Current trends in Education & Professional Development Use Information and Computer Technology in Teaching & Learning
,Bloom taxonomy
Web-Based Learning
Rapid E-learning
ICT /ICT Tools
Internet
Training material
Change of our learner….
E-learning Applications
Getting to know Webinar
Open learning
Blogging/Micro Bloging
Personal Learning Environment
New Trends(open Simulator)
Addie
Current trends in Education & Professional Development Use Information and Computer Technology in Teaching & Learning
,Bloom taxonomy
Web-Based Learning
Rapid E-learning
ICT /ICT Tools
Internet
Training material
Change of our learner….
E-learning Applications
Getting to know Webinar
Open learning
Blogging/Micro Bloging
Personal Learning Environment
New Trends(open Simulator)
Addie
Inclúe a ría de Ribadeo, o curso do Río Eo desde Santalla, na Ribeira de Piquín, ata a desembocadura e os seus afluentes Rodil, Turia e Trabada, así como un pequeno tramo do Ramalledo.
É unha área con importantes valores ecolóxicos onde podemos atopar varias zonas diferenciadas cos seus ecosistemas específicos: a costa rochosa de mar aberto fora da ría de Ribadeo, a ría, o esteiro e o río.
Os montes do Invernadeiro forman parte do Macizo Central. O espazo ocupa os vales dos ríos Ribeira Grande e Ribeira Pequena (Camba-Bibei-Sil) e os montes que os separan e rodean
Limita polo norte cos montes comunais de Camba (Laza) e Vilariño de Conso e coa serra de Queixa (Chandrexa de Queixa), ao sur co encoro das Portas e o monte comunal de Campobecerros (Castrelo do Val), ao leste coa divisoria dos ríos Ribeira Grande e Conso, e ao oeste coa serra do Fial das Corzas (Camba, Laza).
É unha área de elevado interese xeomorfolóxico e paisaxístico que acolle unha grande biodiversidade de hábitats e especies.
Power point interesante sobre distintos ecosistemas galegos tanto naturais como antrópicoscon magníficas fotografías e debuxos feito por Adela Leiro e Mon Daporta
Un espazo de media montaña situado nos cumes erosionados que separan as cuncas do Ulla e do Umia. Extensas zonas de monte baixo, prados húmidos con brañas, algún bosque de umbría e unha lagoa (Olives).
O maior interese reside nas brañas e zonas húmidas onde se atopan especies pouco comúns.
CONCELLOS: A Estrada, Silleda e Forcarei.
É un espazo repartido en dúas zonas nos vales dos ríos Rodil e do Bidueiro, ambolosdous afluentes do Eo que forman profundos vales nos que se conservan fragas atlánticas de grande naturalidade. En terreos dos concellos de A Fonsagrada, A Pontenova e Ribeira de Piquín.
Inclúe a ría de Ribadeo, o curso do Río Eo desde Santalla, na Ribeira de Piquín, ata a desembocadura e os seus afluentes Rodil, Turia e Trabada, así como un pequeno tramo do Ramalledo.
É unha área con importantes valores ecolóxicos onde podemos atopar varias zonas diferenciadas cos seus ecosistemas específicos: a costa rochosa de mar aberto fora da ría de Ribadeo, a ría, o esteiro e o río.
Os montes do Invernadeiro forman parte do Macizo Central. O espazo ocupa os vales dos ríos Ribeira Grande e Ribeira Pequena (Camba-Bibei-Sil) e os montes que os separan e rodean
Limita polo norte cos montes comunais de Camba (Laza) e Vilariño de Conso e coa serra de Queixa (Chandrexa de Queixa), ao sur co encoro das Portas e o monte comunal de Campobecerros (Castrelo do Val), ao leste coa divisoria dos ríos Ribeira Grande e Conso, e ao oeste coa serra do Fial das Corzas (Camba, Laza).
É unha área de elevado interese xeomorfolóxico e paisaxístico que acolle unha grande biodiversidade de hábitats e especies.
Power point interesante sobre distintos ecosistemas galegos tanto naturais como antrópicoscon magníficas fotografías e debuxos feito por Adela Leiro e Mon Daporta
Un espazo de media montaña situado nos cumes erosionados que separan as cuncas do Ulla e do Umia. Extensas zonas de monte baixo, prados húmidos con brañas, algún bosque de umbría e unha lagoa (Olives).
