2. โปรแกรมย่อยและฟังก์มาตรฐาน
โปรแกรมย่อย
วัตถุประสงค์ของการสร้างโปรแกรมย่อย
1. เป็นส่วนโปรแกรมที่ใช้ซ้ากันในหลาย ๆ แห่ง และจะแยกออกมาท้าเป็น
โปรแกรมย่อย
2. เป็นค้าที่สร้างขึ้นใหม่ เพื่อเก็บไว้ใช้ต่อไป
3. เมื่อต้องการเขียนโปรแกรมเป็น Module จุดประสงค์ของการเขียน
โปรแกรมเป็น Module ก็เพื่อตรวจหาที่ผิดได้ง่าย ดังนั้น โปรแกรมย่อยหนึ่ง
ๆ ก็คือ Module ๆ หนึ่ง
4. เพื่อสนองความต้องการของการเขียนโปรแกรมจากบนลงล่าง

3. การสร้างและใช้งานโปรแกรมย่อย
ประเภทของโปรแกรมย่อย
ประเภทของโปรแกรมย่อย (Procedure) เป็นส่วนหนึ่งของโปรแกรม มีหน้าที่
เฉพาะตัวโดยแยกการท้างานออกจาก โปรแกรมอย่างอิสระ
การเขียนโปรแกรมที่มีการท้างานแบบโปรแกรมย่อยจะช่วยลดความซับซ้อนของ
โปรแกรม ซึ่งจะท้าให้สามารถแก้ไขและเพิ่มเติม การท้างานของโปรแกรมได้ง่ายขึ้น
ในบางครั้งโปรแกรมหลักจะมีการส่งข้อมูลไปท้างานในโปรแกรมย่อยด้วย โดยข้อมูล
นั้นจะเก็บอยู่ในรูป ตัวแปรพิเศษเรียกว่า พารามิเตอร์ (Parameter)
Visual Basic 2008 สามารแบ่งโปรแกรมย่อยได้ 2 ประเภท คือ
Sub มาจากค้าเต็มว่า ซับรูทีน (Subroutine) เป็นโปรแกรมย่อยเมื่อท้างานแล้ว
จะไม่มีการส่งผลการท้างานกลับไปยังโปรแกรม ที่เรียกซับรูทีนนีใช้งาน
้
Function เป็นโปรแกรมย่อยเมื่อท้างานเสร็จแล้ว จะต้องมีการส่งผลการท้างาน
กลับไปยังโปรแกรมที่เรียกฟังก์ชันนี้ใช้งาน
ในที่นี้ผเู้ รียกใช้ Sub หรือ Function จะเป็นตัวโปรแกรมหลัก หรือโปรแกรม
ย่อยอื่นๆก็ได้

4. โปรแกรมย่อยไม่ว่าจะเป็น Sub หรือ Function นั้น จะมีหรือไม่มีการส่ง
ข้อมูล ผ่านตัวพารามิเตอร์ก็ไ ด้ขึ้น อยู่กับว่าโปรแกรมย่อยนั้นระบุ ให้มีการก้ าหนด
ต้าแหน่งให้ค่าพารามิเตอร์หรือไม่
โปรแกรมย่อยชนิด Sub
Sub เป็นโปรแกรมที่เขียนขึ้นมาเพื่อการท้างานอย่างใดอย่างหนึ่ง โดยที่ไม่มี
การรับพารามิเตอร์หรืออาจจะมีการรับพารามิเตอร์มาท้างานก็ได้ แต่ไม่มีการส่งผลการ
ท้างานกลับไปยังโปรแกรมที่เรียกซับรูทีนนี้ใช้งาน มีรูปแบบการเขียน Sub ดังนี้

5. ตัวอย่างการใช้งาน Subroutine : ตัวอย่างนี้จะสร้างแอพพลิเคชันแบบระบบ
ลงทะเบียนซึ่งจะมีการใช้งาน Subroutine ที่เราเขียนขึ้นมา
1. ออกแบบหน้าตาแอพพลิเคชัน และตั้งชื่อคอนโทรลต่างๆ ดังนี้

6. 2. ดับเบิลคลิกที่ฟอร์มเพื่อเขียนโค้ดใน Even Load โดยจะเริ่มแนะน้าให้
ผู้ใช้งานทราบวิธีการท้างานโดยจะเรียก Sub ที่ชื่อว่า InformUser

