2. Sadržaj:
• Biografija
• Rat protiv Turske
• Rat protiv Bugarske
• Prvi balkanski rat
• Drugi balkanski rat
• Prvi svetski rat
• Rad na osavremenivanju vojske
• Poslednje godine
3. Biografija:
Petar Bojović ( 16. 07. 1958 – 19. 01. 1945 )-
bio je srpski vojvoda iz balkanskih ratova.
Petar Bojović poreklom je iz plemena
Vasojevića, opština Nova Varoš. Gimnaziju je
završio u Beogardu i ustupio u Vojnu
akademiju 1975. godine. Kao mlad oficir
zauzimao je postepeno položaje prema činu i
komandovao je u miru pešadijskim pukom,
pešadijskom brigadom, divizijskom oblašću,
konjičkom divizijom, trupama novih oblasti.
4. Rat protiv Turske:
U ratu protiv Turske 1876, kao pitomac Vojne
akademije, bio je u štabu Vrhovne komande, u
nastavku rata 1877. do 1878. kao pitomac
Vojne akademije, bio je u bateriji na dužnosti
podoficira.
5. Rat protiv Bugarske:
U Srpsko-bugarskom ratu 1885. bio je na
dužnosti vodnika u Drugom eskadronu drugog
konjičkog puka. Uoči otpočinjanja ratnih
dejstava Drugi eskadron je upućen u sastav
Šumadijske divizije. Učestvovao je u borbama
na Vrapči, Ploči, Slivnici (u rejonu
Aldomirovaca), Dragomanskom tesnacu,
Neškovom visu i Pirotu.
6. Prvi Balkanski rat:
U Prvom balkanskom ratu 1912-1913. bio je
načelnik štaba Prve armije, koja je izvojevala
velike pobede u Kumanovskoj i Bitoljskoj bici.
Učestvovao je u mirovnim pregovorima sa
Turskom, održanim u Londonu 1913, kao vojni
stručnjak u delegaciji srspke vlade. U Drugom
balkanskom ratu 1913. protiv Bugarske bio je
načelnik štaba Prve armije, koja je odnela
pobedu u bici na Bregalnici.
7. Drugi balkanski rat:
Bez objave rata, bugarske snage su 29. juna
1913. godine započele Drugi balkanski rat.
Bojović je ponovo bio načelnik Štaba Prve
armije i u tom periodu je zastupao
komandanta prestolonaslednika Aleksandra,
koji se nalazio u Beogradu i već sledećeg dana
je stigao na front.
8. Prvi svetski rat:
U Prvom svetskom ratu, njegova Prva armija je
pretrpela velike gubitke u bici na Drini 1914.
Bojović je bio ranjen u ovoj bici, pa ga je
zamenio armijski general Živojin Mišić. U
januaru 1916, imenovan je za načelnika štaba
Vrhovne komande umesto bolesnog vojvode
Radomira Putnika, kog su njegovi vojnici nosili
do Skadra. Tu poziciju je zadržao do juna 1918,
kada je dao ostavku na to mesto zbog
nesuglasica sa generalima Antante oko pitanja
širenja Solunskog fronta.
9. Ponovo je preuzeo položaj komandanta Prve
armije, koja je prva probila neprijateljske linije
na Solunskom frontu i napredovala duboko u
okupiranu teritoriju. Srpska Vrhovna komanda
ga je 26. septembra odlikovala titulom vojvode
za njegove zasluge tokom rata.
Vojvoda Bojović je preduzeo Nišku operaciju i
izbacio neprijatelja iz Prokuplja i Niša 11.
oktobra, a na čelu Dunavske divizije je 1.
novembra ušao u oslobođeni Beograd.
10. Rad na osavremenjivanju vojske:
Rad u ispitnim komisijama za oficirske činove
predstavlja značajno područje njegove
delatnosti. Prvi put je postavljen za zamenika
člana stalne ispitne komisije za majorski čin
1897. godine. Za vreme službovanja u
Ministarstvu vojnom i Glavnom generalštabu
bio je predsednik komisije za polaganje ispita za
niže vojno-administrativne činovnike, stalni član
ispitne komisije za čin pešadijskog, konjičkog,
artiljerijskog i inženjerijskog majora i njen
predsednik za ispitnu 1909—1910. godinu.
11. Poslednje godine:
Preminuo je 19. januara 1945. godine, u svojoj
kući u Beogradu. Nije ispoštovano pravo na
sahranu o državnom trošku, pa je njegovo telo na
taljigama prevezeno na Novo groblje. Sahranjen
je skromno, 20. januara, bez vojnih počasti u
porodičnu grobnicu, a sahrani nije prisustvovao
niko, jer je pred samu sahranu, OZN-a preko
Radio Beograda objavila vest da će, ako neko od
građana Beograda pokuša da dođe na sahranu
vojvode Bojovića na Novom groblju, biti uhapšen
i krivično gonjen.
