Traballo escolar de Diego

1. Bosque Mediterráneo
Diego Feijóo
Fernández

2. Bosque Mediterráneo
- Estructura:
1.Ecosistema
2.Fauna
3.Clima
4.Ambiente

3. Ecosistema
• O bosque mediterránea e esfrega é un bioma que abrangue as
zonas temperadas da Terra, que ten un clima mediterráneo, onde
a precipitación non é abundante e hai unha estación seca
marcada. A vexetación está composta de arbustos ou bosque,
máis ou menos densa e no alto das árbores e arbustos son o tipo
predominante de evergreen sclerophyllous. Mentres nalgunhas
áreas, a vexetación natural está composta por bosques,
xeralmente de baixa altitude, noutras áreas son os arbustos,
natural ou favorecido pola intervención humana antiga, que
caracterizan a vexetación. Por esta razón, é un bioma,
dependendo dos autores e rankings, pode recibir nomes distintos:
o bosque mediterránea, o bosque e sotobosque mediterráneo,
Mediterráneo Scrub, Chaparral ...

4. • Extendese diversas áreas, non moi extensa, tanto do Norte e Hemisferio
Sur, entre 30 e 45 graos de latitude, xeralmente polas costas occidentais
dos continentes: moi de California, rexión central de Chile, a rexión do
Cabo, en Sudáfrica , suroeste de Australia e gran parte da Península
Ibérica e Marrocos. Ademais, e na medida das costas occidentais dos
continentes, illas e esténdese ao longo da costa do mar Mediterráneo
ata a Siria e Turquía, ademais dalgunhas zonas do sur de Australia. súa
localización na zona de transición entre os climas secos e húmidos,
incluíndo rexións temperadas e tropicais.
• - A abundancia de terreo montañoso en case todos os ámbitos (con
excepción de Australia do Sur), que determina a heteroxeneidade
espacial maior diversidade maior de solos, microclimas locais (efectos de
sombra de choiva no lee das montañas, Solariums e contrastes entre
escuros ...) e multiplicación de áreas con diferentes dispoñibilidades de
auga (bancos, prados, vales, ladeiras ... de gran importancia nestes
ecosistemas con seca estacional).
• - Moi diferentes orixes biogeográficas das súas plantas e animais, as dúas
rexións temperadas e tropicais.
• - Intenso e influencia humana antiga, moitas veces sobre estes
ecosistemas, e é común a presenza de vexetación e dos ecosistemas con
diferentes graos de alteración.

5. Ademais, tal e como acontece coas rexións desertas do mundo, cada
unha das áreas de clima Mediterráneo está illada das outras,
comunidades de plantas e animais que desenvolveron
características de cada unha das áreas. Con todo, debido á
converxencia ecolóxica, moitos destes arbustos teñen un aspecto
similar (os maquis da conca do Mediterráneo, a California
CHAPARRAL e esfregue Chile) , aínda que moitas das súas plantas
non están relacionados.
Os solos deste bioma son moi diversas, tanto por mor da diversidade
de sub- climas (semi- áridas e húmidas ) e substratos xeolóxicos ,
ademais da abundancia de terreo montañoso que xa discutir . En
xeral, eles tenden a ser superficial sendo os procesos de erosión
do solo xeneralizadas. Estes son moi favorecido polo terreo
accidentado e abundancia de rocha sedimentaria brando por
choivas torrenciais tras os períodos de seca , cando a cobertura
vexetal é máis baixa , a gran extensión de terra degradada pola
acción humana, en moitos casos, lumes antigos e frecuentes
forestais.

6. • Cando os solos son suficientemente profunda e precipitación
é suficiente vexetación do bioma é dominado por bosque
sclerophyllous evergreen Mediterráneo ou no bosque. Neste
maioría das árbores forestais, que non alcanzan altitudes
elevadas (xeralmente non superior a 20 m), son, pequenas,
ríxidas e resistentes follas perennes (follas esclerófitas). As
súas cunchas son xeralmente de espesor e as súas ramas,
que comezan a baixa altitude, retortas e afección. Son
densos e se enroscou cun estrato arbustivo diverso do
bosque. Cando eles están abertos (bosques adehesados​​) é
debido á influencia humana. Tamén coñecido como un
planoesclerófilo bosque mediterránea para diferenciar os
bosques de coníferas, que tamén son perennes e
sclerophyllous, pero con follas en forma de agulla
(aciculifolios bosques).

