Koprzywnica Odkrywa/My to projekt wokół lokalnej historii.
Realizacja: październik-listopad 2017 r.
Miejsko-Gminny Ośrodek Kultury i Sportu w Koprzywnicy
koordynacja: Pola Rożek, Kazimierz Brzeziński.
Dofinansowano ze środków Programu Wieloletniego NIEPODLEGŁA na lata 2017-2021 w ramach programu dotacyjnego "Niepodległa".
Udostępnione na licencji: Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 3.0 Polska (BY-SA).
Koprzywnica Odkrywa/My to projekt wokół lokalnej historii.
realizacja: październik-listopad 2017 r.
Miejsko-Gminny Ośrodek Kultury i Sportu w Koprzywnicy
koordynacja: Pola Rożek, Kazimierz Brzeziński.
Dofinansowano ze środków Programu Wieloletniego NIEPODLEGŁA na lata 2017-2021 w ramach programu dotacyjnego "Niepodległa".
Pocztówka udostępniona na licencji: na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 3.0 Polska (BY-SA).
69 rocznica wyzwolenia Auschwitz - 27thJan2014;
prezentacja do wydarzenia flash mob, w którym uczestniczyły conajmniej cztery szkoły europejskie o tym samym czasie. szkolkna koordynatorka projektu eTwinning Bernadetta Utzig
Koprzywnica Odkrywa/My to projekt wokół lokalnej historii.
Realizacja: październik-listopad 2017 r.
Miejsko-Gminny Ośrodek Kultury i Sportu w Koprzywnicy
koordynacja: Pola Rożek, Kazimierz Brzeziński.
Dofinansowano ze środków Programu Wieloletniego NIEPODLEGŁA na lata 2017-2021 w ramach programu dotacyjnego "Niepodległa".
Udostępnione na licencji: Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 3.0 Polska (BY-SA).
Koprzywnica Odkrywa/My to projekt wokół lokalnej historii.
realizacja: październik-listopad 2017 r.
Miejsko-Gminny Ośrodek Kultury i Sportu w Koprzywnicy
koordynacja: Pola Rożek, Kazimierz Brzeziński.
Dofinansowano ze środków Programu Wieloletniego NIEPODLEGŁA na lata 2017-2021 w ramach programu dotacyjnego "Niepodległa".
Pocztówka udostępniona na licencji: na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 3.0 Polska (BY-SA).
69 rocznica wyzwolenia Auschwitz - 27thJan2014;
prezentacja do wydarzenia flash mob, w którym uczestniczyły conajmniej cztery szkoły europejskie o tym samym czasie. szkolkna koordynatorka projektu eTwinning Bernadetta Utzig
Ławeczki z rzeźbami i inne ciekawe rzeźby z woj. podkarpackim oraz ciekawostki w ich otoczeniu.
https://www.slideshare.net/proso2pl/prelekcjalaweczki24cz5podkpdf
Prezentacja z "Warsztatu Badacza Łodzi", częsci Warsztatów Miejskich zorganizowanych w ramach Festiwalu Miejskich Odkrywców MIASTOGRAF (www.miastograf.pl)
Wiedeń 1913 - ebook
Autor: Piotr Szarota
Data wydania: 10.12.2013
Liczba stron: 414
Wydawca: Słowo/obraz terytoria
ISSN: 978-83-7453-149-8
Wiedeń 1913 to próba rekonstrukcji świata, który odszedł bezpowrotnie wraz z I wojną światową, a jednocześnie wyprawa do źródeł nowoczesności. Rok 1913 to fascynujący czas ścierania się starych i nowych idei, nie tylko w muzyce, malarstwie i literaturze, ale także w nauce i w życiu codziennym, Wiedeń jest miejscem, gdzie widać to ze szczególną wyrazistością.
Na kartach książki spotykają się wybitni artyści – Schiele i Kokoschka, wielcy kompozytorzy – Schönberg i Szymanowski, wspaniali pisarze – Kafka i Musil, genialni uczeni – Einstein, Freud i Wittgenstein, a jakby tego było mało przyszli dyktatorzy – Hitler i Stalin. Autor przedstawia ich splatające się wielokrotnie indywidualne losy sięgając po rozmaite, często sprzeczne ze sobą świadectwa i dokumenty, z których znaczna część nieznana była dotąd polskim czytelnikom. Zamiast jednej prawdy pokazuje złożone mechanizmy mitologizacji historii, w które zaplątani byli niejednokrotnie bohaterowie książki.
Pełna wersja:
http://epartnerzy.com/ebooki/wieden_1913_p85971.xml?uid=215827
Z.J. Rumel. Poeta, komendant Okręgu Wołyń BCh, ofiara UPANatalia Julia Nowak
Historia niepoprawna politycznie! Zygmunt Jan Rumel poświęcił całą młodość na krzewienie przyjaźni polsko-ukraińskiej. W lipcu 1943 r. został rozerwany końmi przez bandę OUN-UPA.
