Στα πλαίσια του μαθήματος της Αρχαίας Ελληνικής Ιστορίας οι μαθήτριες της Α1 τάξης του Γυμνασίου Νέου Σκοπού, Πέτρου Μαρία και Τζίντζηρα Εβελίνα, παρουσιάζουν τα παιχνίδια στην Αρχαία Ελλάδα.
The 1st Junior Highschool of Byron consists of two main buildings and has facilities for various sports like basketball and a gym. It offers classes in technology, science, languages like French, English and German, as well as music. The school also has a library, offices for deputy head teachers and teachers. It runs programs such as Erasmus+ and eTwinning. Students love cycling and participate in social activities. The school has won many local sports championships.
The document discusses the various castles located on the Ionian Islands of Greece. It describes several castles built in the 6th century AD on the island of Corfu, including the Old Fortress of Corfu Town and the Fortress of Kassiopi village. It also mentions castles built between the 13th-16th centuries on Corfu, including Aggelokastro and Gardiki castle. The document further discusses fortresses on the islands of Kefalonia, including the 16th century Fortress of Assos village, and fortresses on the islands of Lefkas and Zakynthos dating back to the 15th century.
An island located in front of the port of Nafplio, Greece is completely covered by an old Venetian castle called Bourtzi. During the first Venetian domination from 1389 to 1540, the Venetians fortified the island with a tower after the departure of Mahmut Pasha, placing firearms there. It was then called Castelli or Bourtzi. The first fortification of the island in 1473 was done by the Venetian Predictor Pasqualigo, who assigned the architect Antonio Gambello to oversee the work. A chain was placed between Bourtzi and the opposite jetty to close the port at night, leading to it being called the "Port of Alys
The document appears to be about a Greek team from the 1st Junior High School of Byron. It mentions their country and vacations in the first two sentences. The third sentence refers to "our presentation" but provides no other context.
The document discusses a research study conducted in Greece about the benefits of educational programs for prisoners. It summarizes that prisoners saw benefits both during and after imprisonment from participating in educational programs. During imprisonment, programs helped prisoners, and research found that only 3% of prisoners who participated in educational programs re-offended after release compared to 70% who did not participate. The document also discusses interviews conducted with prisoners about the importance of education and the need for schools in all prisons to protect prisoners' right to education.
The document provides background information on the life of Jews in Europe before and during World War 2 and the Holocaust. It discusses how Nazism rose to power in Germany and began persecuting Jews. It describes the living conditions for Jews in eastern Europe, Germany, and occupied countries before they were sent to concentration camps. The summary then explains how concentration camps operated, the horrific treatment and brutal experimentation Jews endured, including differences in experiences for men, women, and children. It lists some of the major extermination camps and provides brief descriptions.
Iakovos Kambanellis, a Greek author imprisoned at Mauthausen concentration camp, wrote about his experiences. After publishing his book "Mauthousen" in 1965, he collaborated with composer Mikis Theodorakis to create a musical work called "The Ballad of Mauthausen". It contained four songs depicting different aspects of camp life: "Song of Songs" about a prisoner searching for his love; "Andonis" telling of a prisoner helping his exhausted friend; "Drapetis" narrating an escape attempt; and "When the War Ends" fantasizing about post-war reunions. The cycle explored the suffering of inmates and themes of love, resistance, and survival under
1) The document contains short summaries of Holocaust survivors' and victims' stories from the United States Holocaust Memorial Museum website.
2) The stories describe experiences like being deported to concentration camps, living in ghettos, escaping persecution, and losing family members during the Holocaust.
3) Common themes across many stories include suffering from hunger, cold, fear and loss of loved ones during the Holocaust period.
The two leaders of Zakynthos, Greece, the Mayor Lucas Carrier and the Metropolite Chrysostomos Dimitriou, protected the island's Jewish population during World War 2 when the Germans were deporting Jews elsewhere in Greece. When the German commander demanded a list of all the Jews, the two men only provided a list with their own names to take responsibility. They dispersed the 275 Jews to villages where Christians hid and fed them. As a result of the courageous actions of the two leaders and the local population, all of the Jews on Zakynthos survived the war without any losses.
1) Władysław Szpilman is a Polish Jewish pianist who is playing on the radio in Warsaw when Germany invades Poland in 1939.
2) By 1940, Szpilman and his family are forced into the overcrowded Warsaw Ghetto, where conditions deteriorate and people starve. In 1942, Szpilman's family is transported to Treblinka but he is separated from them.
3) Szpilman goes into hiding with help from friends and narrowly escapes detection several times. In 1945, a German officer discovers Szpilman and provides him with food and shelter, saving his life.