7. Flora
As especies arbóreas solen ser de folla perenne,
pequena e coriácea para soportar mellor as sequías
estivales. Encina y alcornoque, acompañados de
acebuche, quejigos, algarrobos, etc., son os principais
árbores de este tipo de bosque. Por debajo de estos
proliferan las plantas aromáticas como romeros,
salvias .Un dos mellores representantes da flora na
nosa región e a dehesa. Encinas y quejigos son su
único estrato arbóreo. Bajo eles abundarán as
esparragueras y zarzas.
As dehesas abertas, con sus cortados y taludes de
terra onde anidan os abejarucos, as dehesas húmedas
de rebollos e fresnos, e as dehesas altas, onde as
quercíneas mezclanse cos enebros, nos permiten
comprender un patrimonio acumuado por yunteros,
pastores, porqueros e vaqueros a través de
generaciones. , lavanda, boj, madroños, lentisco,
jaras, etc.

8. Fauna
• Osos, lobos, linces e águias seran os depredadores destas
zonas. Todavía sobreviven algunhas especies que están
prácticamente extinguidas en casi toda Europa. Quizáis
unha das máis importantes e o lobo, que se encontra
desde Fuencaliente hasta Almuradiel así como no corazón
de Serra Morena .Un bosque mediterráneo coma os que
hoy se poden observar, llenos de ciervos e jabalíes e
desprovistos de linces, tejones, turones, zorros, etc., otro
carnívoro, o lince, tiene entre Toledo y Ciudad Real, na
Serra da Calderina, un dos seus últimos enclave. Presente
también en Serra Morena e hasta Alcaraz, e outro dos
vértices da pirámide ecolóxica do bosque mediterráneo.
Ligada aos conejos está o águia imperial ibérica.

9. O turón e un habitante freconte do monte
mediterráneo, aunque ao igual ca comadreja
se encuentra hasta en ambientes moi
humanizados, o mesmo ocorre coa gineta.
Hai outras dous especies, por contra, que sí
son auténticos "prisioneiros do bosque", o
gato montés e o meloncillo. A primera es
freconte na práctica totalidad de Castilla-La
Mancha. El Meloncillo e outra especie moi
ligada ao bosque e matorral mediterráneo.

10. Dentro dos vertebrados destaca o conejo.
Otras especies, como la musaraña, topo, erizo,
lirón, ratón de campo, etc., están también
presentes en este medio y en la prácticamente
totalidad de ecosistemas de la región.
Entre los reptiles hay que destacar la lagartija de
Valverde, especie endímica presente en la Sierra
de Alcaraz (Albacete). El lagarto ocelado es
también uno de los predadores del monte
mediterráneo. La culebra bastarda, comparte
también su destino y es la máxima presa del
águila culebrera.

11. Os necrófagos como os buitres foron admirados e
amados. Un dos melloores símbolos do bosque
mediterráneo e o buitre negro. Su envergadura,
próxima a os tres metros, hacen de éste unha
das aves máis majestuosas e impresionantes das
nosas serras. También abundante e el búho real.
A veces, cercana, pode encontrarse a escasísima
cigüeña negra.
Outros depredadores, como o tejón e a garduña,
presentan increíbles adaptacións ao ámbito
mediterráneo

12. • Dentro das aves invernantes as suas máximas
concentracións producense precisamente aquí, no
matorral mediterráneo, alcanzando promedios de
hasta 100 individuos/10 hectáreas. Zorzales,
petirrojos y currucas, considerados generalmente
como insectívoros, son también estacionalmente
frugívoros. A lista de aves de presa do monte
mediterráneo e moi extensa, abarcando desde 0 grácil
elanio azul das dehesas de encina, hasta o rápido azor
dos sotos fluviales. Hay que destacar: águia calzada,
águia culebrera, águia real, milano negro, cernícalo
común o ratonero, búho real, búho chico, lechuza
(campestre y común), mochuelo, autillo e outros,
entre os nidificantes, e o milano real, entre os
invernantes.

13. Clima
• É un clima temperado. É considerado
un clima seco porque a choiva non é
abundante. Caracterízase por: veráns
secos e húmidos.

14. 1- Precipitacións
• A precipitación é variable e xeralmente baixo,
entre 200 e 600 litros por metro cadrado. As
estacións chuviosas son o outono e a
primavera. Especialmente no outono, pode
haber fortes choivas, causadas pola
acumulación de calor no océano durante o
verán e chegada de gotas frías polares. No
inverno anticiclones térmicos poden
aparecer. O verán é seco.

15. 2-Temperaturas
• É ameno durante todo o ano, con pouca
variación de temperatura (15 º), con algunhas
veráns quentes e invernos suaves en que
unha temperatura de 0 ° é raro e, polo tanto,
caída de neve. Con todo, isto pode variar
dependendo de onde estamos pero dentro
dos termos xerais.

16. Exemplo de un climográma con este
tipo de clima