7. 3. ให้หน้าต่างโค้ดของ Sub InformUser โดยเขียนต่อท้ายไปได้เลย

8. 4. ดั บเบิล คลิ กที่ ปุ่ม ลงทะเบี ยน แล้วเขี ยนโค้ ดเพื่ อตรวจสอบความครวถ้ วน
ถูกต้องของข้อมูลที่ป้อนเข้าไป ถ้าเรียบร้อยถือว่าลงทะเบียนได้ แต่ถ้าไม่เรียนร้อยแจ้ง
ให่ผู้ใช้ทราบ

9. 5 . ส้าหรับ Sub CheckPassword นั้นมีหลักการตรวจสอบความถูกต้อง
อยู่ 3 ข้อ ดังรายละเอียดที่แสดดงในโค้ดต่อไปนี้

10. 6 . ดับเบิลคลิกปุ่ม เคลียร์ แล้วเขียนโค้ดเพื่อเคลียร์ค่าข้อมูลใน TexBox ต่างๆ
ดังนี้

11. 7 . กดปุ่ม F5 เพื่อทดสอบการท้างานของแอพพลิเคชัน ได้ผลดังนี้

12. โปรแกรมย่อยชนิด Function
Function เป็นโปรแกรมย่อยที่เขียนขึ้นมาเพื่อการท้างานอย่างใดอย่างหนึ่ง
โดยที่ไ ม่มีการรับ พารามิ เตอร์ห รือ อาจจะมีการรั บพารามิเ ตอร์มาท้างานก็ไ ด้ เมื่ อ
ท้างานเสร็จแล้วจะมีการส่งผลการท้างานกลับมายังโปรแกรมที่เรียกฟังก์ชันนั้นใช้
งาน มีรูปในการเขียนฟังก์ชัน ดังนี้

13. ตัวอย่างการใช้งาน Function : ตัวอย่างนี้จะสร้างแอพพลิเคชันที่ค้านวณ
ผลตอบแทนจากการฝากเงินซึ่งผู้ใช้จะต้องกรอกเงินต้น อัตราดอกเบี้ย และจ้านวนปีที่
ฝาก
1. ออกแบบหน้าตาแอพพลิเคชัน และตั้งชื่อคอนโทรลต่างๆ ดังนี้

14. 2. ดั บเบิล คลิกที่ ปุ่ม ค้านวณ เพื่อค้านวณผลตอบแทนซึ่ งจะมีการเรีกฟังก์ชัน
CheckInput เพื่อตรวจสอบว่าข้อมูลที่กรอกเข้ามาเหมาะสมหรือไม่ ถ้าเหมาะสม
จ้าน้ามาค้านวณโดยเรียกใช้ ClacSaving

15. 3. ส้าหรับฟังก์ชัน CheckInput จ้าท้าหน้าที่ตรวจสอบว่า ข้อมูลที่ผู้ใช้งาน
กรอกมาเหมาะสมหรือไม่โดยต้องเป็นตัวเลขที่มากกว่า 0 ทุกตัว และถ้าเป็น ดอกเบี้ย
ให้มีค่าระหว่าง 0 ถึง 100 โดยฟังก์ชันนี้จะรีเทิร์นค่าเป็น True หรือ False

16. 4. ส้าหรับฟังก์ชัน CalaSaving จจะท้าหน้าที่ค้านวณผลตอบแทนเงินฝาก
โดยจะค้านวณให้เห็นในระยะเวลาตั้งแต่ปีที่ 1 ถึงปีที่ก้าหนดไว้ นั้นยอดเงินฝากเป็น
เท่าใด

17. 5. . ดับเบิลคลิกปุ่ม เคลียร์ แล้วเขียนโค้ดเพื่อเคลียร์ค่าข้อมูลใน TexBox ต่างๆ
ดังนี้

18. 6. ทดสอบการท้างานของแอพพลิเคชัน ได้ผลดังนี้

19. ฟังก์มาตรฐาน
ฟังก์ชันในภาษา C
ส้าหรับเนื้อหาในบทนี้จะกล่าวถึงฟังก์ชันในภาษา C โดยจะประกอบ
ไปด้วยเนื้อหาหลัก ๆ คือ เรื่องที่หนึ่ง ฟังก์ชันมาตรฐาน เป็นฟังก์ชันที่บริษัท
ที่ผลิตภาษา C ได้เขียนขึ้นและเก็บไว้ใน header file ภาษา C คือเก็บ
ไว้ในแฟ้มที่มีนามสกุล *.h ต่าง ๆ ส่วนเรื่องที่สอง เป็นฟังก์ชันที่เขียนขึ้น
หรือเรียกอีกอย่างว่าโปรแกรมย่อย ที่ผู้เขียนโปรแกรมเขียนขึ้นมาใช้งานอย่างใด
อย่างหนึ่งตามความต้องการของงานนั้น ๆ โดยรายละเอียดของแต่ละฟังก์ชันมี
ดังต่อไปนี้

