Download to read offline
More Related Content
Ellada
- 1.
- 3. 1. ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ,ΜΟΥΣΙΚΑΟΡΓΑΝΑ, ΧΟΡΟΙ ΚΑΙ ΦΑΓΗΤΑ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ 2. ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ, ΜΟΥΣΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ, ΧΟΡΟΙ ΚΑΙ ΦΑΓΗΤΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ 3. ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ, ΜΟΥΣΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ, ΧΟΡΟΙ ΚΑΙ ΦΑΓΗΤΑ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ 4. ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ, ΜΟΥΣΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ, ΧΟΡΟΙ ΚΑΙ ΦΑΓΗΤΑ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ 5. ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ, ΜΟΥΣΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ, ΧΟΡΟΙ ΚΑΙ ΦΑΓΗΤΑ ΤΗΣ ΣΤΕΡΕΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ 6. ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ, ΜΟΥΣΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ, ΧΟΡΟΙ ΚΑΙ ΦΑΓΗΤΑ ΤΩΝ ΝΗΣΩΝ ΙΟΝΙΟΥ ΠΕΛΑΓΟΥΣ 7. ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ, ΜΟΥΣΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ ΧΟΡΟΙ ΚΑΙ ΦΑΓΗΤΑ ΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ 8. ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ, ΜΟΥΣΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ, ΧΟΡΟΙ ΚΑΙ ΦΑΓΗΤΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ 9. ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ ΝΗΣΩΝ, ΜΟΥΣΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ, ΧΟΡΟΙ ΚΑΙ ΦΑΓΗΤΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ ΠΕΛΑΓΟΥΣ
- 4.
- 5. Παραδοσιακές φορεσιές τηςΘεσσαλίας Η φορεσιά Καραγκούνα :
- 6. Η καραγκούνα βρίσκεταιδιάσπαρτη σε όλη την περιοχή Καραγκούνη, η οποία βρίσκεται στην πεδιάδα της Θεσσαλίας στις περιοχές Καρδίτσα, Καλαμπάκα και Τύρναβος, καθώς και Ντόμοκος και Φάρσαλα. Η καραγκούνα είναι επίσης το όνομα του παραδοσιακού λαϊκού χορού που είναι γνωστός σε όλη την Ελλάδα, αν και υπάρχουν πολλές εκδοχές του που υπάρχουν ακόμη και εκτός της περιοχής Καραγκούνη. Όσον αφορά το κοστούμι, λέγεται ότι υπάρχουν τρεις ή τέσσερις παραλλαγές ανάλογα με την περιοχή. Παλαιότερα, οι γυναίκες φορούσαν το κοστούμι ως ενδυμασία γάμου. Οι περίπλοκες, πολυεπίπεδες στολές με φωτεινά χρώματα προορίζονταν να αντιπροσωπεύουν τον πλούτο της περιοχής. Σήμερα, η φορεσιά έχει απλοποιηθεί και είναι δημοφιλής μεταξύ των παραδοσιακών ελληνικών χορευτικών ομάδων
- 7. Γυναικεία ρούχα Το κοστούμιπεριλαμβάνει πολλά στρώματα ρούχων. λευκό εσώρουχο, ένα εξωτερικό ρούχο από μαλλί και ένα μακρύ παλτό, καθώς και ένα κεντητό γιλέκο ή γιλέκο, το καθένα από τα φαίνεται διαφορετικό ανάλογα με την περιοχή. Στη συνέχεια, στολή συμπληρώνεται με μια κόκκινη ποδιά, διακοσμημένη με από βελούδο. Οι γυναίκες φορούσαν επίσης ένα ακουστικό κεντημένο μαντήλι τυλιγμένο και στριμμένο γύρω από το κεφάλι διακοσμημένο με νομίσματα στο μέτωπο.
- 8. Ανδρικά ρούχα Οι άνδρεςφορούν την φορεσιά με φουστανέλα ή βράκι, χωρίς διακριτικά χαρακτηριστικά, όπως μπορεί να βρεθούν μεγάλη περιοχή της Ελλάδας και της Αλβανίας.
- 9. Η μουσική τηςγεωγραφικής και ιστορικής περιοχής της Θεσσαλίας στην Ελλάδα: Διονυσιακός Ο Διονυσιακός είναι μια μορφή ελληνικού χορού και εθίμων από την αρχαία Ελλάδα. Ο Διονυσιακός και οι μορφές του αναζωογονήθηκαν σήμερα σε πολλές περιοχές της Ελλάδας όπως η Πελοπόννησος, η κεντρική Ελλάδα και η Κρήτη με το πιο γνωστό φεστιβάλ Φαλλού στην περιοχή του Τύρναβου της Λάρισας.
- 10. Κοφτός Ο Κόφτος είναιένας ζωντανός ελληνικός χορός που χαρακτηρίζει τις Θεσσαλίας, της Ηπείρου και της κεντρικής Ελλάδας. Όταν η μουσική χορευτές φωνάζουν "Γεια" και μπορείτε επίσης να σηκώσετε τα χέρια σας ή χειροκρότημα. Γαϊτανάκι Το Γαϊτανάκι είναι μια μορφή ελληνικού λαϊκού χορού από τη Θεσσαλία. κύκλος χορού. Είναι επίσης πολύ διαδεδομένη στην Ήπειρο. Κλειστός O κλειστός χορός είναι ένας κυκλικός χορός από τη Θεσσαλία. Ο χορός κύκλο με τους άνδρες να οδηγούν και τις γυναίκες να ακολουθούν τον Συνήθως εκτίθεται σε τραγούδια όπως το "Σαν άλλο δε με μάρανε!" Ο μέρη, αργό και γρήγορο, με τις χειρολαβές να είναι διαφορετικές για κάθε
- 11. Παραδοσιακά φαγητά Θεσσαλίας: Μπατζίνα Η μπατζίνα είναι ζυμαρόπιτα της Θεσσαλίας και ιδιαίτερα της περιοχής της Καρδίτσας. Αυτό είναι μια πίτα που όμως δεν έχει φύλλο. Τα υλικά είναι τόσο απλά όσο και η προέλευσή της.
