2. Moonstreet 7 – Joshua, Noëlle en Levi.
Het was zover. De laatste telefoontjes waren gepleegd, de beurzen
waren geregeld, de tassen ingepakt, zijn laatste duik genomen en nu
moest hij alleen nog afscheid nemen. ‘Je weet het heel zeker? Dat je
dit wilt?’ vroeg Noëlle, ze wou hem niet missen maar gunde hem alle
ervaringen die ze zelf ook had gehad. ‘Jahaa! Echt mam.’ zei hij, in
een poging haar gerust te stellen. ‘Ik heb er heel veel zin in, met mij
zit het studentenhuis vol. En kan niet wachten om Fé weer te zien!’
Zijn vader knikte begripvol, ze stonden op en liepen naar de deur.
3. ‘Dan wens ik je heel veel plezier jongen. Goed je best doen en je
ouwe pa en moe,’ Noëlle kuchte, ‘oké, je pa en moe afentoe wel
even bellen! We willen graag weten hoe ‘t met je gaat.’ ‘Dat zal ik
echt wel doen pa. Maak je geen zorgen!’ Er volgde een stevige
vader-zoon knuffel. Josh hield zich sterk maar vond het echt niet
leuk. ‘Nou mam, kom hier!’ zei Levi enthousiast. Moederskindje.
4. ‘Dag lieverd van me. Pas goed op jezelf! Heb je alles?’ ‘Ik heb alles
en ja dat doe ik. Ik hou van jullie en we zien elkaar snel weer.’ Het
was lastig, afscheid te nemen van de mensen waarbij je tot nu toe
iedere dag was geweest. Joshua stond hem ook even af te
knijpen, hij zou Levi gaan missen. ‘Het is niet het einde van de
wereld!’ riep hij toen hij in de taxi stapte. Daar ging hun zoon. De
wereld lag aan zijn voeten.
~
5. Moonstreet 6 – Ruben en Sara.
Aan de overkant zat het oudere stel net aan een verse vis. ‘Heerlijk
bereid, vrouw!’ zei Ruben trots. Hij zat te smullen. ‘Dankje schat.
Ik zat laatst te denken, ik ben wat minder gaan werken, maar het
is zo saai sinds de jongens uit huis zijn. Zullen we katten nemen?’
vroeg ze enthousiast. ‘Katten nog wel?’ ‘Ja twee, een is ook zo
zielig.’ zei ze met een big smile. ‘Misschien is dat wel een goed
idee. Maar dan wel uit het asiel, er zijn zoveel beestjes die geen
baasje hebben.’ ‘Daar dacht ik nou precies hetzelfde over.’ zei ze.
6. De volgende morgen was het zover. Ze werkte Ruben de deur uit
naar zijn werk en begon met haar dagelijkse routine. Daar hoorden
de plantjes verzorgen ook bij, maar dat was immers haar hobby. Ze
deed alles zo snel mogelijk want ze wou heel graag de beestjes
adopteren.
7. Ze belde naar het dierenasiel en vroeg naar twee katten. Een
mannetje en een vrouwtje leek haar wel leuk. Ze had geen voorkeur
en liet het dierenasiel de vrije keus. Gaf haar maar de beestjes die
nooit gekozen werden, juist die gunde ze een fijn thuis. Ze sprak af
dat ze ze vanmiddag meteen konden brengen en gaf haar adres. Ze
pakte haar tas en ging meteen de stad in voor kattenspullen. Ze kon
echt niet wachten!
8. Om drie uur stonden ze voor de deur, met de man van het asiel. ‘U
kunt ze zelf namen geven.’ zei de man. ‘Oh, dat is leuk. Is dit het
vrouwtje?’ vroeg ze gokkend. De man knikte. ‘Dan noem ik jou
Smoortje. Dat klinkt wel lief hé?’ zei ze, ze knuffelde het beestje en
het blij te zijn dat het eindelijk ‘gekozen’ was.
9. ‘En jij meneer. Lust jij een snoepje?’ vroeg ze speels. Ze gaf de kat
het snoepje. ‘Jou noem ik..Snuf. Ja, Snuf en Smoortje. Dat klinkt wel
leuk.’ Ze nam de katten beiden op de arm en nam ze mee naar
binnen, de man van het asiel volgde haar.
