Our body

1. Nutrición,
Respiración e
Circulación
Por: María Díaz Lorenzo

2. Alimentos
● Os alimentos son os materiais que
entran no noso corpo polo tubo
dixestivo e que se necesitan para
realizar as seguintes funcións:
Medrar e repoñer as partes do corpo
que se desgastan.
Obter enerxía necesaria para levar a
cabo as nosas actividades.
Obter as substancias necesarias para
o bo funcionamento do noso
organismo.

3. Nutrientes
● As substancias que compoñen os
alimentos chámanse nutrientes; poden
ser:
Os hidratos de carbono que
proporcionan enerxía e se atopan
principalmente nos alimentos vexetais.
As proteínas dannos enerxía, son
necesarias para medrar e para reparar
tecidos do corpo. Encontrámolas nos
alimentos de orixe animal, en case
todas as sementes e nos alimentos
derivados delas.
As graxas conteñen enerxía e
atopámolas nos aceites a e nalgúns
alimentos graxos.
As vitaminas (A,B,C,etc) e elementos
minerais (calcio,ferro,etc). Son
necesarias para o bo funcionamento
do organismo.
A auga é a substancia máis abundante
do noso corpo. Cada día perdemos
pola urina e o suor aproximadamente 2
litros de auga, que recuperamos
bebendo e tamén absorbendo a auga
que conteñen os alimentos.

4. O aparello dixestivo e o tubo
dixestivo
O aparello dixestivo é o conxunto de
órganos que dixiren os alimentos,
absorben os nutrientes resultantes e
expulsan os restos non dixeridos.
O tubo dixestivo é un longo tubo que atravesa o
corpo e que consta de varios órganos:
1-Boca 9-Intestino
delgado
2-Farinxe 10-Recto
3-Glándulas salivares 11-Ano
4-Esófago
5-Fígado
6-Estómago
7-Páncreas
8-Intestino groso

5. Glándulas dixestivas
As glándulas dixestivas son as
encargadas de fabricaren os zumes
dixestivos e de vertelos ao interior do
tubo dixestivo.
Hai glándulas dixestivas de tamaño
microscópico e se atopan en gran
número nas paredes do estómago e no
intestino delgado.
Outras glándulas son de maior tamaño
e comunícanse co tubo dixestivo
mediante uns conductos polos que
verten os seus zumes.
Son as glándulas salivares, que
fabrican a saliva.
O fígado, que produce a bile.
O páncreas que fabrica a zume
pancreático.

6. A dixestión
A dixestión é o proceso polo que os
alimentos son esmiuzados e
transformados en nutrientes moi
sinxelos, que poden ser utilizados
polas células.
A dixestión é o resultado de dous
procesos:
A dixestión mecánica na que os
alimentos son triturados e amasados.
Ocorre na boca,coa mastigación,e nos
movementos que fai o estómago para
mesturar os alimentos.
A dixestión química: os alimentos son
convertidos en substancias moito máis
sinxelas, grazas aos acción dos zumes
dixestivos que segregan as glándulas
dixestivas.

7. A boca
A boca é unha cavidade que se pode
abrir e cerrar grazas á articulación das
mandíbulas. Na boca atopánse os
dentes, a lingua e as glándulas
salivares:
Os dentes serven para mastigar o
alimento.
A lingua está formada por músculos,
que lle permiten moverse con gran
facilidade para repartir o alimento entre
os dentes e mesturalo coa saliva.
Os tres pares de glándulas salivares
fabrican a saliva. A saliva ten como
función abrandar os alimentos e
comezar a dixerilos.

8. Da boca ao estómago
Cando o alimento xa se converteu
nunha masa pastosa na boca, a lingua
empúxao cara á farinxe.
A farinxe é o lugar onde o tubo
dixestivo se cruza co conducto
respiratorio. Unha lingüeta que hai
enriba da larinxe impide que o alimento
vaia aos pulmóns.
O paso do alimento pola farinxe recibe
o nome de deglutición.
Da farinxe, o alimento segue
cara ao esófago, un tubo
muscular que desemboca
no estómago.
O estómago ten unhas
paredes nas que se
atopan numerosas
glándulas que fabrican
o zume gástrico.
Este zume, que é moi ácido, disolve os
alimentos.
O estómago contráese de xeito
repetido para asimilar os alimentos e
para mesturalos co zume gástrico, que
remata convertido nunha papa, e pasa
ao intestino.

