Erasmus+project "Women in art. Breaking the invisibility loop", http://wiaerasmusproject.blogspot.com oprac. P.Hącia

1. Magdalena Abakanowicz
- artystka osobna
Między mną a materiałem, z którego tworzę, nie ma pośrednictwa narzędzia.
Wybieram go rękami. Rękami kształtuję. Ręce przekazują mu moją energię.
Tłumacząc zamysłna kształt, zawsze przekażą onecoś, cowymyka siękonceptualizacji.
Ujawnią nieuświadomione.
Magdalena Abakanowicz

2. Magdalena Abakanowicz
ur. 20.06.1930 w Falentach
zm. 20.04.2017 w Warszawie
Polska rzeźbiarka, nauczycielka akademicka
Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu,
profesor wizytująca na Uniwersytecie
Kalifornijskimw Los Angeles.
Magdalena Abakanowicz w swojej pracowni (2010)
Magdalena Abakanowicz, jedna z najbardziej znanych na świecie polskich artystek. Początkiem jej
międzynarodowej kariery było otrzymanie w 1965 roku złotego medalu na Biennale w São Paulo.
Zasłynęła tzw. abakanami oraz figuratywnymi kompozycjami przestrzennymi, które powstają głównie
z tkanin, ale także z drewna, kamienia czy brązu. Wprowadziła techniki tkackie do galerii sztuki
nowoczesnej. Charakterystyczne dla jej twórczości są cykle rzeźbiarskie – pojedyncze postaci lub tłumy.
Abakanowicz reprezentowała Polskę na Biennale Sztuki w Wenecji w 1980 roku. Jest autorką m.in. dużych
realizacji rzeźbiarskich w Parku Granta w Chicago oraz na Cytadeli w Poznaniu. Brała udział w słynnej,
historycznej wystawie analizującej założenia i spuściznę sztuki feministycznej „WACK! Art and the Feminist
Revolution” w MOCA, Museum of Contemporary Art w Los Angeles (2007).

3. Prace:
Nierozpoznani, 2002, CytadelawPoznaniu

4. Klatka i plecy,1978, MuzeumSztukw Łodzi

5. Przestrzeń nieznanego rozwoju,1997/1998, Park Europy k. Wilna
Mutanty,2000, na dziedzińcuPałacuPotockichw Warszawie

6. Neun Figuren Raum,1990, Duisburg
InstalacjaRozdroże2010 w parkuTraugutta w Warszawie

7. Czerwony abakan,1969

8. Androgynia III,1985
Plecy, 1976

9. Tłumy,1990-2000
Embriologia,1980

10. Ciekawostki:
 MagdalenaAbakanowiczposzładoszkołymając14 lat(dorastaław czasie IIwojny
światowej)–jaksama wspominała- nie umiałagrać w piłkę,byłanieśmiała,płaczliwa
i chorowita.
 W liceumplastycznymnie zauważonojej talentu. Naegzaminiewstępnymnastudiaulepiła
smokaz gliny,komisjaoceniłająsurowo: Powiedziano mi, żena rzeźbę się nie nadaję,bo nie
mamwyczucia formy.
 W czasie studiówdokuczałajej bieda.
 Twierdziła:Sztuka pozostanienajbardziej zdumiewającą działalnością człowieka,zrodzoną
z bezustannych zmagań rozumu zszaleństwem,marzenia zrzeczywistością.
 Stworzyłaabakany – przestrzeńkontemplacji. Abakan jestwymagający.Potrzebuje
szczególnej troskliwościi szczególnej ekspozycji.Nienadajesięna ścianę,do dekoracji.Do
niczego się nie nadaje.
 W latach 90-tych tworzyłachoreografie dlatancerzypolskichi japońskich.
 Wzięłaudział w konkursie władzParyżanaopracowanie planudzielnicy,mającejstaćsię
przedłużeniemosi stolicyFrancji w kierunkuzachodnim,pozadzielnicąLa Defence.
Zaproponowaławówczasnowatorskąkoncepcjęstworzeniaidealnej ekologicznej dzielnicy,
która składałabysięz kilkudziesięciubudynkówowysokości ok.25 pięter.Miałymieć
organiczne kształty,nawiązujące dodrzew,aoddołudo góry pokrywaćje miałapnąca
roślinność,wyrastającąnaróżnychpoziomachfasad.Stądwzięłasięnazwa koncepcji:
„Architekturaarborealna”.Projektnie został wprawdzie wprowadzonyw życie,bozabrakło
na jegorealizacjępieniędzy, ale trzebaprzyznać,że był wizjonerski –jakniegdyśarchitektura
Gaudiego.Był próbązmierzeniasięzproblememkażdegowielkiegomiasta,któregoliczba
mieszkańcówciągle rośnie i trzebabudowaćdlanichwięcej mieszkań.Nie musząone jednak
być „blokowiskami”,przeciwnie–ma to być architekturazbliżającaczłowiekadonatury,
właśnie zasprawąroślinności.
 MagdalenaAbakanowiczzmarła20 kwietnia 2017 roku,pozostawiającposobie bogaty
dorobekwzbiorachponad70 muzeów i kolekcji publicznychnacałymświecie,m.in.Muzeum
Narodowegowe Wrocławiu,wWarszawie orazw Poznaniu,w MuzeumSztuki w Łodzi
oraz Centre George Pompidouw Paryżu,MetropolitanMuseumw NowymJorkui Museum
of ModernArt w Kioto.
Źródła:
 Niezlasztuka.net
 Dzieje.pl
 Culture.pl
 Wikipedia.pl