Το υλικό αυτό αξιοποιείται από τη μουσικό του σχολείου μας, κυρία Δέσπω Σαββίδου, για την προετοιμασία των μαθητών για την απαγγελία των Εγκώμιων της Μεγάλης Παρασκευής
Πασχαλινά αυγά από τη Β΄ τάξη του σχολείου μας.pptx
Τα εγκώμια της Μεγάλης Παρασκευής
1. 1
ΤΑ ΕΓΚΩΜΙΑ
ΣΤΙΧΟΙ ΣΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ
ΣΤΑΣΙΣ ΠΡΩΤΗ
Ἦχος πλ. α´.
1. Ἡ ζωὴ ἐν τάφῳ, κατετέθης Χριστέ,
καὶ Ἀγγέλων στρατιαὶ
ἐξεπλήττοντο, συγκατάβασιν
δοξάζουσαι τὴν σήν.
2. Ἡ ζωὴ πῶς θνήσκεις; πῶς καὶ
τάφῳ οἰκεῖς; τοῦ θανάτου τὸ
βασίλειον λύεις δέ, καὶ τοῦ ᾅδου
τοὺς νεκροὺς ἐξανιστᾷς.
3. Μεγαλύνοµέν σε, Ἰησοῦ Βασιλεῦ,
καὶ τιµῶµεν τὴν Ταφὴν καὶ τὰ
Πάθη σου· δι᾿ ὧν ἔσωσας ἡµᾶς ἐκ
τῆς φθορᾶς.
4. Ἰησοῦ Χριστέ µου, Βασιλεῦ τοῦ
παντός, τί ζητῶν τοῖς ἐν τῷ ᾅδῃ
ἐλήλυθας; ἢ τὸ γένος ἀπολῦσαι
τῶν βροτῶν;
5. Ὁ Δεσπότης πάντων, καθορᾶται
νεκρός, καὶ ἐν µνήµατι καινῷ
κατατίθεται, ο κενώσας τὰ µνηµεῖα
τῶν νεκρῶν.
6. Ἡ ζωὴ ἐν τάφῳ, κατετέθης Χριστέ,
καὶ θανάτῳ σου τὸν θάνατον
ὤλεσας, καὶ ἐπήγασας τῷ Κόσµῳ
τὴν ζωήν.
7. Ὁ ὡραῖος κάλλει, παρὰ πάντας
βροτούς, ὡς ἀνείδεος νεκρὸς
καταφαίνεται, ὁ τὴν φύσιν ὡραΐσας
τοῦ παντός.
ΣΤΙΧΟΙ ΣΤΑ ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ
ΣΤΑΣΗ ΠΡΩΤΗ
Ἦχος πλ. α´.
1. Εσύ, Χριστέ, που είσαι η ζωή των πάντων,
κατατέθηκες σε τάφο. Γι’ αυτό κι οι στρατιές των
Αγγέλων γέµιζαν από έκπληξη, δοξάζοντας την
ταπείνωση και τη συγκατάβασή σου.
2. Εσύ που είσαι η ζωή και δίνεις σ’ όλους τη ζωή, πως
τώρα πεθαίνεις; Πώς κατοικείς σ’ ένα τάφο; Εσύ
αφανίζεις το βασίλειο του θανάτου κι ανασταίνεις
τους νεκροὺς του άδη.
3. Σε δοξάζουµε, Ιησού βασιλέα, και τιµούµε την ταφὴ
και τα πάθη σου, γιατὶ µ᾿ αυτὰ µας έσωσες απὸ τη
φθορά.
4. Ἰησού Χριστέ µου, βασιλιά του παντός, τί ζητούσες
όταν κατέβηκες σ’ αυτούς που βρίσκονταν στον άδη;
Μήπως να ελευθερώσεις το γένος των θνητών;
5. Όλοι τώρα βλέπουν τον Βασιλιά των πάντων νεκρό,
µέσα σ᾿ ένα καινούργιο τάφο, αυτόν που άδειασε (µε
την ανάστασή του) τα µνηµεία των νεκρών.
