Ένα κουκλοθεατρικό έργο της Σάσας Καραγιαννίδου - Πέννα, προκειμένουν να μάθουν τα παιδιά να περνούν τον δρόμο, βλέποντας τον Σταμάτη και τον Γρηγόρη.

1. O Σταμάτης και ο Γρηγόρης
Ένα κουκλοθεατρικό έργο, της Σάσας
Καραγιαννίδου – Πέννα.

2. Εμφανίζεται ένας λαγός.
Γεια σας, γεια σας, γεια σας και χαρά σας. Πω,
πω, πω, τι πολλά και όμορφα παιδάκια έχει
αυτό το σχολείο. Θέλετε να παίξετε μαζί μου
παιδιά; Τι είπατε;
Ποιο δυνατά, δε σας άκουσα καλά. Ωραία, ωραία.

3. Δεν μου λέτε, το ξέρετε το λαγουδο-κυνηγητό;
Όχι. Μήπως το λαγουδο-τρέξε να με βρεις;
Ούτε και αυτό;
Ε, τότε καλύτερα να παω να βρω τους φίλους
μου. Εσείς όμως μη φύγετε, εντάξει παιδιά;

4. Ο λαγός τραγουδά.

5. Είμαι ένας όμορφος λαγός,
που όλο, όλο τρέχω,
τους φίλους μου ψάχνω να βρω,
γιατί πολύ τους θέλω.
Να παίξουμε κυνηγητό,
να παίξουμε κρυφτούλι,
και όταν τελειώσουμε
να φάμε γλειφιτζούρι.

6. Ακούγεται μία φωνή. Στοπ. Που πας;
Ο λαγός, κοιτάζει γύρω του παραξενεμένος. Μπα,
ποιος μίλησε; Έλα Χριστέ και Παναγιά, μια φωνή
από το πουθενά. Ετοιμάζεται να περάσει το δρόμο.
Φωνή. Στοπ. Μα που πας; Δεν ακούς; Ε, σε σένα μιλάω
λαγέ. Λαγέ, ε, ε, ε.
Λαγός. Αχ Παναγία μου. Ποιος με φωνάζει από το
πουθενά. Μαμά μου φαντάσματα.

7. Φωνή. Τι φαντάσματα και κουραφέξαλα μας λες.
Λαγέ, σήκωσε λίγο το κεφάλι σου και θα με δεις.
Ε, εδώ στο φανάρι, που κοιτάζεις; Ο λαγός
σηκώνει πράγματι το κεφάλι του, βλέπει το
φανάρι καθώς και ένα κόκκινο ανθρωπάκι.

8. Λαγός. Α, ένα κόκκινο ανθρωπάκι. Κόκκινο είπα; Ναι
κόκκινο. Για φαντάσου. Ποιος είσαι; Γιατί είσαι
κόκκινος; Μήπως έφαγες πολλές φράουλες; Μήπως
πολλά κεράσια; Μήπως ντομάτες;

9. Κόκκινο ανθρωπάκι. Σταμάτα επιτέλους και άσε με να
μιλήσω. Είμαι
ο Σταμάτης.
Λαγός. Και τι δουλειά έχεις εκεί πάνω; Δε ζαλίζεσαι;
Σταμάτης. Άκου λεει να ζαλίζομαι. Μα εκεί πάνω είναι
το σπίτι μου. Ναι, ναι , εκεί στο φανάρι. Εκεί ψηλά.
Από εκεί ξέρεις, κάνω μία πολύ σπουδαία δουλειά.

10. Λαγός. Κοιτάζεις τον ήλιο που βγαίνει;
Σταμάτης. Σταμάτα λαγέ να λες ότι σου κατεβαίνει στο
κεφάλι. Η δουλειά που κάνω από εκεί ψηλά είναι
πραγματικά πολύ σπουδαία.
Να, λεω στους ανθρώπους πότε πρέπει να σταματήσουν
και να μην περάσουν το δρόμο. Ρώτα και τα παιδιά.
Με ξέρουν. Έτσι δεν είναι παιδιά;

11. Λαγός. Ώστε τον ξέρετε παιδιά το Σταμάτη; Σοβαρά;
Για φαντάσου και εγώ δεν είχα ιδέα για αυτό το
κόκκινο ανθρωπάκι. Να σε ρωτήσω όμως κάτι. Γιατί
λες στους ανθρώπους πότε να σταματήσουν; Χαζοί
είναι; Αυτοί δεν ξέρουν; Από σένα περιμένουν;