- 12. Μπομπότα Η μπομπότα ήταντο ψωμί των φτωχών, ήδη από το κατά τη διάρκεια της κατοχής στην Ελλάδα όταν το σιτάρι δεν υπήρχε ενώ το αλεύρι καλαμποκιού ήταν τα περισσότερα νοικοκυριά χρησιμοποιούσαν το καλαμποκάλευρο για να φτιάξουν ψωμί αλλά και πίτες "γλυκά" της εποχής, για να καλύψουν τις διατροφικές ανάγκες. Στην κατοχή η μπομπότα έσωσε τον κόσμο από πείνα, σε πολλές περιοχές.
- 13. ΚΡΗΤΗ Της Κρήτηςτην παράδοση με ευλάβεια στηρίζω, και όπου σταθώ και όπου διαβώ μια Κρήτη ζωγραφίζω. (κρητική μαντινάδα)
- 14. Η Κρήτη είναιτο μεγαλύτερο νησί της Ελλάδας και το πέμπτο της Μεσογείου. Βρίσκεται στο νότιο άκρο του Αιγαίου πελάγους και χωρίζεται διοικητικά σε τέσσερις νομούς: Ηρακλείου, Χανίων, Ρεθύμνου και Λασιθίου. Μεγαλύτερη πόλη του νησιού και πρωτεύουσα είναι το Ηράκλειο. Η Κρήτη υπήρξε σταυροδρόμι πολιτισμών λόγω της γεωγραφικής της θέσης και γνώρισε μεγάλη ακμή με κορυφαίο τον Μινωικό πολιτισμό. Επίσης, σπουδαίοι μύθοι γεννήθηκαν στο νησί αυτό όπως αυτοί του γίγαντα Τάλου, του Μινώταυρου, της Αριάδνης, του Δαίδαλου και της Ευρώπης.
- 15. Παραδοσιακή Φορεσιά Η κρητικήφορεσιά αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία της λαογραφίας της Κρήτης. Η κρητική παραδοσιακή φορεσιά σήμερα, φοριέται σε καθημερινή βάση κυρίως σε ορισμένα ορεινά χωριά από τους άντρες αλλά και σε πολλές γιορτές και παραδοσιακές εκδηλώσεις αποτελεί το επίσημο ένδυμα.
- 16. • ΑΝΔΡΙΚΗ ΦΟΡΕΣΙΑ Ηανδρική παραδοσιακή στολή είναι κοινή για όλο το νησί και διακρινόταν σε δυο παραλλαγές : -την καθημερινή Η καθημερινή αποτελείται από την λινή μαύρη βράκα, το πουκάμισο, το «μεϊτανογέλεκο» και μία μακριά ζώνη που τυλίγεται πολλές φορές στη μέση. Η στολή αυτή συμπληρωνόταν με τα μαύρα δερμάτινα «στιβάνια» (είδος ψηλής μπότας) και το κρουσωτό μαντίλι στο κεφάλι.
- 17. -την επίσημη Η επίσημη,τα λεγόμενα «σαλβάρια» κατασκευάζεται συνολικά συνολικά από μπλε τσόχα. Την αποτελούσαν η πολύπτυχη βράκα, το μεϊτανογέλεκο, το μεταξωτό πουκάμισο, η μακριά μεταξωτή βυσσινή ζώνη και τα «στιβάνια» που είχαν λευκό χρώμα. Η φορεσιά αυτή συμπληρωνόταν από το απαραίτητο κρουσωτό μαντίλι και την αλυσίδα που κρεμόταν από το λαιμό και ενωνόταν με το μαχαίρι, βασικό συμπλήρωμα της παραδοσιακής ενδυμασίας, που πάνω στην λάμα του υπάρχει χαραγμένη μια μαντινάδα.
- 18. • ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΦΟΡΕΣΙΑ Ηγυναικεία στολή περιλαμβάνει δύο βασικούς Α. Η Σφακιανή φορεσιά Η Σφακιανή φορεσιά περιλαμβάνει πολύπτυχο φουστάνι, κεντητή ποδιά, το «μεϊτάνι» (είδος μακριά μανίκια), ή την «σαλαμάρκα» (κεντημένο σακάκι), πάνω από το μεταξωτό πουκάμισο. Η συμπληρωνόταν με ένα κεντητό μεταξωτό μαντίλι κεφάλι και διάφορα κοσμήματα και νομίσματα στήθος.
- 19. Β. Η Ανωγειανήφορεσιά Ο άλλος τύπος γυναικείας φορεσιάς είναι η «ανωγειανή» που είναι πιο διαδεδομένος σε ολόκληρο το νησί. Χρησιμοποιεί φούστα με σάκο, κατινάκι μπούστο ραμμένο σε πλατιά φούστα), κεφάλι, μπροστοποδιά, σαλβάρι (μακριά ποκαμίσα και μαύρα παπούτσια, καθώς και χρυσαφικά κυρίως λίρες.
- 20. ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΚΡΗΤΙΚΑ ΜΟΥΣΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ Ημουσική παράδοση της Κρήτης, περιλαμβάνει πολλά μουσικά όργανα. Τα σημαντικότερα από αυτά είναι: • Η κρητική λύρα
- 22. • Λαγούτο καιΒιολί
- 23. • Η μαντούρακαι ασκομαντούρα
- 24. • Το μαντολίνοκαι η κιθάρα
- 25. • Το μπουλγάρικαι το νταουλάκι
- 26.