6. Εσύ, Χριστέ, που είσαι η ζωή των πάντων,
κατατέθηκες σε τάφο και µε το θάνατό σου
αφάνισες το θάνατο κι έγινες για τον κόσµο πηγὴ
άφθαρτης ζωής.
7. Αὐτός, ποὺ ὑπερβαίνει σὲ ὀµορφιὰ ὅλους τοὺς
ἀνθρώπους, φαίνεται τώρα νεκρὸς µὲ ἄσχηµη
µορφή, ὁ Θεὸς ποὺ στόλισε τὰ πάντα µὲ τόση
ὀµορφιά.
4. 1
ΣΤΑΣΙΣ ΤΡΙΤΗ
Ἦχος γ´.
1. Αἱ γενεαί πᾶσαι, ὕµνον τῇ Ταφῇ σου,
προσφέρουσι Χριστέ µου.
2. Καθελὼν τοῦ ξύλου, ὁ Ἀριµαθαίας, ἐν
τάφῳ σε κηδεύει.
3. Μυροφόροι ἦλθον, µύρα σοι Χριστέ µου,
κοµίζουσαι προφρόνως.
4. Δεῦρο πᾶσα κτίσις, ὕµνους ἐξοδίους,
προσοίσωµεν τῷ Κτίστῃ.
5. Ὡς νεκρὸν τὸν ζῶντα, σὺν Μυροφόροις
πάντες, µυρίσωµεν ἐµφρόνως.
6. Ἰωσὴφ τρισµάκαρ, κήδευσον τὸ σῶµα,
Χριστοῦ τοῦ ζωοδότου.
7. Οὓς ἔθρεψε τὸ µάννα, ἐκίνησαν τὴν
πτέρναν, κατὰ τοῦ Εὐεργέτου.
8. Ὢ τῆς παραφροσύνης, καὶ τῆς
Χριστοκτονίας, τῆς τῶν προφητοκτόνων!
9. Ὡς ἄφρων ὑπηρέτης, προδέδωκεν ὁ
µύστης, τὴν ἄβυσσον σοφίας.
10. Ἰωσὴφ κηδεύει, σὺν τῷ Νικοδήµῳ,
νεκροπρεπῶς τὸν Κτίστην.
11. Ζωοδότα Σῶτερ, δόξα σου τῷ κράτει,
τὸν Άδην καθελόντι.
ΣΤΑΣΗ ΤΡΙΤΗ
Ἦχος γ´.
1. Όλες οι γενιὲς (των ανθρώπων)
προσφέρουν, Χριστέ µου, ύµνο στην ταφὴ
σου.
2. Αφού σε κατέβασε απὸ το ξύλο του σταυρού
ο Ιωσήφ απὸ την Αριµαθαία, σε κηδεύει σὲ
τάφο.
3. Ήλθαν µυροφόρες, φέρνοντας µε χαρὰ
µύρα για σένα, Χριστέ µου.
4. Ελάτε όλη η κτίση να προσφέρουµε στον
Κτίστη, επικήδεια άσµατα καὶ ύµνους.
5. Όλοι µε σεβασµό, µαζὶ µε τις Μυροφόρες,
ας αλείψουµε µε αρώµατα, σαν να είναι
νεκρός, αυτὸν που ζει και παρέχει ζωή.
6. Τρισευτυχισµένε Ιωσήφ, κήδευσε το σώµα
του ζωοδότη Χριστού.
7. Αυτοί, τους οποίους έθρεψε µε µάννα στην
έρηµο, κίνησαν την πτέρνα τους, για να
κλοτσήσουν τον ευεργέτη τους.
8. Ω! πόσο µεγάλη είναι η παραφροσύνη και
το χριστοκτόνο µίσος, εκείνων που
σκότωναν τους προφήτες!