20. ฟังก์ชันมาตรฐาน (standard functions)
เป็นฟังก์ชันที่บริษัทที่ผลิตภาษา C ได้เขียนขึ้นและเก็บไว้
ใน header file ภาษา C คือเก็บไว้ในแฟ้มที่มีนามสกุล *.h
ต่าง ๆ เมื่อต้องการใช้ฟังก์ชันใด จะต้องรู้ว่าฟังก์ชันนั้นอยู่
ใน header file ใดจากนั้นจึงค่อยใช้
ค้าสั่ง #include<header file.h> เข้ามาในส่วนตอนต้นของ
โปรแกรม จึงจะสามารถใช้ฟังก์ชันที่ต้องการได้ ซึ่งฟังก์ชันมาตรฐานเป็น
ฟังก์ชันที่บริษัทผู้ผลิต C compiler เขียนขึนเพื่อให้ผใช้น้าไปช่วยในการ
้ ู้
เขียนโปรแกรมท้าให้การเขียนโปรแกรมสะดวกและง่ายขึ้น บางครั้งเราอาจจะ
เรียกฟังก์ชันมาตรฐานว่า ”ไลบรารีฟังก์ชัน” (library functions)

21. ตัวอย่างที่ 7.1 แสดงตัวอย่างฟังก์ชัน
มาตรฐาน เช่น ฟังก์ชัน pow(x,y) คือ ฟังก์ชันที่ใช้หาค่ายกก้าลัง
ของ xy โดยที่ตัวแปร x และตัวแปร y มีชนิดเป็น double ซึ่ง
ฟัง ก์ชั น pow(x,y) จะถูกเก็บ ไว้ ใ น header file ที่ ชื่อ
ว่า math.h ดังนั้นจึงต้องใช้ค้าสั่ง #include<math.h> แทรกอยู่ใน
ส่วนตอนต้นของโปรแกรมเหนือฟังก์ชัน main( ) จึงจะสามารถเรียกใช้
ฟังก์ชัน pow(x,y) มาใช้งานภายในโปรแกรมนี้ได้
ส้าหรับฟังก์ชันมาตรฐานที่จะกล่าวถึงในหัวข้อนี้จะกล่าว เฉพาะฟังก์ชันมาตรฐานที่
จ้าเป็น และเรียกใช้งานบ่อย ๆ เท่านั้น ซึ่งมีดังต่อไปนี้

22. 1 ฟังก์ชันทางคณิตศาสตร์
(mathematic functions)
เป็นฟังก์ชันที่ใช้ส้าหรับการค้านวณทางคณิตศาสตร์ และก่อนทีจะใช้
่
ฟังก์ชันประเภทนี้ จะต้องใช้ค้าสั่ง #include <math.h> แทรกอยู่
ตอนต้นของโปรแกรม และตัวแปรที่จะใช้ฟังก์ชันประเภทนี้จะต้องมี
ชนิด (type) เป็น double เนื่องจากผลลัพธ์ที่ได้จากฟังก์ชันประเภทนี้จะ
ได้ค่าส่งกลับของข้อมูลเป็น double เช่นกัน
ฟังก์ชันทางคณิตศาสตร์ที่ควรทราบ มีดังนี้
acos(x) asin(x) atan(x)
sin(x) cos(x) tan(x)
sqrt(x) exp(x) pow(x,y)
log(x) log10(x) ceil(x)
floor(x) fabs(x)

23. 1) ฟังก์ชัน acos(x)
เป็นฟังก์ชันที่ใช้ค้านวณหาค่า arc cosine ของ x โดยที่ x เป็น
ค่ามุมในหน่วยเรเดียน (radian)
รูปแบบ
acos(x);
2) ฟังก์ชัน asin(x)
เป็นฟังก์ชันที่ใช้ค้านวณหาค่า arc sine ของ x โดยที่ x เป็นค่า
มุมในหน่วยเรเดียน
รูปแบบ
asin(x);

