II მსოფლიო ომის შემდეგ საბჭოთ კავშირმა დაიკავა აღმოსავლეთ ევროპის ქვეყნები; ესენია უნგრეთი, რუმინეთი, პოლონეთი, ჩეხოსლოვაკია, ბულგარეთი, გერმანიის დემოკრატიული რესპუბლიკა, ალბანეთი (დროებით) .....სსრკ-მ შექმნა ე.წ "სოციალისტური ბანაკი", რომლებიც ნატოს საწინააღმდეგოდ შექმნილ სამხედრო ბლოკ "ვარშავის პაქტში" გააერთიანა , შტაბ-ბინა მოსკოვში იყო, ბლოკის მიზანი არა მხოლოდ გარე საფრთხის აცილება , არამედ თავად ამ სოციალისტურ ქვეყნებში ადგილობრივი მოსახლეობის თავისუფლებისაკენ სწრაფვის ჩახშობის სურვილიც იყო..პირველი , ვინც სცადა ამ პაქტიდან გასვლა -იყო უნგრეთი (1956წ)
ეს რესურსი მოვამზადე შესასწავლი საკითხების უკეთესად გააზრების მიზნით. თემა გავანაწილე ქვესათაურებად და ,თავისუფალი არჩევანის წესით,მოსწავლეებმა მოამზადეს პრეზენტაციები, ხოლო შემდეგ გაიმართა დისკუსია -"არის თუ არა "შუშანიკის წამება" მხატვრული ნაწარმოები".ვთვლი, რომ ფუჭად არ მიშრომია.
II მსოფლიო ომის შემდეგ საბჭოთ კავშირმა დაიკავა აღმოსავლეთ ევროპის ქვეყნები; ესენია უნგრეთი, რუმინეთი, პოლონეთი, ჩეხოსლოვაკია, ბულგარეთი, გერმანიის დემოკრატიული რესპუბლიკა, ალბანეთი (დროებით) .....სსრკ-მ შექმნა ე.წ "სოციალისტური ბანაკი", რომლებიც ნატოს საწინააღმდეგოდ შექმნილ სამხედრო ბლოკ "ვარშავის პაქტში" გააერთიანა , შტაბ-ბინა მოსკოვში იყო, ბლოკის მიზანი არა მხოლოდ გარე საფრთხის აცილება , არამედ თავად ამ სოციალისტურ ქვეყნებში ადგილობრივი მოსახლეობის თავისუფლებისაკენ სწრაფვის ჩახშობის სურვილიც იყო..პირველი , ვინც სცადა ამ პაქტიდან გასვლა -იყო უნგრეთი (1956წ)
ეს რესურსი მოვამზადე შესასწავლი საკითხების უკეთესად გააზრების მიზნით. თემა გავანაწილე ქვესათაურებად და ,თავისუფალი არჩევანის წესით,მოსწავლეებმა მოამზადეს პრეზენტაციები, ხოლო შემდეგ გაიმართა დისკუსია -"არის თუ არა "შუშანიკის წამება" მხატვრული ნაწარმოები".ვთვლი, რომ ფუჭად არ მიშრომია.
პრეზენტაცია - სასწავლო მეთოდები და აქტივობები
ჩამტარებელი: მანანა ყოჩიაშვილი - ქართულის მასწავლებელი
ჩატარების ადგილი: ზემო მაჩხაანის საჯარო სკოლა
ვადები: 12.04. 2014
მიზნები და ამოცანები: მასწავლებლებისთვის ახალი სასწავლო მეთოდებისა და აქტივობების გაცნობა. მათი დადებითი მხარეეების წარმოჩენა, როგორც მოსწავლეთა მოტივაციის ამაღლების ერთ-ერთი საშუალებისა.