O maior interese reside nas brañas e zonas húmidas onde se atopan especies pouco comúns.
CONCELLOS: A Estrada, Silleda e Forcarei.
É un espazo repartido en dúas zonas nos vales dos ríos Rodil e do Bidueiro, ambolosdous afluentes do Eo que forman profundos vales nos que se conservan fragas atlánticas de grande naturalidade. En terreos dos concellos de A Fonsagrada, A Pontenova e Ribeira de Piquín.
CONCELLOS: Tordoia, Ordes, Mesía, Trazo, Oroso, Frades, Santiago de Compostela e O Pino.
Este espazo protexe parte do curso do río Tambre (entre os afluentes Sionlla e Maruzo) e parte do curso dos seus afluentes: Lengüelle (cos seus afluentes Mercurín e Cabron), Samo, Maruzo (co seu afluente o Gaiteiro), Mera, Cabeceiro e Sionlla.
Inclúe os concellos de Allariz, A Bola, Rairiz de Veiga e Vilar de Santos. O territorio está artellado arredor dos vales do Arnoia e Limia e os macizos montañosos que os separan. É unha área que acolle importantes valores naturais e culturais.
Proposto en 2011 como Lugar de importancia comunitaria (LIC) e Zona especial de conservación (ZEC). Está pendente de aprobación. Unha ampla zona de veigas e brañas á beira do río Salas, limitada ao norte pola serra de Gomariz e o Penedo dos Tres Condes e ao sur por unha sucesión de cumes nos que destaca o alto da Frieira (1249 m). Concellos: Calvos de Randín e Baltar.
O espazo protexido abrangue parte do curso do río Louro, desde A Rocha (O Porriño) ata Ricamonde (Tui) e as zonas húmidas limítrofes.
CONCELLOS: O Porriño, Salceda de Caselas e Tui
O espazo inclúe os bosques de Cruzul e Agüeira e parte do curso do río Navia e os seus afluentes Valdeparada, Boullón e Narón, nos concellos de Becerreá e As Nogais.
CONCELLOS: A Golada, Lalín e Vila de Cruces.
O espazo protexido ocupa o curso baixo do río Arnego, dedes o encoro de Portodemouros ata a Ponte de Vilariño, parate do seu afluente Abellás (ata A Ponte da Veiga) e os bosques limítrofes.
As especiais características climáticas da zona, con influencias mediterráneas, propician o desenvolvemento das sobreiras que forman os bosques desta especie máis grandes e mellor conservados de Galiza, principal motivo da protección deste espazo.
Situado na desembocadura dos ríos Miñor e da Groba, entre as puntas Lourido e Santa Marta. Inclúe as marismas da parte final do esteiro e a frecha da praia de Ladeira ou Sabarís.
Este pequeno espazo, ben abrigado e de augas tranquilas e mornas, está condicionado pola dinámica das mareas que o anegan e o deixan ao descuberto periodicamente.
CONCELLOS: Baiona e Nigrán
Un espazo de montaña que comprende a Serra do Candán, os Montes do Testeiro e o curso alto do Deza e os seus afluentes Candán, Grobas e Asneiro, e un pequeno tramo do curso do Lérez.
É unha área de elevada pluviosidade que conserva bosques e especies de flora e fauna pouco abundantes en Galiza. Os seus cumes, como os de grande parte do territorio galego, están marcados pola presenza de aeroxeradores.
CONCELLOS: Silleda, Forcarei, Lalín, Beariz e O Irixo.
2. A India conta con máis de dous terzos de toda a zona do subcontinente indio, que
inclúe a maior parte da chaira fértil do *Ganxes. Ademais
de extensas rexións cultivables, unha rede completa de canles de irrigación e
bosques de madeira valiosa, a India ten os depósitos minerais máis coñecidos do
subcontinente en moitas áreas, e aínda non foron totalmente explotadas.
