1. SRINAGARINDRA THE PRINCESS MOTHER SCHOOLKANCHANABURI

2. ประเภทของโปรแกรมย่อย
ประเภทของโปรแกรมย่อย (Procedure) เป็นส่วนหนึ่งของโปรแกรม มีหน้าที่เฉพาะตัวโดยแยกการทางานออกจาก โปรแกรมอย่างอิสระ
การเขียนโปรแกรมที่มีการทางานแบบโปรแกรมย่อยจะช่วยลด ความซับซ้อนของโปรแกรม ซึ่งจะทาให้สามารถแก้ไขและเพิ่มเติม การทางาน ของโปรแกรมได้ง่ายขึ้น ในบางครั้งโปรแกรมหลักจะมีการส่งข้อมูลไปทางาน ในโปรแกรมย่อยด้วย โดยข้อมูลนั้นจะเก็บอยู่ในรูป ตัวแปรพิเศษเรียกว่า พารามิเตอร์ (Parameter)
โปรแกรมย่อย

3. Subมาจากคาเต็มว่า ซับรูทีน (Subroutine) เป็นโปรแกรมย่อย เมื่อทางานแล้ว จะไม่มีการส่งผลการทางานกลับไปยังโปรแกรมที่เรียก ซับรูทีนนี้ใช้งาน
สามารแบ่งโปรแกรมย่อยได้ 2 ประเภท คือ
Functionเป็นโปรแกรมย่อยเมื่อทางานเสร็จแล้ว จะต้องมีการส่งผล การทางานกลับไปยังโปรแกรมที่เรียกฟังก์ชันนี้ใช้งาน

4. ฟังก์ชันในภาษา C
สาหรับเนื้อหาในบทนี้จะกล่าวถึงฟังก์ชันในภาษา Cโดยจะประกอบ ไปด้วยเนื้อหาหลัก ๆ คือ เรื่องที่หนึ่ง ฟังก์ชันมาตรฐาน เป็นฟังก์ชันที่บริษัทที่ ผลิตภาษา Cได้เขียนขึ้นและเก็บไว้ใน headerfileภาษา Cคือ เก็บไว้ในแฟ้ม ที่มีนามสกุล *.hต่าง ๆ ส่วนเรื่องที่สอง เป็นฟังก์ชันที่เขียนขึ้นหรือเรียกอีกอย่างว่า โปรแกรมย่อย ที่ผู้เขียนโปรแกรมเขียนขึ้นมาใช้งานอย่างใดอย่างหนึ่งตาม ความต้องการของงานนั้น ๆ โดยรายละเอียดของแต่ละฟังก์ชันมีดังต่อไปนี้

5. ฟังก์ชันมาตรฐาน (standardfunctions)
เป็นฟังก์ชันที่บริษัทที่ผลิตภาษา Cได้เขียนขึ้นและเก็บไว้ ใน headerfileภาษา Cคือเก็บไว้ในแฟ้มที่มีนามสกุล *.hต่าง ๆ เมื่อต้องการใช้ฟังก์ชันใด จะต้องรู้ว่าฟังก์ชันนั้นอยู่ใน headerfileใดจากนั้นจึง ค่อยใช้คาสั่ง #include<headerfile.h>เข้ามาในส่วนตอนต้นของโปรแกรม จึงจะสามารถใช้ฟังก์ชันที่ต้องการได้ ซึ่งฟังก์ชันมาตรฐานเป็นฟังก์ชันที่ บริษัทผู้ผลิต Ccompilerเขียนขึ้นเพื่อให้ผู้ใช้นาไปช่วยในการเขียนโปรแกรม ทาให้การเขียนโปรแกรมสะดวกและง่ายขึ้น บางครั้งเราอาจจะเรียกฟังก์ชัน มาตรฐานว่า “ไลบรารีฟังก์ชัน” (libraryfunctions)