9. Σαν ανόητος υπηρέτης πρόδωσε ο µύστης
(αὐτὸς ποὺ διδάχτηκε τὰ µυστήρια) την
άβυσσο της σοφίας.
10. Ο Ιωσὴφ µαζὶ µε το Νικόδηµο, κηδεύει
τὸν Κτίστη, έτσι όπως ταιριάζει στοὺς
νεκρούς.
11. Ζωοδότη Σωτήρα, δόξα στη δύναµή σου,
που συνέτριψε τον άδη.
5. 2
12. Ὕπτιον ὁρῶσα, ἡ Πάναγνός σε, Λόγε,
µητροπρεπῶς ἐθρήνει:
13. Ὢ γλυκύ µου ἔαρ, γλυκύτατόν µου
Τέκνον, ποῦ ἔδυ σου τὸ κάλλος;
14. Θρῆνον συνεκίνει, ἡ πάναγνός σου
Μήτηρ, σοῦ Λόγε νεκρωθέντος:
15. Υἱὲ Θεοῦ παντάναξ, Θεέ µου
πλαστουργέ µου, πῶς πάθος κατεδέξω;
16. Ἀνέκραζεν ἡ Κόρη, θερµῶς
δακρυρροοῦσα, τὰ σπλάγχνα κεντουµένη.
17. Ὦ φῶς τῶν ὀφθαλµῶν µου,
γλυκύτατόν µου Τέκνον, πῶς τάφῳ νῦν
καλύπτῃ;
18. Τὸν Ἀδὰµ καὶ Εὔαν, ἐλευθερῶσαι
Μῆτερ, µὴ θρήνει, ταῦτα πάσχω.
19. Δοξάζω σου Υἱέ µου, τὴν ἄκραν
εὐσπλαγχνίαν, ἧς χάριν ταῦτα πάσχεις.
20. Ὄξος ἐποτίσθης, καὶ χολὴν Οἰκτίρµον,
τὴν πάλαι λύων γεῦσιν.
21. Ἰκρίῳ προσεπάγης, ὁ πάλαι τὸν λαόν
σου, στύλῳ νεφέλης σκέπων.
22. Αἱ Μυροφόροι Σῶτερ, τῷ τάφῳ
προσελθοῦσαι, προσέφερόν σοι µύρα.
12. Βλέποντάς σε, Λόγε, ξαπλωµένο η
πάναγνη Μητέρα σου θρηνούσε, όπως θα
έκανε κάθε µητέρα:
13. Ω άνοιξη γλυκιά µου, γλυκύτατο παιδί
µου, που κρύφτηκε η οµορφιά σου;
14. Όταν νεκρώθηκες, Λόγε, η πάναγνη
Μητέρα σου,συγκαλούσε θρήνο:
15. Υιὲ του Θεου, παµβασιλέα, Θεέ µου,
Πλαστουργέ µου, πῶς δέχτηκες τὸ πάθος;
16. Κραύγαζε η Κόρη (η Παρθένος),
χύνοντας θερµὰ δάκρυα, νιώθοντας νὰ
τρυπιούνται απὸ λύπη τα σπλάγχνα της:
17. Ω! φως των µατιών µου, γλυκύτατο παιδί
µου, πώς τώρα σε καλύπτει ο τάφος;
18. Να µη θρηνείς, Μητέρα, όλα αυτὰ τα
πάσχω, για να ελευθερώσω (απὸ την
αµαρτία) τον Αδὰµ και την Εύα.
19. Δοξάζω σου, Υιέ µου, την άκρα
εὐσπλαγχνία, εξαιτίας της οποίας τα
παθαίνεις όλα αυτά.
20. Ποτίστηκες µε ξύδι και χολή,
ευσπλαγχνικὲ Θεέ µου, καταργώντας την
παλιὰ γεύση (του καρπού της παρακοής).