- 27. Η χορευτική κληρονομιάτης Κρήτης περιλαμβάνει περίπου είκοσι παραδοσιακούς χορούς. Στις μέρες μας, μερικοί από αυτούς χορεύονται ευρέως σε όλη την Κρήτη, και άλλοι είναι καθαρά τοπικοί. Οι σημαντικότεροι από αυτούς είναι : • Η Ρεθυμνιώτικη σούστα • Το σιγανό • Ο Μαλεβιζιώτης • Ο Χανιώτικος Συρτός • Ο Πεντοζάλης
- 28. • Η ΡεθυμνιώτικηΣούστα Αποτελεί ένα από τους πιο όμορφους και ερωτικούς χορούς της Κρήτης καθώς αποτυπώνει το μεγαλείο της κρητικής ψυχής. Στην αρχαιότητα ήταν ένας αντικριστός πολεμικός χορός ο οποίος άλλαξε μορφή με την πάροδο του χρόνου. Πήρε το όνομά της από το Ρέθυμνο, την περιοχή καταγωγής της
- 29. • Το Σιγανό Πρόκειταιγια ένα αργό και ήρεμο χορό που άντρες και γυναίκες σε κάθε γιορτή. Οι ρίζες του αυτού ανάγονται στην περίοδο της
- 30. • Ο Μαλεβιζιώτης Είναιένας κυκλικός ζωηρός και γρήγορος χορός χορευτές κρατούν τα χέρια στους ώμους και έχει βήματα
- 31. • Ο ΧανιώτικοςΣυρτός Η ονομασία του αυτή προέρχεται από την κίνηση του χορευτή ο οποίος σέρνει τα πόδια του στο έδαφος χωρίς όμως να χάνουν την επαφή τους με την γη. Πρόκειται για ένα αργό χορό με βυζαντινές ρίζες
- 32. • Ο Πεντοζάλης Αποτελείτον πιο χαρακτηριστικό χορό της Κρήτης μιας και αντικατροπτίζει την κρητική αρετή και λεβεντιά. Πρόκειται για ένα καθαρά πολεμικό χορό, με ρίζες στον αρχαίο πυρρίχιο, γι΄αυτό και χορεύεται συνήθως μόνο από άντρες με τα χέρια πιασμένα στους ώμους, τεντωμένα σε ανοιχτό κύκλο.
- 33. ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΦΑΓΗΤΑ Η κρητικήκουζίνα, φημίζεται σε όλο τον κόσμο αποτελεί την βάση της Μεσογειακής διατροφής.
- 34. Παραδοσιακά πιάτα τηςκρητικής κουζίνας είναι : •Χοχλιοί (σαλιγκάρια) Μαγειρεύονται με διάφορους τρόπους στιφάδο, γιαχνί ή με τραχανά) και αποτελούν δημοφιλή έδεσμα της Κρήτης.
- 35. •Σφακιανή πίτα Πρόκειται γιαμια ιδιαίτερη λεπτή τηγανητή πίτα από μαλακό τυρί, που σερβίρεται με μέλι και καρύδια.
- 36. •Αντικριστό Πρόκειται για ένανπαμπάλαιο τρόπο ψησίματος, όπου κομμάτια κρέατος –συνήθως αρνιού ή κατσικιού- βέργες γύρω γύρω από τη φωτιά και σιγοψηνόταν για
- 37. •Σταμναγκάθι τσιγαριαστό Πρόκειται γιαένα είδος χόρτου με πικρή και έντονη γεύση. Στην Κρήτη συνηθίζουν να κάνουν το τσιγαριαστό, δηλαδή τσιγαρισμένο σε ελαιόλαδο..
- 38. •Μαραθόπιτα Πρόκειται για μιαλεπτή πίτα που φτιάχνεται στο κύριο συστατικό το μάραθο.
- 39. •Απάκι Πρόκειται για ένακαπνιστό Κρητικό αλλαντικό, με γεύση, το οποίο φτιάχνεται από το άπαχο χοιρινό
- 40. ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΓΛΥΚΑ Τα κυριότερασυστατικά των παραδοσιακών γλυκών της Κρήτης προέρχονται από παράγει ο τόπος όπως το λάδι και το μέλι.
- 41. •Ξεροτήγανα κρητικά Γλύκισμα μειδιαίτερο σχήμα που φτιάχνεται στο και περιχύνεται με σιρόπι. Προσφέρεται κυρίως γιορτές και στους γάμους.
- 42. • Καλτσούνια Τα Καλτσούνια(Λυχναράκια) είναι πιτάκια παραδοσιακό τυρί, πασπαλισμένα με μέλι και
- 43. •Γλυκά κουταλιού Προσφέρονται ωςκρητικό παραδοσιακό τρόπο καλωσορίσματος
- 44. •Μυζηθρόπιτακια Μελιού Πρόκειται γιατηγανητά πιτάκια, με γέμιση τυριού σερβίρονται με μέλι. Συνήθως είναι το επιδόρπιο σε κάποιο τραπέζι.
- 45.
- 46. ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΕΣ ΦΟΡΕΣΙΕΣ ΗΠΕΙΡΟΥ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ:Το φόρεμα και η ποδιά ράβονταν από ευρωπαϊκές στόφες. Το κεφαλιού είναι ένα απλό κόκκινο φεσάκι με μακριά φούντα από γαλάζιο κορδόνι, το μπρισίμι.
- 47. ΑΝΔΡΙΚΗ: Παραδοσιακή στολή, φορεσιάπου αποτελείται από : γιλέκο κεντημένο, μάλλινη μπουραζάνα, πουκάμισο, ζωνάρι και καλπάκι
- 48. ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΦΑΓΗΤΑ ΗΠΕΙΡΟΥ Μπατσαριά:Η χορτόπιτα αυτή κατάγεται από τα Γιάννενα. Τα και όλη η Ήπειρος είναι συνυφασμένα με τις πίτες, καθώς στην περιοχή με τα λιγοστά υλικά, οι νοικοκυρές χρησιμοποιούσαν ό,τι φύση για να χορτάσουν την οικογένεια. Έτσι, η μπατσαριά είναι μια καλαμποκάλευρο, διάφορα χόρτα και γάλα. Παραδοσιακή πίτα των
- 49. Η κασάτα: Η κασάτα,μια πίτα από το Μέτσοβο που έχει μια κάποια διαδικασία για να η πίτα του Σαββατοκύριακου ή η πίτα της γυναίκας που έχει αρκετό χρόνο της κι αυτό, γιατί… χρειάζεται να ανοιχτούν 10 φύλλα που θα σκεπαστούν φέτα. Να διπλωθούν σαν μαντήλι και μετά να ανοιχτεί με τα δάχτυλα στο ταψιού. Αλλά είναι και η πίτα που συνηθίζουν στην περιοχή του Μετσόβου την ημέρα της πρωτοχρονιάς αντί για βασιλόπιτα. Μία πίτα που προτιμούν περιπτώσεις όπως γάμους, βαπτίσεις, γιορτές.