6. ตัวอย่างฟังก์ชันมาตรฐาน เช่น ฟังก์ชัน pow(x,y)คือ ฟังก์ชันที่ใช้ หาค่ายกกาลังของ xyโดยที่ตัวแปร xและตัวแปร yมีชนิดเป็น doubleซึ่งฟังก์ชัน pow(x,y)จะถูกเก็บไว้ใน headerfileที่ชื่อว่า math.hดังนั้นจึงต้องใช้คาสั่ง #include<math.h>แทรกอยู่ในส่วนตอนต้นของโปรแกรม เหนือฟังก์ชัน main( )จึงจะสามารถเรียกใช้ฟังก์ชัน pow(x,y)มาใช้งานภายใน โปรแกรมนี้ได้
สาหรับฟังก์ชันมาตรฐานที่จะกล่าวถึงในหัวข้อนี้จะกล่าวเฉพาะฟังก์ชัน มาตรฐานที่จาเป็น และเรียกใช้งานบ่อย ๆ เท่านั้น ซึ่งมีดังต่อไปนี้

7. ฟังก์ชันทางคณิตศาสตร์ (mathematicfunctions)
เป็นฟังก์ชันที่ใช้สาหรับการคานวณทางคณิตศาสตร์ และก่อนที่จะใช้ ฟังก์ชันประเภทนี้ จะต้องใช้คาสั่ง #include<math.h>แทรกอยู่ตอนต้น ของโปรแกรม และตัวแปรที่จะใช้ฟังก์ชันประเภทนี้จะต้องมี ชนิด (type)เป็น doubleเนื่องจากผลลัพธ์ที่ได้จากฟังก์ชันประเภทนี้จะได้ค่า ส่งกลับของข้อมูลเป็น doubleเช่นกัน

8. 1) ฟังก์ชัน acos(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้คานวณหาค่า arccosineของ xโดยที่ xเป็นค่า มุมในหน่วยเรเดียน (radian) รูปแบบ acos(x); 2) ฟังก์ชัน asin(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้คานวณหาค่า arcsine ของ xโดยที่ xเป็นค่ามุม ในหน่วยเรเดียน รูปแบบasin(x);
ฟังก์ชันทางคณิตศาสตร์ที่ควรทราบ มีดังนี้

9. 3) ฟังก์ชัน atan(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้คานวณหาค่า arctanของ xโดยที่ xเป็นค่ามุม ในหน่วยเรเดียน รูปแบบ atan(x);
4) ฟังก์ชัน sin(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้คานวณหาค่า sineของ xโดยที่ xเป็นค่ามุม ในหน่วยเรเดียน รูปแบบ sin(x);
5) ฟังก์ชัน cos(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้คานวณหาค่า cosineของ xโดยที่ xเป็นค่ามุม ในหน่วยเรเดียน รูปแบบcos(x);

10. 6) ฟังก์ชัน tan(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้คานวณหาค่า tanของ xโดยที่ xเป็นค่ามุม ในหน่วยเรเดียน รูปแบบtan(x);
7) ฟังก์ชัน sqrt(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่ารากที่ 2 (square root)ของค่าคงที่หรือ ตัวแปร xโดยที่ xจะต้องเป็นค่าคงที่ชนิดตัวเลขหรือตัวแปรที่มีค่าไม่ติดลบ รูปแบบsqrt(x);
8) ฟังก์ชัน exp(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่า exโดยที่ xเป็นค่าคงที่หรือตัวแปรที่จะใช้เป็นค่า ยกกาลังของ eโดยที่ eมีค่าประมาณ 2.718282 รูปแบบexp(x);

