Πασχαλινά αυγά από τη Β΄ τάξη του σχολείου μας.pptx
Το συνέδριο της Βιέννης (1815)
1. Το Συνέδριο Ειρήνης της Βιέννης (1814-1815)
ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ:
α. Η σύγκληση του συνεδρίου.
Το συνέδριο συγκαλούν (Βιέννη, Ιη Νοεμβρίου 1814) οι τέσσερις μεγάλες δυνάμεις - αντίπαλες και νικήτριες της Γαλλίας του Μεγάλου Ναπολέοντα (Αυστρία, Ρωσία, Πρωσία, Βρετανία).
Σκοπός του συνεδρίου:
1. επίσημος τερματισμός του πολέμου
2. λύση προβλημάτων του πολέμου
3. επαναφορά του «παλαιού καθεστώτος» (ancien regime) των αριστοκρατικών προνομίων
4. περιορισμός της Γαλλίας στα προπολεμικά της σύνορα,
5. αποκατάσταση του παλαιού εδαφικού και πολιτικού καθεστώτος στις άλλες χώρες Ευρώπης.
Διαφωνούσαν (μεταξύ τους):
1. με τις βλέψεις της Ρωσίας στη Φινλανδία και την περιοχή Δούναβη
2. με την διείσδυση και την επιρροή της Ρωσίας στην Οθωμανική Αυτοκρατορία
3. με την εξάρθρωση του αποικιακού κράτους των Ισπανών και την κατάληψη των αποικιών της Ισπανίας και της Ολλανδίας από τη Μεγάλη Βρετανία
β. Η παλινόρθωση του «παλαιού καθεστώτος».
Τρεις άνδρες πρωταγωνίστησαν ως εκπρόσωποι του «παλαιού καθεστώτος»:
1. κόμης Κάσλρι, υπουργός εξωτερικών Βρετανίας
2. πρίγκιπας Μέττερνιχ, καγκελάριος της Αυστρίας, πρόεδρος συνεδρίου
3. Ταλλεϋράνδος, υπουργός εξωτερικών της Γαλλίας.
Πίστευαν ότι:
1. η παλινόρθωση θα αναχαίτιζε τις δυνάμεις της ανατροπής (δηλαδή τα μελλοντικά επαναστατικά κινήματα που θα εμπνέονταν από το παράδειγμα της Γαλλικής Επανάστασης),
2. οι πολυεθνικές αυτοκρατορίες εξυπηρετούσαν την ειρήνη καλύτερα από εθνικά κράτη,
3. διάφορες γλωσσικές και θρησκευτικές κοινότητες Ευρώπης, μη έχοντας σαφή και ευδιάκριτα γεωγραφικά όρια, αν σχημάτιζαν εθνικά κράτη, θα είχαν πρόβλημα με μειονότητες, ενδεχόμενο που έγινε πραγματικότητα μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο (1914-1918).
Αρνήθηκαν τις αρχές της λαϊκής κυριαρχίας (δηλαδή της δημοκρατίας) και της εθνικής αυτοδιάθεσης λαών.
γ. Η εποχή Μέτερνιχ
Στο Συνέδριο Βιέννης κυριαρχεί ο Μέτερνιχ, φανατικός υποστηρικτής της μοναρχικής εξουσίας και νομιμότητας.
Ο Μέτερνιχ, ο Κάσλρι και ο Ταλεϋράνδος επιδίωκαν διατήρηση ισορροπίας ισχύος στην Ευρώπη. Γι' αυτό:
δημιούργησαν ανάχωμα στη Γαλλία με την ίδρυση ισχυρών κρατών ανατολικά της (Βασίλεια Ολλανδίας, Βελγίου και Σαρδηνίας).
θέσπισαν την ουδετερότητα της Ελβετίας, ώστε να λειτουργεί σαν αποστρατικοποιημένη ζώνη.
ενίσχυσαν την Πρωσσία δίνοντάς της γερμανικά εδάφη ανατολικά του Ρήνου
ενίσχυσαν την Αυστρία (ανάκτηση Τοσκάνη, και Μιλάνου. προσάρτηση Βενετίας).
2. Θύματα: γερμανικές και ιταλικές χώρες.
δ. Το τέλος του Ναπολέοντα και η ίδρυση της Ιερής Συμμαχίας.
Απειλή έργου Συνεδρίου από την επανεμφάνιση του Ναπολέοντα Βοναπάρτη.
Συντριβή του στρατού του Ναπολέοντα στο Βατερλώ (18 Ιουνίου Ι815)
Εξορία του Ναπολέοντα στο νησί του Ατλαντικού Αγία Ελένη, όπου απεβίωσε το 1821.
Η Γαλλία υπογράφει νέα συνθήκη ειρήνης, χάνει το Σάαρ, καταβάλλει πολεμική αποζημίωση και δέχεται στρατό κατοχής.
26 Σεπ. 1815: ιδρύεται η Ιερά Συμμαχία από την Αυστρία, τη Ρωσία και την Πρωσσία.
Ιερά Συμμαχία: ανάχωμα στις δυνάμεις που προωθούσαν αρχές εθνικής αυτοδιάθεσης και λαϊκής κυριαρχίας.
Παλινόρθωση παλαιού καθεστώτος και καθιέρωση αρχών ισορροπίας δυνάμεων και παρέμβασης.
Οι λαοί της Ευρώπης είχαν πάρει ήδη τα μηνύματα των Γάλλων επαναστατών.
Υπόγεια δράση δυνάμεων που αμφισβητούσαν τις αρχές της Ιεράς Συμμαχίας.