1. Patroni naszych ulic
– Andrzej Strug
ŁÓDŹ Aleksandra Brożyna, Wojciech Nowakowski
SP 172, Klasa V a
2. Ulica im. Andrzeja Struga
potocznie nazywana jest ulicą Andrzeja
Ulica Andrzeja Struga w Łodzi
Widok na ulicę Andrzeja Struga pomiędzy
skrzyżowaniem z ul. Wólczańską (na pierwszym
planie) i al. Kościuszki (w głębi)
3. Pochodzenie nazwy ulicy
Ulica Andrzeja Struga jest to jedna z najstarszych ulic
w Łodzi. Powstała około 1827 roku jako przecznica
głównej ulicy Łodzi – Piotrkowskiej. Na całej swojej
długości nosiła wówczas nazwę Przejazd. Wytyczono
ją do przewozu drewna do miasta, puste wozy wracały
sąsiednią ulicą Nawrot. Były to podobnie jak dzisiaj
ulice jednokierunkowe, choć kierunek jazdy był
odwrotny niż obecnie.
W 1863 roku odcinek ulicy Przejazd podzielono na
dwie części, tej na zachód od Piotrkowskiej prezydent
Łodzi Andrzej Rosicki nadał nazwę ulicy Świętego
Andrzeja.
W czasie I i II Wojny Światowej ulica zmieniała nazwy,
na niemiecko brzmiące Andreasstrasse (1915–1918),
Tannenbergstrasse od 1940 r. - odcinek ulicy od
Piotrkowskiej do Łąkowej, przemianowany potem na
Meisterhausstrasse. Odcinek od Łąkowej do Towarowej
(obecnie al. Włókniarzy) na Immelmannstrasse.
1
Po II wojnie światowej chciano przywrócić starą nazwę ulicy.
Ówczesne władze nie pozwoliły, aby ulice nosiły imiona
świętych. Na patrona wybrano wówczas laureata Nagrody
Literackiej Miasta Łodzi Andrzeja Struga.
4. Dla wielu łodzian nazwa ulicy związana jest z
nazwiskiem prezydenta Łodzi Andrzeja
Rosickiego. Był on powszechnie szanowanym
obywatelem miasta. Zaskarbił sobie sympatię
łodzian mądrymi rządami w latach 1862-1865.
Kiedy po wybuchu powstania styczniowego
opowiedział się po stronie powstańców, władze
carskiej Rosji pozbawiły go funkcji prezydenta.
Okazał się bowiem urzędnikiem nielojalnym
wobec cara.
W 1872 r. łódzcy przemysłowcy założyli
Towarzystwo Kredytowe Miasta Łodzi. Na jego
dyrektora wybrano Andrzeja Rosickiego.
Sprawował ten urząd aż do swojej śmierci w
1904r.
Grób prezydenta Rosickiego znajduje się na
Starym Cmentarzu przy ulicy Ogrodowej w Łodzi.
Prezydent Łodzi Andrzej Rosicki
5. Andrzej Strug
• pisarz, publicysta, scenarzysta
• działacz Polskiej Partii Socjalistycznej
• przewodniczący Ligii Obrony Praw Człowieka i
Obywatela
• bojownik ruchów wyzwoleńczych i wolnościowych
• polityk, senator
• buntownik
6. Wyzwolenie oznacza nie tylko walkę o
wolność i lepsze warunki bytu, lecz walkę
w obronie czci i praw narodowych.
Andrzej Strug
7. • Swój przyszły, artystyczny pseudonim Andrzej Strug wymyślił w oparciu o wspomnienia z lubelskich lat
młodości, biorąc go od imienia i nazwiska starego woźnicy zatrudnionego w ojcowskim majątku w
Konstatynowie koło Lublina.
Biografia Andrzeja Struga
Andrzej Strug czyli Tadeusz Gałecki urodził się 28.11.1871 roku w Lublinie.
Był synem Pauliny z Miklaszewskich i Władysława Gałeckiego, lubelskiego kupca wywodzącego się ze
starej rodziny szlacheckiej o tradycjach patriotycznych. Ojciec jego był uczestnikiem powstania
styczniowego.
• W 1883 roku Tadeusz Gałecki rozpoczął swoją naukę w gimnazjum w Lublinie (w zaborze rosyjskim). W
szkole został członkiem tajnego kółka samokształcenia, którego celem było czytanie przez uczniów dzieł
zakazanych autorów.