9. O intestino delgado
O intestino delgado é un tubo estreito e
moi longo. Nas súas paredes atópanse
as glándulas que fabrican o zume
intestinal.No intestino vértense tamén
os zumes que fabrican o fígado e o
páncreas.
Debaixo da membrana que recobre o
interior do intestino delgado atópase
unha densa rede de vasos
sanguíneos.Os nutrientes resultantes
da dixestión son tan pequenos que son
capaces de atravesar esta membrana
e pasar ao sangue. Este proceso
recibe o nome de absorción intestinal .
As substancias que non son útiles para
o organismo diríxense ao intestino
groso, que é máis ancho e moito máis
curto que o intestino delgado.
No intestino groso absórbese gran
parte de auga que conteñen os zumes
dixestivos e os alimentos.
Os restos non absorbidos espesan ao
perderen a auga, e transfórmanse en
excrementos, que saen expulsados ao
exterior polo ano.

10. O aparello respiratorio
O aparello respiratorio é o conxunto de
órganos mediante os cales introducimos
no noso corpo o osíxeno do aire e
expulsamos o dióxido de carbono que
respiramos. Esta formado polas vías
respiratorias e os pulmóns.
As vías respiratorias comunican o nariz
e mais a boca cos pulmóns. Están
formadas polas fosas nasais, a
farinxe,a larinxe, a tráquea e os
bronquios que son dous tubos que
parten da traquea e se ramifican no
interior dos pulmóns.
Os pulmóns son dous órganos moi
esponxosos que se atopan no interior
da caixa torácica. Estes están
formados polas ramificacións dos
bronquios e por millóns de pequenos
sacos micróscopicos que se
denominan alvéolos pulmonares. Os
alvéolos comuníanse co aire
procedente do exterior por medio das
últimas ramificacións dos bronquios,
chamadas bronquíolos.

11. Respiración

12. O intercambio de gases co exterior
O intercambio de gases entre o noso
corpo e o aire exterior lévase a cabo
nos alvéolos pulmonares.
Cada alvéolo está rodeado por unha
rede de capilares, uns vasos
sanguíneos moi finos.
Simultaneamente, o dióxido de
carbono pasa do sangue ao aire
seguindo o camiño inverso ao do
osíxeno.
O sangue que leva o osíxeno, e que
parte dos pulmóns, pasa polo corazón
e distribúese por todo o corpo grazas a
unha extensa rede de vasos
sanguíneos.
Este osíxeno atravesa os vasos
sanguíneos e entra en cada unha das
células do noso corpo; alí combínanse
cos nutrientes que proveñen dos
alimentos, e de xeito prodúcese a
enerxía que as células necesitan para
realizar todas as súas actividades.
Este proceso recibe o nome de
respiración celular.
Como consecuencia deste proceso
prodúcese dióxido de carbono, que, ao
ser prexudicial para as células , é
expulsado cara ao sangue, que o
devolverá aos pulmóns.

13. Intercambio de gases nas células

14. O aparello circulatorio
O aparello circulatorio cumpre dúas
funcións moi importantes:
Distribúense os nutrientes e mais o
osíxeno a todas as células do corpo.
Recolle as substancias de refugallo
que as células producen.
O aparello circulatorio está formado
polo corazón e os vasos sanguíneos, e
polo sangue que circula no seu interior.

15. O sangue
O sangue é un líquido vermello
formado por tres tipos de células
distintas:
O plasma sanguíneo é un líquido
transparente formado principalmente
por auga. Nel atópanse disoltos os
nutrientes procedentes do tubo
dixestivo, que son transportados a
todas as células.
Os eritrocitos ou glóbulos vermellos
son as células que transportan o
osíxeno desde os pulmóns a cada
unha das células do corpo, e o dióxido
de carbono desde cada célula ata os
pulmóns.
Os leucocitos (glóbulos blancos)
deféndennos dos microbios fabricando
substancias químicas que os destrúen,
ou ben rodéanos co seu corpo
dixírenos. Cando enfermamos os
leucocitos aumentan.
As plaquetas son moi pequenas, e
actúan cando se produce unha
hemorraxia, isto é, cando por algún
motivo os vasos sanguíneos rompen.
Cando iso acontece, as plaquetas
acumúlanse e adhírense aos bordos
do vaso roto e fabrican unhas
substancias que espesan o plasma.
Estas substancias forman un tapón
denominado coágulo, que detén a
hemorraxia.