21. Καρφώθηκες επάνω σε ικρίωµα (τὸν
σταυρὸ), Εσύ, που παλιὰ σκέπαζες το λαό
σου (στὴν έρηµο) µε φωτεινὴ στήλη
νεφέλης (καθοδηγώντας τον στὴν
περιπλάνησή του).
22. Οι µυροφόρες (γυναίκες), Σωτήρ µου,
ήλθαν στο µνηµείο και σου πρόσφεραν
αρώµατα
6. 3
23. Οὐράνιαι Δυνάµεις, ἐξέστησαν τῷ
φόβῳ, νεκρόν σε καθορῶσαι.
24. Τοῖς πόθῳ τε καὶ φόβῳ, τὰ πάθη σου
τιµῶσι, δίδου πταισµάτων λύσιν.
25. Ἔρραναν τὸν τάφον, αἱ Μυροφόροι
µύρα, λίαν πρωῒ ἐλθοῦσαι. (Τρίς)
26. Εἰρήνην Ἐκκλησίᾳ, λαῷ σου σωτηρίαν,
δώρησαι σῇ ἐγέρσει.
Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύµατι.
Ὢ Τριὰς Θεέ µου, Πατὴρ Υἱὸς καὶ Πνεῦµα,
ἐλέησον τὸν Κόσµον.
Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν
αἰώνων. Ἀµήν.
Ἰδεῖν τὴν τοῦ Υἱοῦ σου, Ἀνάστασιν Παρθένε,
ἀξίωσον σοὺς δούλους.
Καὶ πάλιν τὸ πρῶτον Τροπάριον.
Αἱ γενεαὶ πᾶσαι ὕµνον τῇ ταφῇ σου
προσφέρουσι, Χριστέ µου.
Μικρὰ συναπτὴ καὶ ἐκφώνησις. Ἱερεύς: Σὺ
γὰρ εἶ ὁ βασιλεὺς τῆς εἰρήνης, καὶ σοὶ τὴν
δόξαν ἀναπέµποµεν σὺν τῷ ἀνάρχῳ σου
Πατρί, καὶ τῷ παναγίῳ, καὶ ἀγαθῷ, καὶ
ζωοποιῷ σου Πνεύµατι, νῦν, καὶ ἀεί, καὶ εἰς
τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
23. Οι ουράνιες δυνάµεις (οι άγγελοι)
ξαφνιάστηκαν και φοβήθηκαν βλέποντάς
σε νεκρό.
24. Συγχώρησε τα λάθη όσων µε πόθο και µε
σεβασµό τιµούν τα άγια σου πάθη.
25. Οι µυροφόρες ήλθαν πολύ πρωί και
ράντισαν τον τάφο µε µύρα. (τρεις φορές)
26. Ειρήνη στην Εκκλησία και σωτηρία στο
λαό σου, δώρησε µε την ανάστασὴ σου.
Δόξα στον Πατέρα, στον Υιό και στο Άγιο
Πνεύµα
Ω! Αγία Τριάδα, Θεέ µου, Πατήρ, Υιέ και Άγιο
Πνεύµα, ελέησε τον κόσµο.
Και τώρα και πάντα και σε όλους τους αιώνες.
Ας είναι έτσι.
Παρθένε αξίωσε τους δούλους σου, να δούνε
την ανάσταση τουΥιού σου.
Και πάλι το πρώτο Τροπάριο.
Όλες οι γενιὲς (των ανθρώπων) προσφέρουν,
Χριστέ µου, ύµνο στην ταφὴ σου.
Μικρή Συναπτή και εκφώνηση.Ιερέας: Διότι
Εσύ είσαι ο βασιλιάς της ειρήνης και Εσένα
δοξάζουµε µαζί µε τον Πατέρα και το πανάγιο,
καλό Πνεύµα που δίνει τη ζωή, τωρα και πάντα
και σε όλους τους αιώνες. Ας είναι έτσι.