24. 3) ฟังก์ชัน atan(x)
เป็นฟังก์ชันที่ใช้ค้านวณหาค่า arc tan ของ x โดยที่ x เป็นค่า
มุมในหน่วย
เรเดียน
รูปแบบ
atan(x);
4) ฟังก์ชัน sin(x)
เป็นฟังก์ชันที่ใช้ค้านวณหาค่า sine ของ x โดยที่ x เป็นค่ามุมใน
หน่วยเรเดียน
รูปแบบ
sin(x);

25. 5) ฟังก์ชัน cos(x)
เป็นฟังก์ชันที่ใช้ค้านวณหาค่า cosine ของ x โดยที่ x เป็นค่ามุม
ในหน่วย
เรเดียน
รูปแบบ
cos(x);
6) ฟังก์ชัน tan(x)
เป็นฟังก์ชันที่ใช้ค้านวณหาค่า tan ของ x โดยที่ x เป็นค่ามุมในหน่วยเรเดียน
รูปแบบ
tan(x);

26. 7) ฟังก์ชัน sqrt(x)
เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่ารากที่ 2 (square root) ของค่าคงทีหรือตัว
่
แปร x โดยที่ x จะต้องเป็นค่าคงที่ชนิดตัวเลขหรือตัวแปรที่มค่าไม่ติดลบ
ี
รูปแบบ
sqrt(x);
8) ฟังก์ชัน exp(x)
เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่า ex โดยที่ x เป็นค่าคงที่หรือตัวแปรที่จะใช้เป็น
ค่ายกก้าลังของ e โดยที่ e มีค่าประมาณ 2.718282
รูปแบบ
exp(x);

27. 9) ฟังก์ชัน pow(x,y)
เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่า xy
โดยที่
x เป็นค่าคงที่หรือตัวแปรที่ใช้เป็นตัวฐานซึ่งจะต้องมีค่ามากกว่าศูนย์
y เป็นค่าคงที่หรือตัวแปรที่ใช้เป็นค่ายกก้าลัง
รูปแบบ
pow(x, y);
เพื่อความเข้าใจการใช้งานฟังก์ชัน sqrt(x), exp(x) และ pow(x, y) มาก
ยิ่งขึ้นให้ศึกษาโปรแกรมตัวอย่างต่อไปนี้

28. 10) ฟังก์ชัน log(x)
เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่า log ฐาน n (natural logarithm) ของ
ค่าคงทีหรือตัวแปร x โดยที่ x เป็นค่าคงทีหรือตัวแปรทีมีค่าเป็นลบไม่ได้
่ ่ ่
รูปแบบ
log(x);
11) ฟังก์ชัน log10(x)
เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่า log ฐาน 10 ของค่าคงที่หรือตัวแปร x โดย
ที่ x เป็นค่าคงที่หรือตัวแปรที่มค่าเป็นลบไม่ได้
ี
รูปแบบ
log10(x);

29. 12) ฟังก์ชัน ceil(x)
เป็นฟังก์ชันที่ใช้ในการปัดเศษทศนิยมขึ้นของตัวแปร x ถ้า x เป็น
ตัวเลขจ้านวนทศนิยม แต่ถ้า x เป็นเลขจ้านวนเต็มจะไม่มีการปัดเศษทศนิยม
รูปแบบ
ceil(x);
13) ฟังก์ชัน floor(x)
เป็นฟังก์ชันที่ใช้ในการตัดเศษทศนิยมทิ้งของตัวแปร x ถ้า x เป็น
ตัวเลขจ้านวนทศนิยม แต่ถ้า x เป็นเลขจ้านวนเต็มจะไม่มีการตัดเศษทศนิยมทิ้ง
รูปแบบ
floor(x);

30. 14. ฟังก์ชัน fabs(x)
เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่าสัมบูรณ์ (absolute value) ของค่าคงที่หรือ
ตัวแปร x โดยที่ x เป็นค่าคงที่หรือตัวแปรที่เก็บค่าตัวเลขจุดทศนิยมที่มค่าบวก
ี
หรือลบก็ได้
รูปแบบ
fabs(x);

31. ฟังก์ชันเกี่ยวกับตัวอักษร (character functions)
เป็นฟังก์ชันที่ใช้กับข้อมูลที่มีชนิดเป็น single char (ใช้เนื้อ
ที่ 1 byte) เท่านั้น และก่อนที่จะใช้ฟังก์ชันประเภทนี้จะต้องใช้ค้าสั่ง
#include<ctype.h> แทรกอยู่ตอนต้นของโปรแกรม จึงจะสามารถเรียกใช้
ฟังก์ชันประเภทนี้ได้
ฟังก์ชันที่เกี่ยวกับตัวอักษรที่ควรทราบ มีดังนี้
isalnum(ch) isalpha(ch)
isdigit(ch)
islower(ch) isupper(ch)
tolower(ch) toupper(ch)
isspace(ch) isxdigit(ch)
โดยมีรายละเอียดของฟังก์ชันแต่ละฟังก์ชัน
ดังต่อไปนี้

