PVAAS Overview and Teacher Specific Reportingevanguilder
This document provides an overview of PVAAS (Pennsylvania Value-Added Assessment System) teacher specific reporting. It discusses how PVAAS measures academic growth, the timeline for implementing teacher reporting, and how teacher specific scores are determined. A key part of the process is roster verification, where teachers verify the student data used to calculate their scores. The goal is to provide teachers information to guide instructional improvements while protecting individual privacy.
by Enrico Zio
Chair on Systems Science and the Energy Challenge – Ecole Centrale Paris and Supelec, European Foundation for New Energy-Electricité de Franc e Energy Department, Politecnico di Milano, Italy
Se conoce como sociograma a una técnica que, a través de la observación y la evaluación de un contexto, refleja en un gráfico los diferentes vínculos entre los miembros de un grupo. De esta manera, logra dejar en evidencia los grados de influencia y los lazos de preferencia que se presentan en él.
Este documento describe los tipos, utilidades y características de las flores. Menciona que existen diferentes tipos como girasoles y rosas, y que las flores son útiles para hacer perfumes y aceites para los seres humanos. También señala que las flores se pueden identificar por su color, forma y aroma, y que son importantes para la polinización de las plantas.
PVAAS Overview and Teacher Specific Reportingevanguilder
This document provides an overview of PVAAS (Pennsylvania Value-Added Assessment System) teacher specific reporting. It discusses how PVAAS measures academic growth, the timeline for implementing teacher reporting, and how teacher specific scores are determined. A key part of the process is roster verification, where teachers verify the student data used to calculate their scores. The goal is to provide teachers information to guide instructional improvements while protecting individual privacy.
by Enrico Zio
Chair on Systems Science and the Energy Challenge – Ecole Centrale Paris and Supelec, European Foundation for New Energy-Electricité de Franc e Energy Department, Politecnico di Milano, Italy
Se conoce como sociograma a una técnica que, a través de la observación y la evaluación de un contexto, refleja en un gráfico los diferentes vínculos entre los miembros de un grupo. De esta manera, logra dejar en evidencia los grados de influencia y los lazos de preferencia que se presentan en él.
Este documento describe los tipos, utilidades y características de las flores. Menciona que existen diferentes tipos como girasoles y rosas, y que las flores son útiles para hacer perfumes y aceites para los seres humanos. También señala que las flores se pueden identificar por su color, forma y aroma, y que son importantes para la polinización de las plantas.
Tivo Roque un encontro inesperado que a piques estivo de custarlle caro e foi motivo para este traballo. Relación dos gatos silvestres e demais felinos do mundo.
Historia e estudo das características do can. Consideracións e outras reflexións antes de ter un can. Utilidades dos cans. Os cans galegos. Algunhas razas de cans e outras curiosidades.
Historia e estudo das características e utilidades dos gansos. Os gansos silvestres que visitan Galicia. Algunhas razas de gansos e outras curiosidades.
Tivo Roque un encontro inesperado que a piques estivo de custarlle caro e foi motivo para este traballo. Relación dos gatos silvestres e demais felinos do mundo.
Historia e estudo das características do can. Consideracións e outras reflexións antes de ter un can. Utilidades dos cans. Os cans galegos. Algunhas razas de cans e outras curiosidades.
Historia e estudo das características e utilidades dos gansos. Os gansos silvestres que visitan Galicia. Algunhas razas de gansos e outras curiosidades.
O concello de Vimianzo está situado, na súa maior parte, no núcleo do Val de Soneira -o val do río Grande-. Conta con dous pequenos tramos de litoral, na costa ao mar aberto e no interior da Ría de Camariñas. Está protexido no LIC/ZEC e ZEPA “Costa da Morte”.
A ría de Corme e Laxe está situada na Costa da Morte. Ábrese entre as puntas do Roncudo (ao norte) e Laxe (ao sur), na saída ao mar do río Anllóns. Nesta ría pódense distinguir dúas áreas diferenciadas: o interior, formado polo esteiro do Anllóns, protexido da forza do mar por unha barra de area de 2 km; e o resto do espazo, máis aberto, rochoso e recortado con algunhas zonas abrigadas nas que hai praias. As vilas máis importantes son Corme, Ponteceso e Laxe. Está protexida no LIC/ZEC “Río Anllóns” e “Costa da Morte” e na ZEPA “Costa da Morte”.