- 50. Χοιρινό πρασοσελινο: Τυπικό χειμωνιάτικοφαγητό της Ηπείρου και μάλιστα σε χωριά θεωρείται χριστουγεννιάτικο έδεσμα ανάλογο της γαλοπούλας. Μαλαστώ όταν το πήγαιναν στον φούρνο, καπάκι της κατσαρόλας με ζυμάρι, για να βράσει το φαγητό ατμό του.
- 51. ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΜΟΥΣΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ Κλαρίνο:Το κλαρίνο (ή ευθύαυλος) είναι πνευστό μουσικό όργανο. Στη μορφή εμφανίστηκε το 19ο αιώνα. Το κλαρινέτο κατέχει σήμερα βασική θέση συμφωνική ορχήστρα, και ανήκει στην κατηγορία των ξύλινων πνευστών. είναι το κλαρινέτο και ως μέλος ορχηστρών της τζαζ. Στην Ελλάδα, όπου ονομασία κλαρίνο, αλλά και σε πολλές χώρες των Βαλκανίων, αποτελεί ένα βασικά όργανα της παραδοσιακής μουσικής.
- 52. Τουμπερλεκι: Το τουμπελέκι είναιμια μικρογραφία τυμπάνου. Είναι από κάτω και καλυμμένο με τεντωμένο δέρμα από του είναι συνήθως από μέταλλο. Παίζεται με τα χέρια, δεξί χέρι "μαρκάρει" τους ισχυρούς χρόνους και το ασθενείς και συχνά περιλαμβάνει και κουδουνάκια κρεμασμένα.
- 53. Ταμπουράς: Ο Ταμπουράς, μετην γενική έννοια, είναι η ελληνική ονομασία μιας ευρύτερης οικογένειας εγχόρδων μουσικών οργάνων, αλλά δηλώνει και ένα συγκεκριμένο ελληνικό παραδοσιακό όργανο, που ανήκει σ' αυτή την Ο ταμπουράς είναι ένα έγχορδο μουσικό όργανο με μακρύ χέρι, απόγονος αρχαιοελληνικής πανδούρας και πρόγονος πανομοιότυπων λαούτων (όπως παράδειγμα το τούρκικο σάζι), καθώς θεωρείται όργανο αναβίωσης κυρίως βυζαντινά χρόνια.
- 54. Ούτι: Το ούτι είναιέγχορδο μουσικό όργανο, που κατάγεται από την αρκετά διαδεδομένο στις μουσικές της Μέσης Ανατολής αλλά και παραδοσιακή μουσική. Συγγενεύει με το λαούτο.
- 55. ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΙ ΧΟΡΟΙ ΗΠΕΙΡΟΥ Οκοφτός:
- 56. Ο κοφτός είναιένας ηπειρώτικος χορός, που εξυμνεί την ανδρεία και την παλικαριά. Είναι ζωηρός χορός και λεβέντικος. Ο χορός χορευόταν σε ανοιχτό κύκλο από γυναίκες και άντρες, κυρίως στα Ζαγοροχώρια αλλά και στην υπόλοιπη Ήπειρο. Τ’ όνομά του το πήρε από το απότομο σταμάτημα της μουσικής κάθε 22 βήματα, όταν ο χορευτής σταματάει την κίνηση και σηκώνει τα χέρια του προς τα πάνω. Οι χορευτές ακολουθώντας αυτή τη μουσική ιδιομορφία σταματάνε, αφήνοντας πολλές φορές απότομο επιφώνημα. Το σταμάτημα αυτό είναι αρκετό, για να θαυμάσουν και να καμαρώσουν όλοι τo παράστημά τους.
- 57.
- 58. Ο Πωγωνίσιος ήσυρτός στα δύο είναι ο κατ’ εξοχήν χορός της επαρχίας Πωγωνίου, σε τετράσημο ρυθμό και τα βήματά του είναι έξι. Χορεύεται σε κύκλο, στον οποίο οι γυναίκες χορεύουν χωριστά από τους άντρες εκτός από την περίπτωση του νιόπαντρου ζευγαριού. Από την ημέρα του γάμου της και μετά η γυναίκα έχει το δικαίωμα να χορέψει μπροστά, μόνο με τον άντρα της. Οι χορευτές και χορεύτριες έχουν το σώμα τους τοποθετημένο έτσι ώστε να βλέπει το κέντρο του κύκλου. Η μουσική του Πωγωνίσιου διαφέρει από χωριό σε χωριό. Αλλού παίζουν βαριά και κοφτά, αλλού πιο γρήγορα χρησιμοποιώντας πολλές νότες για να στολίσουν το κομμάτι κι αλλού παίζουν απλά, «μπατζίτικα» όπως λένε, προκειμένου να δώσουν γλύκα και παράπονο. Ο χορός αυτός χορευόταν σε ανοιχτό κύκλο. Ήταν ο πιο διαδεδομένος χορός αφού οι περισσότεροι χοροί της Ηπείρου κατέληγαν σ’ αυτόν.
- 59. Τσάμικος: Ο Τσάμικος είναιπαραδοσιακός ελληνικός χορός. Χορεύεται με ρυθμό 3/4. Παλιότερα ο τσάμικος χορευόταν μόνο από αλλά στη σύγχρονη εποχή παίρνουν μέρος και γυναίκες.
- 60.
