5. กัณฑ์ที่ ๕ ชูชก ๗๙ พระคาถา

1. หมวด: ต ้นแบบเทศน์มหาชาติ ๑๓ กัณฑ์ ๑,๐๐๐ พระคาถา
เผยแพร่เมื่อ วันศุกร์, 30 สิงหาคม 2556 16:54
เขียนโดย manop
ฮิต: 6898
กัณฑ์ที่ ๕ ชูชก ๗๙ พระคาถา
กัณฑ์ชูชก http://www.mahachat.com/index.php/kan-5?tmpl=component&...
1 of 12 26/5/2559 19:49

2. พระครูวินัยธร ดร.มานพ กนฺตสีโล
ผู้ช่วยเจ้าอาวาสวัดพระเชตุพนวิมลมังคลาราม
ของพระเทพมุนี (ด้วง) วัดสังกระจาย
----------------------------
ตทา กาลิงฺครฏฺเฐ ทุนฺนิวิฏฺฐพฺราหฺมณคามวาสี ชูชโก นามพฺราหฺมโณ ภิกฺขาจริยาย กหาปณสตํลภิตฺวา เอกสฺมึ พฺรา
หฺมณกุเล ฐเปตฺวา ปุน ธนํปริเยสนตฺถาย คโต ฯ ตสฺมึ จิรายนฺเต พฺราหฺมณกุลํกหาปเณ วลญฺเชตฺวา ปจฺฉา อิตเรน อาคนฺตฺวา โจ
ทิยมานํกหาปเณ ทาตํ อสกฺ-โกนฺตํอมิตฺตตาปนํนามธีตรํ ตสฺส อทาสิ ฯ
(1) ตทา กาเล ในกาลเมื่อสมเด็จพระบวรหน่อนราธิราชทั้งสองกษัตริย์ผู้เป็นมิ่งมงกุฎเกศเขตขัตติยะยิ่งยอดสมมุติ
วงศ์ คือสมเด็จพระจอมจักรพรรดิพงศ์เพศยันดรดวงดิลกเทเวศร์ อันเป็นยอดญาณสยัมภูเพทพุทธางกูรกฤษดาภินิหาร หนึ่งคือ
พระมิ่งวิมลมาลย์มหิศรมหิษี สุนทรสารสวัสดีเทพนารีมัทรีศรีศุภกษัตริย์ขัตติยวรวงศ์เธอพาพระวิสุทธิสวัสดิ์ขัตติยะทั้งสององค์
อรอุ้มแอบอุรานิราศคือพระชาลีศรีดรุณวงศ์วิสุทธิชาติเลิศลักษณภิเศกทรง พงศ์พิภพพระเจ้าสีพี อีกทั้งพระกฤษณแก้วกัณหากุ
มารีศรีวรพนิต กนิษฐอนุชงค์อนงค์นาฏชินานาง กษัตริย์สี่พระองค์เธอทรงสร้างพรตพรหมจริยา อย่างปรเมษฐสิกขาอิสิวาวรเวศ
อันเป็นอุกฤษฏ์เพศมหาภิเนกขัมมบรรพชาบารมี สถิต ณ แห่งห้องนคินทรคิรีรัตน์ราชวงกต โดยสัตตมาสกําหนดนับได้เจ็ด
เดือนดังนิยมมา
ทีนี้จะกล่าวถึงพราหมณพฤฒาทลิททกยากยิ่งยาจก อันจะได้ไปยอยกซึ่งพระทานธุระอันพระองค์เริดร้างละฝัง
ไว้นี่ช้านาน เอโก พฺราหฺมโณ ยังมีพฤฒาจารย์พราหมณผู้เฒ่า บังเกิดแต่ตระกูลล้วนเหล่ายัญญหุตภุชงค์สืบสันดานสัมพันธ์
พงศ์โภวาทิกชาติ เฒ่ามีสันนิวาสเคหฐาน อยู่ในคามเขตละแวกบ้านทุนวิฐ ติดเนื่องกับเมืองกลิงคราฐบุรี ธชีตาแกเป็นคนจน
อัปรีย์ไร้ญาติยิ่งสถุล ทุคคตะแค้นเคืองขุ่นข้องเข็ญใจภิกฺขาจริยาย ตาแกก็เที่ยวภิกขาจารไปปานด้วยเพศสกปรก เปรียบด้วย
วณิพกยาจกจนจัณฑาล เฒ่าค่อยประสมประสานทรัพย์ไว้ทีละน้อย ๆ กหาปณสตํลภิตฺวา ได้ทองถึงร้อยกระษาปณ์ เป็นลาภตาม
เข็ญใจครั้นจะเอาไว้กับตัวก็กลัวภัย คิดไปเห็นรวนเร เอกสฺมึ พฺราหฺมณกุเล ตาแกจึงรีบเร็วระรี่เร่อไปหาสกุลเกลอแห่งหนึ่ง อัน
เป็นที่ชอบพึงพอจะไว้ใจกันมาแต่ก่อน ธชีก็ปรับทุกข์ร้อนทางอวดจะมี ว่าออเจ้าเอ๋ย ออเจ้า เราค่อยมั่งคั่งขึ้นถึงเพียงนี้ มีเสียกว่า
ออเจ้าแต่ว่าตัวเรานี้แก่เฒ่าเที่ยวไปค้างคืน เกลือกว่าคํ่ามืดดึกดื่นพอหลับ ใหล ปะอ้ายคนจนโจรจัญไรเข้าแก้พก มันก็จะย่อง
หยิบยกยักเอาไปได้ก็จะแคบขัดเข็ญใจจนไม่พอที่จะยาก ฐเปตฺวา เฒ่าก็เฝ้ าฝากพรํ่าแล้วพรํ่าเล่า ว่าเรามิให้ท่านเฝ้าเปล่าป่วยการ
แล้วเถิดเราจะทดแทนคุณท่านให้ถึงใจเมื่อภายหลัง ปุน ธนํปริเยสนตฺถาย คโต เฒ่าโลโภตาแกโลภลาภไม่หยุดหย่อน ก็เที่ยว
ภิกขาจารกระเจิงจรไปจนจบครบคามเขตน้อยใหญ่ ด้วยว่ามักจักใคร่ได้ให้จงหนักหนา ด้วยโลภเจตนานั้นแล
(2) ตสฺมึ พฺราหฺมเณ ในเมื่อพราหมณ์พรหมวงศ์วิศณุเวศผู้เป็นยาจกทลิทเชษฐชาติเชื้อนิคคาหกพราหมณ์ เฒ่าไป
เที่ยวพยายามภิกขาขอ เข้าที่ไหนก็ได้ที่ไหนก็ได้ได้เท่าใดใดก็ไม่พอผ่อนผันที่ว่าจะกลับจิรายนฺเต ไปๆ ก็จนลี้ลับล่วงกําหนด
เกิน ยิ่งเที่ยวมันก็ยิ่งได้ยิ่งไปมันก็ยิ่งเพลิน เกินกําหนดนานแล้วไม่กลับมา ตํพฺราหฺมณกุลํส่วนตระกูลพราหมณ์ทั้งสองที่รับฝาก
ทองของออเฒ่า มันให้เผอิญอาจจิตคิดใจเบาเบื้องแต่ว่าจะได้ไม่รู้ว่าความเข็ญใจยากไร้จะมาถึงตัวจึงยกเอาทองของออเฒ่าออก
ขึ้น
เดิน
ขึ้น
ขึ้น
กัณฑ์ชูชก http://www.mahachat.com/index.php/kan-5?tmpl=component&...