O concello de Ponteceso está situado na marxe dereita da ría de Corme e Laxe e na costa de mar aberto, entre as puntas do Roncudo e Queimada. Os principais núcleos de poboación son Ponteceso e Corme. Acolle áreas de grande valor paisaxístico e biolóxico asociados ás costas e ao río. Está protexida nos LICs/ZECs “Costa da Morte” e “Río Anllóns” e na ZEPA “Espazo Mariño da Costa da Morte”.
O concello de Laxe está situado no corazón da Costa da Morte, entre a ría de Corme e Laxe e o litoral de mar aberto. Ten unha costa moi diversa na que se alternan grandes areais e marismas, ría, enseadas, cabos, illotes, furnas... con tramos expostos e protexidos, zonas baixas e elevados cantís. É dun grande interese paisaxístico, xeolóxico e biolóxico. Está protexida no LIC/ZEC e ZEPA “Costa da Morte” e na Paisaxe Protexida “Penedos de Traba e Pasarela”.
O concello de Camariñas está situado no centro da Costa da Morte. Ten unha parte de costa moi exposta polo norte e o oeste e outra parte protexida, dentro da ría, polo sur. Acolle importantes áreas de interese paisaxístico, xeolóxico, ecolóxico e cultural. Está protexida no LIC/ZEC e ZEPA “Costa da Morte”,no Sitio Natural de Interese Nacional “Cabo Vilán” e no Lugar de Interese Xeolóxico “Praia do Trece”.
CABANA DE BERGANTIÑOS está situado no fondo e na banda sur da ría de Corme e Laxe, onde ten un amplo tramo de litoral, en parte protexido nos LICs/ZECs “Río Anllóns” e “Costa da Morte”.
O concello de Malpica de Bergantiños forma parte do tramo de litoral coñecido como Costa da Morte, unha sucesión de cantís abruptos entre os que se atopan algunhas praias e que inclúe as illas Sisargas.
Acolle importantes valores naturais e culturais. Parte do litoral está protexido no LIC/ZEC e ZEPA “Costa da Morte”.
O concello de Carballo forma da parte da Costa da Morte, unha costa exposta aberta ao océano e moi diversa, na que se alternan grandes areais e marismas, enseadas cabos, illas... con zonas baixas e elevados cantís. Parte do litoral está protexido no LIC/ZEC e ZEPA “Costa da Morte”.
O concello de Arteixo atópase na fachada atlántica, no comezo do tramo de costa coñecido como “A Costa da Morte”. Nos seus 19 km de costa atópanse cantís de distintas alturas, esteiros, coídos e extensos areais. É unha costa dun grande valor ecolóxico, paisaxístico e xeolóxico, cunha importante actividade industrial e turística. Unha parte está protexida no LIC/ZEC e ZEPA “Costa da Morte”.
O concello de A Laracha ten unha única parroquia que da ao mar, Caión. Está situada na Costa da Morte e ten un litoral que alterna cantís e areais de grande valor paisaxístico e biolóxico.
A costa comprendida entre a Punta de Mera e Torella é un espazo de mar aberto que separa as rías da Coruña e Betanzos-Ares. Un espazo de enormes valores paisaxísticos e ecolóxicos.
É unha ría curta e ampla, que se abre entre as puntas do Seixo Branco e Herminia, cunha separación de 4 km, e unha lonxitude total de 14 km, dos que case a metade corresponden á chamada ría do Burgo formada polo esteiro do Mero, que está separada da parte máis ancha pola frecha de Santa Cristina.
