Iedereen krijgt wel eens met diepere pijn te maken, want ook dat hoort bij het leven, want er is ook regen naast zonneschijn en er is geen dag zonxder nacht... Onder dit thema werden gedachten en ervaringen uitgewisseld.

1. Beste mensen, ook bij Assadaaka is het jaar weer goed begonnen. Zondagsavond 05012020 was
er een bijeenkomst met het thema pijnverhalen. Aansluitend was er op maandagochtend
06012020 de ontbijtsessie waar een tweede deel in dat teken stond met als onderwerp de
zingeving van pijn. Beide bijeenkomsten zijn apart opgetekent en hebben een verslag van de
bijeenkomst en een uitgeschreven presentatie van gedachtengoed tijdens die bijeenkomst.
Deze zijn voor het gemak tot elk één document samengevoegd. Er zijn dus twee berichten
respectievelijk over pijn en de zingeving van pijn, elk met zijn eigen verslag en presentatie
inhoud.
Ontbijtsessie 06012020 Over de zingeving van pijn.
Deze tweede ontbijtsessie van 2020 was weer eentje als vanouds bij Assadaaka. Aan het eind
van een gezamenlijk ontbijt onder wat verspreid onderling gekeuvel startte de ontbijtsessie over
de zingeving van pijn. Gisteren hadden we het over pijnverhalen in aansluiting van het
offerfeest georganiseerd door NAAM ter nagedachtenis van haar overleden vader. Vandaag
startte de dialoog over het 'Waarom' en het ermee om kunnen gaan en de diepere betekenis van
pijn als moeilijke religieuse zegen. Pijn is een beleving van het stoffelijk bewust individu (het
kleine ik), maar er is ook een superintelligentie die in het lichaam woont; het gaat er om de
relatie te verbeteren tussen dat superbewustzijn en uiterlijke bewustzijn, dat is de boodschap
van religie. En daarmee ontstaat ook de zingeving van pijn, want door pijn leeft men bewuster.
Na een een eerste toespraak door Dhr. Ahmed El Mesri werd er een inleidende presentatie
gegeven door Dhr. Siegfried van Hoek, welke ook niet statisch werd voorgelezen om de dialoog
direct persoonijker te maken tussen alle aanwezigen. We verwijzen wel gemakshalve naar de
bijlagen Pijnverhalen en Over Zingeving van Pijn.
Kort samengevat komt het er op neer, dat pijn bij het leven hoort net als vreugde, en dat pijn
een gelegenheid is om tot geestelijke verdieping te komen en daarmee er ook sterker van te
worden. Pijn is een beleving onder dualiteit, hoe je er mee omgaat bepaald de mate van lijden;
dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Aan Pijn zijn drie woorden te verbinden: LIEFDE, DOOD,
en GOD elk als een paar met het woord pijn. Bij LIEFDE denken we aan het gemis van een
dierbare, het verlangen van verliefdheid, maar het staat ook voor compassie, empathie en
elkaar in verbinding ondersteunen. De DOOD is niet slechts het einde van pijn, omdat in
dualiteit alles een begin en een einde heeft, maar het gaat ook over de angst voor de dood en
het omgaan met pijn. Maar de dood is ook een afscheid onder een zeker loslaten van
gehechtheden. we zijn geboren om dood te gaan, het omgaan met dat bewustzijn is ook zinvol.
Bij het woord GOD denkt men natuurlijk makkelijk aan de vraag waarom, maar er is ook door
pijn een weg van een relatie tot God, waarmee geestelijke verdieping ontstaat.

2. Na het betoog startte een dialoog aan tafel met persoonlijke verhalen over pijn en trauma's.
Deze benoemen we hier niet, maar er werden een paar praktische ideeen opgemerkt over het
fenomeen Pijn, de zingeving en levenshouding, die we wel delen: Pijn kan naast lichamelijk ook
geestelijk zijn. Van verdriet kan je bijvoorbeeld in een omkering ook lichamelijk ziek worden.
Alles begint met hoe je met pijn omgaat niet eens de vraag over het waarom van pijn. Het
zoeken van momenten van afleiding is een vorm van even de knop omzetten, waardoor het
pijnprobleem eventjes op de achtergrond wordt gebracht. Doe leuke dingen en als je
minderjarige kinderen hebt, wees er voor hen zonder hen te belasten met jouw probleem. Een
dag niet gelachen is een dag niet geleefd, want humor maakt een stofje in de hersenen aan, die
een helende werking heeft. Loslaten van gehechtheden is ook een sleutel tot 'pijnrelatie'.
PRESENTATIE TIJDENS ONTBIJTSESSIE:
Over de zingeving van Pijn
Gisteren spraken we gezamenlijk over eigen ervaringen van pijn, niet als klaaglied
maar als spiegel van ervaring hoe je ermee omgaat, want het is ook kruis naar
kracht. Gedeelde vreugd is dubbele vreugd, maar gedeelde smart is ook een
beetje halve smart, want begrip en interesse en daarmee morele steun ervaren is
al een verzachten van de pijn, want pijn ervaren zit in het denken. En met humaan
contact ervaar je kracht van anderen. Daar kan last but not least het geloof en je
levensinzichten een sterke kracht van steun zijn. Vandaag spreken we daarom
over zingeving (!) van pijn met een meer filosofische blik.
Over pijn wordt vaak negatief gedacht. Zelfs in de bijbel (Genesis 3 : 16) is de
vrouw ‘vervloekt’, omdat ze bij het geven van nieuw leven bij een geboorte van
een kind pijn moet lijden. Echter Dr. Carol Reed ontwikkelde eind 20e
eeuw een
methode van pijn-verlichting, waarbij ook een bewuster intenser beleven van
ontplooiing van nieuw leven werd ervaren en de pijn verassend minder op de
voorgrond was: geen gevecht tegen pijn aangaan, maar er mee om leren gaan,
zodat pijn als beleving al een ander uiterlijk kan krijgen. Pijn is een vorm van
lijden. Vreugde is leuk en kent een zekere gewenning, maar pijn went niet. En al
helemaal niet als deze niet van voorbijgaande aard is, dan is dat echt lijden. Maar
pijn kan ook een loutering zijn, want door pijn leeft men ook intenser.
Gisteren zeiden we het al bij pijn horen 3 diepe woorden: Liefde, Dood en God en
we spraken over de persoonlijke kant van omgaan met pijn. Vandaag gaat het
over zingeving van pijn. Heeft pijn zin? Ja en Nee. Kortstondige pijn zoals je