2 of 12 26/5/2559 19:49

3. มาแล้วก็ยิ้มหัวพูดแก่กันซู้ซี้ ว่าออเฒ่ามันหายไปหลายปีป่านฉะนี้ยังไม่กลับมา ส่วนตัวอ้ายเฒ่าก็แก่ชราลงร่างร้าย นี่มันจะมิไป
ซุกซมล้มตายเสียแล้วหรือหือหานะออเจ้า ของนี้ก็ตกอยู่ในมือเราทั้งสองคน เอออะไรนี่จะมานั่งนิ่งจนๆ นี่จนย่อยยับจะมาเป็น
ภูตเฝ้าทรัพย์นี่มันไม่ต้องการ เมื่อออเฒ่ามันกลับมาเมื่อไร เราจึงค่อยแก้ไขคิดอ่านผ่อนผันต่อเมื่อปลายมือ วลญฺเชตฺวา ก็เอา
ทรัพย์ออกแจกจ่ายขายซื้อซุกซนทําโว้เว้อิตเรน อาตนฺตวาฝ่ายว่าเฒ่าชราเจ้าของทรัพย์คิดขึ้นมาได้ก็หวนกลับกลัวเกลือกเกลอ
จะทําวุ่น หมุนมาประเดี๋ยวก็ถึงอึงคะนึงไปทั้งบ้าน ร้องว่าฮ้าเฮ้ยอยู่หรือหาไม่ท่านทั้งสองคน สองผัวเมียก็จวบจนจวนเจียนจะ
เจอะตัวตกใจอยู่ระรัวตัวสั่นอยู่ริบๆ ทําแต่ตานั้นปริบๆ ปรับทุกข์กันหน้าขาวส่วนออเฒ่าก็ก้าวขยิกขยั้นเหยียบยืนขึ้นบันได ผัว
เมียก็จนใจไม่รู้ที่ว่าจะผันผ่อน ครั้นจะซุกจะซ่อนก็ไม่ทันที ครั้นจะหลบหลีกหนีนั้นก็ใช่ ครั้นจะผลุนผลันผลุดไปนั้นก็จวนตัว
จึงร้องว่าอยู่คะเจ้าขรัวเชิญตัวท่านขึ้นมานั่ง โจทิยมานํส่วนออเฒ่ายังไม่ทันที่จะนั่งก้นกระทั่งฟาก ก็ทวงว่าทองของเราที่เอามา
ฝากแก่ท่านไว้เอามาให้ๆ ทันที เอามาประเดี๋ยวๆ นี้ขมีขมัน ทาตุ อสกฺโกนฺตํผัวเมียก็อัดอั้นนั่งงันอยู่เป็นครู่ เฒ่าก็ยิ่งครืดครอก
ตะคอกขู่ หาเป็นไรจึงมาแลดูนิ่งอยู่เล่า คุณเจ้าขาคุณตาเจ้า ดีฉันจะขอทุเลาเลื่อนไปอีกสักหน่อย เห็นข้าพเจ้าประหนึ่งว่าชั่วถ่อย
หาความคิดไม่แต่หยิบๆ ยืมๆ เอาทองของคุณตาเจ้าไปใช้จนหมดสิ้น จนพ่อออฉิมเขาโกรธ เขาคาดโทษอยู่ว่าจะตี ดิฉันจะขอ
นัดผัดผ่อนสักทีแต่พอให้ห่างๆ จะได้ขวนขวายบ้างหามาตระเตรียมแต่พอให้ยืดยาวย่างเยี่ยมเข้าปีหน้า ข้าพเจ้าจะเสาะแสวงหา
มาให้มิให้เคืองแค้นรําคาญใจเออออเจ้านี่ว่ากระไรหาว่ากระไร เห็นทําได้ก็ทําเอาอาจใจถึงเพียงนี้ คิดดูให้จงดีนะเอ็งกับกูนี้จะ
ผิดกันเสียเปล่าๆ คุณเจ้าขาคุณตาเจ้า เมื่อจะขอทุเลาแล้วก็ไม่โปรด จะให้ท่านโกรธไปไย เสมือนเกวียนหักลงกับที่ของนั้นมันจะ
หนีไปไหน เสียหนึ่งนิ่งไว้นานไปคงได้สอง เสมือนหนึ่งของท่านหายมีที่ไว้ข้าพเจ้าคงจะหามาให้ไม่ให้เดือดร้อน ยอมเสียกําไป
ก่อนนั่นแลจึงจะได้กอบข้าพเจ้าจะตอบจะโต้ไปว่าแล้วก็ร้องไห้หันเข้าไปในห้อง อมิตฺตตาปนํนามอตฺตโน ธีตรํ จึงจูงเจ้าทองอ
มิตตดาออกมาสะเออะอวดหน้าเสนอนวล ให้ทําจริตกระบิดกระบวนสะบิ้งสะบัด ให้นั่งเท้าแขนแอ่นหยัดแล้วเยี่ยมหน้า แล้วจึง
ว่าคุณเจ้าขาคุณตาเจ้า จะเดือดร้อนไปไยเล่าเร่งเคืองแค้น ท่านว่ามีเงินนั่นหรือจะไร้ของ มีทองนั่นหรือจะไร้แหวน ข้าพเจ้าจะทด
แทนประชดประเชิน เห็นว่าของๆ ข้าพเจ้าจะเกือบเกินกว่าเสียอีกสักหน่อย ก็ทําเนาเถิดหนาไม่คิด จะได้เป็นมิตรกันบ่อยๆ ไป
เบื้องหน้า ตามแต่คุณตาเจ้าจะกรุณานับเนื้อกันมาแต่ก่อน จะเลี้ยงไว้กับเอวอู่หรือจะให้เป็นคู่เคียงหมอน หรือจะให้นอนที่ปลาย
ตีน ข้าพเจ้าก็ยินยอมพร้อมสิ้นเสร็จแล้วไม่ว่า หวุยออตานี่ว่ากระไรไม่เข็ดขามจริงหนอเขาว่ามีเงินมีทองแล้วพูดได้มีไม้มีไล่
ปลูกเรือนงามกระนั้นก็ตามแต่ออเจ้าเถิดซี ถ้าหันเข้าหากันบ้างอย่างนี้ที่ไหนเราจะว่า ตสฺสอทาสิ สองเฒ่าก็ยกเจ้าอมิตตดาดวง
สวาทมอบให้เป็นสิทธิ์ขาดแก่พราหมณ์แก่ ทั้งนี้ก็เพราะว่าพ่อแม่มันไม่ดี มันมักเพิ่มพูนหนี้ให้ติดตัวจึงตระเวนความชั่วให้เห็น
ประจักษ์แก่ตาโลก ลูกเต้าก็พลอยวิโยคระยํายับอัปภาคย์ยากเสียเปล่าๆ เพราะว่าใจจิตมันคิดเบา จึงเป็นหนี้ออเฒ่านั้นแล
(3) โส ชูชโก วันนั้นชูชกเฒ่าชรา ตํทิสฺวา เมื่อเห็นรูปเจ้าอมิตตดายุพเยาว์แรกรุ่นสุนทรเด็กดรุณี แน่งน้อยหน้า
นวลฉวีวรรณเพริศพริ้งพราย ชะชวยฉาดเฉิดฉายโฉมเฉลา ดังว่าพฤฒิโคเค้าเฒ่าชราจร ครั้นว่าแลเห็นเหยื่อหญ้าอ่อนออกโอชะ
โอษฐ์อ้า ละลนละลานแลบชิวหาหูหางระเหิดหัน เฒ่าก็มีจิตเกษมสันต์โสมนัสยวนยิ่ง จึงนึกว่าวาสนากูนี้หนอ ต่อจะดีจริงจึง
ประจวบใจประสงค์เฟื่องฟูขึ้นหนักหนา ชะรอยว่าชะตาตามมาส่งเสริมเมื่อภายแก่ ยิ่งเหลียวๆ แลๆ ดูนี่ก็ยิ่งเห็นงามเฒ่าก็รับรอง
ความตามคดี ว่าถ้าท่านทั้งสองจะปรานีฉันจริงไซร้ ฉันจะขอลาพาหล่อนไปในวันนี้ ส่วนพราหมณ์ทั้งสองศรีก็ยินยอมไม่ห้าม
ปรามเฒ่าก็ลาสกุลพราหมณ์ลงจากเรือนมิทันนาน พานางอมิตตดาไปสู่บ้านทุนวิฐ อยู่ร่วมภิรมย์สมสนิทเสนหา ตามโลกธรรม
ดานั้นแล
(4) สา อมิตฺตตาปนาส่วนว่านางอมิตตดานั้นเป็นลูกเหล่าตระกูลไม่เสียชาติ คิดว่าตัวเป็นทาสมิได้นึกว่าเป็นสาว
ได้ผัวแก่ คิดแต่ว่าทุกข์ของพ่อแม่กรรมแล้วก็ตามกรรมสมฺมา ปฏิชคฺคิ เจ้าก็หาหุงต้มตักตําทุกคํ่าเช้า ไม่ขวยเขินละอายเพื่อน
เวลาเช้าเจ้าก็ทํา เวลาคํ่าเจ้าก็มิให้เตือน ทั้งการเรือนเจ้าก็มิให้ว่า ทั้งฟืนเจ้าก็หักทั้งผักเจ้าก็หา เฝ้าปฏิบัติเฒ่าชรา ทุกวันแลเวลานั้น
แล
(5) อญฺเญ ตรุณพฺราหฺมณา อันว่าพราหมณ์ทั้งหลายหนุ่มๆ ในบ้านนั้นสิชุมชายจะมาก ทั้งผู้ดีแลผู้ยากนี่ก็หนัก
หนา อาจารสมฺปตฺตึ ทิสฺวา ครั้นได้เห็นเจ้าอมิตตดาเด็กดรุณี มีวัตรจริยาดีรู้ปฏิบัติ ทุกสิ่งสารพัดจะบําเรอเฒ่าชรา ครั้นคิดถึงเมีย
ของตนขึ้นมาก็ให้หมกมุ่น บ้างก็ฮึดฮัดหันหุนหวนเหมา บ้างก็เดินแดกด่าเดือดพิโรธ ต่างคนต่างก็โกรธกรากมาสู่เรือน เสียง
สะทกสะท้านสะเทือนนั้นหนักหนา ตีเมียกันนั้นฉาวฉ่าอึกทึกไปทั้งบ้าน บ้างก็โกรธงุ่นง่านเงื้องอศอก ภริยาโย ตชฺเชนฺติ บ้างก็ขู่
ตะคอกขบเคี้ยวฟัน บ้างก็ฮึกฮักหุนหันหวนเข้าจับไม้บ้างก็วิ่งเวียนไล่แล่นอึงคะนึง บ้างก็มัดมือขึงเข็นไว้กับขื่อ อ้ายบ้างก็ฮึดฮือ
หักซี่ฟาก บ้างก็ร้องสํารากพิไรรํ่าว่า บ้างงก็ดุเดือดด่าขู่เคี่ยวเข็ญ ว่าอีชาติชั่วอีเสียเช่นชาติมันไม่ดี อยํ อมิตฺตตาปนา ส่วนนาง
ทอง อมิตตดานี้ใครเขาสอนสั่ง มหลฺลกพฺราหฺมณํได้ผัวแก่ยังแต่ว่าจะตาย สมฺมา ปฏิชคฺคิ แต่ว่าความดีของแม่แกนี่มากมายหมั่น
ปฏิบัติผัวถึงรูปร่างของแม่แกก็ไม่ชั่วเฉิดกว่าเอ็งสักสิบเท่า กึ ปมชฺชถ เอ็งเอ๋ยกระไรเลยประมาทเราช่างไม่เกรงกลัวทุกวันนี้มึง
สําคัญว่ากูนี่เป็นผัวหรือว่าเป็นข้า หากูนี่เป็นผัวหรือเป็นข้า หรือว่ามึงช่วยกูมานี่สักกี่ชั่ง เอ็งเอ๋ยกระไรเลยจะคิดดูมั่งก็เป็นไร กว่า
เดิน
ขึ้น
ขึ้น
กัณฑ์ชูชก http://www.mahachat.com/index.php/kan-5?tmpl=component&...