O concello de Oleiros ten unha liña litoral de case 40 km. Unha parte na ría do Burgo, outra na ría da Coruña, unha terceira mirando ao mar aberto e outra na boca da ría de Betanzos. Parte está protexida no LIC/ZEC e Monumento Natural “Costa de Dexo e Seixo Branco”
O concello da Coruña ten unha costa moi recortada e variada, parte na ría, onde se atopa o porto da cidade, e parte en mar aberto onde se suceden cantís e fermosas praias como as de Orzán e Riazor.
2. O gato é un animal mamífero de tamaño pequeno
(25 a 35 cm de altura media) co corpo cuberto de
pelo de cor e tamaño variable segundo a raza.
3. CABEZA:
de forma
esférica co
fuciño
pouco
saínte.
ORELLAS:
triangulares e erguidas.
OLLOS
grandes, en posición frontal
TRONCO:
cilíndrico, alongado
RABO:
longo e fino
BIGOTES:
pelos sensoriais
que ten no fuciño
e enriba dos ollos
PELO:
curto, liso e
suave de
cor variable.
PATAS DIANTEIRAS:
rematadas en cinco dedos
PATAS TRASEIRAS:
rematadas en catro
dedos.
9. Os gatos desprázanse a catro
patas apoiando os dedos
sobre uns saíntes carnosos
que fan que non se escoite e
coas unllas escondidas nuns
repregues da pel.
10. Os movementos do gato son áxiles e flexibles. Poden correr a gran
velocidade, aínda que durante un tempo curto, xa que cansan axiña.
Despois de descansar estira toda a súa musculatura
Ten unha gran potencia de salto grazas á posición das patas
traseiras a xeito de panca (apoia todo o pé facendo unha Z) e á
potente musculatura. Equilíbrase co rabo.
Cando cae dun sitio alto da voltas no aire e consegue equilibrarse
ata quedar de pé.
11. Pode gabear coa axuda das unllas que
son afíadas e ganchudas e permítenlle
suxeitarse a moitas superficies.
12. Os gatos teñen un oído
excelente. Oen sons con
frecuencias máis altas que
as persoas e perciben a
moita distancia os
pequenos ruídos das súas
presas (como os sons dos
ratos). Pode mover as
orellas e orientalas para
escoitar mellor.
13. Os ollos son moi sensibles á luz. A pupila dilátase para aproveitar a
mínima cantidade de luz e péchanse con luminosidade alta.
14. Os bigotes permítenlle orientarse no espazo e detectar
pequenas vibracións e cambios de temperatura no aire.
15. O gusto dos gatos é moi fino, proban a comida e gústalles a variedade.
16. Os gatos son moi expresivos e utilizan
moitos recursos para comunicarse.
17. Os olores sérvenlle para atopar a comida, saber
onde están as presas e emitir e recibir sinais.
18. Marcan o seu territorio con
sinais olfativas fregando o
corpo contra obxectos, as
pernas da xente... para indicar
que nesa zona non queren
intrusos. Para eso teñen
unhas glándulas especiais
situadas no rabo, enriba das
sens e arredor do fuciño.
19. A LINGUAXE DO GATO
Para intimidar aos adversarios tenta parecer máis grande, ponse de pé, arqueando
o lombo e poñéndose de perfil eriza o pelo do rabo e do lombo, as orellas cara
atrás, as pupilas dilatadas e a boca aberta roñando, asubiando e resoplando.
Cando vai a atacar: apóiase sobre as patas traseiras e prepárase para saltar.
Aplana o pelo, ensina os dentes, enruga o nariz, resopla e da bufidos.
Cando o agresor é máis forte que el sométese.
20. BIGOTES:
Extendidos cara aos lados: sinal de tranquilidade e indiferencia
Cara atrás: timidez e retraemento.
Abertos en abano: máxima atención, tensión, disposición para actuar.
21. Bostezo: sinal de tranquilidade
Cabeza ladeada: achegamento
Patas estiradas: seguridade en sí mesmo ou tensión.
Doblar as patas traseiras: seguridade.
Doblar as patas traseiras e dianteiras: inseguridade, defensa.
22. RABO:
Movemento rápido dunha banda á outra: excitación.
Ríxido, cara arriba: saúdo amistoso.