32. 1) ฟังก์ชัน isalnum(ch)
เป็นฟังก์ชันที่ใช้ตรวจสอบว่าข้อมูลที่เก็บไว้ในตัวแปร ch เป็นตัวอักษรหรือ
ตัวเลข (letter or digit) ถ้าข้อมูลที่เก็บไว้เป็นตัวอักษรหรือตัวเลขก็จะส่ง
ค่ากลับที่เป็นจ้านวนเต็มที่มค่าไม่เท่ากับศูนย์มายังฟังก์ชัน และถ้าข้อมูลทีเ่ ก็บไว้ในตัว
ี
แปร ch ไม่ได้เก็บตัวอักษรหรือตัวเลขก็จะส่งค่ากลับที่มค่าเป็นศูนย์มายังฟังก์ชัน
ี
รูปแบบ
isalnum(ch);
2) ฟังก์ชัน isalpha(ch)
เป็นฟังก์ชันที่ใช้ตรวจสอบว่าข้อมูลที่เก็บไว้ในตัวแปร ch เป็น
ตัวอักษร (letter) หรือไม่ ถ้าใช่ฟังก์ชันนี้จะให้ค่าส่งกลับเป็นเลขจ้านวนเต็มที่
ไม่เท่ากับศูนย์ ถ้าไม่ใช่ฟังก์ชันนี้จะให้ค่าส่งกลับมาเป็นเลขศูนย์ (0)
รูปแบบ
isalpha(ch);

33. 3) ฟังก์ชัน isdigit(ch)
เป็นฟังก์ชันที่ใช้ตรวจสอบว่าข้อมูลที่เก็บไว้ในตัวแปร ch เป็น
ตัวเลข 0 ถึง 9 หรือไม่ ถ้าใช่ฟังก์ชันนี้จะให้ค่าส่งกลับเป็นเลขจ้านวนเต็มที่
ไม่เท่ากับศูนย์ ถ้าไม่ใช่ฟังก์ชันนี้จะไม่มีการส่งค่ากลับ
รูปแบบ
isdigit(ch);
4) ฟังก์ชัน islower(ch)
เป็นฟังก์ชันที่ใช้ตรวจสอบว่าข้อมูลที่เก็บไว้ในตัวแปร ch เป็น
ตัวอักษรตัวเล็กหรือไม่ ถ้าใช่ให้ส่งค่ากลับเป็นเลขจ้านวนเต็มที่ไม่เท่ากับศูนย์ ถ้า
ไม่ใช่ฟังก์ชันนี้จะให้ค่าส่งกลับเป็นเลขศูนย์ (0)
รูปแบบ
islower(ch);

34. 5) ฟังก์ชัน isupper(ch)
เป็นฟังก์ชันที่ใช้ตรวจสอบว่าข้อมูลที่เก็บไว้ในตัวแปร ch เป็น
ตัวอักษรตัวใหญ่หรือไม่ ถ้าใช่ให้ส่งค่ากลับเป็นเลขจ้านวนเต็มทีไม่เท่ากับ
่
ศูนย์ ถ้าไม่ใช่ฟังก์ชันนี้จะให้ค่าส่งกลับเป็นเลขศูนย์ (0)
รูปแบบ
isupper(ch);
6) ฟังก์ชัน tolower(ch)
เป็นฟังก์ชันที่ใช้เปลี่ยนตัวอักษรตัวใหญ่ที่เก็บไว้ในตัวแปร ch ให้
เป็นอักษรตัวเล็ก
รูปแบบ
tolower(ch);

