stap. Eindelijk was het zover, na jarenlang verloofd te zijn…
Tussen alle hemelse drukte door hadden ze de tijd gevonden om hun trouw te plannen. Vol zenuwen
wandelde Jane langs de rijen gasten heen, en Loutje waggelde fier voor haar op.
23. En voor ze het wisten werd Lou al 2 jaar oud… De tijd vloog zo snel om. Maar het duurde niet lang
voordat Jane en Ava opnieuw tussen de luiers zaten. Lou kreeg er een klein broertje bij, Milo.
24. Ondanks dat ze veel kibbelden, was Lou erg zorgzaam voor haar kleine broertje. En ook Pepper, die
alweer een dagje ouder werd, was dol op hem.
25. En ongeveer 8 maanden later vierden Aaron en Olive ook hun tweede verjaardag.
26. Voor ze het wisten, gingen de twee al naar de lagere school. Olive groeide uit tot een kleine Morgan, ze
was verzot op dieren, en Donut was nog steeds haar beste vriend. Aaron daarentegen was helemaal
verzot van de nieuwste videospelletjes.
27. Op een zonnige herfstdag, zetten ook Mason en Morgan eindelijk de grote stap. Ook hun verloving had
enkele jaren geduurd. Maar nu de tweeling eindelijk oud genoeg was om voor langere tijd op een stoel
te zitten, waagden ze de sprong. Het werd een onvergetelijke dag.
29. Tot ieders grote verbazing was ook Loren haar ware tegengekomen. Benjamin was een muzikant. Na
een van zijn optredens sloeg de vonk over. Loren wilde graag snel mama worden, maar haar droom
wilde maar niet in vervulling gaan. Toch bleven ze niet bij de pakken zitten.Samen adopteerden ze
Caro, een meisje dat toevallig even oud was als Aaron en Olive. Haar ouders waren omgekomen in een
verkeersongeval, en Loren had zich als pleegouder over haar ontfermd. Uiteindelijk werd beslist dat ze
Caro mochten adopteren. En zo ging hun kinderwens toch in vervulling.
30. Niet veel later traden Loren en Benjamin ook in het huwelijksbootje, met een bescheiden ceremonie in
het stadspark. En Lorens blik sprak boekdelen, ze was verzot op haar man. De tijd van one night
stands en slippertjes was definitief voorbij.
31. Trouwen en moeder worden, Loren leek er eerst niet voor weggelegd. Met haar grote levenslust en
uitdagende job, was er weinig ruimte voor anderen in haar leven. Enkel Morgan en Nala leken het met
haar uit te houden. En toch was dit het leven dat Loren wilde leiden. Het moederschap had van haar
een superwoman gemaakt, en niets was haar te veel.
32. En dit zijn we dan nu. Het geluk lacht ons toe, en samen vormen we één grote familie. Toch staat er
ons en onze nieuwe generatie nog heel wat avonturen te wachten…
Wordt vervolgd…