12. Σταμάτης. Χαζοί δεν είναι. Βιαστικοί είναι και δεν
προσέχουν. Τα αυτοκίνητα είναι και αυτά βιαστικά.
Έτσι όλοι κινδυνεύουν και εγώ του βοηθώ. Κακό
είναι; Εξάλλου το λέει και η παροιμία. ΄΄ Όποιος
βιάζεται σκοντάφτει.΄΄ Τους βοηθώ λοιπόν να μη
σκοντάφτουν. Καλά δε κάνω παιδιά;

13. Λαγός. Εντάξει, εντάξει. Καλά τα λες. Αλλά πως τους
βοηθάς; Έλα πες μου, γιατί ακόμα δεν κατάλαβα
καλά.
Σταμάτης. Να. Είναι απλό. Στέκομαι εκεί ψηλά και
όταν οι πεζοί ετοιμάζονται να περάσουν το δρόμο, τη
στιγμή που δεν πρέπει, εγώ βγαίνω από το σπιτάκι
μου με τα καλά μου κόκκινα- κόκκινα ρουχαλάκια,
τους φωνάζω να σταματήσουν και σταματούν.
Γίνομαι κατακόκκινος από τις φωνές σου λεω,
φωτίζομαι ολόκληρος.

14. Λαγός. Και δε μου λες; Στέκεσαι πολύ ώρα έξω από το
σπιτάκι σου και τους καθυστερείς; Γιατί αν πράγματι
αυτό κάνεις, τότε εξοργίζεις τους ανθρώπους, γιατί
και αυτοί, έχουν δουλειές και τους χασομεράς.
Σταμάτης. Ε, δεν κάθομαι και δέκα ώρες. Λίγο. Όσο να
περάσουν τα βιαστικά αυτοκίνητα και τότε τη θέση
μου παίρνει ο Γρηγόρης.

15. εμφανίζεται τώρα, ένα πράσινο ανθρωπάκι.

16. Γρηγόρης. Ναι , ναι τη θέση του παίρνω εγώ.
Βγαίνω γρήγορα από το σπιτάκι μου, που είναι
κάτω από το σπιτάκι του Σταμάτη, έτσι όπως με
βλέπεις ντυμένο στα πράσινα και φωνάζω στους
πεζούς να περάσουν το δρόμο.

17. Λαγός. Ποιος είσαι πάλι εσύ; Και τι πράσινα ρούχα
φοράς; Είναι της μόδας φέτος;
Γρηγόρης. Είμαι ο Γρηγόρης. Φίλος και γείτονας του
Σταμάτη. Μένω και εγώ εκεί ψηλά στο φανάρι.
Βοηθώ τους ανθρώπους να περνούν χωρίς κίνδυνο το
δρόμο.

18. Λαγός. Παιδιά, πολύ χάρηκα που σας γνώρισα. Και
η δουλειά σας, πράγματι πολύ σπουδαία. Εγώ
ετοιμαζόμουν να περάσω πριν λίγο το δρόμο......

19. Σταμάτης. Χωρίς να κοιτάξεις καθόλου. Για αυτό
σε φώναξα. Εκείνη την ώρα δεν μπορούσες να
περάσεις. Είχα ήδη βγει από το σπίτι μου και
φώναζα στους πεζούς να σταματήσουν για λίγο.
Είχα γίνει κατακόκκινος. Καλά, δε με είδες;

20. Λαγός. Όχι ήμουν βιαστικός. Σε ευχαριστώ πολύ για
όσα μου είπες. Τώρα θα ξέρω να περνώ και εγώ το
δρόμο, χωρίς να κινδυνεύω. Θα το πω και στους
φίλους μου. Γεια σας , πάω να τους βρω.

21. Σταμάτης. Γεια σου, γεια σου στο καλό και μην
ξεχνάς, σαν με δεις να σταματάς.
Γρηγόρης. Γεια σου, γεια σου στο καλό και μη
ξεχνάς, μόνο σα με βλέπεις , το δρόμο να περνάς.

22. Σταμάτης και Γρηγόρης απευθυνόμενοι στα παιδιά. Και
εσείς παιδιά, να θυμόσαστε καλά. Με το πράσινο
περνάτε, με το κόκκινο αμέσως σταματάτε. Εμπρός
παιδιά, τώρα, όλοι μαζί. Με το πράσινο περνώ, με το
κόκκινο αμέσως σταματώ. Μπράβο παιδιά και τώρα γεια
σας και μην ξεχάσετε να το πείτε και στους φίλους σας.
Ποιο; Το σύνθημά μας.
Με το πράσινο περνώ, με
το κόκκινο
αμέσως σταματώ.