*O Ganxes , rio sagrado da Índia que baña a cidade de Benarés. Un millón de persoas vive
aquí e outro millón por ano chega en peregrinación para internarse nas augas a
través das escalinatas de mármore que ao longo de cinco quilómetros descenden e
se deixan bañar polo río. Estas escalinatas divídense en distintos gaths (zonas), con
diversas funcións e tradicións: están os gaths dos templos, os gaths de ablucións,
os gaths onde se lava a roupa, onde se reza, onde bañarse e cepillar os dentes. Os
gaths crematorios, onde continuamente se incineran os cadáveres daqueles
afortunados por morrer na terra sagrada de Benarés
3. Máis de dous terzos da poboación da India depende da terra para vivir. pero máis
dun terzo das propiedades son demasiado pequenas para as necesidades de
subsistencia dunha familia. O cultivo principal é o arroz, a comida básica dunha
gran parte da poboación india. O seguinte en importancia é o trigo. A India tamén
se encontra entre os principais produtores mundiais de cana de azucre, té, algodón
e fibra vexetal.
4. a pesca segue sendo unha actividade vital nalgunhas rexións, tales como o delta do
Ganxes en Bengala e ao longo da costa sueste. Nos últimos anos o goberno ten
potenciando a pesca de altura. Nalgunhas áreas orixináronse verdadeiros
problemas de sobrepesca pola súa sobreexplotación.
5. Os bosques, chairas, outeiros e montañas da India están habitadas por unha grande
variedade de vida animal.
Os gatos están ben representados, con tigres e panteiras, leopardos e guepardos.
Ao longo das costas do nordeste do Himalaia e nas selvas remotas do Deccan pódese
atopar o elefante , tamén o oso , lobo, chacal, búfalo salvaxe, xabarís e especies
distintas de monos,antílopes e cervos.
O Himalaia e outras áreas montañosas, existen diferentes especies
de cabras salvaxes e ovellas O porco pigmeo, e o rato árbore son espécies
típicas entre os mamíferos máis pequenos
A India ten diferentes especies de serpes, incluíndo serpes
velenosas, Dabo cobras e auga salgada. Entre as especies son venenosas tetóns, que
son moi útiles como se alimentan de roedores destrutivo. Entre
os réptiles inclúen crocodilos. Asespecies de aves máis importantes
na India inclúen papagaios,pavões, Martins-pescadores e garzas. En ríos e augas
costeiras ricas en peixe e dentro deles hai moitas variedades comestibles.
As vacas son animais sagrados na India, como todos ou case todos sabemos que as vacas na
India son sagradas, mais todos non sabemos que non todas a as vacas son sagradas, só as que
se lle asocian a Deusa.
6. Nas zonas áridas xunto a Paquistán a flora é escasa e en gran parte herbácea. Son
comúns especies espiñentas, que inclúen representantes do xero capparis
(alcaparra) O bambú crece nalgunhas áreas e a palmeira encóntrase entre as
poucas variedades de árbores. A chaira do Ganxes, máis húmida, conta cun maior
número de especies. Nas chairas suroriental a vexetación é exuberante e crecen o
mangle (unha madeira dura).
Nas abas máis altas da Himalaia pódense encontrar moitas variedades de flora
ártica, e nas abas hai numerosas especies de plantas subtropicais, en especial as
do xénero das orquídeas; na zona noroccidental desta cordilleira predominan as
especies de coníferas, entre as que están o cedro e o piñeiro. Cara ao leste, nas
abas da Himalaia abunda a vexetación tropical e subtropical, entre a que destaca o
rhododendron. As árbores máis abundantes son o carballo e a magnolia. A costa de
Malabar, na península sudoccidental e as abas dos Ghates occidentais, son áreas de
fortes precipitacións e están moi arboradas; predominan as perennes, bambú e
variedades valiosas de madeira, entre elas a teca. Nas terras baixas pantanosas hai
grandes rexións de xungla impenetrable e tamén ao longo das abas baixas dos
Ghates occidentais. A vexetación do Decán é menos exuberante, pero a través de
toda a península se poden encontrar espesuras de bambú, palmeira e árbores
caducifolias
7. A India está entre os principais produtores mundiais de mineral de ferro, carbón
e bauxita, e tamén produce cantidades significativas de manganeso, mica, ilmenita,
cobre, aceite deamianto, cromo, grafito, rocha fosfato, cinco, ouro e prata. Esta
base mineral diversa foi un factor clave no desenvolvementoeconómico da India tras a
independencia.
Ferrro Bauxita
A maioria d@s nen@s de 15 anos xa están traballando na minaría, vendendo roupas
etc…
Isto en España é moi difícil de encontrar.