- The document introduces 14 students from Greece, ranging in age from 13-15 years old. They provide their names, ages, locations, interests and hobbies.
- The students live in various parts of Greece like Athens, Vyronas and Byron. They enjoy activities like sports, music, reading and spending time with friends and family.
- Their favorite school subjects include math, history, literature and sciences. Their future aspirations include careers like teaching, cooking, acting and athletics.
Anne Frank was a Jewish girl who went into hiding with her family during World War II to escape the Nazis. She and seven others hid in a secret annex in Amsterdam for over two years, until they were discovered and deported to concentration camps. Only Anne's father Otto survived. While in hiding, Anne wrote a diary, describing their daily lives and her personal thoughts and feelings. After Anne's death in the concentration camps, her diary was published and became famous worldwide for its portrayal of life in hiding during the Holocaust.
Οι περιπέτειες του Ηρακλή ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΝ.ppt
το παιχνιδι στο βυζαντιο
1. Της Λουκίας Αραβίδου
ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ
Κατά τη Βυζαντινή εποχή το παιχνίδι και η
ψυχαγωγία ήταν πολύ σημαντικά και έπαιζαν
μεγάλο ρόλο στη καθημερινή ζωή των
παιδιών. Για τους Βυζαντινούς το παιχνίδι
ήταν ένα μέσο ψυχαγωγίας αλλά σήμαινε και
τήρηση των παραδόσεων.
Οι χώροι που έπαιζαν τα παιδιά εκείνη την εποχή,συνήθως τα αγόρια, ήταν οι αυλές και οι
αλάνες. Τα κορίτσια, αντίθετα,έμεναν συνήθως σπίτι παίζοντας με γύψινες, πήλινες,ακόμα
και κέρινες κούκλες. Μολονότι, ο Αγαθίας ο Σχολαστικός, ο ποιητής των βυζαντινών
χρόνων, παρουσιάζει ένα κορίτσι να παραπονιέται επειδή τα αγόρια μπορούν να παίζουν στις
αλάνες ενώ εκείνες δεν είχαν αυτού του είδους την ελευθερία.
ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΩΝ ΜΩΡΩΝ-ΝΗΠΙΩΝ
ΣΕΙΣΤΡΟ
Το σείστρο είναι το κλασσικό παιδικό παιχνίδι. Είναι ένα αρχαίο κρουστό όργανο
κατασκευασμένο από διαφορετικά υλικά (ξύλο, μέταλλο, πηλό) με διαπεραστικό
ήχο(η σημερινή μας κουδουνίστρα). Χρησιμοποιούνταν και στις θρησκευτικές τους
πομπές.
Αποτελούνταν από μια χειρολαβή και ένα πλαίσιο σε σχήμα πετάλου
ενσωματωμένο με ράβδους, είτε παράλληλες,είτε σταθερές. Οι σταθερές ράβδοι
είχαν και ηχογόνα αντικείμενα τα οποία κινούνταν. Η εκτελέστρια κρατώντας το
από την χειρολαβή, κατακόρυφα, το τίναζε ρυθμικά.
2. ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΩΝ ΚΟΡΙΤΣΙΩΝ
Τα κορίτσια έμεναν τις περισσότερες φορές σπίτι και έπαιζαν με τις κούκλες
τους, τις πλαγγόνες,που ήταν φτιαγμένες είτε από κερί, είτε από πηλό, είτε από
γύψο. Συχνά μιμούνταν σημαντικά γεγονότα όπως η βάπτιση και ο γάμος. Τους
άρεσε επίσης να χτίζουν σπίτια από χώμα καθώς και να αναπαριστούν τις
εργασίες που έκανε η μητέρα τους στο σπίτι.
Ένα άλλο αγαπημένο παιχνίδι των κοριτσιών ήταν τα καλαλλάτζια ή
καλολλάκια που σημαίνουν λιθαράκια ή πετραδάκια και είναι τα λεγόμενα
πεντόβολα. Σύμφωνα με αυτό ο παίκτης πετούσε ψηλά τα πετραδάκια και μετά προσπαθούσε
να τις συγκρατήσει με τα χέρια του.
ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΩΝ ΑΓΟΡΙΩΝ
Τα αγόρια συνήθιζαν να παίζουν με άλογα από πηλό που τα έφτιαχναν κατασκευαστές για
εκείνα. Συνήθιζαν να παίζουν επίσης με το αλογάκι, ένα καλάμι ή βέργα,όπου τα παιδιά
παρίσταναν πως ήταν το άλογό τους «καβαλικεύοντάς το». Άλλες φορές μιμούνταν πως
συμμετείχαν σε ιπποδρομιακούς αγώνες
και ένα παιδί ήταν το άλογο που έσερνε το
άρμα.