3 of 12 26/5/2559 19:49

4. กูจะได้มึงมาเป็นเมีย ทั้งทุนก็สิ้นสินสอดก็สู้เสียเสร็จสิ้นนี่ทุกอย่าง ทั้งเครื่องขันหมากหอห้างกูก็หามานี่เสร็จสรรพ ควรหรือมึง
มาลามลวนกลับสํารากไม่อยากกลัวจะรู้จักปฏิบัติผัวแต่สักนิดหนึ่งนี่ก็ไม่มี อีหญิงเยี่ยงอย่างนี้นี่มันไม่รู้อาย ชอบแต่ว่าจะจับจูง
มือมันไปขายให้มันอายเขาสิ้นทั้งบ้าน ให้เขาใช้กรากกรํากระทําการนี่จงหนักหนา แล้วจึงค่อยไปไถ่ถอนเอามันออกมาต่อเมื่อ
ภายหลัง นั่นและมึงจึงจะรู้บ้างซึ่งสํานึกยาก กูคิดๆ แล้วจะใคร่กําจัดจากออกไปเสียให้พ้น หาเมียเอาใหม่อีกสักคนให้มันงามพ้น
ไปกว่าเพื่อน ให้มันเหมือนหนึ่งนวลนางน้องเจ้าทองอมิตตดาอันเป็นเมียเฒ่าชรานั้นแล
(6) ตา อิตฺถิโย อันว่าหญิงทั้งหลาย ที่เป็นอย่างกันกระนั้นนะมากมายหมดทุกเรือน ครั้นว่าผัวเขาติเตือนเขาตั้งใจ
จะให้ดี กลับเดือดโดดโลดหนีลงจากเรือน ไปหาเหล่าพวกเพื่อนทุกถ้วนหน้า โรทมานา ร้องไห้เช็ดนํ้าตาเข้าหากัน มันให้แค้น
ขบฟันถกเขมรมั่นหมดทุกคน บ้างก็เที่ยวเสือกสนสื่อข่าวกัน ว่าข้างเรานี้มันเป็นกระนั้น ข้างท่านมันเป็นกระนี้ หรือว่าข้างเอ็งมัน
ดีสงบอยู่ แต่ว่าข้างกูนี่มันเป็นกระนั้น เอ็งเอ๋ยอย่าว่าไปเลยมันก็เหมือนกัน มันให้เกิดกุลีลั่นสนั่นไปแล้วสิ้นทั้งบ้าน วันนี้นี่มัน
ช่างร้ายรุกรานเราเข้ารอมันไม่ติด เออกูก็รอมันไม่ติด หรือว่ามันยัดห่ายาพิษอะไรเข้าไป เรามิรู้มันได้มันจึงร้ายขึ้นจริงๆ นี่เราจะ
นิ่งเสียหละหรือหือหาอีชาวเรา ทั้งนี้ก็เพราะใครเล่า เพราะอีสาวสํ่าสามซัดเซบ้าน ผัวเราจึงรุกรานร้ายขึ้นถึงเพียงนี้ จเราจะเล่น
งานมันเสียสักที แต่ว่าจะเล่นมันที่ไหนดี นทีติตฺถาทึสุ อย่าเลยนะเราจะไปซุ่มซ่อนอยู่ที่นี่ที่นทีท่านํ้า อี อมิตตดามันมาเวลาเย็น
เราจะเล่นเสียให้ยังคํ่า รํ่าเอาเสียให้สิ้น ตํารา จะประดังแดกด่าว่ามันเสียให้เจ็บ แม่เสือจะลองเล็บเล่นแล้วในวันนี้ จะพิรี้พิไรรํ่าเอา
ให้เสียให้สิ้นโคตร ถ้ามันโกรธเราจะกรูเข้าคร่าห์ ถ้ามันด่าเราจะดื้อเข้าเดียง ถ้ามันเถียงเราจะถูเข้าถอง ถ้ามันร้องเราจะร่าเข้ารอ
ถ้ามันต่อเราจะตามเข้าตบ ถ้ามันสู้เราจะเอาเสียให้บัดซบสับให้หัวเป็นแสกเสียง ใครเขาจะเอาเยี่ยงอย่างอีซนซุก อีสุกก่อนห่าม
มันมาอยู่สักกี่วันกี่เดือน นี่มันจะมาตั้งเตือนต่อก่อความให้ขุ่นไปทั้งบ้าน ถึงจะเสียสักเท่าไรก็ไม่คิด ผิดก็ไปเป็นเมียตระลาการไม่
น้อยหน้า อิมมฺหา คามา เมื่อมันทนมือทนด่าเราไม่ได้ มันก็จะหนีเราไปเสียจากบ้าน ผัวเรากับเราก็จะค่อยสําราญ เหมือนดังเคย
แต่ก่อนกาลนั้นแล
ตมตฺถํ ปกาเสนฺโต สตฺถา อาห
อหุ วาสี กลิงฺเคสุ ฯลฯ กึ ชิณฺโณ รมยิสฺสตีติ
(7) ภิกฺขเวดูกรสงฆ์ศรีวิสุทธิวงศ์อัครชิโนรสวิเศษ ผู้ทรงศีลสมณเพศพวกบรรพชา พฺราหฺมโณ อันว่าเฒ่าชราทิ
ชาชาติเชื้อพราหมณพรหมวงศ์ศิโรเพศพิสัยใจกลี อหุ วาสี ธชีมีปกติอยู่ในบ้านทุนวิฐ เป็นเขตแคว้นแดนติดกับเมืองกลิงคราฐ
ทหรา ภริยา เฒ่ามีดรุณนาฏนางหนึ่งนั้นงามจริง ภริยา เมาะปาทปริจาริกา เป็นทาสภริยาหญิงสาวสุดสวาทนาเมนามิตฺตาปนา
นามนามอนงค์นาฏชื่อว่านางอมิตตดานทีติตฺเถ คตา เจ้าก็ยุรยาตรมุ่งมาจะตักนํ้า ไม่รู้ว่าเขาจะคอยยท่าทําเย้าเย้ยเยาะให้อาย อิตฺถิ
โย อันว่าหญิงทั้งหลายล้วนเหล่าที่ใจร้ายรานรามา นทีอุทกหาริยา ที่คอยท่าหาเจ้าอยู่ที่ท่านํ้า ครั้นเห็นเข้าแล้วก็ร่ารํารุกเร็วแร่เข้า
มา บ้างก็ร้องว่าเข้าเถิดสิเหวยเข้าเถิดสิวาวิ่งวุ่นวาย สมาคนฺตฺวา เมาะสมนฺตโต ปริกฺขิปิตฺวา เอ็งก็เข้าข้างซ้ายกูก็เข้าข้างขวา เอ็ง
ล้อมข้างหน้ากูล้อมข้างหลัง ทําละล้าละลังเล่นละลุกลน กุตูหลา เมาะโกตุหลา ชาตา เป็นโกลาหลละลนละลานไล่เลี้ยวล้อมเข้า
แห่โหมโห่ห้อมหุ้มอยู่วะวู่วามอุลูกญฺเจววายสา ดุจหนึ่งว่าฝูงกาเข้าเต้นตามตอมนกเค้า บ้างก็แย่งหยิกยะเยาะเย้าเย่อยะยุ่ง ตา นํ
ตตฺถ คตาโวจํมุ่งมะเมียงมองแล้วก็ร้องประกาศนํปริภาสึสุ ส่งเสียงบริภาษพ้อด้วยวาจา ว่า นูน ฮ้าเฮ้ยเหวยเจ้าอมิตตดาเช่นออ
เจ้านี้หนากูไม่เคยเห็น เอออะไรจะมาเป็นแต่อย่างนี้ จะมาเป็นคนตะกละกาลีไม่เข้าเรื่องให้เลื่องลือ นี่เจ้าทําตัวเจ้าเองหรือหรือว่า
ใครเขาทําให้แก่เจ้า หรือว่าญาติโคตรเค้าเขาขัดใจจึงแกล้งเสือกไสเสียแต่พอให้พ้นมือ นูน เต มาตา ธรรมเนียมแม่นี้หรือเขาย่อม
รักลูกจะปลูกฝังให้เป็นภักษ์ผล เพราะว่าได้นอนแนบแอบอกตนแต่เลี้ยงมา อยากจะตกแต่งให้งามหน้าไม่อดสู อมิตฺตา นี่แม่ของ
เจ้ากลับเป็นศัตรูกรากกรําใจอมิตฺโต นูน เต ปิตา ทั้งพ่อเชื้อญาติผู้ใหญ่ก็ยิ่งชิงชังเจ้า เอวํทหริยํสตึ เมาะทหรึ ตรุณึ รูป
โสภคฺคปฺปตฺตํเออก็ผู้ใหญ่กระไรช่างโฉดเฉาไม่คิดอ่าน รูปร่างของเจ้าก็สะอาดสะอ้านอ้อนแอ้นตะละหนึ่งว่าเขียน ถึงนายช่าง
จะประจงเลียนเขียนรูปเจ้าก็จะไม่เหมือนอย่าง ไยจึงไม่ไปเป็นเมียที่ขุนนาง กลัวแต่ว่าจะไม่เหินห่างหันเข้าแนบน้อง ถึงว่าจะเป็น
เมียที่พระหลวงกินเจียดเงินแลพานทองดูท่วงทีก็จะพอได้ชิณฺณสฺส ปาทํสุ เออนี่พ่อแม่เขาจะชังเจ้าจริงๆ แล้วจึงเสือกไสเสแสร้ง
ส่งซนแต่พอให้พ้นธุระอหิตํวต เต ญาตี หรือ ว่าเจ้าทํากักขฬะลามเลียมเลียนล้อให้เขาขึ้งโกรธ ให้เขาเห็นเป็นคนเฉาโฉดชาติ
ชั่วช้า ปาปกํวต เต ตั้งแต่ว่าจะเตือนต่อด่าหน้าทะเล้นเล่นคะนองใจเขากลัวว่ายืดไปมันจะเกิดความละอายขายหน้า เขาจึงให้อ้าย
เฒ่าชราเสียตามชัง อมนาปํ วต เต เสือกไสให้มันเซซังสมที่เจ้าทําให้หนําใจเขาจึงแกล้งยกให้เจ้าเป็นเมีย แก่อ้ายเฒ่าสํ้าเสียเซอะ
ซานสกปรก นี่มึงอยู่ไหนหาไม่รู้หรือว่ามันชื่ออ้ายชูชกเฉาโฉดชั่วชาติเชิงจะขอทาน ชิณฺเณน ปตินา สห เออนี่เองช่างอยู่กระไร
ได้ไม่รําคาญขัดข้องเขินขวยด้วยผัวแก่ ยา ตฺวํวสสิ เมื่อยามสบายจะชายตาแล ดูเล่ห์ดังลิงหลอกเห็นน่าชัง มตนฺเต ชีวิตา วรํ ถ้า
เจ้าอายเหนียมน้อยหน้านึกดูมั่งตายเสียเถิดดีกว่าเกิดอยู่เป็นคน น หิ นูน ตุยฺหํกลฺยาณี แต่ว่าจะหาผัวที่มันดีที่ชอบกล ที่เขาเป็นคน
ไม่โว้เว้ปิตสา มาตา จโสภเณ ไหนนี่หรือว่าพ่อแม่นี้มีมั่ง ที่จะตบจะแต่งตั้งส่งมาให้เป็นเมีย อญฺญํภตฺตารํ ไฮ้เจ้าอย่าอยู่ยืดยาว
ขึ้น
เดิน ขึ้น
กัณฑ์ชูชก http://www.mahachat.com/index.php/kan-5?tmpl=component&...