11. 9) ฟังก์ชัน pow(x,y) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่า xyโดยที
xเป็นค่าคงที่หรือตัวแปรที่ใช้เป็นตัวฐานซึ่งจะต้องมีค่ามากกว่าศูนย์ yเป็นค่าคงที่หรือตัวแปรที่ใช้เป็นค่ายกกาลัง
รูปแบบ pow(x, y);
10) ฟังก์ชัน log(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่า logฐาน n(natural logarithm)ของค่าคงที่ หรือตัวแปร xโดยที่ xเป็นค่าคงที่หรือตัวแปรที่มีค่าเป็นลบไม่ได้ รูปแบบlog(x);
11) ฟังก์ชัน log10(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่า logฐาน 10 ของค่าคงที่หรือตัวแปร xโดย ที่ xเป็นค่าคงที่หรือตัวแปรที่มีค่าเป็นลบไม่ได้ รูปแบบ log10(x);

12. 12) ฟังก์ชัน ceil(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ในการปัดเศษทศนิยมขึ้นของตัวแปร xถ้า xเป็นตัวเลข จานวนทศนิยม แต่ถ้า xเป็นเลขจานวนเต็มจะไม่มีการปัดเศษทศนิยม
รูปแบบ ceil(x);
13) ฟังก์ชัน floor(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ในการตัดเศษทศนิยมทิ้งของตัวแปร xถ้า xเป็นตัวเลขจานวนทศนิยม แต่ถ้า xเป็นเลขจานวนเต็มจะไม่มีการ ตัดเศษทศนิยมทิ้ง รูปแบบfloor(x);
14. ฟังก์ชัน fabs(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่าสัมบูรณ์ (absolute value)ของค่าคงที่หรือ ตัวแปร xโดยที่ xเป็นค่าคงที่หรือตัวแปรที่เก็บค่าตัวเลขจุดทศนิยมที่มีค่าบวก หรือลบก็ได้ รูปแบบ fabs(x);

13. ฟังก์ชันเกี่ยวกับตัวอักษร (characterfunctions)
เป็นฟังก์ชันที่ใช้กับข้อมูลที่มีชนิดเป็น singlechar
(ใช้เนื้อที่ 1 byte)เท่านั้น และก่อนที่จะใช้ฟังก์ชันประเภทนี้ จะต้องใช้คาสั่ง #include<ctype.h> แทรกอยู่ตอนต้นของ โปรแกรม จึงจะสามารถเรียกใช้ฟังก์ชันประเภทนี้ได้

14. 1) ฟังก์ชัน isalnum(ch) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ตรวจสอบว่าข้อมูลที่เก็บไว้ในตัวแปร ch เป็นตัวอักษร หรือตัวเลข (letter or digit) ถ้าข้อมูลที่เก็บไว้เป็นตัวอักษรหรือตัวเลข ก็จะส่งค่ากลับที่เป็นจานวนเต็มที่มีค่าไม่เท่ากับศูนย์มายังฟังก์ชัน และถ้าข้อมูล ที่เก็บไว้ในตัวแปร ch ไม่ได้เก็บตัวอักษรหรือตัวเลขก็จะส่งค่ากลับที่มีค่า เป็นศูนย์มายังฟังก์ชัน รูปแบบ isalnum(ch);

15. 2) ฟังก์ชัน isalpha(ch) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ตรวจสอบว่าข้อมูลที่เก็บไว้ในตัวแปร ch เป็นตัวอักษร (letter) หรือไม่ ถ้าใช่ฟังก์ชันนี้จะให้ค่าส่งกลับเป็นเลขจานวน เต็มที่ไม่เท่ากับศูนย์ ถ้าไม่ใช่ฟังก์ชันนี้จะให้ค่าส่งกลับมาเป็นเลขศูนย์ (0) รูปแบบ isalpha(ch);
3) ฟังก์ชัน isdigit(ch)
เป็นฟังก์ชันที่ใช้ตรวจสอบว่าข้อมูลที่เก็บไว้ในตัวแปร ch เป็นตัวเลข 0 ถึง 9 หรือไม่ ถ้าใช่ฟังก์ชันนี้จะให้ค่าส่งกลับเป็นเลข จานวนเต็มที่ไม่เท่ากับศูนย์ ถ้าไม่ใช่ฟังก์ชันนี้จะไม่มีการส่งค่ากลับ รูปแบบ isdigit(ch);