Ένα άλλο παιχνίδι που έπαιζαν συχνά
ονομάζεται ζίνα. Έπιαναν το χρυσοκάνθαρο, τον γνωστό μπάμπουρα,του έδεναν μια κλωστή
γύρω από το λαιμό του και τον άφηναν να περιστρέφεται. Το παιχνίδι αυτό ονομάστηκε ζίνα
από τον ήχο που κάνει το έντομο. Μερικές φορές έπιαναν μικρά πουλάκια και τα έδεναν από
το πόδι.
Έπαιζαν και το παιχνίδι του τάπητα που το έπαιζαν και οι στρατιώτες. Έβαζαν έναν πάνωσε
ένα χαλί και αφού το έπιαναν από όλες τις γωνίες του, τον κορόιδευαν γελώντας μαζί του.
Όμως πολλές φορές είτε επίτηδες είτε άθελά τους έπεφτε κάτω από το χαλί και
τραυματιζόταν. Δεν τους το έλεγε όμως ανησυχώντας μήπως γελάσουν μαζί του ακόμα
περισσότερο.
Αγαπημένο τους παιχνίδι ήταν και ο εποστρακισμός. Στην παραλία πέταγαν πέτρες στο νερό
και προσπαθούσαν,πριν βυθιστεί η πέτρα,να ακουμπήσουν όσο το δυνατότερο περισσότερες
φορές το νερό.
3. ΟΜΑΔΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ
ΚΥΝΗΓΗΤΟ
Ένα ακόμα παιχνίδι που «έχει επιβιώσει» στο πέρασμα των χρόνων. Επιλέγεται ένα παιδί που
κυνηγάει τα υπόλοιπα. Όποιον πιάσει βγαίνει εκτός παιχνιδιού μέχρι κάποιο παιδί, εκτός του
κυνηγού, να του κάνει «ξελέ» να τον ελευθερώσει δηλαδή και να συμμετάσχει ξανά στο
παιχνίδι. Επίσης μπορούν να πάνε στη «μάνα» κι έτσι εκείνος που κυνηγάει δεν μπορεί να
τους πιάσει.
ΑΜΠΑΡΙΖΑ
Το παιχνίδι αυτό χωρίζεται σε δυο ομάδες. Κάθε ομάδα ορίζει για μάνα μια κολόνα ή έστω
ένα δέντρο. Σκοπός του παιχνιδιού είναι να προστατεύσουν τη μάνα. Για να αρχίσουν
γίνεται κλήρος για το ποια ομάδα θα ξεκινήσει πρώτη.
Ένα παιδί από κάθε ομάδα βρίσκεται ανάμεσα από τις
μάνες και προσπαθούν να αγγίξουν ο ένας τον άλλο.
Όποιος καταφέρει να χτυπήσει τον αντίπαλό του πρώτα
οδηγεί τον ηττημένο στη μάνα της ομάδας του. Αυτό
συνεχίζεται μέχρι τον τελευταίο παίκτη ο οποίος πρέπει
να προστατεύσει τη μάνα. Δεν μπορούν να του επιτεθούν
παραπάνωαπό δύο αντίπαλοι. Μπορεί όμως ο τελευταίος
παίκτης να ελευθερώσει με ένα του άγγιγμα και άλλους
αιχμάλωτους για να τον βοηθήσουν. Τότε οι αιχμάλωτοι
φωνάζουν: «Παίρνωαμπάριζα και βγαίνωκαι κανένα δε το λέω».
ΣΤΡΑΤΙΩΤΑΚΙΑ ΑΚΟΥΝΗΤΑ
Η ομάδα των παιδιών έπειτα από κλήρο διαλέγουν ένα παιδί το
οποίο θα βρίσκεται σε απόσταση από τα υπόλοιπα και θα λέει:
«Στρατιωτάκια ακούνητα αμίλητα και αγέλαστα». Τότε εκείνος
γυρνάει προς τα παιδιά όπου σταματούν κάνουν διάφορες
γκριμάτσες, κινήσεις και μένουν ακίνητοι. Έπειτα εκείνος που φυλάει θα περάσει ανάμεσά
τους προκειμένου να τους κάνει να γελάσουν χωρίς όμως να τους ακουμπήσει. Επιτρέπονται
βέβαια και διάφορες εκφράσεις του προσώπου του. Αν κάποιος κουνηθεί βγαίνει εκτός
παιχνιδιού. Ο τελευταίος θα είναι και εκείνος που θα φυλάει.