- 61. Ο χώρος τηςενδυματολογίας στην περιοχή της Θράκης παρουσιάζει μία εντυπωσιακή ποικιλομορφία. Οι ενδυματολογικές ιδιαιτερότητες της κάθε ενδυμασίας, διαφοροποιούν και τονίζουν το χαρακτήρα της κοινωνικής ομάδας από την οποία προέρχεται. Η ενδυμασία ως ενδυματολογικό σύνολο, σε συνάρτηση με τη διακοσμητική αντίληψη των επιμέρους εξαρτημάτων της, που εκφράζεται μέσα από διαφορετικά υλικά, σχήματα και χρώματα, δίνουν την ιδιαίτερη αισθητική της κάθε ομάδας
- 62. Η ανδρική ενδυμασία Ηανδρική ενδυμασία παρουσιάζει ενότητα ως προς τη μορφή της σ’ όλο σχεδόν χώρο. Η ενδυμασία αυτή της περιοχής της Θράκης, αποτελούσε ένδυμα κοινό, ήταν άλλωστε οι συνθήκες και οι ασχολίες των ανθρώπων του τόπου. Οι φορούν ποτούρια. Το ποτούρι είναι είδος ανοιχτού δηλαδή φαρδύ παντελονιού φορέθηκε μόνο στη Θράκη και που ονοματολογικά χαρακτήριζε όλη τη ενδυμασία. Ήταν φτιαγμένο από σαγιάκι, μάλλινο δίμιτο ύφασμα της νεροτριβής τσόχας), συνήθως καφέ χρώματος, για την καθημερινή ενδυμασία, μαύρου επίσημη φορεσιά και ραβόταν από τους τερζήδες (ράφτες), που το γαϊτωναν με γαϊτάνι στις άκρες. Το γαϊτωμα των ποτουριών ήταν ανάλογο με την περίσταση οικονομική κατάσταση του καθενός. Τα καλοκαιρινά ποτούρια ήταν από ύφασμα και ονομαζόταν «βρακιά». H ανδρική ενδυμασία της Θράκης αποτελείτο από το πουκάμισο το οποίο ήταν ή λευκό βαμβακερό κεντημένο στο λαιμό, την τα μανίκια ή σκουροζάλαζα ή καφετιά με λευκές ρίγες ή τετραγωνάκια για την είχαν συνήθως όρθιο γιακαδάκι και φαρδιά μανίκια.
- 63. Πάνω από τοπουκάμισο φορούσαν αμάνικα γιλέκα που ήταν από σαγιάκι και άλλα ήταν ανοιχτά και άλλα κλειστά ανάλογα με την περιοχή. Υπήρχαν και πανωφόρια κοντά μανικωτά γιλέκα που ήταν και αυτά από σαγιάκι μαύρο ή σκουρογάλαζο ή καφετί και λεγόταν τζαμαντάνι. Κόκκινο ήταν μόνο το τζαμαντάνι του γαμπρού στην περιοχή της Μακράς Γέφυρας (Ζαλούφι). Τις κρύες όμως μέρες του χειμώνα φορούσαν τη γούνα, είδος παλτού σαγιακένιου, με γούνινη επένδυση εσωτερικά (προβιά). Το εξάρτημα αυτό χαρακτήριζε την οικονομική κατάσταση αυτού που το φορούσε. Οι πιο φτωχοί φορούσαν το «γιαμουρλούκι» (είδος μακριού παλτού) από γκρι σαγιάκι με κουκούλα. Στα πόδια φορούσαν τσουράπια πλεκτά. Για κάθε μέρα είχαν λευκά κομμάτια από σαγιάκι, με τα οποία τύλιγαν τις κνήμες, τα λεγόμενα μπλιάλια ή ποδοπάνια και τα γουρουνοτσάρουχα ή βοϊδοτσάρουχα που τα κατασκεύαζαν οι ίδιοι και δένανε με τα τσαρουχόσχοινα σταυρωτά. Τις γιορτές φορούσαν τα κουντούρια ή γεμενιά παπούτσια που αγόραζαν. Τα αγοραστά υποδήματα δίνονταν κυρίως σαν δώρα γάμου και φορέθηκαν με τις Θρακιώτικες φορεσιές από τα τέλη του 19ου αιώνα κυρίως.
- 64. Η ανδρική ενδυμασίασυμπληρωνόταν με το μακρύ μάλλινο δίμιτο ζωνάρι, κροσσωτό στις δύο στενές πλευρές, σε χρώμα μαύρο με λευκές ρίγες στο υφάδι ή κόκκινο με λευκές ρίγες για τους νέους και βυσσινί για τους μεγαλύτερους ή όπως στο Μ. Ζαλούφι κόκκινο για τους νέους, βυσσινί για τους μεσήλικες και μαύρο για τους ηλικιωμένους και το χαρακτηριστικό γνώρισμα των ανδρικών ενδυμασιών της Θράκης ήταν το κεφαλοκάλυμμα. Πρόκειται για ένα μαύρο ή σκουρογάλαζο ζωνάρι, μήκους περίπου 2 μέτρων, μάλλινο ή βαμβακερό, το οποίο τύλιγαν ολόγυρα στο κεφάλι, αφήνοντας να κρέμεται στην πλάτη η μία κροσσωτή άκρη. Το κάλυμμα αυτό λεγόταν σάλι ή σερβέτα και αντικαταστάθηκε από το καλπάκι, μαύρο βελούδινο ή αστρακάν καπέλο με δύο κουμπιά. Στο καλπάκι συνήθιζαν να σκαλώνουν ένα ρομβοειδές ή στρογγυλό χάντρινο κόσμημα.
- 65. Η γυναικεία ενδυμασία Σεπολύ κλειστές γεωργικές ομάδες που η κοινωνική οριοθετεί αυστηρά τους ρόλους των δύο φύλων, η ενδυμασία που διαμορφώνεται είναι αυστηρή ως προς της και αδρή ως προς τα υλικά της κατασκευής της. Αντιπροσωπευτικός τύπος η ενδυμασία του Ζαλουφιού Γέφυρας). Το Ζαλούφι (κεφαλοχώρι) βρισκόταν Μακράς Γέφυρας (Οζούν Κιουπρού) και εκκλησιατικά στην Μητρόπολη Διδυμοτείχου. Οι κάτοικοί της κυρίως με την αμπελουργία (το κρασί του Ζαλουφιού ονομαστό), την γεωργία και την κτηνοτροφία.