Levantalo de súpeto e axitalo: ameaza de ataque.
23. Pelo alporizado en todo o corpo: sinal de medo.
Pelo alporizado na liña central do lombo e no rabo: ataque.
24. VOCES, SONS:
Gorgorexo (especie de ronquido xordo que fai coa gorxa):
indica que está a gusto.
Resoplido: ameaza, defensa.
Cuspir: ameaza, aviso
Roñido, berridos, bufidos: ameaza moi ofensiva.
Maiar ou miañar: de tono, intensidade e modulación
variable segundo o que intente expresar: chamada,
descontento, falta de algo...
Arrolamento: saúdo amistoso.
30. Se se crían xuntos poden
chegar a levarse ben con
outros animais como cans
e paxaros.
31. ALIMENTACIÓN:
Os gatos son por naturaleza animais de presa.
Son carnívoros e teñen unha dentadura
especializada: cairos moi desenvolvidos e fortes
e molares afiados para romper os osos.
32. Nas casas comen todo tipo de alimentos que lles proporcionan as persoas,
pero, especialmente carne e peixe, ou alimentos preparados en lata, pensos...
Ocasionalmente mordisquean herba para axudarse na dixestión.
Cando quere pedir comida aos amos pode ser moi insistente, frégase contra
as pernas e miaña repetidamente.
Polo xeral non se adapta a horarios e góstalle comer varias veces ao día.
33. O seu organismo e xeito de vida están adaptados á vida en
libertade. Cando ten ocasión caza ratos e outros pequenos
mamíferos, lagartiñas, paxaros, peixes... que come con pel e todo.
34. Cando caza unha presa segue unha secuencia de movementos:
axexo e aproximación silenciosa, salto e captura. Logo xoga un
tempo antes de comela axitándoa e titrándoa ao aire.
35.
36. REPRODUCCIÓN:
Os gatos son mamíferos vivíparos: as súas crías desenvólvense no
interior da nai e nacen vivas.
As femias teñen o primeiro celo entre os 6 meses e 1 ano. Cando ovulan o
seu corpo cambia e andan inquedas (chámase “andar ó macho” ou “ás
xaneiras”). Durante uns días están preparadas para aparellarse e atraen
aos machos polo cheiro especial que desprenden ou polo xeito de
comportarse e miañar. É frecuente que se xunten varios gatos e
organicen pelexas ata que un consegue copular cunha femia.
37. No caso de ser fecundada
queda preñada durante
dous meses (63 días) e
pare unha camada de
número variable nun lugar
protexido e quente que ela
mesmo escolle pola casa
ou nos arredores.
38. Os gatiños nacen cegos
e xordos, con pelo e
coas patas febles.
Aos 8-12 días comenzan
a abrir os ollos.
39.
40. Entre os 21 e 25 días dan
os primeirios pasos.
41. A partir da 3ª semana
comen os primeiros
alimentos sólidos.
42. Durante a etapa de lactancia a nai
transporta aos gatiños na boca e ensínalles
a comer, cazar e comportarse.
43. Entre a 4ª e 5ª semana empezan
a xogar, saltar e pelexar.
45. COIDADOS:
Os gatos non precisan coidados
especiais e se están sans poden
chegar a vivir ata 20 anos.
Deben ter un lugar para dormir e
para facer as súas necesidades (no
exterior ou unha caixa con area).
46.
47. Os gatos que viven na casa e en
contacto coas persoas,
especialmente nenos, deben estar
limpos e libres de parásitos e
enfermidades contaxiosas.
48. Os gatos gozan na compaña
das persoas e buscan sitios
quentes e limpos.
49. O gato san é desperto, curioso e xoguetón e
límpase el mesmo regularmente lambendo o pelo
para eliminar a suciedade e os pelos mortos.
50. Debemos vacinalos nos períodos establecidos contra as enfermidades
máis contaxiosas como a rabia e a leucemia felina.
Débense desparasitar internamente polo menos dúas veces no ano para
eliminar parásitos intestinais (vermes), e externamente para protexelos
das pulgas, carrachos e outros inquilinos.