რეზიუმე: აუდიტორიას გავაცანი ახალი მეთოდები და აქტივობები, რომლებიც ,,შვიდკაცას“ ტრენინგებზე გაგვაცნეს. მასწავლებლებს დღემდე გვიჭირს ზუსტად გამიჯვნა, რომელია მეთოდი და რომელი აქტივობა, ხანდახან ისინი ძალიან ჰგავს ერთმანეთს. მეთოდი მიზანის მისაღწევი გზაა, მას დაესმის კითხვა-როგორ ვაკეთებ? ძალიან მნიშვნელოვანია, მასწავლებელმა თავიდანვე განსაზღვროს, შეესაბამება თუ არა მეთოდი მოსწავლეთა შესაძლებლობებსა და გამოცდილებას. შეესაბამება თუ არა სასწავლო აქტივობასა და კლასის ორგანიზების ფორმას; ტექნიკურად მისი განხორცილება შესაძლებელია თუ არა. ვესაუბრე მეთოდების კლასიფიკაციაზე. გარდა ამისა, დაწვრილებით გავაცანი ზოგიერთი მეთოდი, რომლებიც მე ძალიან მომწონს და ეფექტურად ვიყენებ. ესენია: ლექცია წინასწარ დაგეგმილი შეცდომებით, ლექც
«ლესია უკრაინკა» – ეს სახელი და გვარი საქართველოშიც ამოტვიფრულია ძეგლებზე, მემორიალურ დაფებზე. ქართულ მიწაზე მის სახელს არაერთი ქუჩა ატარებს და მწერალი ქალის ნაკვალევით არის მოფენილი თბილისის, ბათუმის ქუჩები. მას თელავშიც უვლია...
2. ე. თაყაიშვილი იხსენებს : „ბავშვობაში მე ცელქი ვყოფილვა რ, სამი
წლისა ხეზე გავსულვა რ , გადმოვვარდნილვარ და მარჯვენა ფეხი
მომიტეხია .”ამის გამო ის მთელი ცხოვრების მანძილზე ხელჯოხზე
დაყრდნობით დადიოდა , მაგრამ მაინც ჩქარი სიარული უყვარდა .
6. მოღვაწეობა საქართველოში
ისტორიკოს დიმიტრი ბაქრაძესთან ერთად ექვთიმე მოგზაურობდა საქართველოს
კუთხეებში. ისინი ეძებდნენ, სწავლობდნენ და აბინავებდნენ მუზეუმში ქართულ ხელნაწერებს.
1888 წელს წერა-კითხვის გამავრცელებელ საზოგადოებაში გამგეობის წევრად შეიყვანეს.
1888 წელს ექვთიმემ შეისწავლა და გამოიკვლია „პარხლის სახარება“ და შატბერდული
„მოქცევაი ქართლისაი.“ 1891 წელს მან გამოსცა „ახალი ვარიანტი წმ. ნინოს ცხოვრებისა
ანუ მეორე ნაწილი ქართლის მოქცევისა“.
უდიდესი მნიშვნელობა ენიჭება ე. თაყაიშვილის მიერ
აღმოჩენილ „ვეფხისტყაოსნის“ 17 ძველ ხელნაწერსა და „ხელმწიფის კარის გარიგების“
ხელნაწერს.
1892 წელს ე. თაყაიშვილი ილია ჭავჭავაძეს ეხმარებოდა
განჯიდან თბილისში ნიკოლოზ ბარათაშვილის ნეშტის გადმოსვენებაში.
ე. თაყაიშვილი იყო არქეოლოგიური ექსპედიციის
ორგანიზატორი ლეჩხუმსა და სვანეთში, მონაწილეობდა ვანის აკროპოლისის გათხრებში.
