Το τέλος της βυζαντινής κυριαρχίας στην Μικρά Ασία σήμανε με την Μάχη του Ματζικέρτ (1071). Οι Σελτζούκοι κυριάρχησαν στη Ανατολία και διαμόρφωσαν τους παράγοντες που θα διέλυαν την άλλοτε κραταιά βυζαντινή αυτοκρατορία.
Η γυναίκα που για χάρη της εξουσίας σκότωσε το παιδί της, η εικονολάτρισσα που επανέφερε για λίγο τις εικόνες με την τελευταία οικουμενική Σύνοδο (787 μ.Χ.).
Το τέλος της βυζαντινής κυριαρχίας στην Μικρά Ασία σήμανε με την Μάχη του Ματζικέρτ (1071). Οι Σελτζούκοι κυριάρχησαν στη Ανατολία και διαμόρφωσαν τους παράγοντες που θα διέλυαν την άλλοτε κραταιά βυζαντινή αυτοκρατορία.
Η γυναίκα που για χάρη της εξουσίας σκότωσε το παιδί της, η εικονολάτρισσα που επανέφερε για λίγο τις εικόνες με την τελευταία οικουμενική Σύνοδο (787 μ.Χ.).
2. Οι Σταυροφορίες ξεκύνηςαν ωσ η ιδϋα
μύασ ιερόσ εκςτρατεύασ από μϋρουσ των
Δυτικών (Καθολικων) Φριςτιανών, με
ςκοπό την απελευθϋρωςη των Αγίων
Τόπων (Παλαιςτύνη, Ιερουςαλόμ) από
τουσ μουςουλμϊνουσ.
Θεωρεύται ότι όταν η απϊντηςη τησ
Δύςησ ςτον ιερό πόλεμο, ό τζιχάντ, που
κατϊ καιρούσ κόρυττε το Ιςλϊμ.
Ο ςκοπόσ των ταυροφοριών όταν η
κατϊκτηςη των Αγύων Σόπων και η
ςυντριβό του Ιςλϊμ.
Αφορμϋσ για τισ ταυροφορύεσ
αποτϋλεςαν η κακομεταχεύριςη των
προςκυνητών που επιςκϋπτονταν την
Ιερουςαλόμ και η ϋκκληςη του
Βυζαντινού αυτοκρϊτορα ο οπούοσ
δεχόταν ιςχυρό πύεςη από
τουσ Σούρκουσ.
ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΊΕΣ7 / 4 / 2 0 1 4
Σ Ε Υ Α Ν Ο Κ Ω Ν Σ Α Ν Σ Ι Ν Ι Δ Η
2
3. Σα ςτρατεύματα των ςταυροφόρων
αποκαλούνταν με τύτλουσ όπωσ ο ςτρατόσ «του
ςταυρού», «του Φριςτού», «του Κυρύου» και «τησ
πύςτησ».
Σο ςύμβολο του ςταυρού όταν το αναγνωριςτικό
ςημεύο των ταυροφόρων, από το οπούο
λϊμβαναν και το προςφιλϋσ τουσ όνομα.
Οι ταυροφόροι ονομϊζονταν «οι ςτρατιώτεσ του
Φριςτού», προςκυνητϋσ, λατ. περεγκρίνι, και «οι
ϋχοντεσ το ςημεύο του
ςταυρού», λατ. κρουςιςιγκνάτι ό ςιγκνατόρεσ.
Η ςυμμετοχό ςε ςταυροφορύα ςόμαινε ότι
ςταυροφόροσ «ϋπαιρνε τον ςταυρό» ό «ϋπαιρνε
το ςημεύο του ςταυρού».
Από τουσ ςυγχρόνουσ τουσ δεν υπόρχε καμύα
αμφιβολύα ότι οι ταυροφορύεσ όταν θεώκό
αποςτολό και μϊλιςτα περιγρϊφονταν ωσ «τα
Έργα του Θεού, τα οπούα επιτελούνταν μϋςω των
Υρϊγκων».
ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΊΕΣ7 / 4 / 2 0 1 4
Σ Ε Υ Α Ν Ο Κ Ω Ν Σ Α Ν Σ Ι Ν Ι Δ Η
3
4. Όςοι θανατώνονταν κατϊ τισ ςταυροφορικϋσ
εκςτρατεύεσ εύχαν το προνόμιο
ειδικού ςυγχωροχαρτιού για τισ αμαρτύεσ που
εύχαν διαπρϊξει και θεωρούνταν ςτη ςυνεύδηςη
του λαού μϊρτυρεσ.
Οι κληρικού τησ εποχόσ προωθούςαν απόψεισ
όπωσ ότι οι δύκαιοι δεν ϋπρεπε να φοβούνται ότι
θα τουσ καταλογιζόταν ωσ αμαρτύα το να
ςκοτώςουν τον εχθρό του Ιηςού Φριςτού,
ότι ο ςτρατιώτησ του Φριςτού μπορεύ εκ του
αςφαλούσ να ςκοτώςει και ακόμη περιςςότερο να
ςκοτωθεύ
και ότι όταν ο ςτρατιώτησ πεθϊνει, ωφελεύ τον
εαυτό του ενώ όταν ςφαγιϊζει, ωφελεύ τον Φριςτό.
Για τουσ κληρικούσ όταν αποδεκτό να
ςυμμετϋχουν ςτον πόλεμο εφόςον, όπωσ αναφϋρει
ο Θωμϊσ Ακινϊτησ, το τρόπαιο δεν θα όταν
εγκόςμια οφϋλη αλλϊ η ϊμυνα τησ Εκκληςύασ ό
των φτωχών και των καταπιεςμϋνων
ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΊΕΣ7 / 4 / 2 0 1 4
Σ Ε Υ Α Ν Ο Κ Ω Ν Σ Α Ν Σ Ι Ν Ι Δ Η
4
5. Οι ςταυροφορύεσ ξεκινούςαν με απόφαςη του
εκϊςτοτε πϊπα τησ Ρώμησ και —τουλϊχιςτον
ςτην αρχό— όταν πολύ ςημαντικϊ γεγονότα.
υνόθωσ η κόρυξη μιασ ταυροφορύασ
ςυνοδευόταν και από εγκλόματα και
διώξεισ από απλούσ πολύτεσ κατϊ
των Εβραύων, αρκετϋσ κοινότητεσ των οπούων
βρύςκονταν ςτη Δυτικό Ευρώπη.
Ήταν η εύκολη λύςη για όςουσ όθελαν να
εκτονώςουν το θρηςκευτικό τουσ μϋνοσ, και
για πολλούσ ϊλλουσ που ϋβριςκαν την
ευκαιρύα για κλοπϋσ και καταςτροφϋσ.
Έγιναν αρκετϋσ ςταυροφορύεσ από τον 11ο
αιώνα μ.Φ., μϋχρι και το 15ο, οπότε και ϋγιναν
οι τελευταύεσ ςταυροφορύεσ κατϊ
των Οθωμανών Σούρκων.
Η τελευταύα αναλαμπό των ςταυροφοριών
όταν η Ναυμαχύα τησ Ναυπϊκτου το 1571.
7 / 4 / 2 0 1 4
Σ Ε Υ Α Ν Ο Κ Ω Ν Σ Α Ν Σ Ι Ν Ι Δ Η
5
6. Όμωσ πύςω από τον ενθουςιαςμό και τα ιδανικϊ που υπεραςπύζονταν οι
ςταυροφόροι υπόρχαν βαθύτεροι και λιγότερο ευγενεύσ ςκοπού.