Tamén é interesante observalo para advertir calquera modificación na
súa conduta habitual porque pode ser síntoma de problemas.
51. OS GATOS E AS PERSOAS
O gato é un animal que vive coas
persoas dende hai
aproximadamente 8.000 anos.
Os primeiros gatos domésticos,
descendentes dos gatos salvaxes
africanos, viviron en Exipto e
foron protexidos polas persoas
por resultar moi útiles para cazar
os ratos que invadían os
almacéns de trigo e arroz que eran
as reservas máis importantes de
alimento para a poboación.
Momias de gatos
Mosaico romano
Estatua exípcia da deusa Bastet.
Os exipcios valoraban tanto aos gatos
que chegaron a representar a algúns
deuses con aspecto de gato e facíanlles
enterros.
53. Na actualidade os gatos son
habituais nas casas de
campo para mantelas libres
de ratos e nas demais como
animais de compaña.
54. ALGUNHAS RAZAS DE GATOS:
Desde o século XIX comezaron a establecerse diferentes tipos de razas a base
de cruzar e seleccionar gatos con características representativas.
Existen numerosas razas de gatos que se diferencian na estrutura do corpo,
no tipo de pelo (tamaño, cor, densidade), no rabo, nas orellas…
Sen rabo: gato de Manx
Gato sen pelo:
Esfinxe
Gato de rabo curto:
Xaponés Bobtail
Coas orellas caídas:
Scottish Fold
57. ANIMAIS SEMELLANTES:
Existen máis de 30 tipos de gatos
silvestres de tamaños variables.
Gato montés europeo (Felis silvestris)
Tamaño: lixeiramente máis grande que o gato
doméstico. 4 a 8 kg
Localización: distintos puntos de Europa.
Manul (Felix manul)
Tamaño: coma o gato doméstico
2,5 a 3,5 kg.
Localización: toda Asia Central
Gato xaspeado (Pardofelis marmorata)
Tamaño: coma o gato doméstico. 3 a 4 kg
Localización: Indochina
58. Gato de patas negras (Felis nigripes)
Tamaño: lixeiramente máis pequeno que o
gato doméstico. 1 a 2 kg
Localización: desertos do Sur de África
Gato de Bengala (Prionailurus bengalensis)
Tamaño: coma o gato doméstico. 3 a 7 kg
Localización: Sur e Leste de Asia
Gato africano (Felis libica)
Tamaño: lixeiramente máis grande que o
gato doméstico. 5 kg
Localización: África
59. Gato de Goffroy (Leopardo geoffroyi)
Tamaño: lixeiramente máis grande que o
gato doméstico. 4 a 8 kg
Localización: Sudamérica.
Maracaiá (Leopardus wiedi)
Tamaño: coma o gato doméstico. 2 a 3,5 kg
Localización: América do centro e sur.
Gato da pampa (Lynchailurus pajeros)
Gato do deserto (Felis margarita)
Tamaño: coma o gato doméstico. 3 a 5 kg
Localización: Andes e Pampa Sudamericana
Tamaño: coma o gato doméstico. 3 a 4 kg
Localización: Sahara e desertos e Asia
60. TRADICIÓN ORAL
REFRÁNS
-Gato con luvas non pilla ratos.
-O gato escaldado fuxe da auga fría.
-Sabe máis un gato dun mes ca un de tres.
-Ollos de gato, valen por catro.
-Moito sabe o rato, pero máis o gato.
CRENZAS:
-Trae mala sorte cruzarse cun gato negro.
-Trae boa sorte criar un gato negro que che deron.
61. DITOS
-De noite todos os gatos son pardos.
-Aquí hai gato encerrado.
-Buscarlle tres pés ao gato.
-Sentirse como un gato panza arriba.
-Ter sete vidas coma os gatos.
-Ter máis vidas que un gato.
-Que non che dean gato por lebre.
ADIVIÑA
Catro patas enriba de catro patas
agarda a catro patas,
catro patas non veu,
catro patas marchou
e catro patas quedou
(O gato, a silla e o rato)