ე. თაყაიშვილი სვანეთში
ექსპედიციის
წევრებთან და
მასპინძლებთან ერთად
7. “ვინც ამ კულტურას, ასე თუ ისე, არ იცნობს, ის არასოდეს არ იქნება ნამდვილი
ქართველი, ჭეშმარიტად ქართული სულის მატარებელი, მას გადაგვარება
მოელის, თუ უკვე გადაგვარებული არ არის.” ( ე. თაყაიშვილი )
8. 1887-1894 წლებში
ექვთიმე თაყაიშვილი
ასწავლიდა თბილისის
ქართულ სათავადაზნაურო
სკოლასა და კლასიკურ
გიმნაზიაში ბერძნულ-
ლათინურ
ენებს, ისტორიასა და
გეოგრა-ფიას. 1894-1904
წლებში კი იგი განაგებდა
სათავადაზ-ნაურო
გიმნაზიას, რო-მელიც
ქუთაისის ქართულ
სათავადაზნაურო
გიმნაზიასთან ერთად
წარმოადგენდა ქართული
ეროვნული განათლების
უმთავრეს კერას.
13. “ამ კულტურამ გადაარჩინა ქართველი ერი მოსპობას ჟამთა
ვითარების აბობოქრებული ქარტეხილისაგან, მისცა უნარი
სიმტკიცისა, გამძლეობისა და ყოველი ჭირის გადატანისა.”
( ე. თაყაიშვილი )
14. ემიგრაცია ( 1921-1945 წწ. )
1921 წ. 25 თებერვალს
საქარ-თველოში საბჭოთა ხელის-
უფლების დამყარების გამო სა-
ქართველოს მენშევიკურმა მთავ-
რობამ საფრანგეთში გაიტანა სა-
ბანკო ვალუტა და ქვეყნის
სამუზეუმო განძი. 1921 - 1945
წლებში ექვთიმე თაყაიშვილი
საფრანგეთში იმყოფებოდა და
უდიდესი ნებისყოფითა და
თავდადებით იცავდა საქარ-
თველოს ეროვნული საგანძურს.
ის ვერ გატეხა გაუსაძლისმა
. "ახლა შემიძლია ვთქვა, რომ გაჭირვებამ და 1945 წ. 11 აპ-
მოვიხადე ვალი სამშობლოსა და რილს მთელი განძი უკლებ-
ხალხის წინაშე," - თქვა ექვთიმემ
თვითმფრინავიდან ქართულ
ლივ ჩამოიტანა საქართველოში
მიწაზე ჩამოსვლისას .
15.
16. ექვთიმე თაყაიშვილმა ილია
ჭავჭავაძის ჩარევით 1895 წელს
შეირთო იურისტ ივანე პოლტორაცკის
მშვენიერი ასული ნინო. ჯვარი და-
იწერეს სამების ტაძარში, მეჯვარები
იყვნენ ოლღა გურამიშვილი და ილია
წინამძღვრიშვილი. ნინოს პარიზში
ჰქონდა დამთავრებული კონსერვა-
ტორია. იგი ძალიან დიდ დახმარებას
უწევდა ექვთიმეს მუშაობაში.
ნინო პოლტარაცკაია- ექვთიმეს
ყველაზე ახლო მეგობარი და ნუგეში-
გარდაიცვალა 1931 წელს საფრან-
გეთში. 1987 წ. 22 თებერვალს ნინოს
ნეშთი ლევილიდან თბილისში ჩამო-
ასვენეს და დაკრძალეს ქმრის საფ-
ლავის გვერდით.
“გონებით მინდა დავმშვიდდე, მაგრამ გული არ მემორჩილება. ნინო
აღარ მყავს! ეს ალბათ საკმარისია, რომ ჩემი სიობლე, ჩემი მარტოობა და
უმწეო მდგომარეობა უსიტყვოდაც კარგად გაიგო.”
( ე. თაყაიშვილი )
18. "ექვთიმე სპეციალობით არც არქეოლოგი იყო, არც ხელოვნებათა მეცნიერი, არც
ისტორიკოსი, არც ქართული ფილოლოგიის სწავლული. მაგრამ იგი იმავე დროს
ერთიც იყო, მეორეც, მესამეც და მეოთხეც. სიდიადე მისი სულისა სწორედ აქ არის.”
( პროფ. მიხეილ წერეთელი )