Οι ςταυροφορύεσ ξεκύνηςαν υποκινούμενεσ κυρύωσ από την Καθολικό
εκκληςύα, με ςκοπό να επεκτεύνει την εξουςύα τησ ςτην Ανατολό, και να
καταφϋρει να υποτϊξει την εκκληςύα τησ Κωνςταντινούπολησ.
Παρϊλληλα πολλού ηγεμόνεσ ονειρεύονταν πλούτη, δόξα και περιπϋτειεσ.
Ακόμη και οι απλού ϊνθρωποι και ςτρατιώτεσ που ακολούθηςαν εύχαν τα
δικϊ τουσ όνειρα για πλούτη,αναγνώριςη και μια καλύτερη ζωό.
Οι βυζαντινού αυτοκρϊτορεσ εύχαν τα δικϊ τουσ ςχϋδια και προςπϊθηςαν να
ςτρϋψουν τουσ ταυροφόρουσ ςτην Μικρϊ Αςύα χωρύσ μεγϊλη επιτυχύα.
Όλοι όςοι πόραν μϋροσ ϊμεςα ό ϋμμεςα όθελαν να κερδύςουν κϊτι αλλϊ τα
αποτελϋςματα των ςταυροφοριών ϊλλαξαν εντελώσ διαφορετικϊ την
Ευρώπη από αυτό που περύμεναν.
7 / 4 / 2 0 1 4
Σ Ε Υ Α Ν Ο Κ Ω Ν Σ Α Ν Σ Ι Ν Ι Δ Η
6
7. Η βυζαντινό αυτοκρατορύα αποδυναμώθηκε
περιςςότερο, αναγκαζόμενη να ϋχει το νου τησ
ςτη Δύςη, αντύ να ςυγκρατεύ τουσ Σούρκουσ
ςτην Ανατολύα,και το αποκορύφωμα όταν η
προςωρινό διϊλυςό τησ από την Δ'
ταυροφορύα.
Σελικϊ οι Βυζαντινού, αναγκαζόμενοι να
πολεμούν ςτα Βαλκϊνια, ςτην Αδριατικό και
ςτο Αιγαύο, ϋχαςαν την Μικρϊ Αςύα και
κατακτόθηκαν από τουσ Σούρκουσ.
Η Δ' ταυροφορύα δεν ϋπληξε μόνο τη
Βυζαντινό Αυτοκρατορύα, αλλϊ και
την Ανατολικό Ορθόδοξη Εκκληςύα.
7 / 4 / 2 0 1 4
Σ Ε Υ Α Ν Ο Κ Ω Ν Σ Α Ν Σ Ι Ν Ι Δ Η
7
8. Η βύαια υποταγό τησ ςτη Ρώμη και οι διωγμού των ορθόδοξων ιερϋων ςτην
κυρύωσ Ελλϊδα και την Κύπρο από τουσ ςταυροφόρουσ ϋμειναν χαραγμϋνα ςτη μνόμη
τησ.
Από την ϊλλη, διωγμού και ςφαγϋσ Λατύνων, απλών ανθρώπων ό ιερϋων, από τουσ
Βυζαντινούσ, που εύχαν ςυμβεύ κϊποιεσ φορϋσ και πριν το 1204 που κυριεύθηκε
η Κωνςταντινούπολη από τουσ ταυροφόρουσ αλλϊ και αρκετϋσ φορϋσ
μετϊ, ςυνϋτειναν ςτο να μη βλϋπουν με καλό μϊτι οι Δυτικού τουσ Βυζαντινούσ.
Μϊλιςτα, η ιδϋα μύασ ςταυροφορύασ κατϊ τησ Βυζαντινόσ Αυτοκρατορύασ υπόρξαν
εποχϋσ που ςυζητιόταν αρκετϊ ϋντονα ςτη Δύςη.
7 / 4 / 2 0 1 4
Σ Ε Υ Α Ν Ο Κ Ω Ν Σ Α Ν Σ Ι Ν Ι Δ Η
8