4 of 12 26/5/2559 19:49

5. อย่าหัวมันเสียหาผัวใหม่ฟังพี่ว่า ทุยิฏฺฐนฺเต นวมิยา หรือว่าเจ้าอมิตตดาได้บูชาเชิญโชคไชย ทั้งธูปเทียนดอกไม้ธงทุนทศยา จะเชื้อ
เชิญเทวดาประเดียงเคย ครบเครื่องกระยาสังเวยวางไว้นี่พร้อมเพรียง เป็นทีทางจะแสร้งเสียงแสวงหาผัวแต่ว่าบูชาของเจ้านั้นมัน
ชั่วมันไม่ต้องตํารา ปะเป็นวันที่ฤกษ์พาพานจะไม่สู้ดีนวมิยํเมาะกาฬปกฺเข นวมิยา พอเป็นวันกาฬปักษ์ดิถีแรมเก้าคํ่า พอสบวัน
ทักทินทรทึกมฤตยูยมขันขัดโชคชัย ยาคปิณฺโฑ ก้องข้าวของพลีกรรมที่วางไว้หมายจะเสียงทาย ปฐมํคหิโต อ้ายกาแก่เข้าโฉบ
ฉายฉาบฉวยชิงเอาไปได้ก็เสียพิธีเชิงไชยโชคสวามี เพราะอ้ายกาแก่บัดสีนั้นมันเข้ากินก่อน จึงเป็นนิมิตสังหรณ์หากให้ได้ผัวแก่
ถึงตัวเจ้าเล่าแหล่ก็จะกริ่งๆ ใจอกตํอคฺคิหุตฺตกํหรือว่าเจ้าขาดบูชากูณฑ์ไฟไปจึงให้โทษ ทั้งสองโสดเข้าแทรกซํ้าศักดิ์สิทธิ์ขึ้น
ตามตัวชิณฺณสฺส ปาทํสุ จึงเผอิญให้ได้ผัวแก่เฒ่าชราแร่ มันช่างแก่นี่เหลือแก่แก่นี่กระไรไม่น้อยหนอ แทบว่าจะเป็นพ่อของพ่อ
ตัวก็ว่าได้สมเณ พฺราหฺมเณ นูน หรือว่าเจ้าอมิตตดานี้ไซร้ได้ประมาทบริภาษสมณพราหมณ์ พฺรหฺมจริยปรายเน อันเพ็ญเพิ่ม
พยายามประพฤติพรตพรหมจรรย์สีลวนฺเต พหุสฺสุเต ทั้งท่านผู้ทรงศีลขันธ์เป็นพหูสุตสิ้นกิเลสแล้วในสันดาน กรรมอันนั้นจึง
ตามต้านติดตัวให้ได้ผัวแก่ น ทุกฺขํอหินา ทฑฺฒํเออนี่แน่นะเจ้า ถ้าแม้นงูเขียวหรืองูเห่าเลื้อยลอดเข้ามาตอดขบให้สลบอยู่กับที่
สตฺติยา หตํถ้าหาไม่ก็ชายอันพ่วงพีพิลึกลํ้าลํ่าสัน ถือหอกนั้นโตใหญ่ไล่แทงถูกที่อกเจ้า ให้ดิ้นแดดะเด่าๆ ดูอนาถจริง ตญฺจทุกฺขํ
อันความทุกข์ทั้งสองสิ่งเราไม่แสร้งว่า เมื่อสิ้นบุญวาสนาแล้วก็ตามที ก้มหน้าตายไปเป็นผีดีกว่าอยู่เป็นคน ยํปสฺเส ชิณฺณกํปตึ
มันไม่เหมือนอยู่กับอ้ายเฒ่าทรพลที่เขาชิงชังนี่ถ้วนหน้า นตฺถิ ขิฑฺฑา นตฺถิ รถิเออก็ความยินดีนี่มันจะมีมาแต่ข้างไหน เพราะอ้าย
ผัวผีจัญไรรูปร่างอย่างเดนห่า นตฺถิ อลฺลาปสลฺลาโปถ้าอ้ายเฒ่าจะพูดจาเย้ายวนหยอกเจ้าเล่น ชคฺฆิตมฺปิ น โสภติ อ้าปากออกนี่
มันเหม็นฟุ้งฟันฟางก็ห่างหักเห็นเวทนา ทหโร ทหรา อันประเพณีมักมีมาในสงสาร ที่จะก่อการกวนกิเลสให้ยินดี สามิโก ตรุโณ
ภริยา ตรุณี ถ้าข้างฝ่ายชายสามีนั้นหนุ่มน้อยอยู่ช้อยชื่น ฝ่ายข้างสตรีนี่ก็สดสวยระรวยรื่นแตกเนื้อนวลขึ้นควรกัน มนฺตยึสุ รโห
คตา ก็จะปรีดิ์เปรมเกษมสันต์ในที่รโหฐาน ตามวิสัยในการประเวณี เยเกจิ หทยนิสฺสิตา ถึงว่าโทสะจะบังเกิดมีมุ่นมากที่ดวงใจ
สพฺเพ โสกา หรือว่าโศกซึมเศร้าสักเท่าไรก็จะละเลิงละลายลืมละเสียได้เพราะผัวดี ทหรา ตฺวํเอเจ้าก็ยังระเร่อรุ่นดรุณี อภิรูปา
ทรงลักษณราศีโสภาคย์แม่กลัวหรือจะหายากที่สามี รูปชีวีมีรูปราศีเป็นโภคทรัพย์แม่อย่าคิดเลยนะที่ว่าจะอาภัพฟังพี่ว่า ปุริสา
นํภิปตฺถิตา พี่กลัวแต่ว่าเหล่าชายนั้นมันจะฉาวฉ่าชอบใจเจ้า ไยจะมาขืนแค่นอยู่ด้วยอ้ายโทนเฒ่าทนทุกข์เวทนา แม่ไปเสียเถิดดี
กว่าเชื่อพี่เถอะนะเจ้า แม่จะมาด้านดื้อดึงทึ้งโครงเปล่าให้เขาร้องแรก แม่จะมาแบกความอายนี่ไม่ขายหน้าหรือ แม่จะมาเป็น
กระสือเสียพงศ์แม่จะมารักดงนี่หรือกว่าเหย้า แม่จะมารักเหานี่หรือกว่าผมจะมารักลมนี่หรือกว่านํ้า จะมารักถํ้านี่หรือกว่าเรือน
จะมารักเดือนนี่หรือกว่าตะวัน เออนี่แม่จะมารักออเฒ่านั้นยิ่งกว่าตัวเล่า ดูนี่ก็โฉดเฉาชั่วชวนชังนํ้าหน้า คจฺฉ ญาติกุเล ไปเสียเถิด
นะนางอมิตตดา เจ้าอย่าอยู่ฟังพี่ว่า ไปหาญาติกาที่เขามีความเอ็นดู ให้เขาหาผัวให้ใหม่ให้มันแก่กว่าออตาแลปู่ จะได้ประชันคู่
กับออเฒ่า อีเซ่อเซอะนี่มึงจะมาเฉอะแฉะเน่าเฉาเฉื่อยอยู่ฉะนี้ กึ ชิณฺโณ จะมารักใคร่อ้ายคนแก่กลีกระดางลาง ใครนี่เขาจะมีบ้าง
ในเมืองคน รมยิสฺสติ กูมาน้อยใจด้วยว่าอีจําใจจําจนเจ่าอยู่ฉะนี้ มันจะเอาความยินดีมาแต่ไหนนั้นแล
น เต พฺราหฺมณ คจฺฉามิ ฯลฯ อิมา คาถา อภาสถาติ
(8) ตาสํสนฺติกา ปริภาสํลภิตฺวา วันนั้นนางอมิตตดาสาวศรี เมื่อได้ฟังนางพราหมณีทั้งหลายมาเยาะเย้า นางก็หุน
หันหิ้วหม้อเปล่ากลับแต่กลางหน กะเดียดทะนนร้องไห้อกใจขุ่น เดินขมีขมันมุ่นมือเช็ดนํ้าตา ส่วนออเฒ่านั่งคอยท่าคาเคียง
บันได จึงร้องทักถามลงไปว่าเป็นไรนะน้อง เจ้าจึงร้องไห้สะอึกสะอื้นหรือว่าเจ้าลุยเลนเกลือกลื่นแล้วล้มลง ถ้าแลว่าหม้อ
นํ้า มันหนักนักเจ้าจงส่งเสือกขึ้นมา หรือจะให้พี่เฒ่าชรานี่ลงไปรับจะได้พยุพยูงจูงจับหิ้วปากคนละข้าง ฝ่ายว่านางกําลังโกรธ
กระทืบเท้าสะเทือนสะท้าน กลับเคืองขุ่นงุ่นง่านเอาออเฒ่า แล้วบอกเล่าเนื้อความพลางว่า น เต พฺราหฺมณ คจฺฉามิ ออ
พราหมณ์เอ๋ยออพราหมณ์เฒ่า ทีนี้แลหนามันฉ่าฉาวขึ้นแล้วที่ตีนท่า แต่วันนี้ออเฒ่าอย่าพักว่าต่อไปเลย กูจะนั่งนิ่งเฉิดเฉยไม่นํา
พา ทั้งหุงข้าวปิ้งปลาหาฟืนไฟ กูจะทําไปไยให้เหนื่อยมือ ทั้งแผ่นดินตีนท่าหรือกูมิอยากไปยํ่ากราย กูจะนั่งแบกความอายไปไยมี
ทั้งความชอบแลความดีมันก็ไม่มีมั่ง ถิโย มํปริภาสึสุ อีพราหมณีบ้านนี้นี่มันหนักหนา มันเคียงคอยกูอยู่ที่ท่าทางจะตักนํ้า กูจะได้
ว่าอะไรมันสักคําหนึ่งนี่ก็ไม่มี ใจอะไรเช่นนี้นี่มันช่างร้ายเหลือ ราวกับว่ายักขินีผีเสื้อก็บ่มิเท่า มันมารุมกันรํ่าว่าด่ากูเล่นเปล่าๆ
เข้ามานี่หรือออกมากมุง ตะละว่าฝูงกาเข้ามาเต้นตามตอมรุ้งก็บ่มิปาน ทั้งโคตรเค้าเผ่าปราณมันด่าเล่น ชิณฺเณนปตินา สห กูแค้น
แต่มันว่ากูนี้อีจําใจจําเป็นจํามามีผัวแก่ แก่แทบจะเป็นพ่อของพ่อตัวก็ว่าได้พราหมณ์เอ๋ย กูอายเขานี่กระไรเลย อายเสียจริงๆ แทบ
