3º Premio no 1º Certame de poesía “Eduardo Chao” Vigo, 2006

1. Aínda son unha amante inconsútil
Cruz Martínez

3. ÍNDICE
Non tingas de azul...............................................................................4
Os zapatos de taco alto.......................................................................5
A luz volveuse opaca..........................................................................6
Extingo dunha incisión perfecta........................................................7
A liña vermella ...................................................................................8
Sabes teño a mente esquiva...............................................................9
Delirio é unha palabra que...............................................................10
Un grolo de café a media tarde.......................................................11
Agora entretéñome como podo........................................................12
Os días escóanse................................................................................13
3

4. Non tingas de azul a marxe da secuencia
que me selecciona
Albisca as fauces que medran nos abruptos cons
que atravesan termos inconvenientes
Houbo un tempo que a mente se domeaba
coa fraxilidade dun sabugueiro
Rachaba diante da certeza dunha derrota, fendía
Agora, aprende o manexo das linguas
que gabean valados inzados de espiños
e asume as terribles escenas prendidas nas retinas
Logo saboreo a cervexa que acaricio entre os dedos
Baixo os ollos e medito na cor dunha nova saia
puntos suspensivos
Insisto, os tecidos naturais
teñen mellor caída
4

5. Os zapatos de taco alto apertan moito
así a todo, axusto aínda máis
os meus pés de moneca e pego un
pincho
os brincos deixan pegadas nos instantes
que xorden intempestivos
As tépedas néboas dormen
no colo da chambra de veludo azul
5

6. A luz volveuse opaca
polo tanto decidín viaxar nocturnamente
aliñarme axexante tralos vencidos
vaites, é estraño, aínda son unha amante
inconsútil
De súpeto as xanelas visten enreixados
e evocan tempos malditos
Eu tento argallar un número indefinido de
metáforas
para que non me invada a invernía da incerteza
Se existe un oco onde agochar os medos
Primeiro déixame sentir a calor dos teus beizos
6

7. Extingo dunha incisión perfecta
a verba que se abate como unha sombra
no pensamento
e observo como unha acaecida demencia
afoga no interior dun líquido amniótico
Neste caso o concepto é unha liña
perpendicular
apegada na base do subconsciente
Non sei canto, mais este naufraxio
foi cómplice da alienación
E coido que ás veces é preciso
engancharse, gabear na aparente
tranquilidade estupefaciente
7

8. A liña vermella
suspendida na atmosfera
abrangue o silencio que nos
suicida contra os marcos das portas
pechadas
sen saída
Este é un longo instante
de sinais enmudecidas
finadas pola vinganza do
tempo
Atopo espirais amarelas
xelatinosas, de sabor agridoce
que amosan a inexactitude
da extensión das nostálxicas
páxinas, que conviven
no cerebro encheito
de obsesivas cadencias
poderosas
Acachoupada entre as rúas de pedra
unha escura toupa acada
a visión perdida e
séntase no sumidoiro a chorar
8

9. sabes teño a mente esquiva
Apresada naquela primavera
De mes de inverno
Onde labios famentos de beixos
Enchían de tenrura espazos compartidos
Compartidas paixóns que xemen, estremecen
Aínda a inconsciencia agarda un encontro
Que propague caricias,esperte
Que faga vibrar cordas
Coa melodía do desexo
E proxecte filmes eróticos
No ventre predisposto ó arrimo
Sabes, aínda os últimos poemas
Saen a buscarte
Home, desexo que se incendia
Entre as nádegas
Corpo con corpo
Labio que pecha outro labio
9

10. Delirio é unha palabra que
me define
Vístome de sombras, sombra eterna
O frío vento pasa, con movemento
de ataque aéreo
Sostendo unha luz emprestada
proxecta pesadelos
no rachado espazo da contenda
esvaezo
Escuro filme, de guión incerto
abre liñas abstractas
e aproxímame a unha traxedia que
non rexo
10

11. Un grolo de café a media tarde molla a gorxa
A cafeína substitúe, se pode
Outra adicción que se crava no sangue
Unha obsesionante perspectiva
¡Que dá medo!
Gabea, fai cismar, case se troca en desvarío
E na beira duns labios ardentes
Ferven sentimentos
Que fan tremer accesos, vías en chamas
Contornos de femia
11

12. Agora entretéñome como podo
Fóra na rúa , hai prostíbulos camuflados
De puritanismo ensaiado
A caixa de cores
Culebróns
Chutes
Contos chineses
Simulacro de historias
Onde a vida é aburrida
Non embargante a ilusión
Ten principio de anorexia
12

13. Os días escóanse
Nun trocado de contratempos
Entre anceios
Ás veces peneques
Historias interrompidas
Que furan almanaques
Días negros e vermellos
Dos tempos
Escáchanse verbas
Enriba das lousas
De labirintos internos
Arrecenden ao vento
Melodramáticos poemas
Os días escóanse
Vanse
Non sei que fan aquí os teus ollos
Non sei, pero ás veces
As mudeces choran
13

14. 3º Premio no 1º Certame de poesía “Eduardo Chao”
Vigo, 2006