• W 1893 roku, po zdanej maturze, rozpoczął studia w Instytucie Rolnictwa i Leśnictwa w Puławach. W
grudniu 1895 roku, kilka miesięcy po śmierci ojca, został aresztowany przez władze carskie za udział w
tajnym Kole Oświaty Ludowej, utworzonym przez studentów puławskiego Instytutu.
Został osadzony w warszawskiej Cytadeli, a następnie zesłany na trzy lata przymusowego pobytu w
guberni archangielskiej. Na zesłaniu podejmował pierwsze próby literackie oraz tłumaczenia polskiej
literatury na język rosyjski np. „Lalki” Bolesława Prusa.
Po powrocie do Warszawy kontynuował działalność niepodległościową w tajnych kółkach robotniczych
Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS).
• W 1901 roku podjął studia na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.
8. Działalność literacka
Tadeusz Gałecki zadebiutował w wieku 28 lat opracowaniem na temat
Stefana Żeromskiego, za które uzyskał pierwszą nagrodę w konkursie
Związku Naukowo-Literackiego we Lwowie. Od tej pory współpracował z
warszawskim tygodnikiem literackim „Ogniwo” oraz krakowskim
dziennikiem socjalistycznym „Naprzód”.
W grudniu 1904 roku zadebiutował jako pisarz nowelą „Nekrolog”,
podpisaną pseudonimem: Andrzej Gąsienica.
W czasie rewolucji w Rosji w 1905 roku rozpoczął współpracę z tajną „Gazetą Ludową”, pisał też
do „Robotnika Wiejskiego”. Był aktywnym członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej. Często w
celach bezpieczeństwa używał pseudonimów takich jak towarzysz August czy Kudłaty.
W maju 1907 roku został ponownie aresztowany, więziony i skazany na zsyłkę do Wiatki.
Ostatecznie, karę tę władze carskie zamieniły mu na przymusowe opuszczenie terenów Królestwa
Warszawskiego na czas trwającego na jego terytorium stanu wojennego.
Uciekając przed prześladowaniem Andrzej Strug udał się na emigrację do Paryża, gdzie aż do wybuchu
I wojny światowej zajmował się twórczością literacką, której głównym tematem były losy polskich
rewolucjonistów i ich walka o wolność i niepodległość.
W wolnej Polsce Andrzej Strug był aktywnym działaczem społecznym i politycznym, wiernym do końca
życia swym PPS-owskim ideałom.
W 1920 roku objął kierownictwo literackie tygodnika kulturalnego „Światło”, 2 lata później współtworzył
Towarzystwo Uniwersytetów Robotniczych (TUR), został prezesem Ligi Obrony Praw Człowieka i
Obywatela (od 1934 roku), a w 1936 roku członkiem Komitetu Centralnego Międzynarodowej Organizacji
Pomocy Rewolucjonistom (MOPR). W latach 1928–1930 był senatorem Rzeczypospolitej.
9. Dorobek literacki
1908: Ludzie podziemni
1908: Jutro
1910: Dzieje jednego pocisku
1911: Ojcowie nasi
1912: Portret
1913–1914: Zakopanoptikon (druk w odcinkach we lwowskim „Wieku
Nowym”; I wyd. całości: 1957)
1914: Pieniądz
1918: Chimera
1920: Wyspa zapomnienia
1921: Odznaka za wierną służbę
1922: Mogiła nieznanego żołnierza
1925: Pokolenie Marka Świdy
1926: Wielki dzień – Kronika niedoszłych wydarzeń (ukazała się w
warszawskim dzienniku „Kurier Poranny”; I wyd. całości: 1957)
1928: Fortuna kasjera Śpiewankiewicza
1930–1931: Pisma
1932–1933: Żółty krzyż
1937: Miliardy
1937: W Nienadybach byczo jest
10. Napisał scenariusze np. do pierwszej
polskiej ekranizacji Pana Tadeusza
(czarno-biały film niemy nakręcony w
1928 r.)
Film ten został zrekonstruowany i dziś
znowu możemy go oglądać w niektórych
kinach
Napisał też scenariusz do filmy
Przedwiośnie nakręconego w roku 1928 w
którym grał m.in. słynny aktor Stefan
Jaracz
Na postawie książki Andrzeja Struga
„Historia jednego pocisku” w 1980 r.
Agnieszka Holland nakręciła film
p.t. „Gorączka”
11. Rodzina
Andrzej Strug był dwukrotnie żonaty.
Jego pierwszą żoną była daleka krewna, Honorata
Rechniowska, z którą ożenił się 20 września 1901 roku.
Po jej śmierci pisarz wstąpił, 4 lipca 1929 roku, w nowy związek
małżeński z dużo młodszą od siebie Nelly (Eleonorą)
Grzędzińską, która aż do śmierci pisarza pozostała jego wierną
towarzyszką życia, sekretarką czule opiekującą się mężem
coraz bardziej dotkniętym śmiertelną chorobą nerek;
sprawującą pieczę nad jego bogatą spuścizną literacką i
pisarskim archiwum.