ประหนึ่งว่าจะกลั้นใจนิ่งตายเสียก็ว่าได้ทั้งนั้นทั้งนี้ก็เพราะใครเล่าสิหว่า เพราะออเฒ่าชรานี่มันไม่เจียมตัวทําเป็นหนุ่มน้อยระริก
ระรัวระเร่อเร้า มันจึงแคะไค้ขุดเอาโคตรเค้าขึ้นค่อนว่านี่หรือทุกอัน มา เมตฺวํเออเป็นเหตุเท่านั้นดอกหรือนะแม่อมิตตดาผู้รูป
งามมันให้เกิดวิบากเป็นขวากหนามขึ้นกับเพื่อนบ้าน อกรา กมฺมํทีนี้งานการเจ้าอย่าได้ทํา ทั้งหุงต้มตักตําตามใจเจ้าเถิดนะแม่ขอ
แต่ว่ามานั่งให้พี่นี้แลๆ พอให้ชื่นใจพี่ก็จะรับรํ่ากระทําไปไม่ละเลย มา เมอุทกมาหริ เจ้าจงนั่งนิ่งเฉิดเฉยอย่าเหยียบย่างไปตีนท่า
อหํอุทกมาหิสฺสํพี่จะตักนํ้าตําข้าวเฝ้าหอบหามาเลี้ยงเจ้า มิให้นางน้องแม่หมองเศร้าสลดนวล พี่จะอุตส่าห์ครุ่นครวญกระทําไป
ให้ทุกเวลา นาหํตมฺหิ กุเล ชาตา เอ๊ะๆ เป็นกระไรกระนี้หนา ท่านพราหมณ์เอ๋ย อันญาติกาของกูนี้ไม่เคยจะเป็นเหมือนเช่นว่า ตัว
เป็นภริยาท่านนะหรือจะอาจหาญใช้สามีเล่นต่างทาส ให้ผิดบุราณราษฎร์แต่ก่อนเก่า ถ้าแม้นท่านรักเราจะอยู่ไปด้วยกัน จง
ขึ้น
เดิน
ขึ้น
กัณฑ์ชูชก http://www.mahachat.com/index.php/kan-5?tmpl=component&...
5 of 12 26/5/2559 19:49

6. ผ่อนผันขวนขวาย หาข้าหญิงชายมาให้กูใช้ถ้าไม่หามาก็อย่าสงสัยว่ากูจะอยู่ร่วมประเวณี กูจะรีบรี่หนีกลับไปบ้านหาพ่อแม่
นตฺถิ เมสิปฺปฏฺฐานํวา โอ๋ยตายจริงแล้วแลในครั้งนี้ อ้ายเรือนคนก็จะเงียบเป็นเรือนผีเล่ห์ดังป่าชัฏ ด้วยเจ้าอยู่นี้เป็นที่สวัสดิ์สว่าง
อารมณ์ อนึ่งศิลปะศาสตร์วิทยาคมและความรู้ พี่ก็มิได้ศึกษาในสํานักครูให้มันรู้กับเขามั่ง อันที่จะบังเกิดบุรณะธนังโง่ทั้งนั้น ธน
ธญฺญญฺจพฺราหฺมณิ อมิตตดาเอ๋ย ทุกวันนี้พี่เคยขยันก็แต่ว่าจะเที่ยวขอทานมันก็ไม่สู้ได้มาก ได้แต่สักทะนานถ้วยถุงหุงใส่ปากไป
คํ่าเช้า ลางวันขอไม่ได้ก็จนเจ่าจําใจอดทุกสิ่งสรรพม้วยหมดไม่มีเลย ถ้าแลว่าพี่มั่งคั่งดังเคยแต่เก่าก่อนก็จะเป็นไรมี ทั้งทาสาทาสี
และเงินทองของนานา มิให้น้องต้องออกปากว่า พี่จะหามาบําเรอเจ้านี่จริงๆ อหํโภตึ นิ่งเสียเถิดนะเจ้า จะร้องไห้ไปไยเล่าฟังพี่ว่า
จะเสียนวลเสียนํ้าตาเสียเปล่าๆ ทุกสิ่งสรรพพี่เฒ่าไม่ขัดข้อง พี่จะปฏิบัตินวลน้องเจ้าทองอมิตตดาทุกวันทุกเวลานี้แล
(9) สา เทวตาวิคฺคหิตา หุตฺวา วันนั้นนางอมิตตดาเทวตา เมาะภุมฺมเทวตา มีภูมินทรเทพยดามเหศรศักดิ์สุ
รเทเวศร์ เคยอนุเคราะห์พระเพศยันดรผู้เรืองเดชดวงราชรวิวงศ์อันมีมโนปณิธิประสงค์สร้อยสรรเพ็ชญ์ดาญาณ คอยจะก่อเกื้อ
กระทําการพุทธการก ครั้นเมื่อพระองค์ทรงยอยกสัตตสดกมหาทานก็สําเร็จเพราะเทพยเจ้าเป็นทูตกรรมนํายุบลข่าวสาส์นไป
แจ้งเหตุ แก่กรุงกษัตริย์รัตนนิเวศน์ทุกเขตขัณฑ์จึงได้มารับพระราชทานทันในเมื่อเวลาเช้า อันครั้งนี้เล่าก็เหมือนกัน เทพยเจ้าเธอ
ก็ยังกระนั้น มหาสตฺเตน ปุตฺตปริจฺจาคํการาเปตุกามาย ปรารถนาเพื่อจะยังพระมหาสัตว์พระเพศยันดรจอมจักรพรรติพงศ์เชื้อชิ
เนศร์นามอนงค์หน่อพุทธางกูร จะให้พระองค์ทรงเพิ่มพูนพระบารมีนิยมยอดยิ่งมกุฎทาน คือพระปิยบุตรเยาวมาลย์บริจจาค เป็น
ปรมัตถบารมีอย่างยอดยากยิ่งผู้จะทําได้วิคฺคหิตา ภุมฺมฏฺฐาย เทพยเจ้าจึงบันดาลดลใจนางอมิตตดาให้รู้จักกรุงพระพารารัตนพิ
เชต ทั้งเนื้อหน่อนามนเรศร์ราชวรวงศ์อีกทั้งพระญาติประยูรยงยิ่งสากล กิตติศัพท์ที่เหตุผลให้รู้แจ้ง เทพยเจ้าเธอเสแสร้งสังหรณ์
หากเข้าดลใจนางอมิตตดาจึงว่าได้ฉะนี้ ว่า เอหิ เต เอ๊ะๆ ออพราหมณ์เอ๋ย ออพราหมณ์เฒ่า ถอยไปไยเล่าถอยออกไปไย กะถด
เข้ามาให้ใกล้ๆ เข้ามาให้ถึงนี่ เฒ่ายังจะรู้อะไรมีหรือว่ารู้อยู่มั่ง อหมกฺขิสฺสํกูจะเล่าให้ฟังที่ริมหูรู้แล้วอย่าแพร่งพราย ถ้าแลออเฒ่า
มิวุ่นวายเห็นจะสมคะเน ยถา เมวจนํสุตํออเฒ่ายังมิได้ฟังมั่งหรือแต่ก่อน ชาวพระนครเขาพูดกัน กิติศัพท์มี่สนั่นกูรู้แจ้ง จริงๆ
นะเฒ่าอย่าแคลงว่ามุสา เอส เวสฺสนฺตโร ราชาอันว่าสมเด็จพระบรมหน่อนรารัตน์ภิเษกสรง อัครราชเอกองค์อุดรพิเชต ผู้ผ่าน
พิภพพงศ์เพศเพียงจุลจักร คือพระเวสสันดรหริรักษ์เรืองพระเดชา อันเกิดในตระกูลวงศาสญชัยสีวิราช ท้าวเธอทรงประสิทธิประ
สาทคเชนทรหัสดินทร์ ปัจจัยนาคนาคินทร์ค่าควรพระนคร แก่พฤฒิพงศ์ทิชากรทั้งแปดคน ชาวสกลพระนครเขาร้อนรนร้อง
ทุกข์ราษฎร์ ให้ขืนขับเข่นพิฆาตคงโทษเป็นสองสถาน สมเด็จพระจอมจักรพาฬพระปิตุเรศจึงเสริมสั่งให้เนรเทศจากพระเวียง
ไชย ท้าวเธอก็ไม่ทุกข์พระหฤทัยโทมนัส ก็พาพระตระกูลแก้วเกศกษัตริย์ทั้งสามองค์คือพระยุพยงเยาวดี ทั้งพระหน่อนาถดรุณี
ที่น้อยๆ เสด็จสัญจรคล้อยคลาดประพาสโพนพงวงฺเก วสติ ปพฺพเต สี่กษัตริย์พระองค์ทรงสํานัก ทรงหนังอชินพยัคฆจัมมาเพศ
ทางสิกขาบทปรเมษฐปฏิบัติ ยังคิรีรัตน์ บรรพตนคราชวงกต หนทางกําหนดที่จะไปก็ไม่ไกลหนักหนาไม่กี่ร้อยกี่พัน จะข้ามคืน
ค้างนั้นไม่สักกี่วันก็จะกลับมา ตํตฺวํคนฺตฺวาน ยาจสฺสุ ท่านจงอุตส่าห์ไปเสียหน่อยหนึ่งจึงจะดี ลาภจงจะเกิดมีนี่จริงๆ ทาสํทาสิ
ญฺจพฺราหฺมณ พราหมณ์เอ๋ย ถึงเข้าแล้วอย่านิ่งจงทูลขอ ซึ่งดรุณน้อยหน่อทั้งสองพระองค์โส เต ทสฺสติ ยาจิโต เห็นท้าวเธอก็จะ
ทรงอุทิศประทานให้ทาสํทาสิญฺจขตฺติโย ก็จะได้ขัตติโยรสมาใช้เป็นทาสในกลางเรือน ทั้งหุงต้มตักตําจะได้เตือนให้หุงหา นั่น
แหละกูจะค่อยเทียมหน้ากับเพื่อนบ้าน เออก็นี่ตัวท่านจะว่ากระไร จะไปหรือหรือจะไม่ไปก็อย่านิ่ง ชิณฺโณหมสฺมิ โอ๋ยทีนี้พี่ตาย