3. branden aan een kaars is een waarschuwingssignaal ter preventie-ervaring. Het
wordt al moeilijker als je dagelijks moet leven met pijn, bijvoorbeeld omdat je
chronisch ziek bent. Zingeving is dan een proces van geestelijke verdieping.
Pijn is niet slechts lichamelijk, maar kent ook diverse mentale vormen, zoals bv het
verlies van een dierbare. Verandering doet pijn, als een kind geboren moet
worden zeggen we ook niet kom maar niet, want anders gaat het pijn doen.
Leven is vreemd, een weefsel van toevallige onvoorziene omstandigheden en
situaties die men al dan niet gewild ondergaat zonder ogenschijnlijke logica, maar
deze warboel komt in een punt samen en krijgt een betekenis, dingen gebeuren
niet allemaal zomaar, het lot kan een dwingende rol spelen, want de mens is meer
dan een lichaam met het ‘kleine ik’, er is een superintelligentie die het lichaam
bewoond. Het lichaam zelf is ook Goddelijk als een ingewikkeld heelal, waar het
‘kleine ik’ zich niet eens bewust van is en alles reguleerd. Het gaat er om de relatie
te verbeteren tussen het superbewustzijn en het uiterlijke bewustzijn, dat is de
boodschap van religie. Pijn verminderd niet, lijden wel.
Naast het fysieke lichaam is er een belevingslichaam waarbinnen het denken
bestaat, dus ook de pijnervaring. Als je met een hamer op je duim slaat, voel je de
pijn neurologisch in je hoofd, de duim zelf ‘voelt’ geen pijn. Door beproeving en de
onvermijdelijke begane vergissingen ontstaat verdieping in bewustzijn door
reflectie over ervaringen (gewenst en ongewenst). Lijden is daarmee een kans tot
geestelijke ontwikkeling en niet slechts een negatieve ervaring in lust.
Verschillende culturen en geloven houden zich bezig met het onderwerp van
lijden, dit komt omdat de levende mens een voortdragend geheugen heeft. Bij een
aantal dieren heeft het geheugen een veel korter bewustzijnsbestaan. Zo is in de
Tantra de dood een LEVEND PERSOON, godsenergie in een andere vorm. Sterven
overkomt altijd een ander, totdat het uur der waarheid persoonlijk zich aandiend.
Angst voor de dood is een mentale verzwaring van lijdenservaringen.
Pijn ervaren kent een empirische lichamelijke, maar ook een psychologische kant.
Alles wat wij als materie op aarde zien, is op atomair niveau een vacuum, dus hoe
men over iets denkt (het aangezichtspunt) bepaald de ervaring. Dit fenomeen
heet Maya (zinsbegoocheling) die in enkel dualiteit kan bestaan. In de Tantra is er
geen grens tussen Kosmische en Menselijke psyche het een strekt voort in het
ander. Een rivier is een continu stroom, mensen komen en gaan. Het leven dat mij
draagt is kwetsbaar onstabiel en tegelijk blijvend en niet te verliezen, want het

4. komt uit elkaar voort. Aards leven is een cyclus die permanent verslindt en tegelijk
ook voedt, dat is ook een aspect van betekenis in het brood en wijn delen tijdens
het laatste avondmaal van Jezus terwijl hij de woorden uitsprak dit ter zijner
nagedachtenis te doen. Het kruisigingsverhaal is ook een verhaal boven het lijden
(angst voor pijn) te staan. Als het persoonlijke leven zich verbindt met het AL, dan
is er kracht. Kruis naar kracht zegt men...
Het gaat er dus om, hoe men met pijn omgaat, dat beinvloedt de mate van lijden.
Negatief kijken naar pijn als fout is geen oplossing, maar een mentale verzwaring.
Pijn kan een verdieping zijn, waarmee je anders naar het leven gaat kijken. Ook
pijn kent maten in golven, momenten van zekere rust zijn daarmee inteser te
beleven. Met pijn kan men intenser leven in geestelijkheid ermee. Het geloof (ook
bidden en antwoorden krijgen) is hierin een verlichtend ZIJN. PIJN is dus ook een
middel tot geestelijke verdieping, waar men niet aan kan ontsnappen, want pijn
ervaren en mate van lijden zijn niet te negeren, ook al bestaan ze enkel in het
uiterlijke bestaan. Maar pijn blijft een moeilijke ‘zegen’.