- 66. Μετά τον ξεριζωμόοι πρόσφυγες αυτής της περιοχής εγκαταστάθηκαν σε χωριά κατά μήκος της Δυτικής όχθης του ‘Εβρου (Δίκαια, Σάκκος, Χειμώνιο, Θούριο, Πύθιο κλπ), σε χωριά του Νομού Σερρών (Κοίμηση, Παραλίμνιο, Θολό, Νεοχώρι, Νέα Πέτρα) και στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης. Η Γυναικεία φορεσιά του Ζαλουφιού φορέθηκε σε μεγάλο αριθμό χωριών της περιοχής με μικρές παραλλαγές όπως στη Θυρέα, Πύθιο, Πραγγί, Πετράδες και στα χωριά Μικρό Ζαλούφι, Ψαθάδες, Τσαλί Κούρτ κλπ. Η μεγάλη διάδοση της φορεσιάς σε χωριά της ευρείας περιοχής που είχαν ως διοικητικό κέντρο την Μακρά Γέφυρα, δικαιολογεί και την ονομασία της ως φορεσιά Μ. Γέφυρας, αν και δεν φορέθηκε σ’ αυτή την πόλη. Τα υλικά για την κατασκευή της ενδυμασίας αυτής είναι όλα δικής τους παραγωγής. Μόνες τους οι γυναίκες ύφαιναν, έκαναν το σαγιάκι και έβαφαν σε χρώματα μαύρο, καφέ σκούρο (λιζαρένιο) ή κόκκινο.
- 67. Η φορεσιά τουΜεγ. Ζαλουφιού αποτελούνταν: 1. Το μακρύ πουκάμισο (το χιμίς) από λευκασμένο χοντρό ύφασμα, με «γραμμένα» (υφαντά κεντήματα) στον ποδόγυρο και στα μανίκια (σταυροβελονιά) 2. Το σχετικά στενό αμάνικο μονοκόμματο σαγιακένιο φουστάνι σε μαύρο, καφέ, βυσσινί, που κεντιόταν με λευκό ελαφρά κλωσμένο και χρωματιστά μαλλιά, στον ποδόγυρο και ελάχιστα στην σχηματισμένα δέντρα, κούκλες, σαλιαγκούδια (σαλιγκάρια) που κέντημα λεγόταν σαλιαγκό. Το φουστάνι στο Ζαλούφι ήταν πάντα σκούρο βυσσινί.Το ολοκόκκινο φοριόταν όταν η κοπέλα έφτανε σε γάμου (15-16 ετών). Το νυφικό ήταν πάντα μαύρο κεντημένο με κλωστές.
- 68. Συνέχεια 3. Το μάλλινοδίμιτο φαρδύ ζωνάρι, μαύρο με λεπτές ρίγες στο υφάδι. Οι σπάνια φορούσαν μεταλλικό ζωνάρι που συνήθιζαν σε άλλα χωριά της περιοχής μετά την εγκατάστασή τους στην Ελλάδα. Στα υπόλοιπα χωριά φορούσαν το γιορτές το ασημοζούναρο ή μπακιροζούναρο (σημάδι του αρραβώνα). 4. Οι ποδιές που λεγόταν «ποδέ» διαφέρουν από χωριό σε χωριό. Στο Ζαλούφι οι είναι κατηφένιες (βελούδινες) με στεφανάκια από λουλούδια κεντημένα. Στους ποδιές ήταν μάλλινες σαγιακένιες με έντονα χρώματα και πολλές πούλιες. Οι Πετράδες και το Πραγγί κεντούν στις ποδιές τους σταυρούς, παιδάκια, αρχέγονα σύμβολα, και μ’ αυτό πιστεύουν πως θα ξορκίσουν το κακό το πνεύμα αποκτήσουν αυτό που ποθούν.
- 69. 5. Το Τερλίκή Μοχαέρι. Το πιο εντυπωσιακό κομμάτι της ενδυμασίας αυτής είναι το τερλίκ ή μοχαέρι, μακρύ πανωφόρι από μάλλινο δίμιτο με μανίκια μακριά που ανασκουμπώνονται στον αγκώνα, για να φανεί το κέντημα καμωμένο σε πρόσθετο βαμβακερό ύφασμα. Το τερλίκ έχει πλούσιο κέντημα με λευκό βαμβάκι και χρωματιστά μαλλιά στα δύο μπροστινά φύλλα, ολόγυρα στον ποδόγυρο, στην πλάτη και σε όλες τις ραφές. Πάνω στο τερλίκ κεντούν «ανάρια-ανάρια» (αραιά) διάφορα σχήματα. Ο ανάγλυφος όγκος των αφηρημένων σχημάτων κάνει τον επενδυτή εντυπωσιακό και μοναδικό. Η γυναίκα αρχίζει να το κεντά μόλις με την αρχή της εφηβείας της και θα κεντήσει τρία (03) κομμάτια. Το «μικρό μοχαέρι» που θα το φορέσει την ημέρα του γάμου, το «μεγάλο μοχαέρι» που θα το φορέσει τις μεγάλες μέρες (γιορτές) των Χριστουγέννων, τις Αποκριές, Πάσχα και τη «σιγκούνα» που θα τη φορέσει μετά τα 45 της χρόνια και μ’ αυτή θα την θάψουν, για να κλείσει έτσι τον κύκλο της ζωής της. Πιο απλά και νεώτερα είναι διάφορα αμάνικα συνήθως τσιπούνια, σκούρου χρώματος που ήταν πιο ελαφρά διακοσμημένα (κεντημένα).