35. 7) ฟังก์ชัน toupper(ch)
เป็นฟังก์ชันที่ใช้เปลี่ยนตัวอักษรตัวเล็กที่เก็บไว้ในตัวแปร ch ให้เป็น
อักษรตัวใหญ่
รูปแบบ
toupper(ch);
8) ฟังก์ชัน isspace(ch)
เป็นฟังก์ชันที่ใช้ตรวจสอบว่าค่าข้อมูลที่อยู่ในตัวแปร ch มีค่า
เป็น whitespace หรือไม่ (whitespace) ได้แก่ space, tab,
vertical tab, formfeed, carriage return และ new line ถ้า
เป็น whitespace เพียงแค่ตัวใดตัวหนึ่ง ฟังก์ชันนี้จะให้ค่าส่งกลับที่เป็นเลข
จ้านวนเต็มที่ไม่เท่ากับศูนย์ถ้าไม่ป็น whitespace ฟังก์ชันนี้จะให้ค่าส่งกลับ
เป็นเลขศูนย์ (0)
รูปแบบ
isspace(ch);

36. 9) ฟังก์ชัน isxdigit(ch)
เป็นฟังก์ชันที่ใช้ตรวจสอบว่าข้อมูลตัวเลขที่อยู่ในตัวแปร ch เป็นตัว
เลขฐานสิบหก (0-9, A-F, หรือ a-f) หรือไม่ ถ้าใช่ฟังก์ชันนี้จะมีการส่งค่า
กลับตัวเลขที่ไม่เท่ากับศูนย์มายังฟังก์ชัน ถ้าไม่ใช่ฟังก์ชันนี้จะส่งค่าเป็นตัวเลขศูนย์
กลับมายังฟังก์ชัน
รูปแบบ
isxdigit(ch);

37. ฟังก์ชันเกี่ยวกับสตริง (string functions)
เป็นฟังก์ชันที่ใช้กับข้อมูลชนิดสตริง (string) โดยก่อนที่จะใช้
ฟังก์ชันประเภทนี้จะต้องใช้ค้าสั่ง #include<string.h> แทรกอยู่ตอนต้น
ของโปรแกรมเสียก่อน จึงจะเรียกใช้ฟังก์ชันประเภทนี้ได้
ฟังก์ชันที่เกี่ยวข้องกับสตริงที่ควรทราบ มี
ดังนี้
strlen(s) strcmp(s1,s2)
strcpy(s) strcat(s1,s2)

38. ฟังก์ชันทั่วไปที่ใช้งานบ่อย ๆ
จะกล่าวเฉพาะฟังก์ชันที่ใช้บ่อย ๆ เท่านั้น ซึ่งมีฟังก์ชันดังนี้
1) ฟังก์ชัน clrscr( )
เป็นฟังก์ชันที่ใช้ในการลบข้อมูลออกจากจอภาพแบบ text mode
รูปแบบ
clrscr( );

39. 2) ฟังก์ชัน gotoxy(x,y)
เป็นฟังก์ชันที่ใช้ค้าสั่งให้ตัวชี้ต้าแหน่ง (cursor) เคลื่อนที่ไปยัง
ต้าแหน่งที่ระบุไว้บนจอภาพ
รูปแบบ
gotoxy(x,y );
โดยที่
x คือ ต้าแหน่ง column บนจอมีค่าตั้งแต่ 1 ถึง 79 ส่วน
column ที่ 80 สงวนไว้
y คือ ต้าแหน่ง row บนจอภาพมีค่า
ตั้งแต่ 1 ถึง 24 ส่วน row ที่ 25 สงวนไว้

40. 3) ฟังก์ชัน clreol( )
เป็นฟังก์ชันที่ใช้ลบข้อความในบรรทัดที่ตัว cursor อยู่ โดยลบ
ข้อความถัดจากต้าแหน่งของ cursor ไปจนกระทั่งจบบรรทัด
รูปแบบ
clreol( );
4) ฟังก์ชัน deline( )
เป็นฟังก์ชันที่ใช้ลบข้อความทั้งบรรทัดที่มีตัว cursor อยู่ จากนั้นก็
เลื่อนข้อความในบรรทัดทีอยู่ข้างล่างขึ้นมาแทนที่
่
รูปแบบ
deline( );

41. 5) ฟังก์ชัน insline( )
เป็นฟังก์ชันที่ใช้แทรกบรรทัดว่าง 1 บรรทัด โดยแทรกอยู่ใต้บรรทัดที่
มี cursor อยู่
รูปแบบ
insline( );
6) ฟังก์ชัน sizeof(x)
เป็นฟังก์ชันที่ใช้ตรวจสอบขนาดของตัวแปร x ว่ามีขนาดกี่ Byte
รูปแบบ
sizeof(x);
หรือ sizeof(type);
โดยที่
x เป็นชื่อตัวแปรที่ต้องการตรวจสอบขนาด
type เป็นชนิดของตัวแปร เช่น int, float, char, double เป็นต้น