12. Pożegnanie
Na Powązki odprowadzali pisarza zarówno działacze PPS jak i przedstawiciele ówczesnych
władz państwowych, delegacje Sejmu i Senatu, Związku Literatów Polskich, Polskiej Akademii
Literatury, legioniści, robotnicy, mieszkańcy Warszawy i całego kraju.
Nad grobem Struga grano zarówno Czerwony Sztandar, jak i Pierwszą Brygadę.
Pisarz zmarł 9 grudnia 1937 roku w
Warszawie, w której mieszkał
nieustannie od zakończenia I wojny
światowej. Jego pogrzeb dwa dni
później zgromadził na ulicach stolicy
prawdziwe tłumy ludzi, licznie
przybyłych z całej Polski, aby oddać mu
ostatni hołd. Trumna na lawecie
prowadzonej przez szwadron kawalerii
przykryta była czerwonymi i czerwono-
białymi sztandarami, udekorowanymi
wstęgą orderu Virtuti Militari.
13.
14. Ulica Andrzeja zaczyna się przy ulicy Piotrkowskiej i kończy przy Alei Włókniarzy
(dawniej Targowej).
Miejsca warte odwiedzenia
przy ulicy Andrzeja Struga
2, 3
14
33
42
61/62
15. Najciekawsze obiekty przy ulicy Andrzeja Struga
nr 2 – zabytkowa kamienica Edwarda Lungena,
nr 3 – zabytkowa kamienica Łódzkiego Towarzystwa
Pożyczkowo-Oszczędnościowego (obecnie NZOZ „Salve”,
Księgarnia-Antykwariat „NIKE"),
nr 33 – Miejska Biblioteka Publiczna Łódź-Polesie
nr 42 – zabytkowy dom, w którym mieszkał Julian Tuwim
nr 61/63 – zabytkowy zespół dawnej Fabryki Kindermanna (obecnie
Zakłady Przemysłu Cukierniczego UNITOP–OPTIMA S.A.)
nr 14 – Miejska Biblioteka
Publiczna Łódź-Śródmieście
im. Andrzeja Struga
2
3
61/63
14
1442
33
16. Zaczynając spacer po ulicy Andrzeja Struga od skrzyżowania z ulicą Piotrkowską po prawej stronie
mijamy szklaną fasadę domu handlowego Saspol.
Kiedy go wybudowano w połowie lat 90-tych XX wieku przyciągał wzrok nowoczesnością.
17. Idąc dalej warto przy numerze 3 zatrzymać się przed malutką księgarnią – antykwariatem „Nike”. To
dla osób interesujących się Łodzią, a szczególnie jej historią, jest skarbnicą wiedzy. Oprócz książek i
przewodników można tam kupić stare mapy, pocztówki i wiele innych przedmiotów związanych z
historią naszego miasta.
A po drugiej stronie ulicy wzrok
przykuwa przepięknie odrestaurowana
kamienica Edwarda Lungena – adres:
Andrzeja Struga 2
18. Dochodząc do skrzyżowania z Alejami Kościuszki po prawej stronie znajduje się przepiękna kamienica
przy Andrzeja Struga 7. Została ona ostatnio wpisana do rejestru zabytków. A dzięki dotacji z Unii
Europejskiej trwają w niej prace remontowe.
A tak wyglądała ona kiedyś.
19. Po przeciwnej stronie ulicy widać
nowoczesny budynek mieszczący
sklepy. To właśnie był pierwszy w
Łodzi bar samoobsługowy i
kawiarnia Balaton. Miejsce kiedyś
bardzo często odwiedzane przez
łodzian.
A przy Andrzeja 25-27 mieściła się
dawniej fabryka welocypedów czyli
rowerów. Niestety ten budynek już
dziś nie istnieje.
20. A w kamienicy przy ulicy Andrzeja 42 na 3 piętrze mieszkał nasz słynny polski poeta
łodzianin Julian Tuwim. Tablica na ścianie budynku przypomina o tym miejscu.
21. Zbliżając się do końca ulicy Andrzeja Struga pod nr 61-63 widzimy wielki,
czerwony budynek dawnej tkalni i przędzalni Kindermana z 1897. Po wojnie
utworzono w nim zakłady cukiernicze „Optima” w których produkowano
mnóstwo słodyczy w tym przepyszne sezamki. A zapach tych słodkości niósł
się aż do skrzyżowania z ulicą Łąkową
22. Mimo upływu czasu i kilku zmian patronów ulicy
dla łodzian ciągle pozostaje ona ulicą ANDRZEJA