- 70. Τα μόνα υλικάπου αγοράζει η γυναίκα για την κατασκευή της ενδυμασίας αυτής είναι όσα χρειάζονται για τον κεφαλόδεσμο (χάντρες, φλουριά, πούλιες, μαντίλες). Τα προμηθευόταν κυρίως οι άνδρες από την τοπική αγορά ή τα μεγάλα παζάρια των γειτονικών χωριών, αφού οι γυναίκες δεν επιτρεπόταν να πηγαίνουν στις αγορές. Στο κεφάλι φορούσαν ένα κόκκινο σκουφάκι με υποσαγώνιο το μαγγούρι, που σκεπαζόταν όλο από το καφέ ή σκούρο βυσσινί μαντίλι, το τσεμπέρι και κάτω από την μαντίλα στερέωναν (στο μαγγούρι) σειρές φλουριά και σταυρούς που κρέμονταν στο μέτωπο. Στα πόδια οι νύφες φορούσαν τα λευκά σαγιακένια καλτούνε, στολισμένα με χρωματιστά γαϊτάνια από τον τερζή (ράφτη). Καθημερινά φορούσαν γουργουνουτσάρουχα όπως και οι άνδρες, και τις Κυριακές και τις γιορτές κουντούρες (κλειστά δερμάτινα παπούτσια.
- 71.
- 72. Γυναικείες στολές τηςΠελοποννήσου Αυτή η γυναικεία φορεσιά αποτελείται από ένα μεταξωτό γυαλιστερά με λεπτό χρυσό κέντημα, ένα πολύτιμο πλεκτό με φαρδιά μανίκια σε διάφορα χρώματα και ένα βελούδινο κοντό όλα διακοσμημένα με χρυσή πλεξούδα και κεντήματα. Η φορεσιά συμπληρώνεται με κόκκινο φέσι και μεταξωτή φούντα. Ο λαιμός στήθος είναι διακοσμημένα με σειρές μαργαριταριών και μια καρφίτσα. Αυτή η γυναικεία φορεσιά φοριέται στην ανατολική ακτή Αρκαδίας, Τσακωνία, ένα από τα πιο ιστορικά μέρη της τόπος κατοικείται από τους προϊστορικούς χρόνους. Η τσακωνική (ακόμα ζωντανή) είναι η πιο κοντινή γλώσσα με την αρχαία αυτής της περιοχής, ο Χορός του Τσακωνικού, είναι ένας από τους παλαιότερους και παρόμοιους με τους αρχαίους ελληνικούς
- 74. Ανδρικές παραδοσιακές στολέςτης Πελοποννήσου
- 75. Αυτή η ανδρικήφορεσιά αποτελείται από ένα λευκό πουκάμισο με πολύ φαρδύ μανίκι, λευκό ελαστικό παντελόνι, ζώνες στα γόνατα και ένα είδος πολύ φουσκωτής φούστας (φουστανέλα) με 400 πιέτες. Το μήκος της φούστας είναι 50 cm.
- 76. Παραδοσιακοί χοροί Παρά τηνιστορική και αρχαιολογική της ποικιλία, η Πελοπόννησος λείπει από μόνη της σε αυτό το είδος χορού. Στάρια, Τσαμικός, Σύρτος / Καλαματιανός Ένας γνωστός χορός της Πελοποννήσου είναι ο Τσακόνικος. άλλοι χοροί που σχετίζονται με μόνο ένα ή δύο χωριά Πελοπόννησο, όπως το Diplos Horós που χορεύει σε χωριά της Αρκαδίας και πιθανώς άλλοι που εκτελούνται συγκεκριμένες περιπτώσεις αλλά δεν αναφέρονται εδώ.
- 78. Καλαματιανός Είναι ένας απότους πιο γνωστούς χορούς της Συχνά εκτελείται σε πολλές κοινωνικές συγκεντρώσεις παγκοσμίως. Όπως συμβαίνει με τους περισσότερους λαϊκούς χορούς, χορεύεται σε αλυσίδα με περιστροφή, οι χορευτές κρατούν τα χέρια.
- 80. Μονόδιπλος Μονοδίπλος είναι έναςπαραδοσιακός χορός από την Μεσσηνίας. Ο χορός είναι συνήθως ένας χορός δύο παραλλαγές. Υπάρχει μια παραλλαγή ενός βήματος διπλού βήματος προς τα πίσω που εμφανίζεται στον τραγούδι που χρησιμοποιείται συνήθως σε αυτόν τον το "Στην απάνω γειτονία ".
- 81. Τσάμικος Ο χορός ακολουθείένα αυστηρό και αργό ρυθμό που δεν έμφαση στα σκαλοπάτια, αλλά περισσότερο στη «στάση, το τη χάρη» του χορευτή. Οι χορευτές κρατούν ο ένας τον τα χέρια του άλλου, λυγίζουν 90 μοίρες προς τα πάνω αγκώνες. Παίρνει ένα στιβαρό χέρι, ειδικά αν υποστηρίζετε ή το τελευταίο άτομο της γραμμής (ή του κύκλου) που θα σας για να εκτελέσει υψηλά ακροβατικά άλματα (συνήθως το δεξί του πόδι προς τα πάνω καθώς βγάζει αριστερά μια κίνηση που μοιάζει με ψαλίδι), χτυπώντας την τελευταία με το πίσω μέρος του χεριού του πριν από την προσγείωση).
- 82. Τα βήματα είναισχετικά εύκολα, αλλά πρέπει να είναι ακριβή και αυστηρά στο ρυθμό. Ο χορευτής μπορεί ακόμη και να χτυπήσει το πόδι του ως απάντηση σε ένα δυνατό ρυθμό. Υπάρχει κάποιος αυτοσχεδιασμός και πολλές παραλλαγές των βημάτων, ανάλογα με την περιοχή από την οποία προέρχονται οι χορευτές. Με τον καιρό ο χορός έχει πολλές παραλλαγές. Στο παρελθόν, χορεύονταν αποκλειστικά από άντρες, αλλά στη σύγχρονη εποχή συμμετέχουν άνδρες και γυναίκες.
- 84.
