Trotacontos sobre o Medio Ambiente feito por varias escolas da cidade de Pontevedra: CEP Campañó, CEP Campolongo, EEI Verducido, EEI Xeve, EEI Crespo Rivas.
Boletín cunha brevísima selección de contos sobre a igualdade entre homes e mulleres. Para a exposición que ten lugar na Biblioteca Pública Municipal de Narón do 25 de novembro ao 5 de decembro de 2014
Trotacontos sobre o Medio Ambiente feito por varias escolas da cidade de Pontevedra: CEP Campañó, CEP Campolongo, EEI Verducido, EEI Xeve, EEI Crespo Rivas.
Boletín cunha brevísima selección de contos sobre a igualdade entre homes e mulleres. Para a exposición que ten lugar na Biblioteca Pública Municipal de Narón do 25 de novembro ao 5 de decembro de 2014
La presidenta de la agencia Efe, Gabriela Cañas, analiza los retos actuales de la libertad de prensa y los medios de comunicación. La precariedad laboral es la mayor amenaza a la libertad de prensa. Las redes sociales están perjudicando a los medios tradicionales al propagar desinformación sin verificar. Los medios deben esforzarse por ofrecer información veraz frente a la influencia de las redes sociales.
The document outlines the class schedules for three different age groups - ESO (secondary school), primary school, and infant school - on Mondays, Tuesdays, Wednesdays, Thursdays and Fridays. Each section lists the start and end times for class periods, recess breaks, and lunch for each day of the week.
2. C.P.I. UXÍO NOVONEIRA
Estrada Cervantes s/n
27670 Pedrafita do Cebreiro (Lugo)
℡ 982870633// 982 870634
982870635
cpi.uxio.novoneira@edu.xunta.es
http://edu.xunta.gal/centros/cpiuxionovoneira
Antea e Filipa son dúas velliñas humildes que comparten todo, aínda que o seu
todo sexa case nada: sopa de auga de luns a sábado e un fideo a medias os
domingos. Pero son felices ao contar co seu maior riqueza: el o afecto dunha pola
outra. Esta historia amosa que somos capaces de facer cousas que parecen
imposibles polas persoas que queremos, e que merece a pena chegar a vellos e
vellas, para disfrutar junto dos grandes placeres da vida —un gran banquete— ou
dos pequenos —unha alubia diminuta. A idade é un agasallado: está chea de vida e
de misterios. Unha cara esculpida polas enrugas é como unha árbore milenaria. O
seu tronco groso florece cada primavera do mesmo xeito que unha persoa anciá
con cada amanecer. Así son Antea e Filipa, aventureiras do día a día, do carpe
diem. Dúas mulleres maiores que se queren cunha ledicia e unha forza, capaces
de vencer cualquiera contratempo.
O día que Saída cheou pareceume que perdera todas as palabras, así
que tentei buscalas por todos os rincóns, esquinas, buratos, caixóns,
etc. para ver se entre elas e eu borrábamos as bágoas que asomaban
entre as pestanas longas e o silencio espeso. O día que Saída chegou
papá explicoume que, seguramente, a miña amiga non perderá todas as
palabras senón que ao mellor non as quixera sacar porque eran
diferentes ás de aquí. En Marrocos (dixo) tampouco servirían as túas.
Así, entereime de que no país de Saída falábase un idioma diferente ao
noso: o árabe.
Titiritesa vive no reino de Antonte. A súa nai, Mandolina, soña con ver á
súa filla ben casada e intenta educala como unha cortesana refinada. Pero
a filla non comparte as aspiracións da raíña e rexeita esa vida convencional
que lle queren impor. Ante a inminente chegada dunha institutriz,
Titiritesa decide huir de palacio para vivir fantásticas e divertidas
aventuras: visitar un inventor de palabras, enfrentarse a un terrible
monstruo, conocer a otra princesa de labios dulces…
Eles comían, viaxaban e modernizábanse mentras elas recolectaban comida e
criaban prole. Pero os bonobos non aceptaban que as bonobas tamén puideran
aprender e evolucionar.
