2. Ο Συριακός εμφύλιος πόλεμος
• Ο Συριακός εμφύλιος πόλεμος είναι μια συνεχιζόμενη εσωτερική
βίαιη σύγκρουση στη Συρία. Η συριακή κυβέρνηση εξαπέλυσε το
συριακό στρατό για να καταστείλει την εξέγερση, και αρκετές πόλεις
πολιορκήθηκαν. Σύμφωνα με μάρτυρες, στρατιώτες που αρνήθηκαν
να ανοίξουν πυρ εναντίον αμάχων εκτελέστηκαν με συνοπτικές
διαδικασίες από το στρατό της Συρίας. Η κυβέρνηση της Συρίας
αρνήθηκε τη φημολογία για αποστασίες, και κατηγόρησε "ένοπλες
συμμορίες" για την πρόκληση προβλημάτων. Στα τέλη του 2011,
πολίτες και λιποτάκτες του στρατού σχημάτισαν μάχιμες μονάδες, οι
οποίες ξεκίνησαν μια εκστρατεία εξέγερσης κατά του συριακού
στρατού. Οι αντάρτες ενοποιήθηκαν κάτω από τη σημαία του
Ελεύθερου Συριακού Στρατού και πολέμησαν με ένα ολοένα και πιο
οργανωμένο τρόπο. Ωστόσο, από το πολιτικό σκέλος της ένοπλης
αντιπολίτευσης έλειπε μια οργανωμένη ηγεσία. Η εξέγερση έχει
θρησκευτικές προεκτάσεις, αν και καμία παράταξη με συμμετοχή στη
διαμάχη δεν έχει αναφέρει κάτι σχετικό. Η αντιπολίτευση κυριαρχείται
από σουνίτες μουσουλμάνους, ενώ τα κορυφαία στελέχη της
κυβέρνησης είναι αλαουίτες μουσουλμάνοι.
3. Ο Πόλεμος στο Ιράκ
• Από τον Απρίλιο του 2013, όταν η υπό σιιτική ηγεσία κυβέρνηση του
Νούρι αλ - Μαλίκι κατέστειλε βίαια το ειρηνικό κίνημα διαμαρτυρίας των
σουνιτών, το κύμα των επιθέσεων, οι συλλήψεις και οι εκτελέσεις
σταδιακά αυξήθηκαν. Η δυσπιστία των σουνιτών απέναντι στην κεντρική
κυβέρνηση είναι μεγαλύτερη από ποτέ και προσφέρει πεδίο στην Αλ
Κάιντα στο Ιράκ, μετά από χρόνια παρακμής. Πάνω από 7.000 άμαχοι
έπεσαν θύματα αυτού του καταστροφικού κύκλου μέσα στο 2013, αλλά
ακόμα η κυβέρνηση δεν έχει δείξει καμία πρόθεση για συμβιβασμό. Οι
σουνίτες του Ιράκ έχουν στραφεί προς τη Συρία, ελπίζοντας σε θετικές
συνέπειες για τους ίδιους από μια νίκη της αντιπολίτευσης.
• Το επόμενο έτος είναι πιθανό να δούμε περαιτέρω εμπλοκή του Ιράκ στις
συγκρούσεις της Συρίας. Η Βαγδάτη, πιο απροκάλυπτα από ποτέ, βοηθά
τη Δαμασκό προκειμένου να εξορκίσει το δικό της εσωτερικό σουνιτικό
κύμα. Για να σταματήσει η βία, η ιρακινή κυβέρνηση θα πρέπει να
αλλάξει την προσέγγισή της ριζικά: Θα πρέπει να κερδίσει εκ νέου την
εμπιστοσύνη των ιρακινών σουνιτών και να τους εντάξει στην πολιτική
διαδικασία και στον αγώνα εναντίον της Αλ Κάιντα. Μόνο μια συνολική
κατάσταση μπορεί να σώσει το Ιράκ από τον κατακερματισμό .