จริงแล้วสินะเจ้า ทุกวันนี้พี่ก็แก่เฒ่าลงรํ่าระทุพฺพโล ทั้งกําลังกายพละนี้ก็ล้าเลื่อย แต่จะขึ้นเรือนก็เหนื่อยให้หิวหอบมักมึนม่อย
หมอบคาบันไดอยู่เป็นครู่ ทุกวันนี้พี่มาชื่นชูอยู่ด้วยเจ้าผู้แม่เรือน ถึงว่าจะระงกระงันงมเงื่อนเหงาหง่อยพี่ก็ไม่คิด ด้วยว่านํ้าใจพี่
นี้ติดจะเป็น หนุ่มอยู่สักหน่อย ถึงว่าเจ้าจะใช้สอยเสร็จสิ้นในการเรือน ก็เห็นจะขยีขยันเขยื้อนยืดยาวไม่เหยาะแหยง เพราะว่ามัน
ใกล้ๆแม่แรงก็ไม่ถดถอย ทีโฆจทฺธา แม่เอ๋ยหนทางวงกตนี้มันไม่น้อย ตั้งแต่เจ็ดแปดเก้าร้อยขึ้นไปนี่เจ้ารักหรือว่าชังจึงจะใช้ให้
พี่ไปอย่างนี้ มา โภตี บริเทเสสิ ปลอบเจ้าสักเท่าใดก็ไม่มีที่ว่าจะหายวายนํ้าตา มา จตฺวํวิมนา ยังจะมาขอดคิ้วนิ่วหน้าทําฮึดฮัด จะ
ทุมมโนโทมนัสน้อยใจไปไยนะน้องหญิง อหํโภตึ อุปฏฺฐิสฺสํเอ็นดูพี่มั่งเถิดนะแม่ด้วยตัวพี่นี้ก็แก่ถึงเพียงนี้ ยอมแล้วสิว่าจะเป็น
ทาสีแลทาสา มา โภตี กปฺปิตา เจ้าจะยังหันหน้าหันหลัง หายโกรธเสียมั่งเถิดสินะแม่ยิ้มเสียหน่อยแล้วก็แลๆ มาข้างนี้นิดเถิดนะ
เจ้า แต่พอล่อล่อให้พี่เฒ่านี้เริงรื่นชื่นนํ้าใจยถา อคนฺตฺวา หาหาว่ากระไร หาว่ากระไร อ้ายเฒ่าจัญไรนี่จะไม่ไปหรือ จึงมาครวญ
ครํ่าครั่นครือให้ใจอ่อน ทําอิดออดอ้อนวอนพะเน้าพะนึง ออกมาได้คําหนึ่งก็ว่าแก่เฒ่า สองคําซํ้าเล่าว่าทางไกล ช่างขลาดเขลานี่
กระไรไปเหลือขลาด ตะละว่ายักขินีปีศาจมันจะหักเอาคอไปนี่ออเฒ่าได้ไปเมื่อไรจึงล่วงรู้ หานี่เอ็งไปเมื่อไรจึงรอบรู้ สงฺคามํอยุ
ทฺเธวสฺส ปราชิโต กูดูดูออเฒ่าเหมือนบุรุษที่โฉดเฉามีชาติอันขลาด ยกซึ่งพลรถคชปัตติกะอัศวราชจัตุรงค์พร้อมด้วยสรรพาวุธ
ยุทธยงยกออกไปยังมิทันที่จะได้สักครึ่งทาง ได้ยินแต่เสียงศัพท์ปืนตึงผึงโผงผางทางพวกพลทัพหน้า อยุทฺโธวยังไม่ทันจะได้
ยุทธนาการเข้าชิงชัย ปราชิโต ร้องว่า โอ้เรานี้ไซร้ปราชัยแพ้เขาแล้วยุบยับชวนกันถอยราล่าทัพกลับเสียเถิดนะชาวเรา เอวเมวตุวํ
พฺรหฺเมกูดูดูออเฒ่ามันช่างแสนอุบาทว์ขลาดนี่กระไรไปสิ้นหมด หดนี่กระไรไปสิ้นอย่าง ยังไม่ทันไปได้แต่สักอย่างทําหน้าเป็น
หน้างั่งเหงาหง่อยโง่ อคนฺตฺวา วปราชิโต ร้องว่าโอ้หนทางไกล เกียจกระไรไปเกียจเหลือ ใครเขาจะไปเชื่อเฒ่าจัญไร ใครเขาจะ
ไปตามใจเฒ่าโว้เว้สเจเมทาสํทาสึ วา แม้ออเฒ่ามิไปหาข้าหญิงชายมาให้กูใช้ก็อย่าสงสัยที่กูจะอยู่สันนิวาสหรืออย่าสําคัญ อ้าย
เดิน
ขึ้น
กัณฑ์ชูชก http://www.mahachat.com/index.php/kan-5?tmpl=component&...
6 of 12 26/5/2559 19:49

7. ที่ไหนที่นั่นที่ออเฒ่าไม่ชอบใจที่มันแค้นจนเลือดตาไหลได้วันยังคํ่า กูก็จะเร่งกระทํารํ่าไปให้หลายเล่ห์ นกฺขตฺเต ถึงยามตรุษยาม
สงกรานต์ฝูงชนชาวบ้านท่านทั้งหลาย เขาแต่งตัวกันเฉิดฉายทั้งชายหญิง กูก็จะแต่งขึ้นบ้างให้เพราพริ้งเพริดพร้อมละม่อมหมด
อยู่สดสวย แล้วกูก็จะร่าเริงสํารวยระแร่เล่นให้สําราญ ที่ไหนมีมโหระทึกฉิ่งฉับขับขานประสานซอ กูก็จะวนเวียนเข้าไปเลียนล้อ
เล่นตาให้ติดใจออเฒ่าเห็นกูก็จะดูไม่ได้ด้วยความแค้น ก็จะโศกเศร้าเหลือแสนสุดเวทนา ภิยฺโย วงฺกา ปลิตา จอ้ายโรคชราก็จะ
กําเริบแรงขึ้นทุกวัน อ้ายหลังที่โกงนั้นมันก็จะโกงหนักเข้าทุกที หน้ามึงก็จะซีดเป็นหน้าผีผ่ายผอมตรอมใจตาย เพราะออเฒ่ามิ
ตามใจกูนั้นแล ฯ
ภิกฺขเว ดูกรสงฆ์ศรีรัตน์วงศ์วิสุทธิชาติ ผู้มีญาณวุฒิยุตต์ยิ่ง เปรมปราชญ์ ประหานหักกิเลส โส พราหฺมโณ อันว่า
พราหมณ์เฒ่าพฤฒิเพศสัมพันธพงศ์ทิชพราหมณ์ ภีโต พราหฺมณิยา อ้ายจิตใจนั้นให้ครั่นคร้ามกลัวภรรยา วสานุโค เมาะ
วสํ อนุโค ด้วยเฒ่าชราละเลิงหลงลุอํานาจมาตุคาม อทฺทิโต กามราเคน อันกามราคตัณหาหากเบียดเบียน ให้จิตนั้นแปลก
เปลี่ยนโปร่งเปล่าเฝ้าฟั่นเฟือน ตาแกกลัวหนักกลัวหนากลัวนางอมิตตดาจะจากเรือนแร่ไปคบชาย จึงละเลิงละลายเลื่อน
เสียจากถ้อยถอยคําที่พูดจา ว่าใครเขาได้ว่าหาว่าจะไม่ไป เมื่อเจ้าจะใช้ให้พี่ไปพี่ก็ไม่พรั่น ทําไมกับเขาวงกตแค่นั้นทางสัก
กี่พันกี่ร้อย แต่ก่อนร่อนชะไรพี่ก็เคยไปอยู่บ่อยๆ ถึงว่าจะให้พี่เดินเกินเขาวงกตไปอีกสักหน่อยพี่ก็ไปได้ สุดแท้แต่เจ้าจะ
ใช้พี่ไปถึงไหน พี่ก็จะไปได้จริงๆ พฺราหฺมณึ เอตทพฺรวิ ตาแกจึงว่าเร็วๆ เข้าเถิดอย่านิ่งนะเจ้าอมิตตดา ไวๆ เข้าเถิดสิหนา
อย่ามัวนั่ง ปาเถยฺยํ เม กโรหิ ตฺวํ เจ้าจงแต่งเสบียงกรังกระทําให้อักโขสงฺกุโล เมาะ ติเลน กตขชฺชกํ ทั้งขนมแข็งเป็นก้อน
กัด งาตัดข้าวตอกคั่วถั่วงาแลแดกงา สงฺคุฬานิ เมาะ คุเฬน มิสฺสิตฺวา กตปูเว ขนมรําเรเร่ฉํ่า ทั้งขนมเทียนทําทั่วทุกสิ่ง มธุปิ
ณฺฑิกา เมาะ สกฺกรมธุฆตํ โยเชตฺวา อีกทั้งขนมผิงหินฝนทอง เป็นเสบียงของค้างไว้ได้นานๆ ใส่นํ้าผึ้งนํ้าตาลเติมนํ้าอ้อย
เหลว สุกตาโย กระทําให้เร็วๆ ล้วนแต่หลากๆ สตฺตุภตฺตํ ทั้งข้าวตูข้าวตากแต่งให้ต่างๆ เป็นของข้ามคืนค้างเครื่องเสบียง
กรัง อานยิสฺสํ พี่ก็จะเที่ยวเซซังไปแสวงหา พระเวสสันดรขัตติยาเข้าแค่นขอ เมถุนเก ซึ่งพระดรุณน้อยหน่อเจ้าทั้งคู่ อุ
โก ทาสกุมารเก เอาพระจอมจุ้ยจุกน้อยๆ น่าเอ็นดูมาเป็นทาส รตฺตินฺทิวมตนฺทิตา ใช้สอยก็จะไม่นิราศหลบลี้ ทุกทิวาราตรี
ไม่เลินเล่อ ปริจริสฺสนฺติ จะได้บํารุงบําเรอติดตามเจ้า ก็จะงามหน้าพี่เฒ่าทุกเวลา พวกอีหญิงปากกล้าใจสามานย์ ที่มัน
แกล้งแดกด่าว่าประจานเยาะเย้ยเจ้า ก็จะต้องประสมประสานกลับคืนเข้าขอดีด้วย เจ้าก็จะระรี่ระริกกระซิกกระซวยรวยระ
เริดเพริศพริ้ง จะได้เป็นเจ้าจอมหม่อมหญิงอย่างมีบุญ เขาก็จะฤาเรียกว่าเจ้าจอมดรุณคุณแม่อมิตตดา เพราะว่ามีทาสีและทา
สานั้นแล
1.