16. 4) ฟังก์ชัน islower(ch) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ตรวจสอบว่าข้อมูลที่เก็บไว้ในตัวแปร ch เป็นตัวอักษรตัวเล็กหรือไม่ ถ้าใช่ให้ส่งค่ากลับเป็นเลขจานวนเต็ม ที่ไม่เท่ากับศูนย์ ถ้าไม่ใช่ฟังก์ชันนี้จะให้ค่าส่งกลับเป็นเลขศูนย์ (0)
รูปแบบ islower(ch);
5) ฟังก์ชัน isupper(ch) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ตรวจสอบว่าข้อมูลที่เก็บไว้ในตัวแปร ch เป็นตัวอักษรตัวใหญ่หรือไม่ ถ้าใช่ให้ส่งค่ากลับเป็นเลขจานวนเต็ม ที่ไม่เท่ากับศูนย์ ถ้าไม่ใช่ฟังก์ชันนี้จะให้ค่าส่งกลับเป็นเลขศูนย์ (0) รูปแบบ isupper(ch);

17. 6) ฟังก์ชัน tolower(ch) เป็นฟังก์ชันที่ใช้เปลี่ยนตัวอักษรตัวใหญ่ที่เก็บไว้ในตัวแปร ch
ให้เป็นอักษรตัวเล็ก รูปแบบtolower(ch);
7) ฟังก์ชัน toupper(ch) เป็นฟังก์ชันที่ใช้เปลี่ยนตัวอักษรตัวเล็กที่เก็บไว้ในตัวแปร ch
ให้เป็นอักษรตัวใหญ่ รูปแบบtoupper(ch);

18. 8) ฟังก์ชัน isspace(ch) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ตรวจสอบว่าค่าข้อมูลที่อยู่ในตัวแปร ch มีค่า เป็น whitespace หรือไม่ (whitespace) ได้แก่ space, tab, vertical tab, formfeed, carriage return และ new line
ถ้าเป็น whitespace เพียงแค่ตัวใดตัวหนึ่ง ฟังก์ชันนี้จะให้ค่า ส่งกลับที่เป็นเลขจานวนเต็มที่ไม่เท่ากับศูนย์ถ้าไม่ป็น whitespace ฟังก์ชัน นี้จะให้ค่าส่งกลับเป็นเลขศูนย์ (0)
รูปแบบisspace(ch);

19. 9) ฟังก์ชัน isxdigit(ch) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ตรวจสอบว่าข้อมูลตัวเลขที่อยู่ในตัวแปร ch
เป็นตัวเลขฐานสิบหก(0-9, A-F, หรือ a-f)หรือไม่ ถ้าใช่ฟังก์ชันนี้จะมีการ ส่งค่ากลับตัวเลขที่ไม่เท่ากับศูนย์มายังฟังก์ชัน ถ้าไม่ใช่ฟังก์ชันนี้จะส่งค่าเป็น ตัวเลขศูนย์กลับมายังฟังก์ชัน รูปแบบ isxdigit(ch);

20. ฟังก์ชันเกี่ยวกับสตริง (stringfunctions) ป็นฟังก์ชันที่ใช้กับข้อมูลชนิดสตริง (string)โดยก่อนที่จะใช้ฟังก์ชัน ประเภทนี้จะต้องใช้คาสั่ง #include<string.h> แทรกอยู่ตอนต้นของโปรแกรม เสียก่อน จึงจะเรียกใช้ฟังก์ชันประเภทนี้ได้
ฟังก์ชันที่เกี่ยวข้องกับสตริงที่ควรทราบ มีดังนี้
strlen(s)strcmp(s1,s2)
strcpy(s)strcat(s1,s2)

