1. เห่ครวญ
กาพย์เห่เรือ
พระนิพนธ์เจ้าฟ้าธรรมธิเบศร

2. ๑.นางสาวคัทลียา ช่วยชุมชาติ เลขที่ ๑๒
๒.นางสาวทอขวัญ เย็นทั่ว เลขที่ ๑๖
๓.นายกฤษฎา บาเพ็ญพงษ์ เลขที่ ๒
๔.นายหัสดินทร์ เขียวจีน เลขที่ ๖
ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๖
จัดทาโดย
เสนอ
อาจารย์สุเทพ เรืองคล้าย
โรงเรียนประชาบารุง (อุทิตกิจจาทร)

3. โคลง
เสียงสรวลระรี่นี้ เสียงใด
เสียงนุชพี่ฤๅใคร ใคร่รู้
เสียงสรวลเสียงทรามวัย นุชพี่ มาแม่
เสียงบังอรสมรผู้ อื่นนั้นฤๅมี

4. กาพย์
เสียงสรวลระรี่นี้ เสียงแก้วพี่หรือเสียงใคร
เสียงสรวลเสียงทรามวัย สุดสายใจพี่ตามมา
ลมชวยรวยกลิ่นน้อง หอมเรื่อยต้องคลองนาสา
เคลือบเคล้นเห็นคล้ายมา เหลียวหาเจ้าเปล่าวังเวง
ยามสองฆ้องยามย่า ทุกคืนค่าย่าอกเอง
เสียงปี่มี่ครวญเครง เหมือนเรียมคร่าร่าครวญนาน
ล่วงสามยามปลายแล้ว จนไก่แก้วแว่วขันขาน
ม่อยหลับกลับบันดาล ฝันเห็นน้องต้องติดตา

5. เพรางายวายเสพรส แสนกาสรดอกโอชา
อิ่มทุกข์อิ่มชลนา อิ่มโศกาหน้านองชล
เวรามันแล้ว จึงจาแคล้วแก้วโกมล
ให้แค้นแสนสุดทน ทุกข์ถึงเจ้าเศร้าเสียดาย
งามทรงวงดั่งวาด งามมารยาทนาดกรกราย
งามพริ้มยิ้มแย้มพราย งามคาหวานลานใจถวิล
แต่เช้าเท่าถึงเย็น กล้ากลืนเข็ญเป็นอาจิณ
ชายใดในแผ่นดิน ไม่เหมือนพี่ที่ตรอมใจ

6. โคลง
เรียมทนทุกข์แต่เช้า ถึงเย็น
มาสู่สุขคืนเข็ญ หม่นไหม้
ชายใดจากสมรเป็น ทุกข์เท่า เรียมเลย
จากคู่วันเดียวได้ ทุกข์ปิ้มปานปี

7. ถอดคาประพันธ์
เสียงหัวเราะนี้เป็นของใคร เสียงน้องของพี่หรือใคร พี่ไม่
รู้ เสียงหัวเราะของน้องเหมือนตามพี่มาเสียงของนางอันเป็นที่
รักนั้นเพราะจนหาคนอื่นเทียบไม่ได้
โครง

8. กาพย์
เสียงหัวเราะนี้เสียงแก้วใจพี่หรือเสียงใคร เสียงหัวเราะเสียงของนางผู้
เป็นยอดรักเหมือนพี่ตามมา ลมแผ่ว ๆ ช่วยพัดกลิ่นหอมของน้องเรื่อยมา
จนถึงจมูก เหลือบมองเห็นเหมือนเจ้ามาพอมองหากลับไม่เห็นตีสองเสียง
ฆ้องดังบอกเวลา ทุกคืนพี่อยู่ตัวคนเดียว มีเสียงปี่บรรเลงเหมือนเสียงของ
น้องหญิงที่พี่คิดถึง ยามตีสามใกล้เช้าจนไก่ขัน เมื่อหลับไปพี่กลับฝันเห็น
น้องติดตาอยู่ในฝันของพี่ เวลาเช้าจนถึงเย็นพี่นี้ไม่วายเศร้าหมอง อดกิน
ของรสอร่อย เพราะอิ่มไปด้วยความทุกข์อิ่มไปด้วยน้าตา อิ่มความเศร้า
โศกน้าตานองหน้า เวรกรรมตามมาทันแล้ว พี่จึงต้องจากเจ้าที่พี่รัก คิดแล้ว
ก็แค้นใจนัก ที่ต้องจากน้องมาเป็นทุกข์เศร้าเสียดายยิ่งนัก นางเปรียบเป็น
ดั่งภาพวาด งามทั้งมารยาท รอยยิ้มรวมทั้งคาพูดของน้อง ไม่มีชายใดที่จะ
มาตรอมใจเหมือนพี่ที่เฝ้าแต่คิดถึงน้อง

9. โคลง
พี่เฝ้าแต่ทนทุกข์ตั้งแต่เช้าถึงเย็น ทุกวันคืน
เหมือนตกนรกทั้งเป็น ผู้ชายคนไหนถ้าได้จากหญิงอัน
เป็นที่รักก็ต้องทุกข์เหมือนพี่จากกันแค่วันเดียวแต่ทุกข์
เหมือนจากกันนานนับปี