- 86. Η Στερεά Ελλάδαβρίσκεται στην καρδιά της Ελλάδες. Είναι επίσης γνωστή ως Ρούμελη. Είναι ένας τόπος λαμπρής ιστορίας και κουλτούρας, είναι ένας τόπος με εντυπωσιακά βουνά, αξιαγάπητες παραλίες και θεραπευτικά νερά. Οι μεγαλύτερες πόλεις της Στερεάς Ελλάδας, εκτός της Αθήνας, είναι ο Πειραιάς, η Χαλκίδα, το Αγρίνιο και η Λαμία.
- 88. Παραδοσιακή Φορεσιά • ΑΝΔΡΙΚΗΦΟΡΕΣΙΑ Στη Στερεά Ελλάδα αποτελείται από τη φουστανέλα, το λευκές κάλτσες, τα τσαρούχια και το μπαρέζι ή το φέσι.
- 89. • ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΦΟΡΕΣΙΑ Ηγυναικεία παραδοσιακή φορεσια αποτελείται από το σεγκούνι, την ποδιά, το φόρεμα (πουκαμίσα) και τη μαντίλα κεφαλής καθώς και φλουριά και πόρπη.
- 90.
- 91. Τα παραδοσιακά μουσικάόργανα τα χρησιμοποιούσαν στα γλέντια και στα πανηγύρια ήταν τα παρακάτω: Λαούτο
- 92.
- 93.
- 94.
- 95.
- 97. ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΙ ΧΟΡΟΙ Παραδοσιακοί χοροίτης Στερεάς Ελλάδας : •Τσάμικος
- 98.
- 99.
- 100.
- 101.
- 103.
- 104.
- 105.
- 106.
- 108.
- 109.
- 110.
- 111.
- 112. ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΕΣ ΣΤΟΛΕΣ Γιορτάζουν πολλάφεστιβάλ. Τα πιο δημοφιλή από αυτά, τα οποία επισκέπτες από όλο το νησί, είναι η πομπή στο μοναστήρι "Sission" την Κυριακή και εκείνη του προστάτη του νησιού, του Αγίου Γερασίμου, στις 20 και 16 Αυγούστου. Οι Κεφαλονίτες λατρεύουν επίσης να πειράζουν και να που μπορεί να είναι πολύ ενοχλητικά μερικές φορές. Το καρναβάλι είναι το τους φεστιβάλ γιατί τους επιτρέπει να παίζουν αστεία ο ένας στον άλλο. Στις παρελάσεις του Αργοστολίου, χορευτές με πολύχρωμα κοστούμια, άρματα μεταμφιέστες εκτελούν αυτοσχέδια αριθμούς και αστεία. Μια παραδοσιακή σχεδόν εξαφανισμένη τώρα, είναι το "υπεροπτικό" (συνοδεία). Αποτελείται ελληνική σκωτσέζικη φούστα, κασέ, κουδούνια, μεταξωτές κορδέλες και μπιχλιμπίδια στο στήθος.
- 113. Τα αστεία δενσταματούν μετά το Shrove Monday. Το Πάσχα, το Μεγάλο Σάββατο και ακόμη και τη Μεγάλη Παρασκευή, οι οπαδοί όλων των εκκλησιών συγκεντρώνονται σε μια πλατεία και οι νέοι ανταγωνίζονται να ρίχνουν θορυβώδεις κροτίδες. Στις 24 Ιουνίου, διατηρείται ένα αρχαίο έθιμο που αναβιώνει τη χρήση της φωτιάς ως μέσου καθαρισμού και δύναμης. Την ημέρα «Αϊ Γιάννη Λαμπαδάρη», νεαρά κορίτσια ανάβουν φωτιές για να τιμήσουν τον άγιο. Τέλος, υπάρχουν οι παραδοσιακοί γάμοι και βαφτίσια της Κεφαλονιάς, όπου οι νονές και οι νονές μπορούν να είναι έως και είκοσι άτομα. Εάν υπάρχει διαφωνία σχετικά με το όνομα, το μωρό παίρνει δύο ονόματα. Αυτό είναι συχνό φαινόμενο στους Ίωνες.
- 115. ΧΟΡΟΙ Οι Κεφαλονίτες απότη φύση τους είναι ευχάριστοι και διασκεδαστικοί. χορό και το τραγούδι. Οι πιο σημαντικοί χοροί τους, με μικρές παραλλαγές, ντόπιοι "Καλαματιανός", ο Κεφαλονικός "Μπάλος", "Σύρτος", "Σταυρωτός", "Γυρουζάτο", "Βλάχα", "Γύρες", "Δελινιάτικο" ", το" Divaratiko ", το" Zonaratiko ", Thiniatiko ", το" Koutsos "και το" Sartisto ". Τα τελευταία χρόνια, οι χοροί συνοδεύονταν από τραγούδι. Ένα άτομο τραγούδησε και τα άλλα στίχους. Σήμερα οι χοροί συνοδεύονται από μουσικά όργανα. Ζευγάρια κρατούν χειροποίητα επιτεύγματα μεταξύ τους και το ένα ακολουθεί το του άλλου που σχηματίζει τα βήματα και τα μοτίβα - την "τσαλιμία". Οι έχουν επηρεαστεί από τη δυτική μουσική, ειδικά από τους Ιταλούς. Στις τους, χορεύουν επίσης τετράδυλοι, βαλς και πόλκα.
- 117.
- 118. Γιορτινή ενδυμασία Καπουτζήδας.Το χρώμα, τα κεντήματα και η ονομασία ορισμένων εξαρτημάτων της ενδυμασίας, μας πληροφορούν για τον οικογενειακό και θρησκευτικό κύκλο της ζωής της γυναίκας. Η ενδυμασία έχει λευκό πουκάμισο και μπλε σκούρο σαγιά, υφαντή ποδιά ενώ στη μέση φοριέται το ζωνάρι με το κλεικουτήρι. Χαρακτηριστικό του νυφικού κεφαλόδεσμου είναι το σουργούτς ή λούδι που στερεώνεται στο λευκό μαντήλι.
- 119. Παραδοσιακά φαγητά Μακεδονίας Αηδονοχωρίτικοικουραμπιέδες Μακεδονίας
- 120. Κολοκυθοκεφτέδες με άνηθοκαι φέτα