42. 7) ฟังก์ชัน system( )
เป็นฟังก์ชันที่ช่วยให้สามารถเรียกใช้ค้าสั่งที่อยู่ใน MS-DOS มาใช้
งานได้
รูปแบบ
system(“dos-command”);
โดยที่
dos-command คือค้าสั่ง dos ที่ต้องการใช้ เช่น cls, dir, date,
time, etc. เป็นต้น
8) ฟังก์ชัน abort( )
เป็นฟังก์ชันที่ใช้ยกเลิกการท้างานของโปรแกรมโดยทันที่ทันใดไม่ว่าจะ
ท้างานเสร็จหรือไม่ และจะมีข้อความบอกว่า “Abnormal program
termination” แสดงออกทางจอภาพด้วย
รูปแบบ
abort( );

43. 9) ฟังก์ชัน abs(x)
เป็นฟังก์ชันที่ใช้ค่าสัมบูรณ์ของ x โดยที่ x เป็นตัวแปรที่เก็บตัวเลข
จ้านวนเต็มเท่านั้น
รูปแบบ
abs(x);
เช่น int x = -65;
printf(“%d”, abs(x));
ผลลัพธ์ที่ได้ คือค่า 65
10) ฟังก์ชัน labs(x)
เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่าสมบูรณ์ของ x โดยที่ x เป็นตัวแปรที่เก็บตัวเลข
ชนิด long integer
รูปแบบ
labs(x);

44. 11) ฟังก์ชัน atoi(s)
เป็นฟังก์ชันที่เปลี่ยนค่า string ให้เป็นตัวเลขจ้านวน
เต็ม (integer) ที่สามารถน้าไปค้านวณได้
รูปแบบ
atoi(s);
12) ฟังก์ชัน atof(s)
เป็นฟังก์ชันที่ใช้เปลี่ยนค่า string ให้เป็นตัวเลขจ้านวนทศนิยม (floating
point) ที่สามารถน้าไปค้านวณได้
รูปแบบ
atof( );

45. 13) ฟังก์ชัน atol(s)
เป็นฟังก์ชันที่ใช้เปลี่ยนค่า string ให้เป็นตัวเลขจ้านวนเต็ม
ชนิด long integer ที่สามารถน้าไปใช้ค้านวณได้
รูปแบบ
atol(s);

46. สรุปฟังก์ชันมาตรฐาน (Standard Function)
ฟังก์ชันมาตรฐาน คือ ฟังก์ชันที่ผู้ใช้สามารถเรียกใช้งานจากไลบรารี่ของ
ภาษาซีได้ทันที คือ ฟังก์ชันส้าเร็จรูปให้เรียกใช้งานได้ทันที เพียงแค่ผู้เรียกใช้
ประกาศค่าเรียกใช้ผ่านไลบรารี่ทจัดเก็บฟังก์ชันนั้น ๆ
ี่
เช่น ฟังก์ชันทางคณิตศาสตร์ ฟังก์ชันเกี่ยวกับสตริง ฟังก์ชันเกี่ยวกับการเปรียบเทียบ
ฟังก์ชันเกี่ยวกับการแสดงผล และฟังก์ชันเกี่ยวกับวันเวลา เป็นต้น โดยจะเรียกไลบรา
รี่ผ่านค้าสั่ง #include แล้วตามด้วยชื่อของไลบรารี่นั้น ๆ ในส่วนของ header
directive ซึ่งมีรายละเอียดดังนี้
1ไลบรารี่ (library) stdio.h เกี่ยวกับการแสดงผลทางจอภาพ มีฟังก์ชันที่ใช้
ดังนี้
1 ฟังก์ชัน printf() ใช้ในการแสดงผลข้อมูล
2 ฟังก์ชัน Scanf() ใช้ในการรับข้อมูล

47. 2 ไลบรารี่ (library) conio.h เกี่ยวกับการแสดงผลทางจอภาพ มีฟังก์ชันที่ใช้
ดังนี้
1 ฟังก์ชัน getchar() ใช้ในการรับข้อมูล 1 อักขระ โดยการกด Enter
2 ฟังก์ชัน getche() ใช้ในการรับข้อมูล 1 อักขระ โดยไม่ต้องกด Enter
3 ฟังก์ชัน getch() ใช้ในการรับข้อมูล 1 อักขระไม่ปรากฏให้เห็นในการรับ
ข้อมูล
4 ฟังก์ชัน putchar() ใช้ในการรับข้อมูล 1 อักขระออกทางจอภาพ
5 ฟังก์ชัน clrscr() ใช้ในการลบจอภาพ