3. C.P.I. UXÍO NOVONEIRA
Estrada Cervantes s/n
27670 Pedrafita do Cebreiro (Lugo)
℡ 982870633// 982 870634
982870635
cpi.uxio.novoneira@edu.xunta.es
http://edu.xunta.gal/centros/cpiuxionovoneira
Antea e Filipa son dúas velliñas humildes que comparten todo, aínda que o seu
todo sexa case nada: sopa de auga de luns a sábado e un fideo a medias os
domingos. Pero son felices ao contar co seu maior riqueza: el o afecto dunha pola
outra. Esta historia amosa que somos capaces de facer cousas que parecen
imposibles polas persoas que queremos, e que merece a pena chegar a vellos e
vellas, para disfrutar junto dos grandes placeres da vida —un gran banquete— ou
dos pequenos —unha alubia diminuta. A idade é un agasallado: está chea de vida e
de misterios. Unha cara esculpida polas enrugas é como unha árbore milenaria. O
seu tronco groso florece cada primavera do mesmo xeito que unha persoa anciá
con cada amanecer. Así son Antea e Filipa, aventureiras do día a día, do carpe
diem. Dúas mulleres maiores que se queren cunha ledicia e unha forza, capaces
de vencer cualquiera contratempo.
O día que Saída cheou pareceume que perdera todas as palabras, así
que tentei buscalas por todos os rincóns, esquinas, buratos, caixóns,
etc. para ver se entre elas e eu borrábamos as bágoas que asomaban
entre as pestanas longas e o silencio espeso. O día que Saída chegou
papá explicoume que, seguramente, a miña amiga non perderá todas as
palabras senón que ao mellor non as quixera sacar porque eran
diferentes ás de aquí. En Marrocos (dixo) tampouco servirían as túas.
Así, entereime de que no país de Saída falábase un idioma diferente ao
noso: o árabe.
Titiritesa vive no reino de Antonte. A súa nai, Mandolina, soña con ver á
súa filla ben casada e intenta educala como unha cortesana refinada. Pero
a filla non comparte as aspiracións da raíña e rexeita esa vida convencional
que lle queren impor. Ante a inminente chegada dunha institutriz,
Titiritesa decide huir de palacio para vivir fantásticas e divertidas
aventuras: visitar un inventor de palabras, enfrentarse a un terrible
monstruo, conocer a otra princesa de labios dulces…
Eles comían, viaxaban e modernizábanse mentras elas recolectaban comida e
criaban prole. Pero os bonobos non aceptaban que as bonobas tamén puideran
aprender e evolucionar.
4. C.P.I. UXÍO NOVONEIRA
Estrada Cervantes s/n
27670 Pedrafita do Cebreiro (Lugo)
℡ 982870633// 982 870634
982870635
cpi.uxio.novoneira@edu.xunta.es
http://edu.xunta.gal/centros/cpiuxionovoneira
Antea e Filipa son dúas velliñas humildes que comparten todo, aínda que o seu
todo sexa case nada: sopa de auga de luns a sábado e un fideo a medias os
domingos. Pero son felices ao contar co seu maior riqueza: el o afecto dunha pola
outra. Esta historia amosa que somos capaces de facer cousas que parecen
imposibles polas persoas que queremos, e que merece a pena chegar a vellos e
vellas, para disfrutar junto dos grandes placeres da vida —un gran banquete— ou
dos pequenos —unha alubia diminuta. A idade é un agasallado: está chea de vida e
de misterios. Unha cara esculpida polas enrugas é como unha árbore milenaria. O
seu tronco groso florece cada primavera do mesmo xeito que unha persoa anciá
con cada amanecer. Así son Antea e Filipa, aventureiras do día a día, do carpe
diem. Dúas mulleres maiores que se queren cunha ledicia e unha forza, capaces
de vencer cualquiera contratempo.
O día que Saída cheou pareceume que perdera todas as palabras, así
que tentei buscalas por todos os rincóns, esquinas, buratos, caixóns,
etc. para ver se entre elas e eu borrábamos as bágoas que asomaban
entre as pestanas longas e o silencio espeso. O día que Saída chegou
papá explicoume que, seguramente, a miña amiga non perderá todas as
palabras senón que ao mellor non as quixera sacar porque eran
diferentes ás de aquí. En Marrocos (dixo) tampouco servirían as túas.
Así, entereime de que no país de Saída falábase un idioma diferente ao
noso: o árabe.
Titiritesa vive no reino de Antonte. A súa nai, Mandolina, soña con ver á
súa filla ben casada e intenta educala como unha cortesana refinada. Pero
a filla non comparte as aspiracións da raíña e rexeita esa vida convencional
que lle queren impor. Ante a inminente chegada dunha institutriz,
Titiritesa decide huir de palacio para vivir fantásticas e divertidas
aventuras: visitar un inventor de palabras, enfrentarse a un terrible
monstruo, conocer a otra princesa de labios dulces…
Eles comían, viaxaban e modernizábanse mentras elas recolectaban comida e
criaban prole. Pero os bonobos non aceptaban que as bonobas tamén puideran
aprender e evolucionar.