• Οι βουλευτικές εκλογές του 2014 είναι απίθανο να παράγουν λύσεις.
Αντίθετα, μεγαλώνουν τον κίνδυνο επιδείνωσης της βίας και της
πρόκλησης ξένων επεμβάσεων
4. Κεντρική Αφρικανική Δημοκρατία
• Μήνες πολύνεκρων συγκρούσεων στην Κεντροαφρικανική
Δημοκρατία (ΚΑΔ) έχουν φέρει το αδύναμο κράτος στα πρόθυρα
της κατάρρευσης. Οι εκτοπισμένοι από τις εστίες τους είναι
400.000 και σχεδόν το ήμισυ του πληθυσμού έχει ανάγκη από
κάποια μορφή βοήθειας, ενώ κρατικές υπηρεσίες, όπως η
αστυνομία και ο στρατός, δεν υφίστανται πλέον.
• Ήταν ακριβώς πριν από ένα χρόνο ότι η μετάβαση της εξουσίας
από τον τότε Πρόεδρο François Bozizι φάνηκε να είναι σε καλό
δρόμο. Αλλά η συμφωνία κατέρρευσε και το Μάρτιο οι αντάρτες
Seleka- μια χαλαρή συμμαχία των μουσουλμάνων μαχητών από
την ΚΑΔ, το Τσαντ και το Σουδάν- οργάνωσαν πραξικόπημα για να
ανατρέψουν τον Bozizι. Τον Σεπτέμβριο πυροδοτήθηκε ένα κύμα
γενικευμένης βίας με κανένα εθνικό στρατό να μην είναι σε θέση
του για να το σταματήσει.
•
5. Ο Πόλεμος της Λιβύης
• Η Λιβύη βασανίζεται από μυριάδες ανησυχίες για την ασφάλειά της και
βρίσκεται βυθισμένη σε πολιτικό αδιέξοδο, μετά την εποχή Καντάφι. Η εντολή
του Γενικού Εθνικού Κογκρέσου λήγει στις 7 του Φλεβάρη και ο σχηματισμός
ενός σώματος που θα συντάξει το σύνταγμα έχει ήδη πάνω από ένα χρόνο
καθυστέρηση. Ο Ali Zeidan, ο σημερινός πρωθυπουργός, υπήρξε στόχος
πολλών επιθέσεων - και μιας σύντομης απαγωγής - και οι εκκλήσεις για την
αποπομπή του αυξάνονται. Παράλληλα, η εμπιστοσύνη των πολιτών στους
κρατικούς θεσμούς μειώνεται με ταχύτατους ρυθμούς, και μαζί με αυτήν και
η εμπιστοσύνη σε μια διαδικασία μετάβασης που υποτίθεται ότι θα
δημιουργήσει το πλαίσιο για μια νέα δημοκρατία.
• Όπως και άλλες αραβικές χώρες σε μεταβατικό στάδιο, η Λιβύη όλο και
περισσότερο χωρίζεται κατά μήκος πολλών διαφορετικών αξόνων: ισλαμιστές
εναντίον φιλελεύθερων, συντηρητικοί εναντίον προοδευτικών, κέντρο
εναντίον περιφέρειας. Όλα αυτά συμβάλλουν στην αστάθειά της. Μετά την
κατάρρευση του καθεστώτος του Μουαμάρ αλ - Καντάφι, οι πολιτοφυλακές
πήραν μεγάλη δύναμη στα χέρια τους και η χώρα κατακλύζεται από τα όπλα.
Ο συνασπισμός που ανέτρεψε τον Καντάφι έχει καταρρεύσει, αφήνοντας
πίσω του μια κατακερματισμένη πολιτεία. Ένοπλες ομάδες έχουν μπλοκάρει
τους αγωγούς φυσικού αερίου και πολιορκούν εγκαταστάσεις αργού
πετρελαίου. Η μείωση των εξαγωγών κατά περίπου 20% έχει παραλύσει τον
εθνικό προϋπολογισμό.