48. 3 ไลบรารี่ (library) string.h เกี่ยวกับข้อความ มีฟังก์ชันที่ใช้ดังนี้
1 ฟังก์ชัน strlen() ใช้ในการนับความยาวของอักขระที่รบเข้ามา
ั
2 ฟังก์ชัน strcpy() ใช้ในการท้าส้าเนาข้อความจากข้อความหนึ่งไปยังอีก
ข้อความหนึ่ง
3 ฟังก์ชัน strcmp () ใช้ในการเปรียบเทียบข้อความ 2 ข้อความ
4 ฟังก์ชัน strcal() ใช้ในการเชื่อมตั้งแต่ 2 ข้อความเข้าด้วยกัน

49. 4 ไลบรารี่ (library)marth.h เกี่ยวกับทางคณิตศาสตร์ มีฟงก์ชันที่ใช้ดังนี้
ั
1 ฟังก์ชัน sqrt() ใช้ในการหาราก (root) ที่สองของเลขจ้านวนเต็ม
2 ฟังก์ชัน exp(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่า ex (Exponential)
3 ฟังก์ชัน pow(x,y) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่า xy
4 ฟังก์ชัน sin(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่า sine ของ x
5 ฟังก์ชัน cos(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่า cosine ของ x
6 ฟังก์ชัน tan(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่า tan ของ x
7 ฟังก์ชัน log(n) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่า log ฐาน n
8 ฟังก์ชัน log10(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่า log ฐาน 10
9 ฟังก์ชัน ceil(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่าปัดเศษทศนิยมของตัวแปร x
10 ฟังก์ชัน floor(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่าตัดเศษทศนิยมทิ้งของตัวแปร x
2.4.11 ฟังก์ชัน fabs(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่าสมบูรณ์ (absolute
value) x

50. 6 ไลบรารี่ (library) stdlib.h เกี่ยวกับการแปลงค่า string มีฟังก์ชนที่ใช้
ั
ดังนี้
1 ฟังก์ชัน atoi(s) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ในการแปลงค่า ข้อความ (string) เป็น
ตัวเลขจ้านวนเต็ม (integer)
2 ฟังก์ชัน atof(s) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ในการแปลงค่า ข้อความ (string) เป็น
ตัวเลขจ้านวนทศนิยม( flot)
3 ฟังก์ชัน atol(s) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ในการแปลงค่า ข้อความ (string) เป็น
ตัวเลขจ้านวนเต็ม (integer) ชนิด long integer

51. 7 ไลบรารี่ (library) dos.h เกี่ยวกับการติดต่อระบบปฏิบัติการ มีฟังก์ชันที่ใช้
ดังนี้
1 ฟังก์ชัน gettime() เป็นฟังก์ชันที่ใช้ในการติดต่อเวลาของระบบปฏิบัติการ
2 ฟังก์ชัน getdate() เป็นฟังก์ชันที่ใช้ในการติดต่อวันที่ของระบบปฏิบัติการ
ซึ่งฟังก์ชันมาตรฐานยังมีอีกเป็นจ้านวนมาก ผู้ศึกษาสามารถลองศึกษาได้
จากการใช้ Help เพื่อเป็นแนวทางในการเขียนและพัฒนาโปรแกรมด้วยภาษาซีขั้น
สูงต่อไปในภายหลังได้

52. บรรณานุกรม
สืบค้นจาก
http://www2.udru.ac.th/~samaw_t/sub
-func.pdf
http://www.vbwbi.mscomed54.com/ch
apter6/chapter6-1.php
http://www.tice.ac.th/division/website_
c/about/page8.htm
http://e-
learning.snru.ac.th/els/program1/lesson7/pag
e7_1.html

53. จัดทาโดย
1. นางสาว ชญานิศ จีนาภักดิ์ เลขที่ 3
2. นางสาว ประภัสสร แก้วนวล เลขที่ 5
3. นางสาว ณัฐฐินันท์ ค้าลือปลูก เลขที่ 20
4. นางสาว อรทัย เนียมตระกูล เลขที่ 23
ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5/4
เสนอ
อาจารย์ ทรงศักดิ์ โพธิ์เอี่ยม
วิชาพื้นฐานการเขียนโปรแกรมเบื้องต้น ภาคเรียนที่ 2
ปีการศึกษา 2555
โรงเรียนเฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระศรีนครินทร์ กาญจนบุรี