10. Hij gaf haar nog wat laatste informatie over de beestjes en daarna
tekende ze het contract en betaalde ze hem. ‘Ik bel wel als er iets
is.’ zei ze. ‘Prima, bedankt hé!’ zei de man. Fijn dat die twee
beestjes ook weer een warm nest hadden.
11. De hele dag was ze in de weer geweest met de katten. Snuf was al
wat ouder en die was dan ook wat rustiger dan de speelse
Smoortje. Maar ze waren allebei lief. ‘Ik ben blij dat jullie bij me
zijn hoor snoepies.’ zei ze pratend tegen de katten. Ruben was laat
thuis vanavond. Ze had van de oude kamers van de jongens een
katten kamer gemaakt, met krabpalen, speeltjes en de matten.
‘Nou, lekker slapen.’ zei ze, ze aaide ze en verliet de kamer.
12. Ze voelden zich meteen al thuis in het knusse huisje. (Links:
Snuf, Rechts: Smoortje)
~
13. Studentenplaza – Yuri, Dave, Felice, Merel, Anabel en Levi.
Levi was net als al zijn voorgangers, warm onthaald op de
universiteit. Felice had haar armen de eerste vijf minuten om hem
heen geslagen en hem niet meer los gelaten. Zo blij dat haar
lievelingsneefje haar kwam vergezellen. ‘Nou ik ben blij dat je er
bent Leef. Ik zit hier tussen alle tortelduifjes.’ giechelde ze. Anabel
wierp een liefdevolle blik op Dave. ‘Die twee en Merel heeft sinds
kort wat met Yuri.’ ‘Echt?’ vroeg hij. ‘Dat is helemaal niet waar.’ zei
Merel serieus. Ze schopte Felice onder te tafel.
14. Je kon wel zien dat het neef en nicht waren want ze aten precies
hetzelfde. ‘Stelletje schrokkoppen.’ zei Merel lachend. ‘Zullen we
vanavond de stad eens op z’n kop zetten en uit gaan?’ vroeg Felice.
‘Ik pas.’ zei Dave. ‘Ik heb morgen vroeg college, sorry Fé.’ ‘Oké,
zonder jou kan het ook leuk worden.’ giechelde ze. ‘Ik blijf bij
Dave.’ zei Anabel zachtjes, logisch natuurlijk. Fé keek naar Merel.
‘Jij blijft bij Yuri?’ ‘Nee! Maar ik ga ook niet mee. Ik ga aan mijn
paper beginnen vanavond.’ zei ze. ‘Oké, nou dan blijven jij en ik
over.’ zei Levi tegen zijn nicht. ‘We maken er wel wat van.’ zei ze.
15. Dave zocht zijn kamer op en nodigde Anabel uit om daar een
filmpje te kijken. Yuri had geen plannen en liep naar zijn kamer, tot
hij Merel voorovergebukt zag staan. Hij floot. ‘Sexy kontje
hoor, sinds wanneer dweil jij zo lekker?’ vroeg hij. Merel wierp hem
een kwade blik toe. Ze was niet boos op hem maar op
zichzelf, alleen mocht híj dat niet weten. Ze was zwak geweest om
met hem te zoenen.
16. Levi en Felice gingen die avond naar Loeloe’s Lounge. Scheen vet te
zijn, was het niet. Ze dronken een drankje aan de bar en Felice
flirtte wat aan met de barman.
17. Ze liet even zien hoe professioneel ze kon
jongleren, tot groot plezier van Levi én de barman.
En ze legde wat nieuwe contacten, maar om half 12
gingen ze al weer naar huis. Was dat even een
ballentent.
18. De volgende morgen zat Levi moe aan de ontbijttafel. ‘Vroeg uit de
veren?’ ‘Ja, ik moest m’n studiekeuze doorgeven. En heb nu al
gelijk opdrachten te doen, ik heb al ontbeten en ben al sinds zeven
uur wakker.’ ‘Jeetje, das inderdaad vroeg. Kan ik je helpen?’
‘Nee, het is filosofie. Die keus had je sowieso nooit gemaakt, dus je
zult er weinig van weten.’ lachte hij. Hij vond het fijn om Felice om
zich heen te hebben daar, ze voelde als een zus.
~
19. Tijd voor een klein beetje
PICSPAAAAAAAAAA
AAAAAAAAAM