(11) สาขิปฺปํ ปาเถยฺยํปฏิยาเทตฺวา วันนั้นนางอมิตตดาสาวศรี เมื่อจะตกแต่งเสบียงกรังให้ธชีไปทางไกล ออเฒ่า
สั่งสิ่งใดเจ้าก็ทําได้สิ่งนั้น ทุกสิ่งสรรพ์เสร็จสรรพสําหรับจะเดินทาง ทั้งลูกเดือยข้าวฟ่างต่างๆ ไม่อย่างเดียวข้าวเหนียวข้าวเจ้า
ข้าวเม่าข้าวพอง เป็นของเดินป่า ถั่วงาสาคู ข้าวตูข้าวตาก หลากๆ ไม่น้อย ที่ใส่นํ้าอ้อย อร่อยดีลํ้า นํ้าผึ้งหวานฉํ่า นํ้าตาลหวาน
เฉื่อย เหน็ดเหนื่อยแก้ร้อน ผ่อนลงถุงไถ้ยัดใส่ย่ามละว้า หนักหนาซับซ้อน ที่ไหนกินก่อน ผ่อนไว้ข้างบน ที่ไหนเมื่อจน จะกิน
กลางทาง จัดไว้ข้างล่าง ต่างๆ สารพัด พฺราหฺมณสฺส อาโรเจสิ จึงบอกแก่ท่านตาพราหมณ์ ว่าเสบียงเครื่องย่ามก็พร้อมเสร็จอยู่
ถ้วนถี่ จะไปก็ไปเสียเดี๋ยวนี้เร็วๆ เข้าอย่าอยู่อ้ายคนอื่นมันรู้มันจะจู่ไปเสียก่อน จะเสียทุนเสียรอนข้าวของเครื่องเสบียงกินสิ้นเสีย
เปล่าๆ โส เคเห ทุพฺพลฏฺฐานํถิรํ กตฺวา ฝ่ายออเฒ่าพฤฒาทลิทก ให้คิดวิตกพะว้าพะวัง ด้วยอมิตตดาจะยัง ตัวสิจากไปธชีมิไว้ใจ
ด้วยเคหา เก่าครํ่าคร่าซวนโซเซ อ่อนโอ้เอ้เอียงโอนเอน กลัวจะเครนครืนโครมโย้ให้ตรงกรานไม้ยัน คํ้าจันทันจุนจ้องไว้
เกลากลอนใส่ซีกครุคระมุงจะจะจากห่างๆ แลข้างล่างโล่งตลอดฟ้า ขึ้นหลังคาครอบจากหลบโก้งโค้งกบกดซีกกรอบผ่าไม้
ครอบคร่อมอกไก่ ไม้ข้างควายแขวะเป็นรู สอดเสียบหนูแน่นขันขัด ปั้นลมดัดเดาะหักห้อย กบทูย้อยยกแครกคราก จั่วจัดจากให้
หายห่าง ฝาหน้าต่างแต่งให้มิด ล่องหลวมปิดปกซี่ฟาก ตงรอดครากเครียดรึงรัด เตาหม้อขัดคํ้าขึงขัง ทฺวารํ ปฏิสงฺขริตฺวา จักตอก
มาขมวดเป็นเกลียวผูกแน่นเหนียวหน่วงประตู ห่วงหิ้วหูชูชักชิด ปิดมืดมิดไม่เห็นห่าง ใส่กลอนกลางกลัดเหน็บแนมลิ่มเสียด
แซมซํ้าให้ชิด ไม่เคยปิดอย่าพักเปิด เท้าถีบเถิดถูกไม่ลื่น บันใดขึ้นขันชะเนาะมั่นเหมาะเจาะจ้องจุนชาน ทําลนลานโน่นนี่เสร็จ
กอบสะเก็ดกวาดผงแผ้วทําเรือนแล้วแล่นเข้าป่า ทารูนิ อาหริตฺวา เที่ยวหักหาหอบฟืนแห้ง ได้พอแรงรวบรัดเกี่ยวแบกทอดเดียว
เดินดุ่มดิ่ง ถึงทอดทิ้งแทบเตาไฟ จัดแจงให้ไม่หยุดยั้ง ฆเฏน อุทกํอาหริตฺวา ฉวยหม้อมาผลุนตักนํ้า เดินผลีผลามมาผล็อยๆ สพฺพ
ภาชนานิ ปูเรตฺวา ใส่ภาชนะน้อยๆ นอกในเรือน ไม่ต้องเตือนให้หยุดพัก เต็มเติมตักจนสิ้นหมด ตาปสเวสํสมาทิยิตฺวา แปลงเป็น
ดาบสเบี่ยงบ่ายเพศโยคีเวศหวังพ้นภัย เดินทางไกลเกลือกอันตราย เฉียงบ่าซ้ายสอดสังวาล เตรียมครบการเครื่องไสยศาสตร์ พฺรา
หฺมณึ โอวทิตฺวา เฒ่าจึงให้โอวาทสั่งสอนนางอมิตตดาว่า ภทฺเทดูกรเจ้าผู้มีพรรณผิวหน้าอันเจริญ อิโต ปฏฺฐาย แม่เอ่ย ตั้งแต่
นี้พี่จะห่างเหินไปจากเจ้า แม่จงอยู่กับเหย้าเฝ้าอยู่แต่กับเรือน อย่าเที่ยวพูดจาคบเพื่อนจะเสียตัวอันชาติเช่นชายชั่วมันมักจะหยอก
เอิน ถ้ามันจะกรีดกรายเกริ่นกระแอมแอบเข้ามาเกี้ยวพาน แม่อย่าได้สามานย์ด้วยวาจา มันจะตามถ้อยคําเข้ามาประสมประสาน
เกลือกว่ามันเหยื่อสาธารณ์เจ้าจะอดสู ค่อยก้มหน้าตํ่าตาอยู่แต่ในเคหา วิกาเล มา นิกฺขมิคํ่ามืดดึกดื่นผิดเวลาอย่าลงล่าง ปิดประตู
หน้าต่างเข็นบันได ทั่งลิ่มกลอนสลักใส่ให้แน่นแฟ้น ถ้ามาตรแม้นมันจะกระแอมแอบเข้ามา แม่อย่าได้พูดจาทักทาย มันจะรู้แยบ
เดิน
ขึ้น
เดิน
ขึ้น
กัณฑ์ชูชก http://www.mahachat.com/index.php/kan-5?tmpl=component&...
