O espazo inclúe o curso baixo do Río Miño (na beira galega), desde a presa da Frieira, e parte do cursos dos seus afluentes Termes (As Neves), Deva (Arbo) e Ribadil (Crecente).
O tamaño deste espazo e a variedade de microclimas fai que se atopen ecosistemas e hábitats moi diferentes desde o curso medio do río ata o seu encontro co mar o que lle da un alto valor ecolóxico, ao que hai que engadir tamén o paisaxístico e xeolóxico.
CONCELLOS: A Guarda, O Rosal, Tomiño, Tui, Salvaterra, As Neves, Arbo, Crecente e A Cañiza (Pontevedra) e Padrenda (Ourense).
-LIC (decembro 2004) e -ZEC (Zona de Especial Protección dos Valores Naturais) Baixa Limia-Serra do Xurés.
Exténdese polas serras limítrofes entre Galiza e Portugal, desde o río Barxas ata o linde do concello de Calvos de Randín con Baltar. Serras do Laboreiro, Queguas, Quinxo, Santa Eufemia, Xurés, Pisco e A Pena. Inclúe un pequeno tramo do río Limia (no encoro de Lindoso) e as cabeceiras dos afluentes que baixan desas serras, así como o río Barxas, as cabeceiras do Deva (da cunca do Miño).
O espazo inclúe o curso baixo do Río Miño (na beira galega), desde a presa da Frieira, e parte do cursos dos seus afluentes Termes (As Neves), Deva (Arbo) e Ribadil (Crecente).
O tamaño deste espazo e a variedade de microclimas fai que se atopen ecosistemas e hábitats moi diferentes desde o curso medio do río ata o seu encontro co mar o que lle da un alto valor ecolóxico, ao que hai que engadir tamén o paisaxístico e xeolóxico.
CONCELLOS: A Guarda, O Rosal, Tomiño, Tui, Salvaterra, As Neves, Arbo, Crecente e A Cañiza (Pontevedra) e Padrenda (Ourense).
-LIC (decembro 2004) e -ZEC (Zona de Especial Protección dos Valores Naturais) Baixa Limia-Serra do Xurés.
Exténdese polas serras limítrofes entre Galiza e Portugal, desde o río Barxas ata o linde do concello de Calvos de Randín con Baltar. Serras do Laboreiro, Queguas, Quinxo, Santa Eufemia, Xurés, Pisco e A Pena. Inclúe un pequeno tramo do río Limia (no encoro de Lindoso) e as cabeceiras dos afluentes que baixan desas serras, así como o río Barxas, as cabeceiras do Deva (da cunca do Miño).
Ocupa o tramo final do val do río Limia en terras de Ourense e o conxunto de serras que o rodean polo NO (estribacións das serras do Leboreiro e o Monte do Quinxo) e polo S-SE (serras de Santa Eufemia, do Xurés e do Pisco). É un espazo cun grande valor paisaxístico ecolóxico e cultural no que se atopan especies pouco comúns ou únicas.
O macizo de Trevinca está formado por cinco serras que conflúen en Pena Trevinca: Eixe, Mina, Cabreira, Calva e Segundeira, compartidas entre Ourense (Galiza), Zamora e León (Castela-León). Unha área dun grande interese xeolóxico, paisaxístico e ecolóxico.
Situada no nordeste de Galiza, entre a Terra Cha e as Mariñas Lucenses, nos concellos de Muras, Ourol, Vilalba e Abadín.
Prolóngase cara ao norte nos montes do Buio e dos Cabaleiros, polo leste na Toxiza e cara ao leste pola Carba e o Guriscado, formando un conxunto que se podería considerar un macizo.
É unha serra que acolle importantes valores naturais, en especial as turbeiras.
Presentación básica sobre a xeografía física de Galicia (xeomorfoloxía, climatoloxía, bioxeografía, solos, protección do medio ambiente e riscos naturais).
Presentación básica sobre a xeografía física de Galicia (xeomorfoloxía, climatoloxía, bioxeografía, solos, protección do medio ambiente e riscos naturais).
Similar to Augas e rede hidrografica de España (20)
2. Os rios españois
As caracteristicas fluciali derivan das condicions
morfoloxicas e climaticas da Peninsula. As máis
importantes son:
-pobreza do caudal
-disimetria da rede fluvial
-organización da rede
-paralelismo
-carácter torrencial
-irregularidade
-intensa relacion coa ocupacion do territorio
3. A rede hidrografica. Tipos de rexímenes
Nival: ríos que nacen en cordilleiras superiores aos
2.500 ms , con crecidas no desxeo das neves de maio a
xulio e con estiaxes no inverno
Mixto: aparecen nas restantes cumbres montañosos
que teñen altura suficiente para recibir neve e retela
durante varios meses , aparecen os rexímenes nivopluviais entre 2000 e 2500 ms e o pluvio-nival entre
1660 e 1800 ms
Pluvial: réximen dos ríos que nacen por debaixo dos
1000 m , o seu caudal absoluto esta en relación coas
choivas que reciben e poden ser: pluviais-oceánicso ,
pluvial mediterráneo o pluvial subtropical o
mediterráneo continental
4. Factores que inciden no réxime fluvial
Clima
Litoloxía
Relevo e a
proximidade ou
lexanía das montañas
ao mar
Vexetación
Intervención do home:
encoros , etc.