21. ฟังก์ชันทั่วไปที่ใช้งานบ่อย ๆ
1) ฟังก์ชัน clrscr( ) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ในการลบข้อมูลออกจากจอภาพแบบ textmode
รูปแบบ clrscr();
2) ฟังก์ชัน gotoxy(x,y) เป็นฟังก์ชันที่ใช้คาสั่งให้ตัวชี้ตาแหน่ง (cursor)เคลื่อนที่ไปยังตาแหน่งที่ ระบุไว้บนจอภาพ
รูปแบบgotoxy(x,y);
โดยที่ xคือ ตาแหน่ง columnบนจอมีค่าตั้งแต่ 1 ถึง 79 ส่วน columnที่ 80 สงวนไว้ yคือ ตาแหน่ง rowบนจอภาพมีค่า ตั้งแต่ 1 ถึง 24 ส่วน rowที่ 25 สงวนไว้

22. 3) ฟังก์ชัน clreol( ) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ลบข้อความในบรรทัดที่ตัว cursorอยู่ โดยลบข้อความ ถัดจากตาแหน่งของ cursorไปจนกระทั่งจบบรรทัด
รูปแบบ clreol();
4)ฟังก์ชัน deline( ) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ลบข้อความทั้งบรรทัดที่มีตัว cursorอยู่ จากนั้นก็เลื่อน ข้อความในบรรทัดที่อยู่ข้างล่างขึ้นมาแทนที่
รูปแบบdeline();
5)ฟังก์ชัน insline( ) เป็นฟังก์ชันที่ใช้แทรกบรรทัดว่าง 1 บรรทัด โดยแทรกอยู่ใต้บรรทัดที่ มี cursorอยู่ รูปแบบinsline();

23. 6) ฟังก์ชัน sizeof(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ตรวจสอบขนาดของตัวแปร xว่ามีขนาดกี่ Byte
รูปแบบsizeof(x); หรือ sizeof(type);
โดยที่ xเป็นชื่อตัวแปรที่ต้องการตรวจสอบขนาด typeเป็นชนิดของตัวแปร เช่น int, float, char, doubleเป็นต้น
7) ฟังก์ชัน system( ) เป็นฟังก์ชันที่ช่วยให้สามารถเรียกใช้คาสั่งที่อยู่ใน MS-DOSมาใช้งานได้
รูปแบบ system(“dos-command”);
โดยที่ dos-commandคือคาสั่ง dosที่ต้องการใช้ เช่น cls, dir, date, time, etc.เป็นต้น

24. 8) ฟังก์ชัน abort( ) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ยกเลิกการทางานของโปรแกรมโดยทันที่ทันใดไม่ว่าจะ ทางานเสร็จหรือไม่ และจะมีข้อความบอกว่า “Abnormal program termination”แสดงออกทางจอภาพด้วย
รูปแบบabort();
9) ฟังก์ชัน abs(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ค่าสัมบูรณ์ของ xโดยที่ xเป็นตัวแปรที่เก็บตัวเลข จานวนเต็มเท่านั้น รูปแบบabs(x);
เช่น intx = -65; printf(“%d”, abs(x)); ผลลัพธ์ที่ได้ คือค่า 65

25. 10) ฟังก์ชัน labs(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่าสมบูรณ์ของ xโดยที่ xเป็นตัวแปรที่เก็บตัวเลข ชนิด long integer
รูปแบบ labs(x);
11) ฟังก์ชัน atoi(s) เป็นฟังก์ชันที่เปลี่ยนค่า stringให้เป็นตัวเลขจานวนเต็ม (integer)ที่ สามารถนาไปคานวณได้
รูปแบบatoi(s);

26. 12) ฟังก์ชัน atof(s) เป็นฟังก์ชันที่ใช้เปลี่ยนค่า string ให้เป็นตัวเลขจานวนทศนิยม (floating point)ที่สามารถนาไปคานวณได้ รูปแบบatof();
13) ฟังก์ชัน atol(s) เป็นฟังก์ชันที่ใช้เปลี่ยนค่า stringให้เป็นตัวเลขจานวนเต็ม ชนิด longintegerที่สามารถนาไปใช้คานวณได้ รูปแบบ atol(s);