16. Formación dun coágulo

17. Os vasos sanguíneos
Os vasos sanguíneos son os
conductos polos que circula o sangue.
Hai tres tipos:
As arterias son os vasos sanguíneos
polos que o sangue se dirixe desde o
corazón cara aos capilares. As arterias
ramifícanse e estréitanse segundo se
van distribuíndo por todo o corpo. As
súas últimas ramificacións rematan nos
capilares.
Os capilares son uns tubos moi
delgados cunha parede moi fina. Nos
capilares, os nutrientes e mais o
osíxeno atravesan as súas paredes e
pasan ás células. O dióxido de carbono
e outras substancias de refugallo
seguen o camiño inverso, isto é,
pasan das células aos capilares.
Nos capilares dos pulmóns, o intercambio
de gases ocorre ao revés: o osíxeno do
aire que conteñen os pulmóns pasa o
sangue e, a continuación, o dióxido de
carbono pasa ao devandito aire.
As veas son os vasos sanguíneos polos
que o sangue se dirixe desde os capilares
ata o corazón. As veas máis pequenas son
as que se comunican cos capilares. Estas
veas reúnense para formaren outras
maiores, e deste xeito repítense o proceso
ata chegar ás máis grandes, que rematan
no corazón.

18. Intercambio entre as células e os
capilares

19. O corazón
O corazón é o órgano encargado de
impulsar a sangue cara a todas as
partes do corpo. O seu tamaño é
semellante ao dun puño cerrado e as
súas paredes están formadas por
tecido muscular. Posúe catro
cavidades:
Dúas cavidades superiores, as
aurículas, ás que chega o sangue que
recolleron as veas
Dúas cavidades inferiores, os
ventrículos, dos que sae o sangue cara
ás arterias
O corazón está dividido ao longo por
un tabique en dúas metades
independentes, de xeito que a cada
lado queda unha aurícula e un
ventrículo. En cada metade, as dúas
cavidades están comunicadas entre si
por unha válvula que deixa pasar o
sangue da aurícula ao ventrículo, pero
non ao revés

20. O corazón
O corazón é o órgano encargado de
impulsar o sangue cara a todas as
partes do corpo. O seu tamaño é
semellante ao dun puño cerrado e as
súas paredes están formadas por
tecido muscular. Posúe catro
cavidades:
Dúas cavidades superiores, as
aurículas, ás que chega o sangue que
recolleron as veas.
Dúas cavidades inferiores, os
ventrículos, dos que sae o sangue cara
ás arterias.
O corazón está dividido ao longo por
un tabique en dúas metades
independentes, de xeito que a cada
lado queda unha aurícula e un
ventrículo. En cada metade, as dúas
cavidades están comunicadas entre si
por unha válvula que deixa pasar o
sangue da aurícula ao ventrículo, pero
non ao revés.

21. O latexo

22. O percorrido do sangue
A sangue un circuito cerrado dobre a
través dos vasos sanguíneos:
Circulación pulmonar, o sangue sae do
ventrículo dereito cara os pulmóns pola
arteria pulmonar alí deixa o CO2 e
recolle osíxeno. De alí o sangue volve
ao corazón polas veas pulmonares,
entrando na aurícula esquerda.
Na circulación xeral o sangue vai da
aurícula esquerda ao ventrículo
esquerdo e sae pola arteria aorta e de
alí a través de arterias máis pequenas
cara a os capilares onde deixa osíxeno
e recolle CO2 que a través de
pequenas veas chega as veas cavas e
desemboca na aurícula dereita. E volta
a empezar.

23. O aparello excretor
O aparello excretor ou aparello urinario
é o conxunto de órganos encargados
de expulsaren ao exterior do corpo as
substancias de refugallo que leva o
sangue procedentes das células.
Está formado por:
1- Riles
2- Uréteres
3- Vexiga urinaria
4- Uretra

24. Os riles e os tubos uriníferos
Os riles son doús órganos situados un
a cada lado da columna vertebral,
enriba da cintura. Son do tamaño dun
puño e semellan un feixón.
Extraen do sangue auga xunto coas
susbtancias de refugallo (ouriños ou
urina) a través de tubos micróscopicos
chamados tubo uriníferos que están en
contacto con capilares.
Os tubos uriníferos nunha cavidade en
forma de funil, que recolle os ouriños.
A urina fabricada nos riles recóllese en
dous condutos chamados uréteres que
rematan na vexiga.
A vexiga é un órgano muscular oco e
elástico que se atopa na parte inferior
do ventre. Nela almacénase a urina
procedente dos riles.
Para controlar que a urina non saia
continuamente da vexiga. Ten un
músculo na súa parte inferior, o
esfínter, que cerra a saída da vexiga.
Cando a vexiga se enche, o esfínter
reláxase e daquela a urina sae cara ao
exterior a través da uretra.