7 of 12 26/5/2559 19:49

8. คายว่าพี่ไม่อยู่อันนักเลงเจ้าชู้แยบคายนั้นมันมีมาก ทีจะพูดแล้วก็หวานแต่รากตลอดปลาย ทําเป็นประเปรยปรายเข้ามาแอบอิง
ทําทีเล่นทีจริงไม่ยิ้มแย้มทําเป็นสนิทสนมเหน็บแนมน้อมตัวเข้าไปใครมิรู้เชิงชายก็ตายใจหลงไปด้วย มันก็จะรี่ระรวยริบจนสิ้น
ตัวอันเมียงามกว่าผัวนี่นะมักได้ความเดือดร้อน เจ้าจงฟังคําพี่สั่งสอนให้โอวาทอปฺปมตฺตา แม่เอ๋ย จงอย่าได้ประมาทหมั่นระวัง
ตัวของเจ้า ยาวมมอาคมนา ตราบเท่าพี่เฒ่าจะกลับมาจากอรัญราวป่าโน้นเถิด
(12) ภิกฺขเวดูกรสงฆ์สยัมภูญาณพงศ์พุทธเวไนย ผู้มีอุกฤษฐญาณูปนิสัยสุดสิ้นเสร็จกิเลสสงครามพฺราหฺมณพนฺธุ
อันว่าพฤฒิพราหมณพันธุเพศ ผู้สื่อสัมพันธโคตรเค้าทิชาเชฐเชื้อนิคคาหกพราหมณชาติ อิทํวตฺวา เมื่อธชีให้โอวาทสั่งสอน
อนงค์นาฏนางอมิตตดาทุกสิ่งสรรพเฒ่าชราจะพรํ่าสอน พิรี้พิไรชะอ้อนรําพันว่า จนสุดสิ้นสติปัญญาด้วยความรัก กลัวนางอมิ
ตตดาจะหนี ธชีทําก็เป็นคึกคักแข็งนํ้าใจปาเถยฺยปสิพฺพกํเฒ่าก็ยกย่ามใหญ่ใส่สรรพเสบียง หิ้วสายสอดสะพักพาดเฉวียงวะวามวู่
ดูพะรุงพะรัง ปฏิมุญฺจิ อุปาหนํยังเท้าทู่ทั้งสองสวมใส่เกือกกันรองรกเรี้ยวจะรับหนามทําด้วยหนังน้อยนั้นบางๆ เบาแต่ชั้นเดียว
เชือกกระหวัดรัดแน่นเหนียวหน่วงเน้นให้ถนัด ถึงจะวิ่งเท่าวิ่งก็ไม่พลัดพลาด ล้มก็ไม่หลุดหาย เฒ่าก็อุตลุดวุ่นวายแต่งตัวพะว้า
พะวัง โส มนฺตยิตฺวาน ภริยํจึงเรียกนางอมิตตดาว่ามาเถิดนะแม่มา มาแต่พอให้พี่ได้เห็นหน้าเสียยังแล้วแต่พอให้พี่นี้ผ่องแผ้ว
ภิรมย์รื่นระงับโศก ด้วยจะวิปปวาสวิโยคจากเจ้าไปทั้งรัก กตฺวา ปทกฺขิณํเฒ่าก็ยังอมิตตดาดรุณนาเรศให้นั่งในทักขิณประเทศสืบ
สายสําเนียน แล้วกระทําประทักษิณวนเวียนวงได้สามรอบตามฉบับระบอบไสยศาสตร์เพทว่าทั้งผู้อยู่ก็จะไม่มีภัยทั้งผู้ไปก็จะไม่
มีเหตุ หากให้เจริญสุขสวัสดิ์ทั้งสองข้าง เป็นจารีตเยี่ยงอย่างว่าเกิดคุณ โส รุณฺณมุโข ออเฒ่าชราตาขุ่นมีแต่นํ้าตาไม่หยุดยั้ง ไหล
ละลุมหล่อคลอถั่งคลุ้มคลั่งนํ้าใจตน สยดสยองพองขนตนสั่นประพรั่นกลัวให้ป่วยปวดเวียนหัวมัวมืดทั่วหน้าตา ดังว่าจะดับเด็ด
ดวงชีวาชีวิตจะม้วยมรณ์ ปิ้มประหนึ่งว่าจิตใจจะจรไปจากร่าง หากเป็นนิมิตหลากลางล้วนแต่อัปรีย์ทั้งเหงื่อกาฬก็ไหลระรี่ลง
โทรมกาย ส่อเหตุให้เห็นว่าจะไปตายมิได้กลับสหิตพฺพโต เฒ่าก็ประดิษฐ์ประดับกาย เป็นปะขาวดาบสเบือนบ่ายจําแลงเพศ
สําหรับจะได้เดินดั้นดงทุเรศทางไกล สําคัญว่าจะนิราศภัยไม่บีฑา เฒ่าก็ลงจากเคหาพะว้าพะวัง เหลียวแลมาดูเรือนรังที่เคยอยู่นี่
มันจะเป็นเรือนกูหรือเรือนเขา ยิ่งคิดก็ยิ่งสร้อยเศร้าโศกสลดระทดถอย หันหน้าหันหลังละล้าละลังยับยั้งอยู่บ่อยๆ ถอยไปแล้ว
แล้วก็ถอยมา ดูนี่ก็เวทนาน่าลําบาก อทฺทิโต กามราเคน ทั้งนี้ก็เพราะว่ากามราคหากรุมเร่งเอาตัวมา จึงให้มีจิตคิดกล้าเที่ยวเซซังไม่
ยั่งกลัวมรณนฺติเกน วา อนึ่งจะว่าโชคชะตาพาตัวของออเฒ่าชรานั้นก็มี เป็นมรณโชคราศีมรณันติกลาภจวบจวนมรณภาพใกล้
ตายจะมีบุญ จึงเผอิญให้อาจหวนหุนมุมุ่งมาระรํ่าระรวย เพราะไฟราคก็กล้าทั้งชะตาก็มาเป็นด้วย จึงพวยพุ่งไปได้ในทางเปลี่ยว
ละลนละลานหลีกเลี้ยวลัดลอดมา สิวีนํนครํ เฒ่าก็ตั้งหน้ามายังสีวิราฐธานี ผี ตํเมาะหิรญฺญสุวณฺณํอันมั่งคั่งด้วยทรัพย์สมบัติ
ทุกสิ่งสรรพสารพัดจะบริบูรณ์ เป็นต้นว่าสัตตรัตน์ก็เพียบพูนอยู่มูลมอง ทั้งอลงกรณ์วัตถุพัสดุแลเงินทองก็นองเนือง อนันต์
อเนกด้วยเครื่องสุรศฤงคาร ทั้งพลรถคชพาหนะยานอเนกาทั้งขัชชกโภชนาภัตตาหารอเนกนอง ทาสปริเยสนญฺจรํ ธชีก็เที่ยว
เซซังสืบเสาะแสวงหายุบลเหตุ จะใคร่รู้ว่าสมเด็จพระศรีวิสุทธิเมธบรมมิ่งมาศยังค่อยเสด็จสุขสันนิวาสหรือนิราศแรมไกล ถ้ายัง
อยู่ก็จะจู่เข้าไปเสนอขอ ซึ่งสองกุมารน้อยหน่อไม่สะดุ้ง เย ตตฺถาสุ ํ สมาคตา เห็นนรชาตินราที่ไหนกลุ้มสันนิบาตประชุมชวน
กันพูดจา โส ตตฺถ คนฺตวา ธชีก็แอบอ้อมเดินดะดุ่มด้อมดื้อเข้ามาทําเมียงม่าย ประสมประสานทักทายที่จะปรึกษา ว่า กุหึ เว
สฺสนฺตโร ราชา ฮ้าเฮ้ยนะชาวเจ้าทุกวันนี้ อันว่าสมเด็จพระปิ่นเกล้าเจ้าธรณีธรรมิกาธิเบศร์ ผู้ผ่านพิภพเวียงวิเชตเอกอัครนครเลิศ
โลก กตฺถ ปสฺเสมุขตฺติยํยังอยู่เป็นบรมสุขหรือทุกข์โศกแค้นเคืองพระหฤทัย เสด็จประทับทางทิศที่ใดใครยังจะรู้มั่ง ว่าให้แจ้ง
จริงจังอย่าเท็จโทษ เต ชนา ตํอวจึสุ สิ้นบรรดาคนทั้งนั้นเขาก็โกรธเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันคํารามร้องว่า เหม่ๆ ตุเมฺหหิ พฺรเหฺมดูรุอ้าย
เจ้าเล่ห์ทําเสแสร้ง พูดจานี่แอบแฝงเป็นแยบคาย ใครเขาจะไม่รู้เชิงชายชาติอ้ายขี้ขอ ล้วนเหล่าอ้ายยกยออ้ายย่ามใหญ่ มึงนี้สุดแท้
แต่ว่าใครเขายิ่งให้ก็ยิ่งจะไปเบียฬ ยาจเนน อุปทฺทุโต แต่มันชวนกันเบียดเบียนขอนี่ทุกอย่าง อติทาเนน ขตฺติโย ย่ามเข้าขอเอาช้าง
แก้วกุญชรชาติไปได้ปพฺพาชิโต จนชาวเมืองเขาขัดใจจําให้เนรเทศสกา รฏฺฐา จนพระองค์ต้องจรจากนิเวศน์เวียงวัง อาทาย ปุ
ตฺตทารํ พาพระหน่อน้อยทั้งมเหสี เสด็จสัญจรสู่พนาลีพงพนัส วงฺเก วสติ ปพฺพเต สี่กษัตริย์เธอก็ทรงประพาสพักเป็นนักพรต อยู่
ยังเขาสิงขรบวรวงกตไปตามเข็ญ เลฑฺฑุทณฑาทิหตฺถาฮ้าเฮ้ยอ้ายชาวเราเอาให้พอแรง บ้างก็ฉวยได้ไม้ค้อนก้อนดินที่แข็งเข่น
เขี้ยวขยิกตามพฺราหฺมณํอนุพนฺธึสุบ้างก็ทอดทิ้งวิ่งวะวู่วามตามติดร้องว่าเอาวา บ้างก็ร้องเหวยเฒ่าชรากลับมาก่อนอย่าเพ่อไป
พรุ่งนี้เช้าท้าวเธอจะแจกทานให้ทั้งหญิงชาย บ้างก็วิ่งก้าวเกินสกัดก่ายกั้นกันเป็นพรวน บ้างก็ไล่แข่งเสียดสวนสกัดหน้า เฒ่าก็
ร้องว่าออเจ้าอย่าเข้ามามิใช่การ ช้างม้าที่ไหนกูได้ไปขอทานจริงๆ หรือฟ้าผ่า เขาก็เหวี่ยงวิ่งทิ้งถูกที่แข้งขาผวาหกล้มลงนอนกลิ้ง
เฒ่าก็ลุกขึ้นร้องว่ามึงจะลองหรือเอาจริง หรือว่าทิ้งทางที่จะหยอกเล่น ถ้าจะเล่นก็เล่นกัน ถ้าใครดีใครขยันก็สรรเข้ามาทีละคน
เฒ่าก็วิ่งระเหระหนหันไม้เท้าจ้อง ทําท่าทางตีพลองเพลงสามเส้า แล้วร้องท้าว่าฮ้าเฮ้ยออเจ้าจัดกันเข้ามาที่ดีๆ จะเล่นกัน
ทางกระบองกระบี่ตีไม้สั้นไม้ยาวหรือจะซัดสามเส้าสอบกันด้วยมวยหมัด อันกูนี้ถึงแก่ก็แก่หัดหัดกันลองดูสักตั้ง หรือจะเล่น
กันทางเสโล่ดั้งดาบเดียวดีก็เข้ามา ปากออเฒ่านั้นกล้าว่าไม่กลัวแต่อ้ายใจนั้นสั่นระรัวตัวก็สั่นอยู่จริงๆ อ้ายตีนพาวิ่งรั้งไม่อยู่เฒ่า
ก็คอยมองดูเดินขวะไขว่คะเนได้คะเนเสียพอหมายมั่น เฒ่าก็ผละผลุนผลันผลุดวิ่งออกวงนอก ผินหน้ามาแล้วก็แลบลิ้น
หลอกบอกว่ากูขี้คร้านอยู่เขาแล่นไล่สะพรั่งพรูพรวดเดียวก็เข้าป่า
เดิน
ขึ้น
เดิน
กัณฑ์ชูชก http://www.mahachat.com/index.php/kan-5?tmpl=component&...
8 of 12 26/5/2559 19:49