5. Elementos dun rexime fluvial
Como elementos do réxime fluvial enténdense
aquelos caracteres que permiten a diferenciación
do réxime dun río respecto ao de outro. Estos
caracteres son:
-caudal
-variacions estacionais
-escorrentía
-arrastre
-irregularidade
7. Vertente cantábrica
Son ríos curtos e caudalosos
Nacen nas montañas cercanas a costa
Réxime pluvial
A conca hidrográfica máis importante é a formada
polo complexo Narcea-Nalón
Outros ríos importantes son o Sella, Eo, Nervion,
Bidasoa, Deva y Navia
8. Vertente atlántica
Na vertente atlántica
desembocan os grandes
ríos da meseta e istes rios
nacen nas montañas
lexanas ás
desembocaduras
Son ríos longos,
irregulares,de pendente
moi suave e transcurren
por chairas
O caudal e o réxime fluvial
destos ríos vai a depender
da súa situación latitudinal
O Douro ten
características oceánicas
O Guadalquivir e o
Guadiana teñen
características
mediterráneas
O Texo atòpase nun plano
intermedio.
9. Vertente mediterránea
Nesta vertente desembocan dous tipos de rios: o
Ebro e o resto
Ríos moi pouco caudalosos, con grandes crecidas
estacionais e estiaxes fortísimos
As ramblas son moi comuns nestos ríos e só levan
auga en ocasions e nese intre teñen que canalizar
unha grande cantidade de auga que proven de
fenómenos tormentosos ou gota fría.
A maioría destos ríos son explotados en regadíos
e unido a súa aridez fan que perda caudal na súa
desembocadura
Existen intentos de trasvases da cunca cantábrica
e pirenaica a estos
13. O Miño
Ë o río galego máis importante
Ë un río moi caudaloso
Desemboca na vertente
atlántica, aínda que ten as
mesmas características de
caudal, lonxitude e de
velocidade cos ríos da vertente
cantábrica
Nace en Lugo , ata Ourense
onde se xunta co seu maior
afluente o Sil e desemboca en
Tui, facendo frontera con
Portugal
15. O Douro
O seu caudal modular na súa desembocadura é o
máis alto, transcurrindo pola Meseta e recollendo
as augas do Sistema Ibérico, Cordilleira cantábrica
e Sistema Central.
Nace en Picos de Urbion e Desemboca en Oporto
formando un estuario
Ë a conca máis grande de España e ten moitos
afluentes importantes
O seu curso en Arribes encaixase nlas rochas
metamórficas formando o maior desfiladeiro de
toda a Península
16.
17. O Texo
E o rio máis longo da
Peninsula Iberica
Nace na Serra Albarracín
( Teruel ) e discurre entre o
Sistema Central e os Montes
de Toledo desembocando en
Lisboa ( formando un estuario
“ La paja “
Os seus principais afluentes
son Xarama, Guadarrama,
Tiétar e o Alagón
O seu caudal aumenta no
tramo portugués
O seu curso esta moi alterado
polas intervencions
humanas:desde os encoros ata
o trasvase Texo-Segura
18.
19. O Guadiana
É o rio menos caudaloso da Peninsula , nace aguas
debaixo das lagoas de Ruidera e desemboca en
Aiamonte facendo fronteira con Portugal
“Ollos de Guadiana” é un tramo que discorre por
debaixo da terra
Os seus afluentes mais importantes son Záncara,
Cigüela , Xabalón e Zúcar.
Na súa conca construítonse grandes encoros para a
irrigación agrícola entre os que destaca La Serena
que é o encoro máis grande de España
20.
21. O Guadalquivir
Nace en ierra Cazorla (Xaén) ,
desemboca en forma de marisma
( coto de Doñana ) atravesando
Córdoba, Sevilla e Huelva
Transcurre entre Serra Morena e
as serras Penibéticas.
Os seus primeiros kilómetros son
de fortes pendentes pero a partir
de hai flue tranquilo e case ao
nivel do mar perante todo o seu
recorrido
É o eixo vertedor de Andalucía,
recolle os afluentes do
Guadalimar, Xndula,
Guadalmellato , Guadiana Menor
e o Xenil
22.
23. O Ebro
Nace en Fontibre( Cantabria )
e desemboca en Tortosa
( Tarragona ) en forma de
delta, pasando por Haro,
Logroño e Zaragoza.
É o rio máis longo e o de maior
caudal relativo de España
Ten réxime completo
resultante da alimentación
pluvial da súa cabeceira e nivopluvial e pluvio-nival dos
afluentes montañosos
Dende o Pirineo descenden o
Aragón, o Gallego , Segre… e
dende o Sistema Iberico o
Xalón e o Xiloca
24. Concas do Pirineo Oriental
Verten as súas augas ao Mediterráneo e son os máis
caudalosos desta vertiente ( agás o Ebro )
Os máis importantes son o Ter, o Llobregat. fluviá e Besós
O Llobregar desemboca en forma de delta e bastante
contaminado
25. Concas meridionais andaluzas
Son ríos curtos, pouco
caudalosos e sometidos a
grandes estiaxes polo que
se denomina conca
subtropical
Algús dos seus ríos son o
Guadalfeo,Guadalhorce,Al
manzora Barbate,
Guadalete, Tinto, Odiel e
aínda que desembocan no
Atlántico ( vermello) son
ríos de características
mediterráneas
26. O Segura, Xúquer, Mitxares e
Turia
Son excelentes exemplos de ríos mediterráneos,
tanto polo súa moderada lonxitude como polo seu
caudal relativo e torrencialidade
O seu réxime é pluvial e está mediatizado polo
rochedal calizo dos sus lugares de nacemento
Teñen gran importancia a efectos agrícolas, o
Segura rega as hortas murciano-alicantinas e os
outros dous a horta valenciana