ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

1. iii. Αγίου Επιφανίου, «δός μοι τοῦτον τὸν ξένον»
Σελ,37

2. Δυο κρυφοί μαθητές έρχονται να κρύψουν
τον Ιησού στον τάφο. Ο μεν Νικόδημος με
γαλόψυχος, προσφέροντας σμύρνα και
αλόη, ο δε Ιωσήφ αξιέπαινος στην τόλμη
και το θάρρος προς τον Πιλάτο. Διώχνοντας
κάθε φόβο, με τόλμη παρουσιάστηκε στον
Πιλάτο ζητώντας το σώμα του Ιησού. Και
όταν παρουσιάστηκε, φέρθηκε με μεγάλη
σοφία για να επιτύχει αυτό που ήθελε. Γι’
αυτό δε χρησιμοποιεί μπροστά στον Πιλάτο
υπερήφανα και υψηλά λόγια, για να μην
του ανάψει την οργή και χάσει το ζητούμε
νο. Αλλά τι του λέει; Ένα τιποτένιο αίτημα,
και για όλους μικρό, άρχοντά μου, ήλθα να
σου ζητήσω. Ένα πολύ μικρό αίτημα.
Ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας ήταν μέλος του ιουδαϊκού
συνεδρίου της Ιερουσαλήμ (βουλευτής), φίλος και
κρυφός μαθητής του Ιησού Χριστού ο οποίος
καταγόταν από την Αριμαθαία, μια μικρή πόλη ΒΔ΄ της
Ιερουσαλήμ.
Ο Ιωσήφ πήγε στον Πιλάτο και του ζήτησε να κηδέψει
το σώμα του Ιησού Χριστού. Αφού έλαβε την άδεια
του, μαζί με τον Νικόδημο το κατέβασαν από το
σταυρό το σώμα του Κυρίου, το περιέβαλαν σε
σινδόνια μαζί με εκλεκτά αρώματα, το τοποθέτησαν
σε λαξευτό μνημείο κι' έβαλαν μεγάλη πέτρα πάνω
στη θύρα του μνημείου

3. Ο Άγιος Επιφάνιος αναφωνεί:
«Μακαρίζω τα χέρια σου, Ιωσήφ, που υπηρέτησαν και
ψηλάφισαν τα θεόσωμα χέρια και πόδια του Ιησού,
που έσταζαν ακόμη αίμα.
Μακαρίζω τα χέρια σου, που άγγιξαν την αιμορροούσα
πλευρά του Θεού πριν από τον πιστό – άπιστο Θωμά
Μακαρίζω το στόμα σου που γέμισε αχόρταγα και
ασπάσθηκε τον Ιησού κι’ από εκεί γέμισε
με Άγιο Πνεύμα.
Μακαρίζω τα μάτια σου που ενώθηκαν με τα μάτια του Ιησού, και από εκεί πήραν το αληθινό
φως.
Μακαρίζω το πρόσωπο σου που πλησίασε το πρόσωπο του Θεού.
Μακαρίζω τους ώμους σου που σήκωσαν Αυτόν που βαστάζει όλους.
Μακαρίζω το κεφάλι σου που το άγγιξε ο Ιησούς, η κεφαλή των πάντων.
Μακαρίζω τα χέρια σου στα οποία βάσταξες Αυτόν που βαστάζει τα πάντα.
Μακαρίζω τον Ιωσήφ και τον Νικόδημο, γιατί έγιναν Χερουβίμ μπροστά στα Χερουβίμ
σηκώνοντας και μεταφέροντας επάνω τους τον Θεό»

4. Τὸν ἥλιον κρύψαντα τὰς ἰδίας ἀκτῖνας καὶ τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ
διαῤῥαγὲν τῷ τοῦ Σωτῆρος θανάτῳ, ὁ Ἰωσὴφ θεασάμενος, προσῆλθε τῷ
Πιλάτῳ καὶ καθικετεύει λέγων∙
Δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, τὸν ἐκ βρέφους ὡς ξένον ξενωθέντα ἐν κόσμῳ.
Δός μοι τοῦτον τόν ξένον, ὃν ὁμόφυλοι μισοῦντες θανατοῦσιν ὡς ξένον.
Δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὃν ξενίζομαι βλέπειν τοῦ θανάτου τὸ ξένον.
Δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὅστις οἶδε ξενίζειν τοὺς πτωχοὺς καὶ τοὺς ξένους.

5. Διός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὃν Ἰούδας δολίως ἀπεξένωσε κόσμου.
Δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ἵνα κρύψω ἐν τάφῳ, ὃς ὡς ξένος οὐκ ἔχει
τὴν κεφαλὴν ποῦ κλίνῃ.
Δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὃν ἡ μήτηρ ὁρῶσα νεκρωθέντα, ἐβόα∙
«Ω Υἱὲ καὶ Θεέ μου, εἰ καὶ τὰ σπλάγχνα τιτρώσκομαι καὶ καρδίαν
σπαράττομαι νεκρόν σε καθορῶσα, ἀλλὰ τῇ σῇ ἀναστάσει θαῤῥοῦσα
μεγαλύνω».
Καὶ τού τοις τοίνυν τοῖς λόγοις δυσωπῶν τὸν Πιλᾶτον ὁ εὐσχήμων λαμβάνει
τοῦ Σωτῆρος τὸ σῶμα, ὃ καὶ φόβῳ ἐν σινδόνι ἐνειλήσας καὶ σμύρνῃ κατέθετο
ἐν τάφῳ τὸν παρέχοντα πᾶσι ζωὴν αἰώνιον καὶ τὸ μέγα ἔλεος

6. 1.Ποιον παρακαλούσε ο Ιωσήφ (Αριμαθαίας) και γιατί;
2.Ποια χαρακτηριστικά γνωρίσματα του προσώπου του Ιησού
διαφαίνονται στο κείμενο;
3. Ποια η στάση της Μητέρας του Ιησού;