Πάλη
Τα αγόρια βέβαια,και ιδιαίτερα το πιο ζωηρά, πάλευαν ή μιμούνταν την πάλη των μεγάλων
ανδρών. Επίσης έκαναν άλματα ή συναγωνίζονταν στο τρέξιμο, ενώ ασκούνταν και με μικρά
ακόντια και τόξα η και με μικρά ξίφη,παίζοντας τη λεγόμενη σκριμίδα.
4. Σφαίρα
Είναι σίγουρο επίσης ότι τα παιδιά αλλά και οι ενήλικες έπαιζαν με τη σφαίρα- μπάλα,που
μπορεί να ήταν μαλακή και ελαστική, από πανί ή από δέρμα. Πώς ακριβώς έπαιζαν με τη
σφαίρα και αν είχαν ανακαλύψει κάποιο παιχνίδι παρόμοια με τα σημερινά ομαδικά
παιχνίδια δεν είναι εξακριβωμένο,εκτός βέβαια από το Τζυκάνιο, το γνωστό πόλο με τα
άλογα.
Τριάρα ή ντάμα
Με τις πέτρες – ψηφίδες έπαιζαν τη λεγόμενα τριάρα ή ντάμα. Με τα καρύδια ή και με
πέτρες έπαιζαν τα παιχνίδια που παίζουν και σήμερα τα παιδία με τους βόλους. Πρώτα
χάραζαν στο χώμα μια ευθεία γραμμή και στη συνέχεια πάνωσ’ αυτή, τοποθετούσαν
καρύδια στη σειρά. Μετά, ο κάθε παίκτης με τη σειρά του και από κάθετη απόσταση ενός με
δύο μέτρα από τη γραμμή των καρυδιών, σημάδευε σκυφτός και όποιο καρύδι πετύχαινε και
το έβγαζε έξω από τη γραμμή,το κέρδιζε και δοκίμαζε ξανά σημαδεύοντας κάποιο άλλο
καρύδι. Αν αστοχούσε, συνέχιζε ο επόμενος παίκτης. Το παιχνίδι συνεχιζόταν μέχρι να
βγουν από τη γραμμή όλα τα καρύδια.
«Χαλκή μυία»
«Χαλκή μυία» ονόμαζαν την αγαπημένη των παιδιών «τυφλόμυγα». Ένα
από τα πιο παλιά και αγαπημένα ομαδικά παιχνίδια. Σύμφωνα με αυτό,
επιλέγεται με κλήρο ένα από τα παιδιά το οποίο θα είναι η λεγόμενη
«τυφλόμυγα». Αφού κλείσει τα μάτια του με ένα μαντήλι,προσπαθεί να
πιάσει ένα από τα παιδιά που γυρίζουν γύρω του πειράζοντάς τον και να
το αναγνωρίσει. Το παιδί εκείνο θα είναι και η επόμενη τυφλόμυγα.
Μπιζ
‘Επαιζαν και το μπιζ,αλλά πιο εξελιγμένο από την εποχή μας. Συγκεκριμένα ξάπλωναν ένας-
δυο παίχτες στο έδαφος,τους κάλυπταν με ένα ύφασμα και μετά, αφού πρώτα τους
βαρούσαν, τους ρωτούσαν να βρουν ποιος ήταν αυτός που τους χτύπησε. Το παιχνίδι αυτό
ήταν πολύ δημοφιλές μεταξύ των στρατιωτών.
Το παιχνίδι του βασιλιά
Στις γειτονιές έπαιζαν το παιχνίδι του βασιλιά ή του ύπαρχου ή των αρχόντων, τον οποίο και
όριζαν αρχηγό του παιχνιδιού τους. Επίσης τους άρεσε να μιμούνται διάφορες
εκκλησιαστικές πράξεις, όπως τους γάμους ή τις βαφτίσεις.
Στρουφουλίδα
Η σβούρα ή σβούρος, γυριστάρι, στρουφουλίδα ή συστριπάνι ήταν παιδικό παιχνίδι σε
σχήμα κώνου που περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του μετά από μια αρχική ώθηση που
του δίνει ο παίκτης τραβώντας απότομα ένα σκοινί τυλιγμένο γύρω από τον άξονά του.
Η διελκυστίνδα
Η διελκυστίνδα, ο αρχαίος ιμαντελιγμός είναι ένα άθλημα που παίζεται μεταξύ δύο ομάδων,
οι οποίες τραβούν ένα σχοινί προσπαθώντας η μία να τραβήξει την άλλη προς το μέρος της,
ήταν και αυτό παιχνίδι των βυζαντινών χρόνων.